2017.10.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.362.2017.2.NK
z 30 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2017 r. (data wpływu 4 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy menedżerskiej za działalność, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji braku uznania Wnioskodawcy z tego tytułu za podatnika podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy menedżerskiej za działalność, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji braku uznania Wnioskodawcy z tego tytułu za podatnika podatku VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Zainteresowany został powołany na stanowisko prezesa zarządu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w dniu 28 czerwca 2016 r. Spółka działa zgodnie z ustawą o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, przedmiotem działania Spółki jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu.

W związku z powierzeniem obowiązków związanych z faktycznym zarządzaniem Spółką została zawarta ze Spółką (za którą działała Rada Nadzorcza) umowa o pracę. W dniu 9 czerwca 2017 r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki podjęło uchwałę w sprawie kształtowania wynagrodzeń członków organu zarządzającego i w związku z uchwałą rozwiązano umowę o pracę za porozumieniem stron i zawarto umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania z dniem rozpoczęcia wskazanym jako 29 czerwca 2017 r. Zgodnie z umową z prezesem zarządu Spółki umowa o świadczenie usług zarządzania na czas pełnienia funkcji z obowiązkiem świadczenia osobistego, bez względu na to, czy działa on w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, czy też tej działalności nie prowadzi. Treść umowy została określona przez Radę Nadzorczą na warunkach zbliżonych do określonych w ustawie z dnia 9 czerwca 2017 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (dalej również: ustawa) oraz zgodnie z postanowieniami Uchwały. Umowa określa następujące warunki:

Zarządzający zobowiązany jest do świadczenia zgodnie z niniejszą umową, obowiązującym prawem, umową Spółki oraz uchwałami podjętymi przez organy Spółki, jak również wewnętrznymi regulacjami Spółki i jej organów.
Zarządzający zobowiązany jest świadczyć Usługi z należytą starannością, zasadą business judgment rule dopuszczającą podejmowanie ryzyka uzasadnionego gospodarczo według wzorca rozsądnego menedżera, ukierunkowanego na realizację interesu Spółki i strategii:
- związania Zarządzającego ograniczeniami, o których mowa w art. 206 k.s.h.;
- obowiązku Zarządzającego kierowania się zasadą długoterminowej budowy wartości Spółki z uwzględnieniem jej misji jako spółki komunalnej.
Wykonując Umowę Zarządzający zobowiązany jest współdziałać z organami Spółki na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, w tym w szczególności przepisach Kodeksu spółek handlowych, postanowieniach Umowy Spółki, uchwałach organów Spółki, a także innych aktach prawa i dokumentach wewnętrznych Spółki, w szczególności regulaminie Zarządu Spółki.
Zarządzający zobowiązany jest wykonywać Usługi w czasie oraz w sposób zapewniający należyte wykonanie niniejszej umowy oraz prawidłowe i nieprzerwane funkcjonowanie Spółki.
Zarządzający zobowiązany jest wykonywać swoje obowiązki w siedzibie Spółki w dni jej pracy oraz w zależności od potrzeb Spółki, w innych miejscach na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, przy czym świadczenie Usług poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania. Świadczenie Usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 2 dni roboczych wymaga wcześniejszego uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej. Zarządzający ma prawo w każdym roku kalendarzowych do 26 dni przerwy, w trakcie których nie ma on obowiązku świadczenia Usług. W przypadku nie skorzystania w danym roku kalendarzowym z przerwy, uprawnienie to wygasa.
Zarządzającemu udostępnia się do korzystania w zakresie niezbędnym do wykonywania Usług urządzenia techniczne oraz zasoby stanowiące mienie Spółki: pomieszczenie biurowe wraz z dostępem do Internetu; telefon komórkowy; komputer przenośny wraz z niezbędnym dodatkowym wyposażeniem. Ustala się limit kosztów, jakie Spółka ponosić będzie w związku z udostępnieniem urządzeń technicznych, w wysokości 500 złotych miesięcznie. Ustala się limit kosztów, jakie Spółka ponosić będzie w związku z udostępnieniem pomieszczeń, w wysokości 500 złotych miesięcznie.
Zarządzający w okresie pełnienia Funkcji ma obowiązek uzyskać zgodę Rady Nadzorczej na pełnienie funkcji w organach innej spółki handlowej. Za złamanie zakazu została określona kara umowna w wysokości miesięcznego wynagrodzenia. Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki z tytułu niewykonywania lub nienależytego wykonywania przedmiotu Umowy oraz odpowiedzialność z tytułu pełnienia Funkcji wynikającą z obowiązujących przepisów prawa.
Z tytułu świadczenia Usług Zarządzającemu przysługuje wynagrodzenie całkowite, które składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe (Wynagrodzenie Stale) oraz części zmiennej stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki (Wynagrodzenie Uzupełniające). Zarządzającemu przysługuje Wynagrodzenie Stałe, które zostanie powiększone o podatek VAT, o ile będzie on należny zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Zarządzający zobowiązuje się, że poza przypadkami uzasadnionymi realizacją zadań Spółki, nie będzie przekazywać ani ujawniać, bez uprzedniej pisemnej zgody Spółki, jakichkolwiek informacji niepodanych do wiadomości publicznej, jakie uzyskał w związku lub przy okazji wykonywania obowiązków na podstawie niniejszej Umowy.
Zarządzający zobowiązuje się, że w okresie obowiązywania Umowy nie będzie prowadził działalności konkurencyjnej wobec Spółki pośrednio lub bezpośrednio, bez względu na miejsce, formę działalności lub sposób jej prowadzenia, a w szczególności nie będzie:
1. wykonywać pracy lub świadczyć usług na rzecz innych podmiotów na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, kontraktu menedżerskiego lub na podstawie innego stosunku prawnego, jeżeli podmioty te prowadzą działalność konkurencyjną wobec Spółki;
2. obejmować funkcji w organach zarządzających lub nadzorczych w innych podmiotach, a także obejmować lub pełnić funkcji doradczych w tych podmiotach, jeżeli podmioty te prowadzą działalność konkurencyjną wobec Spółki;
3. podejmować lub prowadzić jakiejkolwiek działalności, bezpośrednio lub pośrednio, na własny lub cudzy rachunek, która byłaby działalnością konkurencyjną wobec Spółki, w tym działalności w zakresie doradztwa gospodarczego lub finansowego na rzecz podmiotów prowadzących działalność konkurencyjną wobec Spółki;
4. dokonywać transakcji, na własny lub cudzy rachunek, związanych z działalnością konkurencyjną wobec Spółki;
5. uczestniczyć w podmiotach, które prowadzą działalność konkurencyjną wobec Spółki jako wspólnik, w szczególności poprzez wnoszenie wkładów, nabywanie lub obejmowanie akcji lub udziałów;
6. występować w charakterze agenta, doradcy, pełnomocnika, prokurenta lub innego przedstawiciela w podmiotach prowadzących działalność konkurencyjną wobec Spółki;
7. dostarczać klientom Spółki usług lub utrzymywać z nimi innego rodzaju stosunków gospodarczych w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej konkurencyjnej w stosunku do usług świadczonych przez Spółkę;
8. dążyć do nawiązania stosunków umownych z klientem Spółki lub do zaangażowania go w inny sposób, który negatywnie oddziaływałby na działalność gospodarczą Spółki albo do zaprzestania utrzymywania stosunków gospodarczych ze Spółką;
9. zatrudniać, angażować na jakiejkolwiek podstawie, ani proponować zatrudnienia pracownikom Spółki, bądź też w inny sposób zachęcać ich do odejścia ze Spółki;
10. za działalność konkurencyjną, uważa się działalność jakiegokolwiek podmiotu z siedzibą na terytorium Polski w dowolnej formie prawnej, której zakres pokrywa się chociażby częściowo z zakresem działalności Spółki i której oferta kierowana jest do tego samego kręgu odbiorców (klientów);
11. za działalność konkurencyjną wobec Spółki uznaje się także czynności przygotowawcze do prowadzenia działalności oraz pomoc w podjęciu lub prowadzeniu takiej działalności;
12. podmiotami prowadzącymi działalność konkurencyjną, o których mowa w pkt 10, są podmioty z siedzibą na terytorium Polski, które: prowadzą działalność; posiadają akcje lub udziały dające prawo do wykonywania co najmniej 20% głosów na Walnym Zgromadzeniu lub Zgromadzeniu Wspólników w podmiotach prowadzących działalność określoną w pkt 10; są uprawnione do wyboru, powołania, zgłoszenia lub wyznaczenia co najmniej jednego członka w organach zarządzających lub nadzorczych podmiotów prowadzących działalność określoną w pkt 10 Strony zgodnie postanawiają, że z tytułu powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej w okresie trwania niniejszej umowy Zarządzającemu nie przysługuje żadne dodatkowe wynagrodzenie lub odszkodowanie.

Naruszenie przez Zarządzającego zobowiązań, o których mowa w niniejszym paragrafie, powoduje prawo Spółki do naliczenia kary umownej za każdy ujawniony przypadek naruszenia zobowiązań w wysokości dwukrotności Wynagrodzenia Stałego.

Umowa została zawarta na czas pełnienia przez Zarządzającego Funkcji w oparciu o mandat trwający w okresie jednej kadencji do czasu jego wygaśnięcia, w szczególności na skutek upływu kadencji, śmierci Zarządzającego, odwołania go z pełnionej Funkcji lub złożenia przez niego rezygnacji. Wygaśnięcie mandatu skutkuje rozwiązaniem Umowy z ostatnim dniem pełnienia Funkcji bez okresu wypowiedzenia i konieczności dokonywania dodatkowych czynności.

Ponadto z pisma z dnia 17 października 2017 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że:

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
Wynagrodzenie, które Zainteresowany otrzymuje od Spółki z o.o. za wykonywanie czynności, na podstawie zawartej umowy menedżerskiej stanowi przychód, o których mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz.2032, z późn. zm.).
Otrzymane wynagrodzenie nie stanowi przychodu, o których mowa w przepisie art. 13 pkt 7 czy art. 13 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wnioskodawca nie ma wpływu na wysokość przyznanego mu wynagrodzenia.
Z tytułu świadczenia Usług przysługuje wynagrodzenie całkowite, które składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe (Wynagrodzenie Stałe) oraz części zmiennej stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki (Wynagrodzenie Uzupełniające). Wynagrodzenie uzupełniające jest wypłacane po podjęciu uchwały przez Radę Nadzorczą po spełnieniu Celów Zarządczych. Cele zarządcze wyznacza Rada Nadzorcza, a wysokość wynagrodzenia uzupełniającego nie może przekroczyć 50% Wynagrodzenia Stałego. Wnioskodawca nie ma bezpośredniego wpływu na wysokość wynagrodzenia uzupełniającego, gdyż kryteria ustala Rada Nadzorcza. Wynagrodzenie Stałe jest ustalone w stałej wysokości.
Zainteresowany samodzielnie ustala działania na rzecz Spółki i jest niezależnym Zarządem osoby prawnej. Wynika to z paragrafu 2 Umowy o świadczenie usług.
Wnioskodawca jest niezależny w ramach określonych przez Kodeks spółek handlowych określonych dla zarządu oraz umowy Spółki i regulaminów obowiązujących w Spółce.
Odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi Spółka, a tylko w określonych wypadkach Zainteresowany, na zasadach określonych w KSH ponosi odpowiedzialność wobec Spółki z tytułu niewykonywania lub nienależytego wykonywania przedmiotu Umowy oraz odpowiedzialność z tytułu pełnienia Funkcji wynikającą z obowiązujących przepisów prawa.
W Umowie nie zostały zawarte postanowienia, w ramach których zleceniodawca (Spółka) wziąłby na siebie jakąkolwiek odpowiedzialność wobec osób trzecich za czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz zleceniodawcy (Spółki) ani w ogóle w związku z zawartą Umową dojdzie pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką do takich uzgodnień.
Umowa nie przewiduje obowiązku ubezpieczenia Zainteresowanego.
Umowa precyzyjnie określa harmonogram realizacji kontraktu Wnioskodawca zobowiązany jest wykonywać swoje obowiązki w siedzibie Spółki w dniu jej pracy oraz w zależności od potrzeb Spółki, w innych miejscach na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, przy czym świadczenie Usług poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania. Świadczenie Usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 2 dni roboczych wymaga wcześniejszego uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej z 2-dniowym wyprzedzeniem.
Zainteresowany ma prawo do 26-dniowej przerwy w świadczeniu usługi, awizowanej i uzgodnionej z 7-dniowym pisemnym wyprzedzeniem przewodniczącego Rady Nadzorczej.
Umowa została zawarta w związku z ustawą z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy menedżerskiej, na warunkach opisanych w niniejszym wniosku, stanowią działalność, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług („ustawa o VAT”), a tym samym czy Wnioskodawca jest z tego tytułu podatnikiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność wykonywana na podstawie kontraktów menedżerskich nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a zatem z tytułu wykonywania czynności opisanych w niniejszym wniosku Zainteresowany nie jest podatnikiem VAT.

Wnioskodawca nie jest podmiotem wpisanym do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej. W ocenie Zainteresowanego, zakres oraz sposób wykonywanych przez nią czynności zawodowych nie wyczerpuje ustawowej definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807), czy też art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, albo świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w świetle ust. 2 powołanego wyżej artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 i 2048 oraz z 2017 r., poz. 60, 528, 648 i 859);
(uchylony);
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), źródłami przychodów są:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 2 cyt. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 powołanej ustawy).

W oparciu o art. 12 ust. 4 tej ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ww. ustawy, nie wlicza się do przychodu osób wykonujących pracę nakładczą wartości surowców i materiałów pomocniczych dostarczonych przez te osoby oraz zwrotu poniesionych przez nie kosztów z tytułu transportu, zużytej energii, opału, konserwacji maszyn i urządzeń itp., jeżeli osoba, na rzecz której wykonywana jest praca nakładcza, wypłaca należność z tych tytułów w wyodrębnionej pozycji.

Za przychód z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną uważa się wszelkie przychody, o których mowa w art. 11, uzyskane przez członka spółdzielni lub jego domownika z tytułu wkładu pracy oraz innych tytułów przewidzianych w statucie spółdzielni, po wyłączeniu z tych przychodów udziałów w dochodzie podzielnym spółdzielni z tytułu działalności rolniczej, z wyjątkiem polegającej na prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio, o czym stanowi art. 12 ust. 6 cyt. ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Zainteresowany został powołany na stanowisko prezesa zarządu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w dniu 28 czerwca 2016 r. W związku z powierzeniem obowiązków związanych z faktycznym zarządzaniem Spółką została zawarta ze Spółką (za którą działała Rada Nadzorcza) umowa o pracę. W dniu 9 czerwca 2017 r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki podjęło uchwałę w sprawie kształtowania wynagrodzeń członków organu zarządzającego i w związku z uchwałą rozwiązano umowę o pracę za porozumieniem stron i zawarto umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania z dniem rozpoczęcia wskazanym jako 29 czerwca 2017 r. Zgodnie z umową z prezesem zarządu Spółki umowa o świadczenie usług zarządzania została zawarta na czas pełnienia funkcji z obowiązkiem świadczenia osobistego, bez względu na to, czy działa on w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, czy też tej działalności nie prowadzi. Treść Umowy została określona przez Radę Nadzorczą na warunkach zbliżonych do określonych w ustawie z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami oraz zgodnie z postanowieniami Uchwały. Umowa została zawarta na czas pełnienia przez Zarządzającego Funkcji w oparciu o mandat trwający w okresie jednej kadencji do czasu jego wygaśnięcia, w szczególności na skutek upływu kadencji, śmierci Zarządzającego, odwołania go z pełnionej Funkcji lub złożenia przez niego rezygnacji. Wygaśnięcie mandatu skutkuje rozwiązaniem Umowy z ostatnim dniem pełnienia Funkcji bez okresu wypowiedzenia i konieczności dokonywania dodatkowych czynności. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wynagrodzenie, które Zainteresowany otrzymuje od Spółki z o.o. za wykonywanie czynności, na podstawie zawartej Umowy menedżerskiej stanowi przychód, o których mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane wynagrodzenie nie stanowi przychodu, o których mowa w przepisie art. 13 pkt 7 czy art. 13 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie ma wpływu na wysokość przyznanego mu wynagrodzenia. Z tytułu świadczenia Usług przysługuje wynagrodzenie całkowite, które składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe (Wynagrodzenie Stałe) oraz części zmiennej stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki (Wynagrodzenie Uzupełniające). Wynagrodzenie uzupełniające jest wypłacane po podjęciu uchwały przez Radę Nadzorczą po spełnieniu Celów Zarządczych. Cele zarządcze wyznacza Rada Nadzorcza, a wysokość wynagrodzenia uzupełniającego nie może przekroczyć 50% Wynagrodzenia Stałego. Wnioskodawca nie ma bezpośredniego wpływu na wysokość wynagrodzenia uzupełniającego, gdyż kryteria ustala Rada Nadzorcza. Wynagrodzenie Stałe jest ustalone w stałej wysokości. Zainteresowany samodzielnie ustala działania na rzecz Spółki i jest niezależnym Zarządem osoby prawnej. Wynika to z paragrafu 2 Umowy o świadczenie usług. Wnioskodawca jest niezależny w ramach określonych przez Kodeks spółek handlowych określonych dla zarządu oraz umowy Spółki i regulaminów obowiązujących w Spółce. Odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi Spółka, a tylko w określonych wypadkach Zainteresowany, na zasadach określonych w KSH ponosi odpowiedzialność wobec Spółki z tytułu niewykonywania lub nienależytego wykonywania przedmiotu Umowy oraz odpowiedzialność z tytułu pełnienia Funkcji wynikającą z obowiązujących przepisów prawa. W Umowie nie zostały zawarte postanowienia, w ramach których zleceniodawca (Spółka) wziąłby na siebie jakąkolwiek odpowiedzialność wobec osób trzecich za czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz zleceniodawcy (Spółki) ani czy w ogóle w związku z zawartą Umową dojdzie pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką do takich uzgodnień. Umowa nie przewiduje obowiązku ubezpieczenia Zainteresowanego. Umowa precyzyjnie określa harmonogram realizacji kontraktu Wnioskodawca zobowiązany jest wykonywać swoje obowiązki w siedzibie Spółki w dniu jej pracy oraz w zależności od potrzeb Spółki, w innych miejscach na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, przy czym świadczenie Usług poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania. Świadczenie Usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 2 dni roboczych wymaga wcześniejszego uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej z 2 dniowym wyprzedzeniem. Zainteresowany ma prawo do 26-dniowej przerwy w świadczeniu usługi, awizowanej i uzgodnionej z 7-dniowym pisemnym wyprzedzeniem przewodniczącego Rady Nadzorczej. Umowa została zawarta w związku z ustawą z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą braku uznania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy menedżerskiej za działalność, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji braku uznania Wnioskodawcy z tego tytułu za podatnika podatku VAT.

Należy zauważyć, że sklasyfikowanie przychodu otrzymywanego przez osobę fizyczną do jednego z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. stosunek służbowy, stosunek pracy etc.), powoduje, że czynności w związku z którymi taki przychód jest uzyskiwany, nie podlegają opodatkowaniu VAT, o czym stanowi art. 15 ust. 3 pkt 1 ustawy. Nie jest w takim przypadku konieczne rozpatrywanie wskazanych warunków, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy.

W rezultacie, biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy menedżerskiej, z tytułu której wynagrodzenie, które Zainteresowany otrzymuje od Spółki z o.o. X stanowi przychód, o którym mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią działalności, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym Wnioskodawca nie jest z tego tytułu podatnikiem VAT.

Zatem stanowisko Zainteresowanego należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin