2017.11.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.85.2017.2.MS
z 9 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lipca 2017 r. (data wpływu 31 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 4 października 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania otrzymanej przez Wnioskodawcę od kontrahenta kwoty grantu przeznaczonej na dofinansowanie udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych w ….” - jest prawidłowe,
opodatkowania niewykorzystanej części grantu przeznaczonej na wsparcie uczestników innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez stronę trzecią – jest prawidłowe,
opodatkowania niewykorzystanej części grantu przeznaczonej na wsparcie uczestników innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez Wnioskodawcę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy otrzymana przez Wnioskodawcę od kontrahenta kwota grantu przeznaczona na dofinansowanie udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych w działaniach edukacyjnych stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 4 października 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 0111-KDIB3-3.4012.85.2017.1.MS z 22 września 2017 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w piśmie z 4 października 2017 r.):

Wnioskodawca jest fundacją, będącą podatnikiem VAT czynnym, założoną przez P. Zgodnie z § 8 lit. d) statutu, określającym cele i zakres działalności Wnioskodawcy - Wnioskodawca ma obowiązek organizowania zjazdów, konferencji i spotkań naukowych, mających za zadanie rozwój diagnostyki laboratoryjnej w Polsce. Wnioskodawca zawarł umowę, w ramach której otrzymał grant edukacyjny („Grant”) od R. Sp. z o.o. z siedzibą w W., która jest podatnikiem VAT czynnym prowadzącym działalność w zakresie diagnostyki medycznej, w szczególności poprzez produkcję sprzętu laboratoryjnego oraz odczynników używanych w diagnostyce laboratoryjnej („Kontrahent”) - z przeznaczeniem na dofinansowanie udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników laboratoriów medycznych w wydarzeniu - …” („Wydarzenie”) organizowanym przez Z. Grant edukacyjny jest przeznaczony na cele statutowe Wnioskodawcy tj. na dofinasowanie udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych w działaniach edukacyjnych. Program Wydarzenia obejmuje wykłady i prelekcje mające na celu zapoznanie diagnostów laboratoryjnych z najnowszymi osiągnięciami medycyny w dziedzinach mających zastosowanie w diagnostyce laboratoryjnej. Udział w Wydarzeniu jest odpłatny i obejmuje koszty organizacyjne Wydarzenia wyrażone w opłacie za uczestnictwo (w szczególności koszty wynagrodzenia i pobytu wykładowców, materiały zjazdowe) oraz koszty zakwaterowania. Grant miał za zadanie wesprzeć uczestników poprzez pokrycie wszystkich kosztów ich udziału w Wydarzeniu i jako taki jest wykazywany w informacji PIT-8C.

Umowa zawiera wyłącznie katalog negatywny wydatków, na które nie może zostać przeznaczony Grant. Zgodnie z umową Grant nie może być wykorzystywany na finansowanie jakichkolwiek imprez integracyjnych, kulturalnych ani służyć pokrywaniu kosztów udziału gości niebędących uczestnikami Wydarzenia. Ponadto, w świetle postanowień przedmiotowej umowy - Wnioskodawca nie może przeznaczyć środków z Grantu na:

bezpośrednią bądź pośrednią promocję produktów lub usług Kontrahenta,
promowanie zastosowań off- label (pozarejestracyjnych) produktów Kontrahenta,
dokonywanie płatności przez Wnioskodawcę za promowanie jego usług,
wspieranie programów charytatywnych,
organizacyjne koszty ogólne, takie jak zakup głównego sprzętu, oprogramowania i szkolenia pracowników niezwiązanych z medycyną,
wynagrodzenia pracowników Wnioskodawcy,
ogólne wsparcie operacyjne Wnioskodawcy.

Umowa zawiera również zastrzeżenie, iż celem Wydarzenia nie będzie bezpośrednie bądź pośrednie promowanie produktów lub usług oferowanych przez Kontrahenta, zaś cele jego organizacji mają wyłącznie charakter naukowy i edukacyjny. Strony nie ustaliły konkretnego zakresu czynności, które mają być podjęte w ramach otrzymanego Grantu, a wyłącznie cel jego udzielenia - dofinansowanie udziału w Wydarzeniu. W ramach umowy Wnioskodawca nie jest zobowiązany do świadczenia żadnych usług ani dokonywania dostaw towarów na rzecz Kontrahenta czy osób trzecich - celem Grantu jest podniesienie poziomu wiedzy medycznej jako takiej, a nie wykonywanie usług czy też dostarczenie towarów. Ponadto, strony w umowie zgodnie potwierdzają, że przyznanie Grantu nie jest uzależnione od zakupu, dostawy lub polecenia zakupu produktów i usług oferowanych przez Kontrahenta. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki nie będą stanowić jakiejkolwiek dopłaty do ceny usług lub towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę - Wnioskodawca nie ma bowiem świadczyć żadnych usług ani dostarczać żadnych towarów. Grant, który otrzymał Wnioskodawca ma wyłącznie charakter dofinansowania na pokrycie kosztów organizacji Wydarzenia odzwierciedlonych w opłatach związanych z uczestnictwem, które mają być z niego pokryte. Powyższe potwierdzają postanowienia umowy, zgodnie z którą Wnioskodawca jest zobowiązany przekazać Kontrahentowi w ciągu 30 dni od zakończenia Wydarzenia odpowiednią dokumentację potwierdzającą, że Wydarzenie się odbyło w szczególności przedstawić faktury oraz potwierdzenie zapłaty kosztów fee, zakwaterowania oraz transportu uczestników. Ponadto, strony postanowiły, iż w przypadku, gdyby środki z Grantu nie zostały w całości wydatkowane na organizację udziału w Wydarzeniu to mogą zostać wykorzystane na wsparcie edukacji medycznej podczas innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez stronę trzecią lub przez Wnioskodawcę.

W przypadku nie uzyskania Grantu Wnioskodawca nie miałby możliwości wsparcia udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych w Wydarzeniu. Wobec okoliczności, iż Wydarzenie jest organizowane przez podmiot trzeci, nie można przy tym mówić o wpływie dofinansowania na cenę działań edukacyjnych rozumianych jako organizacja Wydarzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota Grantu edukacyjnego przyznanego Wnioskodawcy przez Kontrahenta będzie stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Przywołany przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r., Nr 347, poz. 1, z późn. zm., dalej: Dyrektywa VAT). Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem VAT towarów i usług - dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy wskazane dotacje, subwencje czy inne dopłaty są przeznaczone bezpośrednio na sfinansowanie ceny konkretnego towaru czy usługi. Stąd w celu określenia, czy dane dofinansowanie jest czy nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług, istotne są szczegółowe warunki jego przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści przywołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniom usług, otrzymuje dofinansowanie, stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Z kolei kryterium uznania dopłaty za zwiększającą obrót stanowi stwierdzenie, że dopłata dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dopłaty nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29a ust 1 ustawy o VAT, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania tym podatkiem. Tym samym, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko takie dopłaty, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) - nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) wynika, że określenie związku pomiędzy dotacją, a świadczeniem usług, czy dostawą towaru jako „bezpośredniego” ma istotne znaczenie dla opodatkowania. W uzasadnieniu wyroku z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00 Office des produits wallons ASBL v. Belgian State podkreślono, że sam tylko fakt, iż dotacja czy inne dofinansowanie wpływa na ostateczną cenę świadczenia (co niemal zawsze ma miejsce), nie może być decydujący dla uznania, że dotacja ta powinna zwiększać podstawę opodatkowania. Jednocześnie wyjaśniono, że do uznania dotacji (subwencji czy innej dopłaty) za zwiększającą podstawę opodatkowania konieczne jest stwierdzenie, że dotacja ta jest dokonywana w celu sfinansowania konkretnej czynności opodatkowanej (dostawy towarów lub świadczenia usług). Opowiedziano się więc za takim rozumieniom przepisów, aby opodatkowanie dopłaty następowało tylko w stosunku do takich dopłat, które odpowiadają całości lub części wynagrodzenia z tytułu takiej czynności. Dopłata powinna być związana także z konkretną, oznaczoną dostawą albo usługą.

Zdaniom Wnioskodawcy, nie ma zatem wątpliwości, że dotacje podmiotowe czy inne dopłaty przeznaczone na pokrycie kosztów działalności - chociaż mogą mieć w ostatecznym rozrachunku jakiś wpływ na cenę świadczonych usług lub dostarczanych towarów - nie są uwzględniane w podstawie opodatkowania. W tym miejscu warto również podkreślić, że TSUE w przywołanym już uprzednio wyroku w sprawie C-184/00 argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty togo wynagrodzenia. Cena, jaką płaci nabywca, musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. TSUE w przywołanej sprawie wskazał sądowi szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać: obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna (por. J. Martini, Ł. Karpesiuk „VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości" C. H. Beck Warszawa 2005 r., s. 265 i nast.).

Mając na uwadze powyższe należy zatem stwierdzić, że Grant edukacyjny otrzymany w okolicznościach przedstawionych we wniosku nie będzie stanowił dla Wnioskodawcy podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ dofinansowanie to nie jest skorelowane w sposób bezpośredni z jakąkolwiek czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, którą miałby wykonać Wnioskodawca. Co więcej, przyznanie Grantu nie jest uzależnione od zakupu jakichkolwiek towarów czy usług. W istocie o zakresie czynności, które będą wykonywane w ramach otrzymanego Grantu decydować będzie Wnioskodawca, umowa zawiera wyłącznie katalog negatywny wydatków, których Grant nie może pokrywać. Ponadto, zgodnie z postanowieniami umowy, jeśli Grant nie zostanie wykorzystany w całości na poczet Wydarzenia może on być wykorzystany na wsparcie edukacji medycznej podczas innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez stronę trzecią lub przez Wnioskodawcę. W tych okolicznościach trudno zatem stwierdzić, iż Kontrahent zamawia jakiekolwiek usługi lub towary u Wnioskodawcy. W istocie w ramach realizacji umowy Wnioskodawca nie będzie świadczył żadnych usług na rzecz Kontrahenta czy też innych osób. Powyższe wynika wprost z treści zawartej umowy, w której jasno wskazano, że Grant przeznaczony jest na dofinansowanie uczestnictwa w Wydarzeniu, ale jego zasadniczym celem jest realizacja celów statutowych Wnioskodawcy, a przede wszystkim celów edukacyjnych związanych z rozwojem wiedzy medycznej i edukacją w zakresie diagnostyki laboratoryjnej. Podstawowym celem Grantu jest bowiem rozwój medycyny i podniesienie kwalifikacji diagnostów laboratoryjnych w ogólności, nie zaś sama organizacja Wydarzenia. Wydarzenie było bowiem organizowane przez podmiot trzeci - Z. Korzyści z podniesienia poziomu wiedzy medycznej czerpać będzie zaś w istocie społeczeństwo jako ogół obywateli.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. sprawa C-215/94 Jürgen Mohr przeciwko Finanzamt Bad Segoberg. W treści uzasadnienia przywołanego orzeczenia TSUE wskazał co następuje:,,(...) Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 2 akapit 1 Pierwszej dyrektywy Rady 67/227/EWG z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych (Dz. Urz. WE 1967.71.1301), podatek VAT jest podatkiem ogólnym od konsumpcji towarów i usług. W przypadku takim jak ten, o którym mowa, konsumpcja w rozumieniu wspólnotowego systemu podatku VAT nie ma miejsca. Jak wskazuje rzecznik generalny w punkcie 27 swojej opinii, wypłacając rekompensatę rolnikom, którzy zobowiązują się do zaniechania produkcji mleka, Wspólnota nie nabywa ani towarów, ani usług na swój własny użytek, lecz działa w interesie ogólnym, który wyraża się we wspomaganiu poprawnego funkcjonowania wspólnotowego rynku mleka. W tych okolicznościach zobowiązanie rolnika do zaniechania produkcji mleka nie przynosi ani Wspólnocie, ani właściwym władzom krajowym takich korzyści, które pozwolą na uznanie ich za konsumentów usług. Zobowiązanie, o którym mowa nie jest więc świadczeniem usług w rozumieniu artykułu 6 ust. 1 dyrektywy. Należy zatem odpowiedzieć na pytania prejudycjalne, że art. 6 ust. 1 i art. 11 część A ust. 1 lit. a dyrektywy muszą być interpretowane w taki sposób, że zaniechanie produkcji mleka, którego podejmuje się rolnik na podstawie rozporządzenia nr 1336/86, nie jest świadczeniem usługi. W rezultacie rekompensata uzyskana w związku z nim nie podlega obciążeniu podatkiem obrotowym”. W świetle powyższego rozstrzygnięcia kwestią istotną dla uznania danej czynności za świadczenie usług jest możliwość uznania jednej ze stron transakcji za konsumenta usługi - czyli osobę osiągającą bezpośrednio korzyści w rezultacie nabycia na własne potrzeby takiej usługi. Jak słusznie stwierdził TSUE wypłacając rekompensaty Wspólnota Europejska nie jest konsumentem (Wspólnota niczego nie kupuje, nabywa), co oznacza, iż czynność zobowiązania się do powstrzymania się od produkcji mleka w zamian za zapłatę rekompensaty nie stanowi świadczenia usług przez tego rolnika.

Podobnie jest w analizowanej sytuacji - celem Grantu jest podniesienie poziomu wiedzy medycznej jako takiej, a nie wykonywanie jakiś usług czy też dostarczenie towarów. Wnioskodawca nie świadczy żadnych usług, lecz realizuje misję społeczną w ramach swoich statutowych celów. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w istocie Wnioskodawca w ramach organizacji Wydarzenia nie wykonuje jakiejkolwiek czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Jak zostało podkreślone - organizacja nie mieści się bowiem w zakresie obowiązków Wnioskodawcy - organizatorem Wydarzenia było P. Stąd jeżeli w przedmiotowej sprawie nie wystąpią czynności opodatkowane to trudno wskazywać, aby Grant mógł zwiększać podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (bowiem brak takich czynności). Ponadto w tym miejscu należy również podkreślić, że otrzymane przez Wnioskodawcę środki nie będą stanowić jakiejkolwiek dopłaty do ceny usług lub towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę. Grant, który otrzyma Wnioskodawca ma wyłącznie charakter dofinansowania na pokrycie kosztów udziału w Wydarzeniu, a nie uzupełnienie lub całkowite pokrycie ceny za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, z treści umowy wynika, że intencją podmiotu przyznającego Grant jest jedynie pokrycie kosztów, a nie nabywanie jakichkolwiek usług lub towarów, co zresztą potwierdza obowiązek umowny przedstawienia przez Wnioskodawcę Kontrahentowi dokumentacji potwierdzającej odbycie się Wydarzenia i poniesione wydatki. Ponadto, Grant ma mieć wyłącznie charakter edukacyjny, co znajduje odzwierciedlenie w katalogu negatywnym kosztów, na które otrzymane dofinansowanie nie może zostać wydatkowane w szczególności: organizacyjne koszty ogólne, takie jak zakup głównego sprzętu, oprogramowania i szkolenia pracowników niezwiązanych z medycyną, wynagrodzenia pracowników Wnioskodawcy. Umowa zawiera również zastrzeżenie, iż celem Wydarzenia nie będzie bezpośrednie bądź pośrednie promowanie jakichkolwiek produktów lub usług oferowanych przez Kontrahenta. W umowie strony nie wskazały też jakichkolwiek cen czy choćby podstaw do ich ustalenia. Ponownie należy zatem podkreślić, że Grant, będzie służył jedynie pokryciu kosztów poniesionych przez uczestników w ramach udziału w Wydarzeniu organizowanym przez P., a nie uzupełnienie ceny sprzedaży jakiegokolwiek świadczenia, które miałoby zostać dokonane przez Wnioskodawcę. Tym samym otrzymana kwota dofinansowania nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Słuszność zaprezentowanego stanowiska potwierdza w szczególności wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lutego 2015 r„ sygn. akt I FSK 821/13. W orzeczeniu tym Sąd stwierdził, że skoro otrzymana dotacja pokrywa koszty realizacji projektu, to stanowi ona zwrot kosztów poniesionych w związku z zarządzaniem projektem i realizacją szkoleń. Otrzymana dotacja nie spełnia więc przesłanki określonej w art. 29 ust. 1 u.p.t.u., tj. nie wpływa bezpośrednio na cenę usługi świadczonej przez skarżącą. Podobne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w sprawach sygn. akt I FSK 571/08 i I FSK 176/13. Powyższe potwierdza także w szczególności interpretacja indywidualna z dnia 27 marca 2014 r. wydana przez Ministra Finansów działającego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy znak: ITPP2/443-98/14/EB, w której uzasadnieniu zostało wskazane, iż : „(...) podniosło, że otrzymana przez Stowarzyszenie dotacja pokrywa koszty realizacji projektu (koszt wynagrodzenia osób prowadzących zajęcia rehabilitacyjne, koszt koordynacji i obsługi finansowej projektu, koszt wynajmu sali rehabilitacyjnej), którego celem jest realizacja działań statutowych, żadne opłaty od beneficjentów ostatecznych projektu nie są pobierane. Wskazało, że w związku z powyższym, otrzymywana dotacja nie ma bezpośredniego wpływu na cenę i dlatego też nie wpływa na podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług. Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wynika z treści wniosku - pozyskana dotacja z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych jest dotacją kosztową i nie ma wpływu na cenę świadczonych usług (beneficjenci ostateczni - osoby niepełnosprawne - nie ponoszą odpłatności za udział w zajęciach rehabilitacyjnych), to nie stanowi dotacji, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie ma wpływu na obrót podlegający opodatkowaniu”. Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2016 r. znak: ILPP5/4512-1-304/15-4/PG wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu organy wskazują, iż: „Skoro otrzymana od ZUS dotacja nie stanowi zapłaty ani za dostawę towarów ani za świadczenie usług to również ta jej część, którą pokryto podatek od towarów i usług nie spełnia tych przesłanek. Biorąc pod uwagę powyższą analizę przepisów w kontekście przedstawionego we wniosku opisu sprawy stwierdzić należy, że odliczony przez Spółkę podatek VAT z faktur otrzymanych z tytułu realizacji projektu pod nazwą „Zakup (...)” nie jest dla niej wynagrodzeniem za świadczone usługi bądź dostawę towarów. Tym samym kwota ta nie powinna być objęta zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji nie stanowi ona podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy”. Prawidłowość zaprezentowanego stanowiska potwierdzają też interpretacje podatkowe wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2016 r. 1462-IPPP1.4512.746.16.1.IGo, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 maja 2016 r. ILPP1/4512-1-209/16-5/AWa oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 września 2015 r. sygn. IPTPP1/4512-370/15-4/ŻR.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Grant edukacyjny wypłacony mu przez Kontrahenta nie powinien być objęty zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji nie stanowi on podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

za prawidłowe w zakresie opodatkowania otrzymanej przez Wnioskodawcę od kontrahenta kwoty grantu przeznaczonej na dofinansowanie udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych w XIX Zjeździe Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Laboratoryjnej”,
za prawidłowe w zakresie opodatkowania niewykorzystanej części grantu przeznaczonej na wsparcie uczestników innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez stronę trzecią,
za nieprawidłowe w zakresie opodatkowania niewykorzystanej części grantu przeznaczonej na wsparcie uczestników innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca, wierzyciel) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest fundacją, będącą podatnikiem VAT czynnym, założoną przez P. Zgodnie z § 8 lit. d) statutu, określającym cele i zakres działalności Wnioskodawcy - Wnioskodawca ma obowiązek organizowania zjazdów, konferencji i spotkań naukowych, mających za zadanie rozwój diagnostyki laboratoryjnej w Polsce. Wnioskodawca zawarł umowę, w ramach której otrzymał grant edukacyjny („Grant”) od R. Sp. z o.o. z siedzibą w W., która jest podatnikiem VAT czynnym prowadzącym działalność w zakresie diagnostyki medycznej, w szczególności poprzez produkcję sprzętu laboratoryjnego oraz odczynników używanych w diagnostyce laboratoryjnej („Kontrahent”) - z przeznaczeniem na dofinansowanie udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników laboratoriów medycznych w wydarzeniu - „…” („Wydarzenie”) organizowanym przez Z. Grant edukacyjny jest przeznaczony na cele statutowe Wnioskodawcy tj. na dofinasowanie udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych w działaniach edukacyjnych. Program Wydarzenia obejmuje wykłady i prelekcje mające na celu zapoznanie diagnostów laboratoryjnych z najnowszymi osiągnięciami medycyny w dziedzinach mających zastosowanie w diagnostyce laboratoryjnej. Udział w Wydarzeniu jest odpłatny i obejmuje koszty organizacyjne Wydarzenia wyrażone w opłacie za uczestnictwo (w szczególności koszty wynagrodzenia i pobytu wykładowców, materiały zjazdowe) oraz koszty zakwaterowania. Grant miał za zadanie wesprzeć uczestników poprzez pokrycie wszystkich kosztów ich udziału w Wydarzeniu i jako taki jest wykazywany w informacji PIT-8C.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy otrzymany grant będzie stanowił podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy o VAT jest wyjaśnienie pojęcia „dotacja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z wniosku wynika, że zgodnie z umową grant nie może być wykorzystywany na finansowanie jakichkolwiek imprez integracyjnych, kulturalnych ani służyć pokrywaniu kosztów udziału gości niebędących uczestnikami Wydarzenia. Ponadto, w świetle postanowień przedmiotowej umowy - Wnioskodawca nie może przeznaczyć środków z Grantu na:

bezpośrednią bądź pośrednią promocję produktów lub usług Kontrahenta,
promowanie zastosowań off- label (pozarejestracyjnych) produktów Kontrahenta,
dokonywanie płatności przez Wnioskodawcę za promowanie jego usług,

Umowa zawiera również zastrzeżenie, iż celem Wydarzenia nie będzie bezpośrednie bądź pośrednie promowanie produktów lub usług oferowanych przez Kontrahenta. W ramach umowy Wnioskodawca nie jest zobowiązany do świadczenia żadnych usług ani dokonywania dostaw towarów na rzecz Kontrahenta czy osób trzecich - celem Grantu jest podniesienie poziomu wiedzy medycznej jako takiej, a nie wykonywanie usług czy też dostarczenie towarów. Ponadto, strony w umowie zgodnie potwierdzają, że przyznanie Grantu nie jest uzależnione od zakupu, dostawy lub polecenia zakupu produktów i usług oferowanych przez Kontrahenta.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż otrzymany przez Wnioskodawcę grant (dotacja) nie będzie należnością Wnioskodawcy za świadczenie usług lub dostawy towarów na rzez kontrahenta R. Sp. z o.o. Wnioskodawca w związku z otrzymaniem przedmiotowego grantu nie jest zobowiązany do świadczenia jakichkolwiek usług jak również dostaw towarów na rzecz tego kontrahenta. W przedmiotowej sprawie otrzymana płatność (grant) nie następuje w zamian za jakiekolwiek świadczenie na rzez kontrahenta Wnioskodawcy. W konsekwencji nie dojdzie do odpłatnej dostawy towarów jak i odpłatnego świadczenia usług.

Zatem nie występuje tutaj czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, wymieniona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie otrzymany przez Wnioskodawcę grant nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług na rzecz uczestników ….

Jak wynika bowiem z wniosku otrzymana dotacja przeznaczona jest na dofinasowanie udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych w Wydarzeniu - „…” organizowanym przez Z.

Przy czym udział w Wydarzeniu jest odpłatny i obejmuje koszty organizacyjne Wydarzenia wyrażone w opłacie za uczestnictwo (w szczególności koszty wynagrodzenia i pobytu wykładowców, materiały zjazdowe) oraz koszty zakwaterowania.

Jednocześnie przedmiotowe Wydarzenie nie jest organizowane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wskazał bowiem wprost, że Wydarzenie jest organizowane przez podmiot trzeci i nie można przy tym mówić o wpływie dofinansowania na cenę działań edukacyjnych rozumianych jako organizacja Wydarzenia.

W konsekwencji z uwagi na to, iż jak wskazał Wnioskodawca, nie jest on organizatorem zjazdu, otrzymany grant nie stanowi dla Wnioskodawcy dotacji wpływającej na wartość świadczonych usług na rzecz uczestników Wydarzenia (zjazdu). Nie stanowi on bowiem u niego wynagrodzenia od podmiotu trzeciego za świadczone usługi i nie zwiększa podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym przedmiotowy grant przyznany Wnioskodawcy co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy w części w jakiej został przeznaczony na wsparcie uczestników wskazanego we wniosku Wydarzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Z wniosku wynika ponadto, że w przypadku, gdyby środki z Grantu nie zostały w całości wydatkowane na organizację udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych w Wydarzeniu o którym mowa we wniosku („…”) to mogą zostać wykorzystane na wsparcie edukacji medycznej podczas innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez stronę trzecią lub przez Wnioskodawcę.

Odnosząc się do opodatkowania tej części grantu, która zostanie ewentualnie przeznaczona na dofinansowanie wsparcia uczestników innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez stronę trzecią, stwierdzić należy, że w sytuacji gdy przedmiotowe wsparcie będzie dokonane na zasadach analogicznych jak wsparcie uczestników …, to przeznaczona na ten cel część grantu nie będzie również dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług przez podmiot trzeci.

W konsekwencji ta część Grantu również nie zwiększa podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym przedmiotowy grant w tej części nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy również w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Odnoszą się z kolei się do opodatkowania tej części grantu, która zostanie ewentualnie przeznaczona na dofinansowanie wsparcia uczestników innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez Wnioskodawcę, stwierdzić należy, że w tym zakresie przeznaczona na wsparcie uczestników część dotacji będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług przez Wnioskodawcę.

W tym miejscu bowiem należy jeszcze raz podkreślić, że w sytuacji gdy otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

W niniejszej sprawie, w opinii tut. organu otrzymana części grantu, która zostanie ewentualnie przeznaczona na dofinansowanie wsparcia uczestników innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez Wnioskodawcę ma bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Należy bowiem zauważyć, że otrzymana przez Wnioskodawcę ewentualna część grantu (dotacji) nie zostanie przeznaczona na ogólną działalność Wnioskodawcy lecz będzie mogła zostać wykorzystana (jak wynika z umowy zawartej przez Wnioskodawcę z kontrahentem) tylko i wyłącznie na określone działanie. Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja może być wyłącznie przeznaczona na sfinansowanie wsparcia uczestników wydarzenia edukacyjnego/naukowego. Zatem w przedmiotowej sytuacji ostateczny odbiorca usługi (uczestnik wydarzenia) będzie mógł uczestniczyć w organizowanym przez Wnioskodawcę wydarzeniu płacąc niższą cenę (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony).

W konsekwencji ta część dotacji zwiększa podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym przedmiotowy grant w tej części podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy jest

prawidłowe w zakresie opodatkowania otrzymanej przez Wnioskodawcę od kontrahenta kwoty grantu przeznaczonej na dofinansowanie udziału diagnostów laboratoryjnych i pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych w …”,
prawidłowe w zakresie opodatkowania niewykorzystanej części grantu przeznaczonej na wsparcie uczestników innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez stronę trzecią,
nieprawidłowe w zakresie opodatkowania niewykorzystanej części grantu przeznaczonej na wsparcie uczestników innego wydarzenia edukacyjnego/naukowego organizowanego przez Wnioskodawcę.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy, będącej przedmiotem interpretacji, pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności gdyby to Wnioskodawca był organizatorem wskazanego we wniosku Wydarzenia - „… a nie jak wskazano we wniosku podmiot trzeci), udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku wyroków sądu tut. Organ pragnie wyjaśnić, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają.

Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin