Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB3/423-790/13-5/17/S/PK1/KK
z 28 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1099/14 (data wpływu orzeczenia 25 września 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów, w związku z otrzymaniem refundacji wydatków uprzednio ujętych w rachunku podatkowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów, w związku z otrzymaniem refundacji wydatków uprzednio ujętych w rachunku podatkowym.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 13 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPB3/423-790/13-2/PK1 w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów, w związku z otrzymaniem refundacji wydatków uprzednio ujętych w rachunku podatkowym.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną prawa podatkowego z dnia 13 grudnia 2013 r. znak: IPPB3/423-790/13-2/PK1 wniósł pismem z dnia 30 grudnia 2013 r. (data wpływu 2 stycznia 2014 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 3 lutego 2014 r. znak: IPPB3/423-790/13-4/PK1 stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 13 grudnia 2013 r. r. znak: IPPB3/423-790/13-2/PK1 złożył skargę z dnia 7 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1099/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Organ pismem z dnia 30 stycznia 2015 r., wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2014 r., sygn. III SA/Wa 1099/14, uchylającego zaskarżoną interpretację indywidualną. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2017 r., sygn II FSK 927/15 oddalił skargę kasacyjną organu.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów, w związku z otrzymaniem refundacji wydatków uprzednio ujętych w rachunku podatkowym wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej „X.”, „Agencja” lub „podatnik”) — realizuje następujące projekty, w ramach których korzysta z dofinansowania ze środków pochodzących z programów ramowych Unii Europejskiej:

1. „Studium wykonalności utworzenia B….”.
   
   

Pomoc jest udzielana na podstawie decyzji Komisji Europejskiej o przyznaniu pomocy finansowej na realizację działania, której adresatem jest X. Dofinansowanie jest udzielane częściowo w systemie prefinansowania, a częściowo w systemie płatności salda końcowego ‒ na podstawie wniosku o płatność złożonego przez X. do Komisji po zakończeniu realizacji projektu wraz ze sprawozdaniem merytorycznym i rozliczeniem rzeczywiście poniesionych kosztów kwalifikowanych, wraz ze szczegółowym rozliczeniem faktycznych wpływów i ostatecznych nakładów poniesionych na realizację działania. Wniosek ten jest weryfikowany przez Komisję, która może sprawozdanie przyjąć lub odrzucić je i zwrócić się o przedstawienie nowego sprawozdania.

Dofinansowanie stanowi określony w decyzji procent kosztów kwalifikowanych poniesionych przez X, tj. poniesionych kosztów niezbędnych w celu realizacji projektu. Do kosztów tych zalicza się w szczególności koszty wynagrodzeń personelu zaangażowanego do realizacji projektu, koszty zakupu urządzeń wykorzystywanych na potrzeby projektu (tj. koszty odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w czasie jego realizacji), koszty materiałów eksploatacyjnych, czy koszty gwarancji finansowych.

Ponadto, pomoc uzyskiwana w związku z realizacją projektu obejmuje zryczałtowany zwrot kosztów pośrednich w kwocie stanowiącej 6,25% ogólnej wartości udzielanej pomocy.

2. „Koordynacja instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej w ramch….” ‒ w zakresie transeuropejskich sieci transpotrtowych.
   
   

Pomoc jest udzielana na podstawie decyzji Komisji Europejskiej, której adresatami (i beneficjentami pomocy) jest kilkanaście podmiotów zapewniających służby żeglugi powietrznej w różnych krajach Unii Europejskiej ‒ w tym X. Pomoc finansowa jest udzielana poszczególnym beneficjentom za pośrednictwem jednego z nich, pełniącego funkcję koordynatora (nie jest nim X.). Dofinansowanie jest udzielane częściowo w systemie prefinansowania, a częściowo w systemie płatności salda końcowego — na podstawie wniosku o płatność składanego przez koordynatora w imieniu beneficjentów do Komisji po zakończeniu realizacji projektu wraz ze sprawozdaniem merytorycznym oraz rozliczeniem rzeczywiście poniesionych kosztów kwalifikowanych, wraz ze szczegółowym rozliczeniem faktycznych wpływów i ostatecznych nakładów poniesionych na realizację działania.

Wniosek ten jest weryfikowany przez Komisję, która może sprawozdanie przyjąć lub odrzucić i zwrócić się o przedstawienie nowego sprawozdania.

Pomoc finansowa stanowi określony w decyzji procent kosztów kwalifikowanych poniesionych przez X, tj. poniesionych kosztów niezbędnych w celu realizacji projektu. Do kosztów tych zalicza się w szczególności koszty wynagrodzeń personelu zaangażowanego do realizacji projektu, koszty zakupu urządzeń wykorzystywanych na potrzeby projektu (tj. koszty odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w czasie jego realizacji), koszty materiałów eksploatacyjnych, czy koszty gwarancji finansowych.

Ponadto, pomoc uzyskiwana w związku z realizacją projektu obejmuje zryczałtowany zwrot kosztów pośrednich w kwocie stanowiącej 7% ogólnej wartości udzielanej pomocy.

3. „Rozwój infrastruktury państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym”
   
   

Projekt jest realizowany na podstawie umowy zawartej w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko pomiędzy X a Skarbem Państwa — Centrum Unijnych Projektów Transportowych.

Dofinansowanie jest udzielane w formie płatności pośrednich i płatności końcowej, i polega ono na refundacji wydatków kwalifikowanych poniesionych przez X w związku z realizacją projektu (poniesienie wydatków przez beneficjenta jest jednym z warunków uznania ich za wydatki kwalifikowane), na podstawie złożonego przez X wniosku o płatność wraz z załączonymi do niego dokumentami.

Wniosek ten jest weryfikowany przez instytucję wdrażającą, która dokonuje oceny kwalifikowalności wskazanych w nim wydatków, i co za tym idzie, oceny, czy i w jakim zakresie X przysługuje ich refundacja.

Umowa dotycząca dofinansowania została zawarta w 2012 r,, natomiast wydatkami kwalifikowanymi, objętymi refundacją na jej podstawie są wydatki poniesione w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2015 r.

W przypadku finansowania udzielanego X w innej formie niż prefinansowanie tj. w przypadku refundacji wydatków poniesionych uprzednio przez X (dofinansowanie w formie płatności salda końcowego płatności pośrednich lub płatności końcowej) obejmuje ona w szczególności wydatki, które zostały zaliczone przez X do kosztów uzyskania przychodów albo wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, od których Agencja dokonywała odpisów amortyzacyjnych, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymaniem ze środków pochodzących z programów ramowych Unii Europejskiej refundacji wydatków, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, bezpośrednio lub poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, Spółka powinna dokonać korekty (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów wstecz, w rozliczeniu za okresy, w których zostały one ujęte w rachunku podatkowym, czy też w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała tę refundację?

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z otrzymaniem ze środków pochodzących z programów ramowych Unii Europejskiej refundacji wydatków, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, bezpośrednio lub poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, Spółka powinna dokonać korekty (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała tę refundację.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 22 updop, wolne od podatku są „dochody uzyskane przez podatników od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, pochodzące ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym także ze środków z programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze; w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej na rzecz podmiotów, którym służyć ma ta pomoc”.

Oznacza to, że refundacja wydatków otrzymywana przez X ze środków pochodzących z programów ramowych Unii Europejskiej korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 22 updop. Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł są wolne od podatku, oraz kosztów uzyskania tych przychodów.

Z powyższego wynika, że w przypadku otrzymania przez X refundacji wydatków, która korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, poniesione wydatki w części, w jakiej są objęte refundacją, nie powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli zatem podatnik uprzednio rozliczył je w kosztach uzyskania przychodów, to w związku z otrzymaniem ich refundacji powinien dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów, tzn. ich stosownego zmniejszenia.

Przepisy updop nie regulują jednak wprost kwestii, w rozliczeniu za jaki okres powinna być dokonana ta korekta. Rozważać można dwie możliwości:

• korektę kosztów uzyskania przychodów za okres, w którym zostały w nich uwzględnione refundowane wydatki albo
• zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów o kwoty objęte refundacją (w zakresie, w jakim wcześniej zostały rozliczone w kosztach podatkowych) za okres, w którym podatnik otrzymał tę refundację.
  
  

Zdaniem wnioskodawcy, prawidłowe jest to drugie stanowisko pierwsze jest niemożliwe do przyjęcia z punktu widzenia wykładni systemowej i celowościowej.

Trzeba bowiem mieć na względzie, że dokonanie korekty (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów wstecz, wiązałoby się ze zwiększeniem kwoty dochodu, i co za tym idzie, zobowiązania podatkowego za dany rok podatkowy. W konsekwencji oznaczałoby to powstanie po stronie podatnika zaległości podatkowej i obowiązek jej uiszczenia wraz z odsetkami za zwłokę, naliczanymi od dnia płatności podatku za dany okres rozliczeniowy.

Powyższe skutki dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów wstecz, za okres, w którym zostały uwzględnione w rachunku podatkowym, wiążą się z założeniem, że uwzględniając dane wydatki w kosztach uzyskania przychodu podatnik dopuścił się naruszenia przepisów prawa ‒ co skutkowało wykazaniem dochodu i zobowiązania podatkowego w nieprawidłowych kwotach. Przy czym ww. naruszenie prawa musi być obiektywnie możliwe do stwierdzenia już w chwili rozliczenia przedmiotowych wydatków w kosztach uzyskania przychodów. Tylko przy takim założeniu uzasadnione jest bowiem obciążanie podatnika obowiązkiem zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę (co jak wspomniano, stanowi automatyczną konsekwencję przyjęcia, że korekta kosztów musi być dokonywana wstecz). Należy podkreślić, że ocena, czy podatnik prawidłowo ustalił wysokość podstawy opodatkowania i należnego podatku, powinna być dokonywana na dzień, w którym podatnik jest zobowiązany do ich obliczenia. Jeżeli zgodnie z oceną dokonywaną według stanu istniejącego w tym dniu, podatnik prawidłowo wywiązał się z obowiązków nałożonych na niego przez przepisy prawa podatkowego, to wydarzenia mające miejsce po tym dniu nie mogą prowadzić do zmiany tej oceny.

Innymi słowy, skoro ustawodawca nakłada na podatnika obowiązek rozliczenia podatku w określonym dniu (terminie), to prawidłowość tego rozliczenia musi być oceniana według stanu istniejącego w tym dniu ‒ a nie ex post. W pewnym uproszczeniu można stwierdzić, że prawidłowość ustalenia zobowiązania podatkowego na dzień jego płatności należy oceniać tak, jakby oceniały ją osoby przeprowadzające w tym dniu kontrolę podatkową lub skarbową u podatnika. Przyjęcie odmiennego założenia, tzn. dokonywanie oceny prawidłowości rozliczenia podatku ex post, z uwzględnieniem zdarzeń mających miejsce po dniu płatności podatku, byłoby niemożliwe do pogodzenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego ‒ oznaczałoby bowiem, że podatnik działający według swojej najlepszej wiedzy i woli może nie mieć szans prawidłowego wypełnienia obowiązków nałożonych przez ustawodawcę (poprawnego rozliczenia podatku). Reasumując, dla uznania, że podatnik obowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów wstecz i co za tym idzie, wpłacenia zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, konieczne jest ustalenie, że według stanu na dzień zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów obiektywnie było możliwe stwierdzenie, że ujęcie go w kosztach podatkowych było nieprawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wydatków objętych refundacją, których dotyczy niniejszy wniosek, w chwili ich zaliczenia do kosztów nie zachodziły podstawy do zakwestionowania prawidłowości tego rozliczenia.

Jak wspomniano o wyłączeniu tych wydatków z kosztów uzyskania przychodów decyduje związek z dochodami wolnymi od podatku ‒ otrzymanymi środkami z programów ramowych Unii Europejskiej. Zdarzeniem skutkującym kwalifikacją tych wydatków jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów jest więc otrzymanie ich refundacji przez podatnika. Jest to przy tym jedyna podstawa wyłączenia ich z kosztów podatkowych ‒ gdyby nie fakt ich refundacji spełniałyby one wszelkie przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji należy uznać, że do momentu otrzymania przez X refundacji poniesionych wydatków ze środków pochodzących z programów ramowych Unii Europejskiej brak było podstaw, by kwestionować zaliczenie ich do kosztów podatkowych. Zdarzeniem, które decyduje o wyłączeniu przedmiotowych wydatków z kosztów uzyskania przychodów jest otrzymanie ich refundacji ‒ dopóki ono nie nastąpi, uwzględnianie ich w kosztach podatkowych było w pełni uprawnione. Należy przy tym podkreślić, że podatnik w chwili dokonywania danego wydatku, związanego z realizacją danego projektu nigdy nie jest w stanie z całą pewnością przewidzieć, że zostanie on objęty refundacją. Jak wspomniano na wstępie, mechanizm pozyskiwania środków z programów pomocowych nie zakłada automatyczności refundacji wydatków wskazanych we wniosku o płatność; przeciwnie, wniosek ten oraz załączone do niego sprawozdanie podlegają weryfikacji przez instytucję udzielającą finansowania ‒ do której należy decyzja o tym, które wydatki poniesione przez podatnika uzna za koszty kwalifikowalne, a co za tym idzie, rozstrzygnięcie o przyznaniu ich refundacji i jej zakresie.

Tym samym podatnik nie może jednoznacznie z góry założyć, że dany wydatek zostanie uznany za koszt kwalifikowany i objęty refundacją ‒ a tym bardziej nie może przewidzieć zakresu danego wydatku. Jak wspomniano, refundowane wydatki nie są pokrywane w całości, a jedynie w części).

Co więcej w niektórych sytuacjach zawarcie umowy o dofinansowanie następuje już po poniesieniu wydatków, których potencjalnie dotyczy refundacja. Tak jest w przypadku opisanego na wstępie projektu „Rozwój infrastruktury państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym”: umowa dotycząca dofinansowania została zawarta w 2012 r., natomiast wydatkami kwalifikowanymi, objętymi refundacją na jej podstawie są wydatki poniesione w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2015 r. Oczywistym jest, że w przypadku wydatków poniesionych przed jej zawarciem podatnik nie mógł w żaden sposób zakładać otrzymania ich refundacji.

Stanowi to kolejny argument świadczący o tym, że do momentu otrzymania refundacji ‒ której faktyczny zakres pozostaje do tego momentu niepewny nie jest możliwe jednoznaczne wskazanie wydatków, które będą nią objęte.

Co za tym idzie do momentu otrzymania refundacji brak jest podstaw do wyłączania z kosztów uzyskania przychodów wydatków nią objętych. Wobec tego do tego momentu brak jest podstaw do kwestionowania prawidłowości postępowania podatnika, który uwzględnił ww. wydatki w kosztach uzyskania przychodów.

Z powyższych względów brak jest podstaw do uznania, że podatnik otrzymujący refundację powinien dokonać korekty objętych nią kosztów wstecz, za okres, w którym zostały rozliczone w kosztach uzyskania przychodów. Przeciwnie, z uwagi na to, że wyłączną przesłanką zmiany kwalifikacji podatkowej tych wydatków jest dopiero otrzymanie ich refundacji przez podatnika zasadny jest wniosek, że korekta (zmniejszenie) kosztów uzyskania przychodów powinna nastąpić w rozliczeniu bieżącym, za okres otrzymania refundacji.

Powyższe stanowisko ma przy tym oparcie w interpretacjach organów podatkowych i orzeczeniach sądów administracyjnych Przykładowo można przywołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB5/423-49/10-9/AS z dnia 22.04.2010 r., dotyczącej refundacji otrzymywane ze środków z funduszy unijnych w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Zdaniem organu podatkowego:

„Wyłączenie wydatków objętych dofinansowaniem z kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w miesiącu otrzymania dofinansowania.

Również w przypadku, gdy wydatki objęte dofinansowaniem są zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym wcześniejszym niż rok, w którym faktycznie Spółka otrzyma kwotę dofinansowania korekta (zmniejszenie) kosztów uzyskania przychodów nastąpi w roku podatkowym, w którym otrzymano kwotę dofinansowania. W takim wypadku nie wystąpi potrzeba korygowania zeznania za rok podatkowy, w którym wydatki pierwotnie zostały zaliczone do kosztów podatkowych.

Stosownie bowiem do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f- 4h, w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podsumowując, w oparciu o przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki kwalifikowane objęte dofinansowaniem Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, a z chwilą otrzymania refundacji poniesionych wydatków dokonać korekty (zmniejszenia) tych kosztów w bieżącym okresie. Nie ma zatem obowiązku korygowania deklaracji CIT-8 „Zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty)” przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za okres sprzed daty otrzymania przedmiotowego dofinansowania.”

Analogicznie orzekł Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej nr IBPBI/2/423-1514/10/Czp z dnia 4.11.2010 r.:

„W oparciu o powyższe należy wskazać, iż w sytuacji, gdy Spółka otrzymała refundację poniesionych wydatków uznanych za koszty kwalifikowane projektu, które zostały uprzednio w latach 2007- 2009 zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, to w momencie otrzymania dofinansowania powinna dokonać stosownej korekty kosztów. Wyłączenie wydatków objętych dofinansowaniem z kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w miesiącu otrzymania dofinansowania.

Również w przypadku, gdy wydatki objęte dofinansowaniem są zaliczone do kosztów uzyskania przychodów we wcześniejszych latach podatkowych, korekta (zmniejszenie) kosztów uzyskania przychodów nastąpi w roku podatkowym, w którym otrzymano dofinansowanie. W takim wypadku nie wystąpi potrzeba korygowania zeznania za lata podatkowe, w których wydatki pierwotnie zostały zaliczone do kosztów podatkowych.”

Podobne stanowisko zajął też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 20.12.2012 r., sygn. akt I SA/Bd 931/12:

„Akceptacja stanowiska organu powodowałyby także konieczność korygowania wstecz kosztów z tytułu amortyzacji, co doprowadziłby do powstania zaległości podatkowych i odsetek od tych zaległości, tak jakby koszty przychodu w poszczególnych okresach były ustalane nieprawidłowo. Tymczasem do chwili otrzymania dofinansowania odpisy amortyzacyjne naliczane były prawidłowo. Skarżący był uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich ponoszenia od wartości początkowej środka trwałego w wysokości 10 %. Wykładnia zaproponowana przez organ podatkowy sprzeczna jest z istotą finansowania projektów ze środków Unii Europejskiej, gdyż prowadzi w konsekwencji do sytuacji, w której podatnicy korzystający ze środków unijnych ponoszą swoistą sankcję za swoją przedsiębiorczość w postaci obowiązku uiszczenia odsetek od zaległości podatkowych, z uwagi na to, że część wydatków, którą ponieśli została zrefundowana w ramach zawartych umów o dofinansowanie dopiero po poniesieniu wydatków.

Reasumując, zdaniem Sądu, do czasu otrzymania refundacji, naliczone odpisy amortyzacyjne są kosztem uzyskania przychodu i dopiero z momentem otrzymania środków pomocowych podatnik winien dokonać korekty kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że dopiero po otrzymaniu dofinansowania należy określić jaka wartość odpisów dotychczas zaliczonych do kosztów powinna być z kosztów wyłączona (z racji zwrócenia części wydatków na zakup środka trwałego), następnie o tę kwotę zmniejszyć koszty bieżące, a nie dokonywać wstecznej korekty kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych.

Podobnie stanowisko jest prezentowane w orzecznictwie sądowym, np. wyrok WSA z dnia 24 października 2012 r., I SA/Op 274/12, wyrok WSA z dnia 23 października 2012 r., I SA/Po 702/12, wyrok WSA z dnia 1 marca 2011 r., I SA/Gd 968/10, wyrok WSA z dnia 13 kwietnia 2012 r., I SA/Wr 166/12, wyrok WSA z dnia 5 października 2012 r., I SA/Lu 489/12.”

Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3.10.2012 r., sygn. akt I SA/Po 702/12, w którym zwrócił uwagę na to, że:

„Sąd rozstrzygając rozpatrywaną sprawę dostrzega wątpliwości, na które zwracał uwagę także organ podatkowy, iż istota korekty sprowadza się do skorygowania (poprawienia) zapisów, które w stanie faktycznym tej sprawy przestały być uzasadnione w związku z otrzymaniem refundacji wydatków poniesionych przez skarżącą spółkę w poprzednim roku podatkowym.

Co do zasady nie jest więc pozbawione racji twierdzenie organu podatkowego, że korekta powinna dotyczyć odpowiednio zapisów dokonywanych w 2010 r. Jednakże w tym miejscu raz jeszcze należy powtórzyć, że w tej konkretnej sprawie wykładnia przepisów prawa podatkowego nie prowadzi do rezultatu niekorzystnego dla podatnika w sytuacji, w której na żadnym etapie rozliczenia podatkowego podatnikowi nie można przypisać naruszenia obowiązujących norm podatkowych. Wykładnia nie może sprawić, że korzystanie ze środków Unii Europejskiej będzie się automatycznie łączyło z koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów w postaci odsetek od zaległości podatkowych, których uniknięcie nie będzie możliwe. Wynika to z przyjętej przez Unię Europejską metody refinansowania wydatków, w konsekwencji której podatnik najpierw musi sfinansować wydatki z własnych środków, a dopiero potem (niekiedy nawet po upływie kilku lat) otrzymuje ich zwrot na podstawie przedłożonej dokumentacji obejmującej m.in. wykazanie poniesienia wydatków. Wnioskowanie organu podatkowego wynikające z uzasadnienia zaskarżonej decyzji prowadzi natomiast do sytuacji, w której — z powodu przyjętej metody refinansowania — uniknięcie odsetek od zaległości podatkowych, mimo braku uchybienia normom podatkowym, nie będzie możliwe.”

Całokształt przedstawionych okoliczności przemawia więc za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż w związku z otrzymaniem ze środków pochodzących z programów ramowych Unii Europejskiej refundacji wydatków, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, bezpośrednio lub poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Agencja powinna dokonać korekty (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała tę refundację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawców.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. akt III Sa/Wa 1099/15).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.