Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.279.2017.2.NPR
z 17 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2017 r. (data wpływu 6 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2017 r. (data wpływu 8 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2017 wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 25 stycznia 2013 r. córka Wnioskodawczyni nie mieszka z ojcem. Wnioskodawczyni wskazuje, że córka ojca widuje nieregularnie. Małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w … II Wydział Cywilny Rodzinny z dnia 22 maja 2015 r. Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom z ustaleniem miejsca pobytu dziecka przy Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni dodaje, że ojciec dziecka nie uczestniczy w wychowaniu córki, nie interesuje się jej osiągnięciami, niepowodzeniami, nie czyni starań o prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny i emocjonalny córki. Ponadto Wnioskodawczyni nadmienia, że ojca nie ma przy dziecku, nie chodzi z nią do kościoła, nie uczestniczy w wywiadówkach, nie prowadzi rozmów, nie tłumaczy, nie uczy, nie ma zarwanych nocy z powodu choroby córki, nie przytula, nie spędza z nią czasu na zabawach, wyjściu do kina, nad morze etc.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej, składa się z wychowania, kształtowania osobowości, systemu wartości, podejmowania różnych decyzji, sposobu leczenia, wyboru kierunku edukacji, rozwoju, aby córka wiedziała, co jest dobre, a co złe. Wnioskodawczyni otwiera córce okna na świat, pokazując i wpajając dobre wartości, czytając i rozmawiając. Poświęca czas na edukację, odrabianie lekcji, by nie miała zaległości, by osiągała dobre wyniki w szkole, bo zależy Jej na córce. Wnioskodawczyni kocha ją i pragnie jak najwięcej dla niej zrobić. Wnioskodawczyni podkreśla, że wychowanie samemu dziecka jest bardzo trudne, należy pogodzić sprawy zawodowe, dom, płatności, zdrowie z poświęceniem uwagi małej istocie, która jeszcze nie jest dorosła, ale też nie jest malutkim dzieckiem.

Wnioskodawczyni wskazuje, że ojciec płaci alimenty, ale nie mieszka z córką, nie sprawuje nad nią pieczy, nie uczestniczy w wychowaniu, nie interesuje się osiągnięciami, ocenami, nie dba o rozwój emocjonalny, duchowy czy psychiczny córki, nie ma go w życiu dziecka, a kontakt jest sporadyczny. Wnioskodawczyni dodaje, że ojciec nie dokładał się do wakacji, nigdy nie zabrał córki nad morze czy basen, na przedstawienie, nie uczył jeździć na rowerze, hulajnodze, rolkach i nie chodzi z nią do kościoła, mimo że córka śpiewa w chórze kościelnym, a za dwa lata będzie przyjmować Pierwszą Komunię. Wnioskodawczyni wskazuje, że ojciec dziecka mimo, że faktycznie nie sprawował władzy rodzicielskiej w zeznaniach za lata 2015 - 2016 odliczył ulgę na dziecko w połowie wysokości. W związku z tym, że Wnioskodawczyni również odliczyła ulgę w latach 2015 - 2016 w pełnej wysokości Urząd Skarbowy w … wezwał Wnioskodawczynię i ojca dziecka do złożenia korekty zeznań. Ponieważ odliczenie Wnioskodawczyni było zasadne odmówiła korekty. Wnioskodawczyni podnosi, że niestety ojciec dziecka również odmówił korekty, chociaż zgodnie ze stanem faktycznym ulga na dziecko nie powinna mu przysługiwać.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że córka Wnioskodawczyni urodziła się 25 stycznia 2010 r. W latach 2015 - 2016 Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody opodatkowane według skali podatkowej. Zeznania podatkowe Wnioskodawczyni złożyła w formie elektronicznej do Urzędu Skarbowego w … . Zarówno w 2015 r. jak i 2016 r. Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do jednego dziecka jako osoba samotnie wychowująca dziecko. W 2015 r. i 2016 r. dochody Wnioskodawczyni nie przekraczały kwoty 112 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym przysługuje Wnioskodawczyni prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości w roku podatkowym 2015 i 2016, zgodnie z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27 (skala podatkowa), pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską.

O wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. A zatem warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie/zachowanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że ojciec dziecka bezpodstawnie rozliczył ulgę na dziecko w latach 2015 – 2016 w związku z czym powinien dokonać korekty obu zeznań podatkowych – zwrócić całą kwotę, którą rozliczył.

W opinii Wnioskodawczyni, przedstawiony przez Nią we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny wyczerpująco potwierdza, że ojciec dziecka nie spełnia warunków z art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie ma prawa rozliczać ulgi na dziecko. W związku z tym Wnioskodawczyni prosi o wydanie interpretacji indywidualnej, która będzie korespondować z potwierdzonym przez Nią stanem faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Stosownie do art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
      
      
      
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota :
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
      

W świetle art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W myśl art. 27f ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W przypadku małoletniego dziecka, warunkiem zastosowania omawianej ulgi przez rodzica jest wykonywanie przez tego rodzica władzy rodzicielskiej, rozumianej w szczególności jako sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem, wykonywanie zarządu jego majątkiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że „(…) wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym) czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia ,,wykonywanie władzy rodzicielskiej”.

Wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi.

Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez obojga rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, tj. po wyrazach kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców. Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że od dnia 25 stycznia 2013 r. córka Wnioskodawczyni nie mieszka z ojcem. Wnioskodawczyni wskazuje, że córka ojca widuje nieregularnie. Małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w … II Wydział Cywilny Rodzinny z dnia 22 maja 2015 r. Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom z ustaleniem miejsca pobytu dziecka przy Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni dodaje, że ojciec dziecka nie uczestniczy w wychowaniu córki, nie interesuje się jej osiągnięciami, niepowodzeniami, nie czyni starań o prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny i emocjonalny córki. Ponadto Wnioskodawczyni nadmienia, że ojca nie ma przy dziecku, nie chodzi z nią do kościoła, nie uczestniczy w wywiadówkach, nie prowadzi rozmów, nie tłumaczy, nie uczy, nie ma zarwanych nocy z powodu choroby córki, nie przytula, nie spędza z nią czasu na zabawach, wyjściu do kina, nad morze etc. Wykonywanie władzy rodzicielskiej, składa się z wychowania, kształtowania osobowości, systemu wartości, podejmowania różnych decyzji, sposobu leczenia, wyboru kierunku edukacji, rozwoju, aby córka wiedziała, co jest dobre, a co złe. Wnioskodawczyni otwiera córce okna na świat, pokazując i wpajając dobre wartości, czytając i rozmawiając. Poświęca czas na edukację, odrabianie lekcji, by nie miała zaległości, by osiągała dobre wyniki w szkole, bo zależy Jej na córce. Wnioskodawczyni kocha ją i pragnie jak najwięcej dla niej zrobić. Wnioskodawczyni podkreśla, że wychowanie samemu dziecka jest bardzo trudne, należy pogodzić sprawy zawodowe, dom, płatności, zdrowie z poświęceniem uwagi małej istocie, która jeszcze nie jest dorosła, ale też nie jest malutkim dzieckiem. Wnioskodawczyni wskazuje, że ojciec płaci alimenty, ale nie mieszka z córką, nie sprawuje nad nią pieczy, nie uczestniczy w wychowaniu, nie interesuje się osiągnięciami, ocenami, nie dba o rozwój emocjonalny, duchowy czy psychiczny córki, nie ma go w życiu dziecka, a kontakt jest sporadyczny. Wnioskodawczyni dodaje, że ojciec nie dokładał się do wakacji, nigdy nie zabrał córki nad morze czy basen, na przedstawienie, nie uczył jeździć na rowerze, hulajnodze, rolkach i nie chodzi z nią do kościoła, mimo że córka śpiewa w chórze kościelnym, a za dwa lata będzie przyjmować Pierwszą Komunię. Wnioskodawczyni wskazuje, że ojciec dziecka mimo, że faktycznie nie sprawował władzy rodzicielskiej w zeznaniach za lata 2015 - 2016 odliczył ulgę na dziecko w połowie wysokości. W związku z tym, że Wnioskodawczyni również odliczyła ulgę w latach 2015 - 2016 w pełnej wysokości Urząd Skarbowy w … wezwał Wnioskodawczynię i ojca dziecka do złożenia korekty zeznań. Ponieważ odliczenie Wnioskodawczyni było zasadne odmówiła korekty. Wnioskodawczyni podnosi, że niestety ojciec dziecka również odmówił korekty, chociaż zgodnie ze stanem faktycznym ulga na dziecko nie powinna mu przysługiwać.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że skoro jak wskazała Wnioskodawczyni w stosunku do małoletniej córki tylko Ona wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica – to wówczas ma możliwość skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka w całości. Zatem, w przedmiotowej sprawie uznać należy, że w latach 2015 – 2016 Wnioskodawczyni przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.