2017.11.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-2.4012.540.2017.1.ASZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.540.2017.1.ASZ
z 9 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 września lipca 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży składników majątkowych Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), która prowadzi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (dalej jako: „KC”). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a główny przedmiot jej działalności stanowi realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, a także wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi.

Głównym składnikiem majątku Spółki jest nieruchomość w postaci budynku handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą (w tym m.in. kanalizacją sanitarną, kanalizacją deszczową, zalicznikowymi elektrycznymi liniami zasilającymi, wewnętrzną infrastrukturą drogową wraz z miejscami parkingowymi) położona w L. (dalej jako: „Nieruchomość”). W budynku na Nieruchomości znajdują są lokale użytkowe przeznaczone na działalność handlową bądź usługową. Odrębna własność lokali nie została wyodrębniona. Poszczególne lokale są wynajmowane różnym podmiotom, które prowadzą w nich działalność handlową lub usługową (sklepy z obuwiem, artykułami przemysłowymi oraz lokal gastronomiczny) Obiekt został wzniesiony przez Spółkę w 2017 r. i oddany do użytkowania na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie z dnia 28 kwietnia 2017 roku. Aktualnie obiekt jest w całości wynajęty na rzecz trzech podmiotów zewnętrznych niepowiązanych z Wnioskodawcą. Jednocześnie po dacie oddania obiektu w użytkowanie Wnioskodawca nie ponosił na obiekcie nakładów, których wartość przekraczałaby 30% wartości Nieruchomości. Dostawa Nieruchomości nastąpi zatem w przeciągu okresu dwóch lat od daty jej pierwszego zasiedlenia i w razie potwierdzenia przez organ, iż przedmiotem transakcji jest dostawa towarów, będzie obligatoryjnie opodatkowana podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy VAT.

Nieruchomość nie jest wyodrębniona w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy w oparciu o regulacje statutu, regulaminu, ani innego aktu o podobnym charakterze; nie stanowi także oddziału wyodrębnionego w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wnioskodawca nie prowadzi także odrębnej ewidencji zdarzeń gospodarczych dotyczących Nieruchomości.

W księgach rachunkowych Wnioskodawcy Nieruchomość pierwotnie zaklasyfikowana została jako środek trwały w budowie, a po przyjęciu do użytkowania jako środek trwały.

Aktualnie, Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę sprzedaży celem przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz podmiotu zewnętrznego, niepowiązanego zarówno kapitałowo jak i osobowo tak z Wnioskodawcą, jak i Najemcami (dalej jako: „Nabywca”). Nabywca będzie czynnym podatkiem VAT. Przedmiotem umowy sprzedaży będzie wyłącznie Nieruchomość, (bez elementów stanowiących jej wyposażenie, które to elementy stanowią własność Najemców).

Jednocześnie, Nabywca Nieruchomości na podstawie art. 678 § 1 KC z mocy prawa wstąpi w umowy najmu dotyczące lokali znajdujących się w budynku.

Na Nabywcę nie zostaną przeniesione żadne należności przysługujące Wnioskodawcy z tytułu umów najmu. Wszelkie pożytki z Nieruchomości, w szczególności należności z umów najmu, za okres do dnia poprzedzającego zawarcie umowy włącznie będą przypadać Wnioskodawcy jako sprzedającemu. Analogiczne ustalenia zostaną podjęte w zakresie ciężarów i kosztów utrzymania Nieruchomości tj. do dnia poprzedzającego zawarcie umowy będą obciążały włącznie Spółkę.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że:

Spółka nie zatrudnia pracowników. Zarząd nad nieruchomością sprawuje zarząd Spółki.
Spółka posiada rachunki bankowe, oraz środki pieniężne na rachunku, które nie zostaną przeniesione na Nabywcę.
Spółka posiada zobowiązania z tytułu kredytów bankowych i pożyczek udzielonych przez Wspólników, które to zobowiązania nie zostaną przeniesiona na Nabywcę wraz z Nieruchomością.
w wyniku planowanej transakcji sprzedaży nie dojdzie do przeniesienia oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy lub jego wyodrębnionej części jak również tajemnicy przedsiębiorstwa. Nabywca nie otrzyma także dostępu do ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy. W tym zakresie, zgodnie z wymogami prawa, Nabywcy zostanie jedynie przekazana dokumentacja techniczna dotycząca Nieruchomości.
umowy dotyczące ubezpieczenia Nieruchomości zawarte przez Wnioskodawcę zostaną rozwiązane a Nabywca będzie zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia we własnym zakresie.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że część umów o dostawę mediów dla Nieruchomości jest zawarta bezpośrednio przez Wynajmujących (umowy te nie będą przedmiotem transakcji). W pozostałym zakresie, w celu zapewnienia ciągłości dostaw mediów i obsługi dla Nieruchomości Wnioskodawca zakłada dwa możliwe rozwiązania. W pierwszym wariancie Wnioskodawca bierze pod uwagę, że przez krótki okres czasu po transakcji, umowy dotyczące dostaw mediów zawarte przez Spółkę będą przez nią wykonywane, zaś w umowie sprzedaży jej strony zastrzegą, że obowiązkiem Wnioskodawcy jako sprzedającego jest wypowiedzenie, w terminie 7 dni od dnia zawarcia transakcji, wszelkich zawartych umów o media związanych z Nieruchomością, zaś Nabywca będzie zobowiązany do zawarcia tych umów we własnym zakresie. Alternatywnie Spółka rozważa dokonanie cesji powyższych umów na rzecz Nabywcy z obowiązkiem rozliczenia między Stronami ciężarów związanych z tymi umowami na dzień przejścia własności Nieruchomości. W tym miejscu podkreślić należy, że wybór wariantu nie będzie zależał od Wnioskodawcy lecz wyłącznie od procedur przyjętych przez Dostawców tych mediów. Wolą Wnioskodawcy jest rozwiązanie tych Umów i poinformowanie Nabywcy o konieczności ich zawarcia we własnym zakresie, natomiast nie ma pewności czy Dostawcy takie rozwiązanie zaakceptują (przy założeniu, że ma być zachowana ciągłość dostaw).

W celu usunięcia ewentualnych nieporozumień pomiędzy stronami umowy, w tym podstaw do przyszłych ewentualnych roszczeń, Strony w umowie sprzedaży złożą oświadczenie, iż zawarta przez nie umowa sprzedaży Nieruchomości nie stanowiła umowy zbycia (nabycia) przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego oraz ustawy o podatku od towarów i usług.

Celem podsumowania Wnioskodawca pragnie wskazać, że w ramach planowanej transakcji:

nie dojdzie do przeniesienia oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy lub jego wyodrębnionej części;
nie dojdzie do przeniesienia (przejęcia) pracowników w oparciu o art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy;
nie dojdzie do przeniesienia ksiąg i dokumentów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (Nabywcy zostanie wydana jedynie dokumentacja techniczna dotycząca Nieruchomości, której obowiązek wydania wynika z przepisów prawa);
nie dojdzie do przeniesienia wierzytelności i zobowiązań Wnioskodawcy z tytułu umów o udzielenie finansowania (kredytu i pożyczek) związanych z inwestycją na Nieruchomości;
nie dojdzie do przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy ubezpieczenia Nieruchomości (umowa ta zostanie rozwiązana);
nie dojdzie do przejęcia zobowiązań Wnioskodawcy ani przeniesienia innych niż Nieruchomość aktywów Wnioskodawcy, w szczególności gotówki lub należności;
nie dojdzie do przeniesienia tajemnic przedsiębiorstwa Wnioskodawcy,
nie dojdzie do przeniesienia umów o prowadzenie rachunków bankowych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze tak przedstawione zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca pragnie uzyskać odpowiedź na następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym zbycie Nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, a co za tym idzie nie znajdzie zastosowania wyłączenie z opodatkowania, o którym mowa w art. 6 pkt 1 Ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy zbycie Nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT. Zaś w odniesieniu do dokonanej transakcji nie znajdzie zastosowania wyłączenie z opodatkowania dla transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Przy czym w ocenie Wnioskodawcy kwalifikacja planowanej transakcji jako dostawy towarów będzie niezmienna niezależnie do tego czy w ramach transakcji zostanie dokonana cesja umów o dostawę mediów czy też umowy te zostaną rozwiązane przez Wnioskodawcą, a następnie zawarte przez Nabywcę.

Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ww. ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy VAT. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług.

Wymieniona w art. 6 pkt 1 ustawy VAT transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jako stanowiąca przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem czynności jak właściciel, jest czynnością wpisującą się w szerszą kategorię dostawy towarów, będąc jednocześnie wyłączoną spod stosowania przepisów ustawy VAT.

W związku z powyższym niewątpliwie wykładnia terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy VAT „przedsiębiorstwo” oraz jego „zorganizowana część” ma kluczowe znaczenie dla określenia konsekwencji podatkowych opisywanej transakcji. Podleganie planowanej transakcji opodatkowaniu VAT lub nie ma istotny wpływ na ustalenie obowiązku Wnioskodawcy do ewentualnego uiszczenia należnego podatku VAT w związku z tą transakcją.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy organ wydający interpretację jest uprawniony do dokonania wykładni terminów „przedsiębiorstwo” i „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, użytych w art. 6 pkt 1 ustawy VAT i tym samym, do dokonania oceny prawidłowej klasyfikacji przedmiotu planowanej transakcji (tj. oceny czy opisany zdarzeniu przyszłym transakcja dotyczyć będzie nabycia przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czy też indywidualnych aktywów niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części).

Powyższe twierdzenie znajduje swoje uzasadnienie w wykładni art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, dokonywanych przez sądy administracyjne, zgodnie z którymi pojęcie przepisów prawa podatkowego, objętych zakresem przedmiotowym interpretacji indywidualnych, należy interpretować szeroko.

Przykładowo, jak wynika z treści wyroku WSA w Krakowie z dnia 9 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SN/Kr 1691/11), treść art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć w ten sposób, że wnioskodawca ma uprawnienie do uzyskania od organu podatkowego interpretacji prawa podatkowego w każdej indywidualnej sprawie, która może kształtować jego prawa i obowiązki na gruncie określonej regulacji podatkowej. Podobne stwierdzenie znajduje się w wyroku NSA z dnia 9 października 2008 r. (sygn. akt I FSK 1239/07).

Co więcej, kwestia kompetencji Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do dokonywania wykładni przepisu art. 55¹ Kodeks Cywilny, niejednokrotnie była przedmiotem rozstrzygnięć polskich sądów administracyjnych (w tym, w stanach faktycznych analogicznych do zdarzenia przyszłego objętego niniejszym wnioskiem). W rezultacie, przykładowo NSA w wyroku z dnia 6 stycznia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1216/09), uznał że jeżeli u podstaw stanowiska wnioskodawcy legła kwestia wymagająca zajęcia stanowiska organu na płaszczyźnie prawno-podatkowej, Minister Finansów jest zobowiązany do zajęcia stanowiska i podania argumentacji w sprawie klasyfikacji przedmiotu transakcji. Ponadto, NSA podzielił pogląd wyrażony w wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 listopada 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1737/07) i wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 26 maja 2009 r. (sygn. akt I SA/Bd 197/09), zgodnie z którym obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji nie można zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość. Jak wskazał Sąd, przez prawo podatkowe w kontekście wymogów dotyczących wydawania jego indywidualnych interpretacji należy rozumieć ogół przepisów regulujących zasady powstawania, ustalania oraz wygasania zobowiązań podatkowych oraz obowiązki podatników, płatników i inkasentów poszczególnych podatków. Podobne stwierdzenia znajdują się w następujących wyrokach: wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 26 maja 2009 r., (sygn. akt I SA/Bd 197/09), wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 lutego 2009 r. (sygn. akt I SA/GI 1044/08) oraz wyrok NSA z dnia 4 listopada 2011 r. (sygn. akt II FSK 1019/09).

Podobnie, WSA w Kielcach, w wyroku z dnia 29 stycznia 2009 r. (syn. akt I SA/Ke 465/08), uznał że w kontekście stosowania art. 6 pkt 1 ustawy VAT, art. 55¹ KC. jest przepisem prawa podatkowego. W konsekwencji. Sąd nie zgodził się z oceną organu, iż Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska wnioskodawcy w zakresie klasyfikacji przedmiotu transakcji.

W ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw do uznania transakcji zarówno za zbycie:

przedsiębiorstwa lub
zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W pierwszej kolejności zasadne wydaje się dokonanie wykładni terminu przedsiębiorstwo. Termin ten nie został zdefiniowany w Ustawie VAT, zatem posługując się wykładnią systemową należy odwołać się do definicji tego pojęcia sformułowanej w art. 55¹ KC. Przepis ten definiuje przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespól składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do wykonywania działalności gospodarczej, wymieniając przy tym przykładowy katalog tych składników, tj.:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że zgodnie z zamiarem stron przedmiotem transakcji ma być wyłącznie sama Nieruchomość, nie zaś przedsiębiorstwo Wnioskodawcy. Z tego też względu transakcja nie będzie obejmować kluczowych składników, które mają istotne znaczenie dla funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Należy podkreślić, że zgodnie z ustawową definicją przedsiębiorstwo obejmuje m.in. zobowiązania odnoszące się do przenoszonych składników. Natomiast komentowana transakcja nie obejmie zobowiązań związanych z funkcjonowaniem zbywanej Nieruchomości. Co więcej, przedmiotem dostawy nie będzie również szereg kluczowych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tj. wierzytelności, środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych i w kasie sprzedającego, nazwa przedsiębiorstwa, należności i zobowiązania wobec osób trzecich powstałe przed dniem dokonania dostawy, czy prawa i obowiązki wynikające z umów dostawcami usług, oraz pracownicy. Ponadto, Nabywca nie otrzyma ksiąg ani dokumentów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa i jego tajemnic (w tym zakresie przekazaniu będzie podlegać jedynie dokumentacja techniczna związana z Nieruchomością).

Analizując treść art. 552 KC, należy zaznaczyć, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmie wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych. W konsekwencji, sprzedaż przedsiębiorstwa (wyłączona z zakresu ustawy VAT) ma miejsce jedynie wtedy, gdy dochodzi do przeniesienia co najmniej części wymienionych w tym artykule składników na rzecz nabywcy. Co więcej przenoszone składniki przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o samodzielnym zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. W tym zakresie istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jak już zostało wskazane, transakcji nie będzie towarzyszyło przeniesienie szeregu kluczowych składników, składających się na powyższą definicję przedsiębiorstwa i przesądzających o funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. W szczególności, jak już wskazano nie dojdzie do przejścia na Wnioskodawcę:

oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Spółki lub jego wyodrębnionej części, tj. nazwy Spółki i znaku towarowego;
osób piastujących funkcje w zarządzie Spółki, które decydowały o przedsięwzięciach biznesowych Spółki;
ksiąg i dokumentów związanych z prowadzoną przez Spółki działalnością gospodarczą;
wierzytelności i zobowiązań Spółki z tytułu umów o udzieleniu finansowania (kredytu) oraz umów pożyczek związanych z inwestycją;
praw z polisy ubezpieczeniowej;
zobowiązań lub należności lub gotówki Wnioskodawcy;
pracowników Wnioskodawcy
tajemnic przedsiębiorstwa Wnioskodawcy;
rachunków bankowych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, z uwagi na wyłączenie z przedmiotu transakcji kluczowych składników definiujących przedsiębiorstwo, w ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym nie sposób mówić o dostawie przedsiębiorstwa. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie także m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 stycznia 2017 r., sygn. 0461- 1TPP3.4512.729.2016.2. MD;
Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 października 2015 r., sygn. IPTPP2/4512-402/15- 2/k.k.;
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 września 2015 r., sygn. IBPP3/45I2- 476/15/KG;
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 września 2015 r., sygn. IBPP3/443- 493/15/JP;
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 stycznia 2015 r., sygn. IPPP1 /443-1256/14- 4/MPe.

Szczególnie warto zwrócić też uwagę na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 marca 2016 r., sygn. IPPP3/4512-60/16-2/PC, w której Dyrektor potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskującego, że nabywana przez niego nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa zbywcy, gdyż „(...) planowana transakcja nie obejmie istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W szczególności, w wyniku transakcji Nabywca nie nabędzie całego szeregu praw, obowiązków, zobowiązań i należności z umów, których stroną jest Zbywca, a które związane są z prawidłowym funkcjonowaniem i obsługą Nieruchomości. Na skutek sprzedaży Nieruchomości nie zostaną przeniesione na Nabywcę środki pieniężne, umowy rachunków bankowych, zobowiązania kredytowe, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi rachunkowe i inne dokumenty Zbywcy. W konsekwencji po dacie przedmiotowej sprzedaży w rękach Zbywcy pozostanie szereg aktywów oraz dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należących obecnie do jego przedsiębiorstwa. Zatem nabyte składniki nie umożliwiają dalszego samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Jak wynika z wniosku, po nabyciu od Zbywcy Nieruchomości, Nabywca będzie prowadzić działalność gospodarcza polegająca na wynajmie powierzchni w Nieruchomości przy wykorzystaniu własnych zasobów oraz zasadniczo na podstawie umów zawartych przez siebie z podmiotami trzecimi. W konsekwencji, opisany przedmiot transakcji nie może być uznany za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego”.

Odnosząc się z kolei do terminu zorganizowana część przedsiębiorstwa, należy dokonać wykładni art. 2 pkt 27e ustawy VAT, zgodnie z którym przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż Nieruchomość nie jest wyodrębniona w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy w oparciu o regulacje statutu, regulaminu, ani innego aktu podobnym charakterze; nie stanowi także oddziału wyodrębnionego w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wnioskodawca nie prowadzi także odrębnej ewidencji zdarzeń gospodarczych dotyczących Nieruchomości.

Doktryna prawa podatkowego wskazuje, że składniki materialne i niematerialne tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa wówczas gdy pozostają one we wzajemnych relacjach pozwalających na stwierdzenie, że występuje coś więcej niż tylko przypadkowy zbiór elementów. Ponadto, co podkreślane jest w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, składniki majątku muszą tworzyć zespół, a nie zbiór niepowiązanych ze sobą elementów. Oznacza to, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, który stanowi pewną całość. Z tego też względu w ocenie Wnioskodawcy zbywana Nieruchomość nie będzie mogła zostać uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W opinii Wnioskodawcy sam budynek wraz z umowami najmu, przechodzącymi na Nabywcę z mocy prawa na podstawie art. 678 KC nie tworzy samodzielnie „przedsiębiorstwa” lub jego „zorganizowanej części”. Wnioskodawca wskazuje, iż samo nabycie gruntu na którym posadowiony został budynek nie pozwoli Nabywcy na prowadzenia samodzielnej działalności bez zawarcia szeregu dodatkowych umów, dokupienia innych składników materialnych lub niematerialnych, zapewnienia zaplecza personalnego, podpisania umów na obsługę nieruchomości, umów o media itd.

Podkreślenia wymaga przy tym fakt, że w polskim systemie prawnym nie ma możliwości nabycia nieruchomości bez wstąpienia w umowy najmu dotyczące nieruchomości. W każdym przypadku nabycia nieruchomości będącej przedmiotem najmu, dochodzi zatem do wstąpienia nabywcy w umowy najmu (art. 678 § 1 KC). Przepis ten jest przepisem bezwzględnie obowiązującym (ius cogens) i strony umowy sprzedaży nie mogą wyłączyć wynikających z niego skutków lub w jakikolwiek inny sposób uregulować kwestii wstąpienia nabywcy w najem. Z regulacji tej wynika ochrona najemcy w zakresie uprawnień dotyczących korzystania z rzeczy, które w związku ze zbyciem rzeczy najętej mogą być realizowane w stosunku do nabywcy (Kozieł Grzegorz. Art. 678. w: Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, wyd. II. LEX, 2014.)

Stanowisko, iż sama nieruchomość z przejętymi z mocy prawa umowami najmu jej dotyczącymi nie stanowi przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa potwierdza również aktualne orzecznictwo sądów administracyjnych. Tytułem przykładu można wskazać na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia z dnia 24 listopada 2016 r. o sygn. akt 1 FSK 1316/15, który wskazał, iż „Same w sobie nieruchomości (zabudowane nieruchomości) nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zatem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nawet jeżeli były wykorzystywane przez sprzedawcę również do działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu tych nieruchomości lub ich części, albo znajdujących się na nich obiektów budowlanych i ich części (...). Natomiast sprzedaż wyodrębnionych z takiego zakładu pojedynczych lub nawet wszystkich nieruchomości, nie mogłaby być uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Bez całej struktury składającej się na działalność w zakresie wynajmu nieruchomości – wciąż byłaby to jedynie sprzedaż nieruchomości, jako składników majątkowych. Okoliczność, że w ramach swojej działalności nabywca nieruchomości uprzednio wynajmowanych, także wykorzystuje te nieruchomości do działalności w zakresie wynajmu nieruchomości (czyni z nich przedmiot najmu) nie oznacza, że nieruchomości te w momencie ich sprzedaży stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa, co jest warunkiem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT”.

Powyższe stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego jednoznacznie potwierdza, iż nabycia samej nieruchomości z najemcami nie można uznać za nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszej interpretacji na Wnioskodawcę nie przeniesiono żadnych innych niż Nieruchomość i prawa bezpośrednio z nią związane elementów, a zatem nie można uznać iż Transakcja dotyczy przedsiębiorstwa (lub zorganizowanej jego części).

Należy zatem stwierdzić, iż sprzedaż Nieruchomości będzie stanowić na gruncie ustawy VAT dostawę budynku wraz ze znajdującym się pod nim gruntem, nie będącą zbyciem przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zdefiniował „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem, aby można było uznać, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć nie tylko samodzielne sporządzanie bilansu przez oddział, ale każde wyodrębnienie, na podstawie którego można poznać sytuację finansową części przedsiębiorstwa, które będzie przedmiotem zbycia;
wyodrębnione składniki muszą być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych;
po wyodrębnieniu część przedsiębiorstwa musi być niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym te zadania.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników. Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy natomiast rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest zatem dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (dalej jako: „KC”). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a główny przedmiot jej działalności stanowi realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, a także wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi. Głównym składnikiem majątku Spółki jest nieruchomość w postaci budynku handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą (w tym m.in. kanalizacją sanitarną, kanalizacją deszczową, zalicznikowymi elektrycznymi liniami zasilającymi, wewnętrzną infrastrukturą drogową wraz z miejscami parkingowymi) położona w L. (dalej jako: „Nieruchomość”). W budynku na Nieruchomości znajdują są lokale użytkowe przeznaczone na działalność handlową bądź usługową. Odrębna własność lokali nie została wyodrębniona. Poszczególne lokale są wynajmowane różnym podmiotom, które prowadzą w nich działalność handlową lub usługową (sklepy z obuwiem, artykułami przemysłowymi oraz lokal gastronomiczny) Aktualnie obiekt jest w całości wynajęty na rzecz trzech podmiotów zewnętrznych niepowiązanych z Wnioskodawcą. Nieruchomość nie jest wyodrębniona w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy w oparciu o regulacje statutu, regulaminu, ani innego aktu o podobnym charakterze; nie stanowi także oddziału wyodrębnionego w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wnioskodawca nie prowadzi także odrębnej ewidencji zdarzeń gospodarczych dotyczących Nieruchomości. W księgach rachunkowych Wnioskodawcy Nieruchomość pierwotnie zaklasyfikowana została jako środek trwały w budowie, a po przyjęciu do użytkowania jako środek trwały. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę sprzedaży celem przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz podmiotu zewnętrznego, niepowiązanego zarówno kapitałowo jak i osobowo tak z Wnioskodawcą, jak i Najemcami (dalej jako: „Nabywca”). Nabywca będzie czynnym podatkiem VAT. Przedmiotem umowy sprzedaży będzie wyłącznie Nieruchomość, (bez elementów stanowiących jej wyposażenie, które to elementy stanowią własność Najemców).

Jednocześnie, Nabywca Nieruchomości na podstawie art. 678 § 1 KC z mocy prawa wstąpi w umowy najmu dotyczące lokali znajdujących się w budynku.

Spółka nie zatrudnia pracowników. Zarząd nad nieruchomością sprawuje zarząd Spółki.
Spółka posiada rachunki bankowe, oraz środki pieniężne na rachunku, które nie zostaną przeniesione na Nabywcę.
Spółka posiada zobowiązania z tytułu kredytów bankowych i pożyczek udzielonych przez Wspólników, które to zobowiązania nie zostaną przeniesiona na Nabywcę wraz z Nieruchomością.
w wyniku planowanej transakcji sprzedaży nie dojdzie do przeniesienia oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy lub jego wyodrębnionej części jak również tajemnicy przedsiębiorstwa. Nabywca nie otrzyma także dostępu do ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy. W tym zakresie, zgodnie z wymogami prawa, Nabywcy zostanie jedynie przekazana dokumentacja techniczna dotycząca Nieruchomości.
umowy dotyczące ubezpieczenia Nieruchomości zawarte przez Wnioskodawcę zostaną rozwiązane a Nabywca będzie zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia we własnym zakresie.

Wnioskodawca bierze pod uwagę, że przez krótki okres czasu po transakcji, umowy dotyczące dostaw mediów zawarte przez Spółkę będą przez nią wykonywane, zaś w umowie sprzedaży jej strony zastrzegą, że obowiązkiem Wnioskodawcy jako sprzedającego jest wypowiedzenie, w terminie 7 dni od dnia zawarcia transakcji, wszelkich zawartych umów o media związanych z Nieruchomością, zaś Nabywca będzie zobowiązany do zawarcia tych umów we własnym zakresie. Alternatywnie Spółka rozważa dokonanie cesji powyższych umów na rzecz Nabywcy z obowiązkiem rozliczenia między Stronami ciężarów związanych z tymi umowami na dzień przejścia własności Nieruchomości. W tym miejscu podkreślić należy, że wybór wariantu nie będzie zależał od Wnioskodawcy lecz wyłącznie od procedur przyjętych przez Dostawców tych mediów.

W ramach planowanej transakcji:

nie dojdzie do przeniesienia oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy lub jego wyodrębnionej części;
nie dojdzie do przeniesienia (przejęcia) pracowników w oparciu o art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy;
nie dojdzie do przeniesienia ksiąg i dokumentów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (Nabywcy zostanie wydana jedynie dokumentacja techniczna dotycząca Nieruchomości, której obowiązek wydania wynika z przepisów prawa);
nie dojdzie do przeniesienia wierzytelności i zobowiązań Wnioskodawcy z tytułu umów o udzielenie finansowania (kredytu i pożyczek) związanych z inwestycją na Nieruchomości;
nie dojdzie do przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy ubezpieczenia Nieruchomości (umowa ta zostanie rozwiązana);
nie dojdzie do przejęcia zobowiązań Wnioskodawcy ani przeniesienia innych niż Nieruchomość aktywów Wnioskodawcy, w szczególności gotówki lub należności;
nie dojdzie do przeniesienia tajemnic przedsiębiorstwa Wnioskodawcy,
nie dojdzie do przeniesienia umów o prowadzenie rachunków bankowych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W świetle przywołanych uregulowań i przedstawionych okoliczności sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotowa transakcja nie będzie sprzedażą przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wynika z treści wniosku planowana transakcja nie obejmie istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W wyniku planowanej transakcji na nabywcę nie zostaną przeniesione oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Wnioskodawcy lub jego wyodrębnioną część. Ponadto nie dojdzie do przeniesienia ksiąg i dokumentów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, wierzytelności i zobowiązań Wnioskodawcy z tytułu umów o udzielenie finansowania (kredytu i pożyczek) związanych z inwestycją na Nieruchomości, praw i obowiązków wynikających z umowy ubezpieczenia Nieruchomości, praw i obowiązków wynikających z umowy o obsługę administracyjną Nieruchomości, zobowiązań Wnioskodawcy ani przeniesienia innych niż Nieruchomość aktywów Wnioskodawcy, w szczególności gotówki lub należności, tajemnic przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, umów o prowadzenie rachunków bankowych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Dodatkowo nie dojedzie do przeniesienia (przejęcia) pracowników w oparciu o art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Spółka nie zatrudnia pracowników.

W konsekwencji, opisany przedmiot transakcji nie może być uznany za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedmiotu niniejszej sprzedaży nie można uznać za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, o którym mowa w tym przepisie.

Zbycie nieruchomości nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazał Wnioskodawca Nieruchomość nie jest wyodrębniona w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy w oparciu o regulacje statutu, regulaminu, ani innego aktu o podobnym charakterze; nie stanowi także oddziału wyodrębnionego w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wnioskodawca nie prowadzi także odrębnej ewidencji zdarzeń gospodarczych dotyczących Nieruchomości.

Zatem, przedmiot dostawy nie został organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. W związku ze sprzedażą nie dojdzie również do przeniesienia pracowników oraz umów zawartych z podmiotami zewnętrznymi, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania (obsługa Nieruchomości była zapewniona przez zewnętrznego operatora). Przedmiot sprzedaży nie obejmuje więc wszystkich elementów niezbędnych do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych przez nabywcę. Sprzedawane składniki nie są wystarczające do samodzielnego prowadzenia działalności związanej z najmem, bez konieczności angażowania dodatkowych środków/składników majątkowych przez nabywcę.

Przedmiotem planowanej umowy sprzedaży będzie wyłącznie Nieruchomość.

Zatem w tak przedstawionych okolicznościach sprawy należy uznać, że skoro przedmiot planowanej transakcji (Nieruchomość) nie wykazuje odrębności organizacyjnej, ani nie stanowi zespołu składników majątkowych wraz ze zobowiązaniami, który mogłyby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze, to nie będzie mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zatem przedmiot Transakcji w świetle przedstawionych okoliczności nie może zostać uznany ani za przedsiębiorstwo w rozmienieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego ani za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W konsekwencji, skoro przedmiot sprzedaży nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jego sprzedaż nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów tj. czynność objętą przedmiotowym zakresem opodatkowania określoną w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin