Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.539.2017.1.KT
z 24 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2017 r. (data wpływu 12 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazywania w ewidencji prowadzonej dla potrzeb VAT danych, w tym NIP, Wnioskodawcy jako dostawcy w związku z dokonanym importem towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazywania w ewidencji prowadzonej dla potrzeb VAT danych, w tym NIP, Wnioskodawcy jako dostawcy w związku z dokonanym importem towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polskim czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zajmuje się dystrybucją materiałów przeznaczonych dla przemysłu. Działalność Wnioskodawcy opiera się na pozyskiwaniu towarów od czołowych światowych producentów, a następnie oferowaniu ich lokalnym wytwórcom. W związku z tym Spółka m.in. dokonuje importu towarów.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki dokumentacyjne wynikające z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 poz. 710; dalej: ustawa o VAT), m.in. prowadzenie ewidencji VAT.

W celu prawidłowego opodatkowania transakcji związanych z importem Wnioskodawca dokonuje zgłoszenia i odprawy celnej w związku z przywozem towaru na terytorium kraju za pośrednictwem upoważnionej przez niego agencji celnej (działającej jako przedstawiciel bezpośredni). Zgłoszenie i odprawa celna towaru jest dokonywana w procedurze dopuszczenia do obrotu na terytorium kraju nr 4000. Agencja celna przygotowuje dokumentację związaną z odprawami importowymi oraz oblicza kwoty należności przywozowych (celnych oraz podatkowych), do których poniesienia zobowiązany jest Wnioskodawca. Należności przywozowe wpłacane są na konto organu podatkowego przez Wnioskodawcę lub agencję celną. W przypadku gdy należności te uiszczane są przez agencję celną, na Wnioskodawcę zostaje wystawiona nota uznaniowo-obciążeniowa odpowiadająca kwocie wpłaconej na konto organu.

Dotychczasową praktyką Wnioskodawcy jest wykazywanie w ewidencji VAT (w rejestrze VAT zakupu) w odniesieniu do transakcji związanej z importem towarów nazwy i NIP agencji celnej działającej w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca bowiem zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT, na podstawie otrzymanego dokumentu celnego, odlicza w deklaracji VAT kwotę podatku naliczonego (zapłaconego uprzednio na konto organu podatkowego lub zwróconego agencji).

Spółka prowadząc ewidencję VAT, stosuje zasady wynikające z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, tzn. ujmuje dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Wnioskodawca w odniesieniu do wyżej opisanej transakcji związanej z importem rozważa zmianę dotychczasowej praktyki. Wnioskodawca rozważa zatem, czy zgodnym z przepisami prawa będzie wykazywanie w ewidencji VAT, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, prowadzonej do celów sporządzenia deklaracji VAT-7 (tj. w rejestrze zakupów), jako danych Dostawcy: nazwy i NIP Wnioskodawcy, jako podatnika będącego importerem towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z podatkiem VAT naliczonym od importu opodatkowanego na zasadach określonych w art. 33 ustawy o VAT na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prawidłowym jest wykazanie na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o VAT jako Dostawcy w ewidencji VAT (rejestrze VAT zakupu) danych, w tym NIP, Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym będzie wykazanie danych, w tym NIP, Wnioskodawcy jako Dostawcy w rejestrze zakupu VAT w odniesieniu do transakcji związanych z importem towarów w opisanym stanie faktycznym.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 poz. 710; dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika m.in. tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie natomiast do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego łub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z kolei art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. nadanym ustawą z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 846), stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczona regulacja (która obowiązuje od 1 stycznia 2017 roku) wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika (a zatem również Spółkę) ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/ informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Wnioskodawca podkreśla, iż uzyskanie stanowiska organu podatkowego ma na celu wyłącznie potwierdzenie sposobu sporządzania przez Spółkę ewidencji VAT, a co za tym idzie również deklaracji VAT-7. Spółka stoi na stanowisku, że w szczególności z uwagi na brzmienie art. 193 par. 4-6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201; dalej: Ordynacja podatkowa) w jej szeroko pojętym interesie leży prawidłowe, tj. zgodne z oceną organów podatkowych, prowadzenie ksiąg podatkowych. Spółka również ze względu na przepisy Kodeksu karnego skarbowego (Dz. U. z 2016 poz. 2137, z późn. zm.; dalej jako: KKS), a w szczególności art. 53 § 21, art. 53 § 23 („Księga wadliwa jest to księga prowadzona niezgodnie z przepisem prawa”) oraz art. 61 § 3 KKS („Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto wadliwie prowadzi księgę”) stoi na stanowisku, że prawidłowość (tj. brak wadliwości) prowadzonej ewidencji VAT jest istotny z punktu widzenia jej obowiązków podatkowych i brak stosownego stanowiska organu podatkowego w określonym powyżej stanie faktycznym będzie jej bez wątpienia szkodzić.

Należy w ocenie Spółki również podkreślić fakt, że funkcje interpretacji indywidualnej (funkcja gwarancyjna i informacyjna) zostaną zrealizowane wskutek wydania Spółce odpowiedniej interpretacji. Spółka bez wątpienia zainteresowana jest interpretacją przepisów prawa podatkowego, co spełnia przesłankę wymienioną w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Pytania zadane przez Spółkę nie dotyczą w żaden sposób ani właściwości ani uprawnień i obowiązków zarezerwowanych dla organów podatkowych. Pytania zadane przez Spółkę dotyczą wprost jej sytuacji, a mianowicie sposobu prowadzenia księgi podatkowej, którą określa art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, a którą nazywa się potocznie ewidencją VAT. Podkreślenia wymaga, że gdyby ustawodawcy nie zależało na określonym prowadzeniu ksiąg podatkowych, tu: ewidencji VAT, to nie wyciągałby negatywnych konsekwencji wobec podmiotów i osób prowadzących je wadliwie.

Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, jest zobowiązany w sposób rzetelny i niewadliwy ująć zdarzenia gospodarcze w księgach podatkowych. Z tego powodu Wnioskodawca w sposób szczegółowy i wyczerpujący przedstawił stan faktyczny i liczy na stanowisko Dyrektora KIS w tej sprawie. Dzięki temu Wnioskodawca z jednej strony będzie miał świadomość, czy postępuje prawidłowo, czy też nie. Jeśli okaże się, że postępuje prawidłowo, to będzie miał zabezpieczenie na wypadek kontaktów z organami podatkowymi. Jeśli okaże się natomiast, że postępuje nieprawidłowo, to będzie miał możliwość zmiany sposobu postępowania zgodnie z wytycznymi Dyrektora KIS tak, aby w przypadku ewentualnego postępowania podatkowego prawidłowość ujęcia nazwy i NIP kontrahenta w ewidencji VAT nie budziła wątpliwości.

Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej w dniu złożenia wniosku o interpretację elementy powyżej przedstawionego stanu faktycznego nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej, jak również sprawa w tym zakresie nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.

Na gruncie podatku VAT Wnioskodawca rozpoznaje import towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Wnioskodawca, zgodnie z art. 33 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy o VAT, oblicza i wykazuje w zgłoszeniu celnym kwotę podatku VAT. Zapłacony przez Spółkę podatek VAT zawiera poświadczenie zgłoszenia celnego (dalej: PZC), który jest dokumentem celnym, o którym mowa w ustawie o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - kwota podatku:

1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b.
   
   

Należy zaznaczyć, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje, zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do importowanych przez podatnika towarów powstaje obowiązek podatkowy. Warunkiem odliczenia zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT jest otrzymanie dokumentu celnego. Agencja celna ma obowiązek przekazywania Wnioskodawcy dokumentów wynikających z art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT w odniesieniu do tych towarów, które zostały objęte procedurą celną. Przyjmuje się, że otrzymanie przez Wnioskodawcę PZC następuję z chwilą pobrania przez agencje celną stosownego dokumentu z serwera odpowiedniego organu podatkowego.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawcy przysługuje na podstawie otrzymanego elektronicznego dokumentu celnego PZC prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim zaimportowane towary są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Ponieważ Wnioskodawca wykorzystuje nabyte towary do wykonywania czynności opodatkowanych (weryfikacja niniejszego nie jest przedmiotem niniejszego wniosku), przysługuje mu prawo do odliczenia ww. podatku naliczonego.

W związku z przytoczonym powyżej art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca jako podatnik w transakcjach związanych z importem towarów ma prawo wykazać transakcje te w rejestrze VAT zakupu, jak również w składanej za dany okres deklaracji podatkowej. W ocenie Wnioskodawcy, ze względu na brak jednoznacznych przepisów wskazujących, czyje dane, w tym NIP, wykazane powinny być w rejestrze VAT zakupu, właściwym jest wykazywanie danych Wnioskodawcy, gdyż jest on podatnikiem VAT w odniesieniu do zrealizowanej transakcji importu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Co do zasady na każdym podatniku, z wyjątkiem dotyczącym podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej, ciąży generalny obowiązek złożenia deklaracji podatkowej. Zgodnie bowiem z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133. W deklaracji podatkowej - w zależności od jej rodzaju - ujmuje się albo podatek należny od tych czynności, względem których powstał obowiązek podatkowy w okresie rozliczeniowym, którego dotyczy deklaracja, albo też podatek związany z konkretną czynnością, której dotyczy deklaracja.

Ustawodawca nałożył na podatnika również obowiązek prowadzenia ewidencji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia m.in. deklaracji podatkowej.

Zgodnie bowiem z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Powyższa regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji, ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Omawiany przepis nie przewiduje również ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji, wskazuje natomiast na dane, które taka ewidencja powinna zawierać. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, pod warunkiem, że będzie zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy.

Zatem, dla identyfikacji poszczególnych transakcji, oprócz określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości podatku należnego, kwot podatku naliczonego obniżających kwotę podatku należnego oraz kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, ważne są także dane kontrahenta (dostawcy lub nabywcy), w tym co do zasady także numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. importu towarów, który rozpoznaje i rozlicza na terytorium kraju na zasadach określonych w art. 33 ustawy o VAT. W związku z tym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki dokumentacyjne wynikające z ustawy, m.in. prowadzenie ewidencji VAT.

Spółka wskazała, że prowadząc ewidencje VAT stosuje zasady wynikające z art. 109 ust. 3 ustawy, tzn. ujmuje dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Jednakże Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy zgodnym z przepisami prawa będzie wykazywanie w ewidencji VAT, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, prowadzonej do celów sporządzenia deklaracji VAT-7 (tj. w rejestrze zakupów), jako danych dostawcy: nazwy i NIP Wnioskodawcy, jako podatnika będącego importerem towarów. W związku z tym Wnioskodawca sformułował pytanie: „Czy w związku z podatkiem VAT naliczonym od importu opodatkowanego na zasadach określonych w art. 33 ustawy o VAT na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prawidłowym jest wykazanie na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o VAT jako Dostawcy w ewidencji VAT (rejestrze VAT zakupu) danych, w tym NIP, Wnioskodawcy?”.

Wnioskodawca podkreślił przy tym, że uzyskanie stanowiska organu podatkowego ma na celu wyłącznie potwierdzenie sposobu sporządzania przez Spółkę ewidencji VAT, a co za tym idzie również deklaracji VAT-7.

Wnioskodawca uważa, że właściwym jest wykazywanie w rejestrze VAT zakupu danych, w tym NIP, Wnioskodawcy - jako dostawcy, gdyż jest on podatnikiem VAT w odniesieniu do zrealizowanej transakcji importu towarów.

W rozpatrywanej sprawie należy zauważyć, że zobowiązania w podatku od towarów i usług powstają na mocy samego prawa. Jednocześnie w zakresie rozliczania się z podatku znajduje zastosowanie mechanizm samoobliczenia podatku, co następuje poprzez wypełnienie i złożenie deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. W związku z tak przyjętym modelem powstawania zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług, a także przyjętym sposobem rozliczania się z podatku, szczególnej wagi nabiera obowiązek odpowiedniego utrwalania wszelkich danych mających znaczenie dla wymiaru podatku. Ustawa przyjmuje zasadę utrwalania tych danych w ramach ewidencji prowadzonych przez podatnika, których obowiązek prowadzenia nakłada na podatnika przywołany wcześniej art. 109 ust. 3 ustawy.

Jak już wskazano powyżej (a także jak zauważył Wnioskodawca) przepisy prawa podatkowego nie narzucają ani formy, ani poziomu uszczegółowienia prowadzonej ewidencji. Tym samym, może być ona prowadzona w sposób dowolny, byleby tylko zawierała wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji.

Trzeba podkreślić, że ewidencja jest odzwierciedleniem stanu rzeczywistego, powinna zatem obejmować wszystkie dokonane przez podatnika czynności podlegające opodatkowaniu (do których należą opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz zwolnione od podatku), jak również dane dotyczące podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji podatkowej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupów VAT.

Jak wynika z omawianego przepisu art. 109 ust. 3 ustawy, ewidencja powinna zawierać m.in. dane kontrahenta, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Brak takiej informacji uniemożliwia bowiem prawidłową identyfikację poszczególnych transakcji.

Tym samym, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, Spółka nie powinna w przypadku ewidencjonowania dokonanych transakcji importu towarów jako kontrahenta wykazywać siebie (Spółkę) i podawać własny NIP. Z przepisu wprost wynika, że mają to być dane kontrahenta – a więc drugiej strony transakcji – którego nie należy utożsamiać z podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu danej czynności, gdyż zgodnie z przepisami ustawy w określonych przypadkach podatnikiem tym może być również nabywca.

Zatem, odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy oraz mając na uwadze powołane regulacje prawne, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy, w przypadku wykazywania w ewidencji prowadzonej dla celów VAT transakcji związanych z importem towarów, dla których podatnikiem jest Wnioskodawca, w rejestrze zakupu prowadzonej ewidencji Wnioskodawca nie może jako kontrahenta wykazywać danych swojej Spółki, w tym podając swój NIP.

W świetle powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy, że „prawidłowym będzie wykazanie danych, w tym NIP, Wnioskodawcy jako Dostawcy w rejestrze zakupu VAT w odniesieniu do transakcji związanych z importem towarów” – należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będącej przedmiotem zapytania, tj. możliwości wykazania danych, w tym NIP, Wnioskodawcy jako kontrahenta w rejestrze zakupu ewidencji VAT prowadzonej na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy. Inne kwestie poruszone we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być, stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Trzeba też podkreślić, że organ podatkowy wydając interpretację indywidualną na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację prowadzonej ewidencji. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenia postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.