Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.423.2017.3.JM
z 17 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2017 r. (data wpływu 4 października 2017 r.) uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 23 października 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.432.2017.2.JM (data doręczenia 27 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury ze Szwecji– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury ze Szwecji.

Pismem z dnia 23 października 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.432.2017.2.JM (data doręczenia 27 października 2017 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do wskazania z imienia i nazwiska osoby, która podpisała przedmiotowy wniosek, czy Wnioskodawca, czy też wymieniony we wniosku pełnomocnik.

Pismem z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.) Wnioskodawca wyjaśnił, że osobiście wystąpił z wnioskiem o interpretację indywidualną i osobiście wniosek podpisał. We wniosku został wskazany jedynie pełnomocnik upoważniony do odbioru korespondencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski i Szwecji, zamieszkałym w Polsce. Od 1990 r. przebywa w Polsce, a od dnia 9 sierpnia 2008 r. Wnioskodawcy przywrócono obywatelstwo polskie, które utracił w 1976 r. Wnioskodawca zamieszkuje w J. od 1996 r z małżonką Alicją, posiada dwie pełnoletnie córki oraz dwóch synów z drugiego małżeństwa z obywatelką Szwecji i jednego syna z pierwszego małżeństwa z obywatelką Polski.

Po odzyskaniu obywatelstwa polskiego, w 2008 r. Wnioskodawcy został nadany w Polsce numer NIP, jak również numer PESEL. Od dnia 2 stycznia 1991 r. Wnioskodawca pracował w Polsce jako członek zarządu M. Sp. z o.o. do dnia 31 stycznia 1994 r., od dnia 26 kwietnia 1994 r. do dnia 30 września 1998 r. w I. Sp. z o.o. jako prezes, od dnia 1 października 1998 r. do dnia 14 października 2014 r. jako członek rady nadzorczej firmy I. Sp. z o.o., a następnie od dnia 15 października 2013 r do dnia 31 marca 2015 r. jako likwidator tej spółki. Z wszystkich tytułów Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie. W związku z długotrwałym pobytem w Szwecji, gdzie Wnioskodawca pracował, jak też osiągnięciem wieku emerytalnego według przepisów obowiązujących w Szwecji Wnioskodawca nabył w dniu 1 kwietnia 2014 r. prawo do emerytury w Szwecji i w tym samym terminie 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawca nabył prawo do emerytury w Polsce.

Emerytura, którą Wnioskodawca uzyskuje w Szwecji na podstawie ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych, opodatkowana jest w Szwecji, na co każdorazowo (corocznie) otrzymuje stosowną decyzję urzędu skarbowego, której odpisy wraz z tłumaczeniem Wnioskodawca przedkładał za 2014 r. do właściwego urzędu skarbowego w Polsce.

Otrzymaną za 2014 r. emeryturę w Szwecji Wnioskodawca nie wykazał w rozliczeniach podatkowych za 2014 r. w Polsce, gdyż na podstawie uzyskanych z Urzędu Skarbowego informacji nie podlegała ona opodatkowaniu, podobnie Wnioskodawca postąpił składając deklarację podatkową za rok 2015 r. i 2016 r. Informacja podatkowa przekazana organom podatkowym w Polsce przez organy podatkowe Szwecji sprowokowała wszczęcie postępowania wyjaśniającego przez Urząd Skarbowy i wątpliwości co do poprawności złożonych przez Niego deklaracji (zeznań) podatkowych za rok 2015 w postaci PIT i braku załącznika ZG do niniejszej deklaracji. Wnioskodawca postąpił tak śladem rozliczenia podatkowego roku 2014, do którego po wyjaśnieniach nie wyartykułowano w Urzędzie Skarbowym zastrzeżeń. Ujawnienie w załączniku ZG dochodów z emerytury w Szwecji, zgodnie z konstrukcją deklaracji PIT skutkowałoby wzrostem kwoty do opodatkowania i w konsekwencji koniecznością zwiększenia podatku. Zdaniem Wnioskodawcy, ujawnienie tego przychodu skutkujące zwiększoną wysokością opodatkowania ma ten skutek, że kwota emerytury otrzymywanej w Szwecji jest opodatkowana również w Polsce, co jest sprzeczne z treścią art. 18 ust. 1 i art. 22 ust. 1 lit. a) Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. i stoi w sprzeczności z wyłączeniem takiego dochodu od opodatkowania w Polsce. Zastosowanie w tym przypadku metody wyłączenia z progresją miałoby skutek w postaci powstania zobowiązania podatkowego, a nie tylko zmiany stawki podatkowej, gdyż otrzymywane dochody i tak plasowały Wnioskodawcę w podwyższonej stawce podatkowej w wysokości 32%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy emerytura, którą Wnioskodawca otrzymuje w Szwecji, a która jest opodatkowana w Szwecji, na mocy decyzji szwedzkiego urzędu skarbowego, może być nadal opodatkowana w Szwecji na podstawie szwedzkich przepisów podatkowych i stosownie do przepisów o unikaniu podwójnego opodatkowania jest wyłączona z obowiązku podatkowego w Rzeczpospolitej Polskiej, w tym ujawnianie jej w zeznaniu podatkowym PIT i załączniku ZG do tego zeznania?

Zdaniem Wnioskodawcy, emeryturę otrzymywaną w Szwecji należy opodatkowywać w Szwecji i w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, jako wyłączoną, nie ujawniać w deklaracjach podatkowych PIT i załączniku ZG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 polsko – szwedzkiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, emerytury i inne podobne świadczenia otrzymywane w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych oraz renty powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.

Przy tym, postanowienie w Konwencji, że danego rodzaju dochód „może być opodatkowany” w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód będzie opodatkowany w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W świetle powyższego stwierdzić zatem należy, że świadczenia emerytalne otrzymywane przez Wnioskodawcę ze Szwecji podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Szwecji.

Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 22 ust. 1 lit. a) ww. Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który stosownie do postanowień niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Szwecji, to Polska, z uwzględnieniem postanowień punktu (b), wyłączy taki dochód od opodatkowania. Polska, przy obliczaniu podatku należnego od pozostałego dochodu tej osoby, może zastosować stawkę podatku, jaka byłaby właściwa, gdyby wyłączony dochód nie był wyłączony.

Z powyższego wynika, że przy rozliczaniu dochodów uzyskanych ze Szwecji (emerytury) ma zastosowanie tzw. metoda wyłączenia z progresją, którą na gruncie polskich przepisów określa art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. art. 27 ust. 8 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Przy wyliczeniu stopy procentowej dochód zwolniony (ten uzyskany za granicą) dodaje się do podstawy opodatkowania, a nie do dochodu określonego zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy (tj. do nadwyżki przychodu nad kosztami). Wynika to z treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który odsyła do dochodów podlegających opodatkowaniu zgodnie z ust. 1. Zgodnie z tym przepisem podatek pobiera się od podstawy opodatkowania.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych (wyłączonych) z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca jest obywatelem Polski i Szwecji. Od 1990 r. przebywa w Polsce, a od dnia 9 sierpnia 2008 r. przywrócono Mu obywatelstwo polskie. Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Polsce. W związku z długotrwałym pobytem w Szwecji, gdzie Wnioskodawca pracował, jak też osiągnięciem wieku emerytalnego według ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych obowiązujących w Szwecji Wnioskodawca nabył w dniu 1 kwietnia 2014 r. prawo do emerytury w Szwecji i w tym samym terminie 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawca nabył prawo do emerytury w Polsce.

Zatem w przedmiotowej sprawie emerytura ze Szwecji podlega opodatkowaniu w Szwecji oraz w Polsce, natomiast w Polsce w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania zastosowanie znajdzie metoda wyłączenia z progresją, zgodnie z którą dochody uzyskane za granicą są zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Zagraniczne dochody należy uwzględnić tylko do ustalenia stopy procentowej, według której Wnioskodawca winien obliczyć podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce. Natomiast kwota podatku zapłaconego za granicą nie będzie miała wpływu na wysokość podatku od dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Mając na względzie przedstawione we wniosku okoliczności oraz przepisy obowiązującego prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako osoba posiadająca nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce winien uwzględnić emeryturę otrzymywaną ze Szwecji do wyliczenia stopy procentowej dla pozostałych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Emeryturę tę wraz z dochodami uzyskanymi w Polsce Wnioskodawca winien wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-36 oraz w załączniku PIT-ZG, które podlegają złożeniu do właściwego dla Wnioskodawcy urzędu skarbowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że tut. Organ nie może zająć stanowiska, czy emerytura szwedzka może być nadal opodatkowania w Szwecji na podstawie obowiązującym tam przepisów podatkowych, nie należy bowiem to do kompetencji tut. Organu podatkowego. Organ może się jedynie wypowiadać w zakresie polskich przepisów podatkowych.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.