2017.11.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-2.4012.591.2017.2.ABI

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.591.2017.2.ABI
z 24 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 29 sierpnia 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.), uzupełnione pismem z 10 listopada 2017 r. (data wpływu 20 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania VAT transakcji sprzedaży ….. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania VAT transakcji sprzedaży Dziennika. Ww. wniosek został uzupełniony pismem 10 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.591.2017.1.ABI.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: …
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:…,

przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełnionym pismem z 10 listopada 2017 r.:

Wnioskodawca (dalej: Zbywca), jest spółką zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku VAT, prowadzącą głównie działalność gospodarczą w zakresie wydawania gazet, czasopism i innych periodyków oraz w zakresie prowadzenia portali internetowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Zbywca zarządza tytułami prasowymi o różnej tematyce oraz zasięgu oddziaływania.

... (dalej: Nabywca, Zbywca i Nabywca dalej łącznie jako: Wnioskodawcy) jest spółką będącą czynnym podatnikiem podatku VAT, którego przedmiotem działalności jest działalność wydawnicza.

Zbywca, na podstawie pisemnej umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „Umowa”), zbył na rzecz Nabywcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”), obejmującą przede wszystkim składniki materialne i niematerialne umożliwiające wydawanie przez Nabywcę w formie drukowanej i jako serwisu internetowego, dziennika sportowego o zasięgu lokalnym (dalej: „Dziennik”).

Wraz z Dziennikiem na Nabywcę przeszły zarówno składniki materialne w postaci ruchomości, np. wyposażenie biurowe, komputery, telefony, itp., dokumenty związane z prowadzeniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jak również składniki i prawa niematerialne służące wydawaniu Dziennika, takie jak:

prawa majątkowe obejmujące własność intelektualną, w tym znaki towarowe słowno- graficzne Dziennika, znak towarowy słowny Dziennika w wielkim formacie oraz inne znaki towarowe wymienione w załączniku do umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
tytuł prasowy Dziennika, wpisany do rejestru prasowego,
domeny internetowe dotyczące Dziennika,
prawa do tzw. fanpage w serwisach Twitter i Facebook,
oprogramowanie wymienione w załączniku do umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
autorskie prawa majątkowe do makiety tytułu prasowego Dziennika (tzw. layout),

Jednocześnie na podstawie Umowy Zbywca:

udzielił Nabywcy licencji do korzystania z programu specjalistycznego na potrzeby zarządzania treścią w Dzienniku,

Na uwagę zasługuje fakt, że Strony ustaliły w Umowie, iż:

w skład ZCP co do zasady nie wchodzą należności i zobowiązania powstałe z tytułu druku, dystrybucji, reklamy, a także sponsoringu. Odstępstwem od tej zasady jest jednak zobowiązanie dotyczące przyjętych przez Zbywcę zleceń na ogłoszenia reklamowe, których realizacja następować będzie po dniu nabycia ZCP przez Nabywcę. Koszty realizacji tych ogłoszeń przeszły na Nabywcę, zgodnie z zapisami Umowy;
w skład ZCP nie przechodzi prawo do znaku towarowego do rankingu sportowców, który jednakże nie zawiera w swojej treści nazwy Dziennika,
Ponadto Zbywca dokonał na rzecz Nabywcy:
cesji praw i obowiązków wynikających z umowy najmu lokalu, w którym mieści się Redakcja Dziennika oraz
na podstawie umowy zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, na Nabywcę przeszła cześć zakładu pracy Zbywcy tj. wszyscy pracownicy Redakcji Dziennika.

Powyższe składniki stanowią powiązany organizacyjnie i funkcjonalnie zespół składników majątkowych i niemajątkowych, wyodrębniony organizacyjnie, księgowo i finansowo w strukturach Zbywcy od pozostałych działalności i składników majątkowych Zbywcy.

Równocześnie z powyższą umową zbycia ZCP, Nabywca podpisał ze Zbywcą umowę, na okres … miesięcy, na druk i dystrybucję Dziennika. Na mocy tej umowy Zbywca będzie zlecał podmiotom trzecim - usługodawcom (z których usług sam korzysta w celu drukowania i dystrybuowania własnych tytułów prasowych) powyższe usługi w odniesieniu do Dziennika, a następnie będzie obciążał Nabywcę kosztami tych usług (udokumentowanymi fakturami otrzymanymi od usługodawców).

Zbywca, dzięki dokonaniu cesji praw i obowiązków wynikających z umowy najmu, zapewnił Nabywcy prawo do korzystania z dotychczasowego biura Redakcji Dziennika tj. lokalu biurowego, co oznacza, że działalność gospodarcza (w szczególności działalność Redakcji Dziennika) prowadzona jest przez Nabywcę w tym samym miejscu co przed transakcją zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Dodatkowo, Wnioskodawcy zawarli umowę na wzajemne udostępnienie i wymianę tekstów o tematyce sportowej, wraz ze stosownymi licencjami.

Reasumując, bezpośrednio po przejściu zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze Zbywcy na Nabywcę, wykonywanie działalności gospodarczej przez Nabywcę w postaci wydawania Dziennika w formie drukowanej i jako serwisu internetowego jest kontynuowane w niezmienionym kształcie, tj. z dniem nabycia ZCP nie uległ zmianie profil, ani szata graficzna, ani aktywa przypisane do Dziennika, zespół redakcyjny czy też miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lokalizacja Redakcji Dziennika.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym opisanym we Wniosku, część przedsiębiorstwa będąca przedmiotem sprzedaży zarówno w momencie sprzedaży jak i na wiele lat przed, była organizacyjnie wyodrębnioną jednostką w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Dodatkowo, wyrazem formalnego wyodrębnienia Dziennika była uchwała podjęta przez Zarząd Wnioskodawcy …..2017 r., która wyodrębniła z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci Dziennika (dalej: Uchwała, uchwała w załączeniu).

Wyodrębnienie Dziennika przejawiało się w szczególności poprzez fizyczne wyodrębnienie od Wnioskodawcy. Dziennik był prowadzony (i nadal jest prowadzony przez nowego właściciela) w innym mieście niż pozostała działalność Wnioskodawcy, w odrębnym lokalu wynajmowanym na potrzeby redakcji Dziennika. Dziennik był zarejestrowany w rejestrze dzienników i czasopism pod odrębnym numerem oraz posiadał własne domeny internetowe. Dziennik był tworzony przez pracowników przypisanych do Dziennika. Dziennikiem zarządzał redaktor naczelny z pomocą zastępcy redaktora naczelnego oraz kierowników działów. Decyzje dotyczące działalności Dziennika (np. ustalenie budżetu, akceptacja faktur) odbywała się na poziomie Dziennika. Ponadto, działalność Dziennika była prowadzona pod własnym znakiem towarowym oraz tytułem prasowym, pod którym był on rozpoznawany przez osoby trzecie (czytelników, dystrybutorów, konkurencję itp.).

Wnioskodawca podkreśla, co zostało uprzednio wyrażone w opisie stanu faktycznego, że będący częścią przedsiębiorstwa Wnioskodawcy Dziennik był w momencie sprzedaży funkcjonalnie wyodrębnioną jednostką organizacyjną w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Potwierdzeniem wyodrębnienia funkcjonalnego była możliwość prowadzenia funkcjonalnie niezależnej działalności od pozostałej działalności Wnioskodawcy. O funkcjonalnym wyodrębnieniu Dziennika świadczyło posiadanie zespołu składników, które umożliwiały wydawanie Dziennika, w szczególności: ruchomości (wyposażenie biurowe, komputery, telefony, drukarka), składników niematerialnych (m.in. prawa majątkowe obejmujące znaki towarowe, tytuł prasowy, domeny internetowe), wykwalifikowanej kardy pracowniczej zorganizowanej w charakterystyczną strukturę tworzącą redakcję Dziennika oraz odpowiednich umów na najem lokalu i innych usług niezbędnych do wydawania i dystrybucji Dziennika. W momencie sprzedaży Wnioskodawca współpracował z podmiotami zewnętrznymi w zakresie druku i dystrybucji Dziennika. Wnioskodawca wskazał we wniosku, że równocześnie z umową zbycia Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa (ZCP), Nabywca podpisał ze Zbywcą umowę, na okres … miesięcy, na druk i dystrybucję Dziennika. Zapewniło to zachowanie procesu ciągłości w wydawaniu Dziennika i wykorzystanie tych samych kanałów dystrybucji oraz zagwarantowało, że od strony czytelnika Dziennika nie było zauważalnej różnicy w dotarciu do wydania Dziennika przed i po jego zakupie przez Nabywcę.

Wnioskodawca potwierdza, że w momencie sprzedaży (jak i przed tą datą) Dziennik był wystarczająco wyodrębnioną finansowo jednostką organizacyjną w ramach Wnioskodawcy aby kontrolować jego wyniki. Wyodrębnienie finansowe Dziennika przejawiało się w szczególności w wyodrębnieniu Centrum Zysku (CZ) dla Dziennika w programie księgowym SAP. Osiągane przez Dziennik przychody oraz ponoszone koszty były księgowane w SAP na kontach według rodzaju oraz w Miejscu Powstania Kosztu (MPK) przypisanym do Dziennika w obrębie jego Centrum Zysku. Takie przyporządkowanie umożliwiało nie tylko wgląd w przychody i koszty oraz ich przypisywanie do Dziennika, ale także generowanie rachunku wyników dla Dziennika. Wnioskodawca miał możliwość analizy stanu rozliczeń poszczególnych nakładów Dziennika z dystrybutorami, stanu wymagalnych płatności (należności) z tytułu tych rozliczeń, a także stanu rozliczeń (zobowiązań) z drukarnią z tytułu wydrukowanych nakładów. Dodatkowo, do Dziennika przypisane były także odrębne wierzytelności i zobowiązania wynikające np. z umów o pracę zawartych z pracownikami dedykowanymi do Dziennika.

Wnioskodawca dodaje także, że za wynik Dziennika odpowiadała redakcja Dziennika, która była także odpowiedzialna za ustalanie budżetu Dziennika.

Wnioskodawca potwierdza, że w momencie sprzedaży (jak i przed tą datą), będący częścią przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, Dziennik stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych zdolnych do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy, a korzystanie z pozostałych struktur Wnioskodawcy miało miejsce w takim zakresie, jak to ma miejsce w każdym przypadku spółki z wyodrębnionymi działalnościami (np. korzystanie w ramach spółki z jednego systemu księgowego, jednego działu kadr, który obsługuje całą spółkę czy wreszcie posiadanie jednego zarządu, który reprezentuje i zarządza całą spółką). Wnioskodawca zauważa, że Dziennik był tworzony przez przypisaną do niego wykwalifikowaną kadrę pracowniczą, którą zarządzał redaktor naczelny. Dziennik dysponował prawami niematerialnymi, które umożliwiały samodzielną działalność wydawniczą (np. znaki towarowe, tytuł prasowy, autorskie prawa majątkowe). Ponadto, jak zostało wspomniane powyżej, Dziennik posiadał uchwalany wewnętrznie budżet, natomiast z wyniku finansowego rozliczani był redaktor naczelny, a także pracownicy Dziennika. Zdaniem Wnioskodawcy, najlepszym potwierdzeniem tego, że Dziennik był wystarczająco samodzielnym podmiotem gospodarczym, niewymagającym ingerencji Wnioskodawcy, jest fakt, że bezpośrednio po zbyciu Dziennika, Nabywca kontynuował jego wydawanie w kształcie, w jakim był wydawany przed dniem zbycia, tj. w niezmienionym profilu, szacie graficznej, przy udziale tej samej kadry pracowniczej, jak również tych samych dostawców usług drukarskich i dystrybucji.

Wnioskodawca potwierdza, że sprzedaż Dziennika wiązała się z tzw. „przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę” w myśl art. 231 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (tj. Dz. U z 2014 r., poz. 1502 z późn. zm.).

Wnioskodawca zaznacza, że bezpośrednio po dokonaniu sprzedaży Dziennika, Nabywca wydał Dziennik w tej samej formie, w jakiej był on wydawany w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Oznacza to, że Dziennik był przez Nabywcę wydawany w formie drukowanej i jako serwisu internetowego w niezmienionym profilu, szacie graficznej, przy udziale tej samej kadry pracowniczej, jak również przy udziale tych samych dostawców usług drukarskich i dystrybucji prasy. W załączeniu przedstawiamy cyfrowe okładki Dziennika tj. ostatni egzemplarz Zbywcy i pierwszy Nabywcy ukazujący taką samą szatę graficzną, z niezmienionym zakresem tematycznym o profilu sportowym. Kształt działalności polegający na wydawaniu dziennika o tematyce sportowej został zatem zachowany.

Wnioskodawca potwierdza, że w części składników majątku zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, w tym znaczeniu, że Nabywca w oparciu o te składniki mógł prowadzić działalność gospodarczą. Podobnie, jak w odpowiedzi na pytanie 3, zdaniem Wnioskodawcy, najlepszym dowodem na zachowanie funkcjonalnych związków miedzy poszczególnymi składnikami zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, że bezpośrednio po sprzedaży, Nabywca wydał Dziennik w formie drukowanej i jako serwisu internetowego w niezmienionym profilu, szacie graficznej, przy udziale tej samej kadry pracowniczej, jak również przy udziale tych samych dostawców usług drukarskich i dystrybucji prasy.

Wnioskodawca zaznacza, że z Dziennikiem wiązały się zobowiązania powstałe z tytułu druku, dystrybucji, reklamy i sponsoringu, które nie zostały objęte przedmiotem sprzedaży. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, w drodze wyjątku, na Nabywcę przeszło zobowiązanie dotyczące przyjętych przez Wnioskodawcę zleceń na ogłoszenia reklamowe, których realizacja nastąpiła po dniu nabycia Dziennika. Koszty realizacji tych ogłoszeń przeszły na Nabywcę. Jednocześnie, Wnioskodawca zaznacza, że brak przejścia powyższych zobowiązań nie wpłynął na funkcjonowanie Dziennika, o czym świadczy to, że po nabyciu Nabywca wydawał Dziennik w niezmienionym profilu, szacie graficznej, przy udziale tej samej kadry pracowniczej, jak również przy udziale tych samych dostawców usług drukarskich i dystrybucji prasy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż Dziennika jest objęta wyłączeniem od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT i, w związku z tym, nie podlega opodatkowaniu VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, sprzedaż Dziennika jest objęta wyłączeniem od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT i, w związku z tym, nie podlegała opodatkowaniu VAT.

Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, rozumie się, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

Niezależnie od powyższego, należy jednak zaznaczyć, że w myśl art. 6 pkt 1 ustawy VAT, zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) nie podlega VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć: „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

W świetle powyższego, ZCP jest:

zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych,
istniejącym w ramach danego przedsiębiorstwa,
wyodrębnionym organizacyjnie,
wyodrębnionym finansowo,
mogącym stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze, które realizuje w ramach przedsiębiorstwa (wyodrębnienie funkcjonalne).

Takie stanowisko w zakresie kryteriów decydujących o istnieniu ZCP potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 8 maja 2014 r., sygn. ILPP2/443-228/14-2/AKr, w której zostało stwierdzone, iż: „ (...) nie wystarczy (...) zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa. (...) na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy (...) do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.”

Konieczność łącznego spełnienia wyżej wymienionych przesłanek została potwierdzona również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 15 stycznia 2014 r., sygn. ITPP2/443-1163/13/AK.

W świetle przytoczonej wyżej definicji, stwierdzić należy, że za ZCP uznać można jedynie zespół składników niematerialnych i materialnych, pozostających ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole (kompletnym), a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest również, aby zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami tak, by mogły one samodzielnie posłużyć prowadzeniu/ kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zatem, aby w rozumieniu ustawy VAT określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, nie może on stanowić jedynie zbioru przypadkowych elementów, przy pomocy których można prowadzić działalność gospodarczą, lecz musi się on odznaczać odrębnością, która stanowi o możliwości samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że ZCP to organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników majątkowych, w tym zobowiązań, wchodzących w skład istniejącego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie organizacyjne:

Dla istnienia ZCP koniecznym jest jego organizacyjne wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia wyodrębnienia organizacyjnego, którym posłużył się definiując pojęcie ZCP, jednakże zgodnie z przeważającym stanowiskiem organów podatkowych, o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, jeśli ZCP stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze przedsiębiorstwa, tj. dział, oddział, wydział, a jego organizacyjne wydzielenie nastąpiło na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze (przykładowo: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 9 czerwca 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-234/14/PC oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 7 sierpnia 2014 r., sygn. ITPB3/423- 251a/14/DK).

Wziąwszy pod uwagę powyższe, należy wskazać, że Dziennik jest jednostką formalnie i faktycznie wyodrębnioną w strukturze organizacyjnej Zbywcy. Wyodrębnienie to przejawia się w fizycznym wyodrębnieniu od Zbywcy, mianowicie działalność Dziennika jest prowadzona w innym mieście niż działalność gospodarcza Zbywcy. Jednocześnie, istotnym elementem jest czynnik ludzki, będący wyodrębnionym zespołem wykwalifikowanej kardy pracowniczej, zorganizowany w zespół redakcyjny typowy dla wydawnictwa prasowego (z jego szefem – czyli redaktorem naczelnym, zastępcami redaktora naczelnego, kierownikami działów, itp.).

Dodatkowo, o wyodrębnieniu organizacyjnym świadczy także prowadzenie działalności wydawniczej pod własnym znakiem towarowym oraz tytułem prasowym, pod którym jest on rozpoznawany przez osoby trzecie (czytelników, dystrybutorów prasy, konkurencie, itp.). Ponadto, wyodrębnienie organizacyjne Dziennika zostało potwierdzone regulacjami wewnętrznymi Zbywcy, na podstawie uchwały podjętej przez Zarząd Zbywcy. W ten sposób mianowicie, określono nazwę Dziennika oraz jego strukturę organizacyjną z zapleczem personalnym.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawców, Dziennik stanowi zorganizowany zespół składników majątkowych i niemajątkowych, wyodrębniony w ramach przedsiębiorstwa Zbywcy pod względem organizacyjnym.

Wyodrębnienie finansowe:

Kolejnym, istotnym czynnikiem dla uznania składników majątkowych za ZCP, jest ich wyodrębnienie na płaszczyźnie finansowej. Należy wskazać, iż ustawa VAT nie zawiera definicji wyodrębnienia finansowego, natomiast w orzecznictwie, praktyce organów podatkowych i doktrynie przyjmuje się, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Innymi słowy, wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, gdzie sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do realizowanych przez ZCP zadań gospodarczych. O wyodrębnieniu finansowym można zatem mówić w przypadku istnienia samej możliwości wyodrębnienia podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej ZCP.

Wyodrębnienia finansowego nie należy utożsamiać zatem z pełną samodzielnością finansową, co znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 kwietnia 2010 r., sygn. IBPP2/443-62/10/ASz, zgodnie z którą: „przepisy o podatku od towarów i usług (...) nie wymagają, aby oddział przedsiębiorstwa, dla uznania go za wyodrębniony finansowo, musiał posiadać odrębny rachunek bankowy (subkonto).”

Wnioskodawcy wskazują, iż w systemie księgowym Zbywcy możliwe było wyodrębnienie przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów związanych z Dziennikiem. Innymi słowy, na potrzeby wewnętrzne Zbywcy, możliwe było określenie sytuacji finansowej dotyczącej dziennika, tzn. czyjego wydawanie przyniosło w danym okresie (miesiąc, półrocze, rok) dochód czy też stratę oraz jakimi aktywami dysponował Dziennik, jak również jakimi pasywami obciążone były te aktywa. Do Dziennika przypisane były także odrębne wierzytelności i zobowiązania wynikające z umów o pracę zawartych z pracownikami dedykowanymi do Dziennika.

W ocenie Wnioskodawców, opisany powyżej sposób wyodrębnienia składników majątkowych spełnia przesłanki wyodrębnienia finansowego.

Wyodrębnienie funkcjonalne

Ostatnim czynnikiem, jaki należy rozważyć przy kwalifikacji składników majątkowych jako ZCP, jest ich wyodrębnienie funkcjonalne, czyli samodzielna zdolność do realizacji określonych zadań gospodarczych. ZCP musi obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Pogląd ten znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 11 marca 2015 r., sygn. IPTPP4/443-879/14-4/BM, w której organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe:

,,(...) zespół składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi służyć realizacji określonego zadania lub zadań gospodarczych, jak również potencjalnie może stanowić odrębne i niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące swoje zadania. W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że dotyczy to rzeczywistej, a nie tylko potencjalnej zdolności do wykonywania działalności gospodarczej zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...). Przy czym zdolność ta wyraża się możliwością realizacji określonych zadań gospodarczych przez zespół składników majątkowych, który mógłby stanowić oddzielne i niezależne przedsiębiorstwo realizujące dane zadania w sposób samodzielny, poczynając od momentu wyodrębnienia tego zespołu.”

Wnioskodawcy zaznaczają, że w skład zbytego Dziennika wchodzą zarówno składniki materialne w postaci ruchomości (wyposażenie biurowe, komputery, telefony, drukarka) wykorzystywanych w działalności Dziennika, jak i składniki niematerialne w postaci m.in. praw majątkowych obejmujących znaki towarowe słowno-graficzne oraz inne znaki towarowe, tytuł prasowy, domeny internetowe.

W ramach zbycia Dziennika doszło także do przejęcia zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy, i w konsekwencji Nabywca stał się pracodawca pracowników przypisanych do Dziennika. Bez wątpienia powyższe składniki pozostają ze sobą w funkcjonalnym związku. W branżach, w których prowadzenie działalności gospodarczej opiera się na prawach autorskich, kluczowe dla możliwości dalszego funkcjonowania ZCP jest to, aby na Nabywcę przeniesione zostały prawa do znaków towarowych, czy innych praw niematerialnych, jak również wykwalifikowana kadra pracownicza, która będzie mogła zagwarantować ciągłość wydawniczą. Powiązanie tych elementów stanowi wystarczającą podstawę do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wydawania przez Nabywcę w formie drukowanej oraz w formie serwisu internetowego, dziennika sportowego o zasięgu lokalnym.

Dodatkowo, Wnioskodawcy zaznaczają, że bez znaczenia dla kontynuacji działalności wydawniczej Dziennika pozostaje fakt, iż na Nabywcę, w chwili zbycia Dziennika, nie przechodzą zobowiązania oraz należności Zbywcy istniejące na dzień zawarcia umowy (za wyjątkiem zobowiązania do realizacji przyjętych zleceń na ogłoszenia reklamowe w Dzienniku).

Wnioskodawcy zawarli wraz z umowa zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa umowę na usługi drukowania oraz dystrybucji Dziennika, a także urnowe na udostępnienie i wymianę tekstów o tematyce sportowej, wraz ze stosownymi licencjami. Zbywca podnajmuje Nabywcy obecne biuro Redakcji Dziennika. Innymi słowy, zostanie zachowana ciągłość stosunków zobowiązaniowych.

Powyższą konkluzję potwierdza w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 8 stycznia 2016 r., sygn. IPPP2/4512-1061/15-2/IŻ wydanej na wniosek spółki medialnej, dokonującej aportu ZCP:

„Na powyższą ocenę nie będzie wpływał fakt, iż po wniesieniu do Spółki celowej Centrum (jak i sama Spółka celowa), korzystać będą z usług innych spółek z Grupy w zakresie obsługi administracyjnej czy obsługi IT. Powszechną bowiem praktyką na rynku jest cedowanie tego typu funkcji na zewnętrznych zleceniobiorców, wyspecjalizowanych w tym zakresie. Podobnie bez znaczenia w tym zakresie będzie pozostawał fakt, że Centrum, po jego wniesieniu do Spółki celowej, będzie kontynuowało swoją działalność w oparciu o powierzchnie biurowe, jakie Spółka udostępni Spółce celowej na podstawie umowy najmu. Taka praktyka nie wpływa jednak na ocenę, że przedsiębiorstwo to nie posiada przymiotu odrębności czy samodzielności.”

Możliwość funkcjonowania jako odrębne przedsiębiorstwo

Zasadniczym kryterium zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo jest możliwość samodzielnego działania na rynku jako odrębny podmiot prowadzący zadania gospodarcze realizowane w obecnym przedsiębiorstwie. Zatem kryteria decydujące o uznaniu za ZCP powinny być w każdym przypadku rozpatrywane indywidualnie, celem określenia niezbędnego minimum przenoszonych składników w odniesieniu do przedmiotu działalności gospodarczej. Może się bowiem tak zdarzyć, że ten sam składnik w jednej sytuacji będzie stanowił minimum do prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast w innej sytuacji jego zbycie będzie niewystarczające do kontynuacji działalności w tej samej formie.

Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku zbycia Dziennika, zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na ZCP, nie stanowił zbioru przypadkowych elementów, lecz zespół składników powiązanych ze sobą w sposób funkcjonalny i celowy – umożliwiający prowadzenie działalności gospodarczej. Mimo, że na Nabywcę nie przeszły należności i nie przeszły wszystkie zobowiązania, to nie zakłóci to procesu wydawania Dziennika, bowiem w skład ZCP weszły prawa niematerialne oraz wykwalifikowana kadra pracownicza - czynniki kluczowe do prowadzenia działalności wydawniczej.

Powyższe argumenty znajdują potwierdzenie w wyroku NSA z 20 marca 2012 r., sygn. I FSK 815/11, który uznał, że brak przejścia należności i zobowiązań nie stanowi koniecznej przesłanki do uznania przedmiotu zbycia za ZCP: „Biorąc zaś pod uwagę, że opodatkowaniem VAT podlega działalność gospodarcza to przenoszony majątek winien służyć właśnie tej działalności.

Wobec tego uznać należy, że decydujące znaczenie przy określaniu zakresu przedmiotowego omawianego przepisu ma element funkcjonalny tj. podniesiona wcześniej możliwość realizowania określonych zadań gospodarczych. Ta natomiast konstatacja prowadzi do wniosku, że wyłączenie spod działania uptu dotyczy także takiej części majątku, której przydatność do prowadzenia działalności gospodarczej wynika nie tyle z rodzaju składających się na nią elementów, ile z wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, charakterystycznego dla zakładu oddziału. Zatem, w kontekście uregulowań wspólnotowych, nie ma podstaw do przyjęcia, że przeniesienia zobowiązań (długów, wierzytelności) jest tą okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o możliwości wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług.”

W świetle powyżej przedstawionych argumentów, Dziennik stanowi organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników majątkowych i niemajątkowych, zdolnych do samodzielnego funkcjonowania. Zatem, zdaniem Wnioskodawców, zespół składników przypisanych do ZCP stanowi niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W związku z tym, że transakcje zbycia ZCP nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, to zdaniem Wnioskodawców, sprzedaż Dziennika nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem Zbywca nie był zobowiązany do naliczenia podatku VAT należnego od transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, że Zainteresowany niebędący stroną postępowania (Nabywca) został uznany za podmiot zainteresowany w sprawie będącej przedmiotem wniosku w związku z możliwością opodatkowania ww. czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby czynność zbycia opisanych składników niematerialnych i materialnych przez zbywcę nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, podział przedsiębiorcy, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych.

Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca jest spółką zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku VAT, prowadzącą głównie działalność gospodarczą w zakresie wydawania gazet, czasopism i innych periodyków oraz w zakresie prowadzenia portali internetowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zarządza tytułami prasowymi o różnej tematyce oraz zasięgu oddziaływania. Nabywca jest spółką będącą czynnym podatnikiem podatku VAT, którego przedmiotem działalności jest działalność wydawnicza. Zbywca, na podstawie pisemnej umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa zbył na rzecz Nabywcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”), obejmującą przede wszystkim składniki materialne i niematerialne umożliwiające wydawanie przez Nabywcę w formie drukowanej i jako serwisu internetowego, dziennika sportowego o zasięgu lokalnym (dalej: „Dziennik”).

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Jak wynika z treści wniosku, Dziennik w momencie sprzedaży był organizacyjnie wyodrębniony w istniejącej Spółce. Wyodrębnienie organizacyjne przejawiało się w tym, że część przedsiębiorstwa będąca przedmiotem sprzedaży zarówno w momencie sprzedaży jak i na wiele lat przed, była organizacyjnie wyodrębnioną jednostką w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Dodatkowo, wyrazem formalnego wyodrębnienia Dziennika była uchwała podjęta przez Zarząd Wnioskodawcy 18 maja 2017 r., która wyodrębniła z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci Dziennika (dalej: Uchwała, uchwała w załączeniu).

Dziennik w momencie sprzedaży był funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącej Spółce Wnioskodawcy. Wyodrębnienie funkcjonalne przejawiało się w tym, że była możliwość prowadzenia funkcjonalnie niezależnej działalności od pozostałej działalności Wnioskodawcy.

O funkcjonalnym wyodrębnieniu Dziennika świadczyło posiadanie zespołu składników, które umożliwiały wydawanie Dziennika, w szczególności: ruchomości (wyposażenie biurowe, komputery, telefony, drukarka), składników niematerialnych (m.in. prawa majątkowe obejmujące znaki towarowe, tytuł prasowy, domeny internetowe), wykwalifikowanej kardy pracowniczej zorganizowanej w charakterystyczną strukturę tworzącą redakcję Dziennika oraz odpowiednich umów na najem lokalu i innych usług niezbędnych do wydawania i dystrybucji Dziennika.

W momencie sprzedaży Wnioskodawca współpracował z podmiotami zewnętrznymi w zakresie druku i dystrybucji Dziennika. Wnioskodawca wskazał we wniosku, że równocześnie z umową zbycia Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa (ZCP), Nabywca podpisał ze Zbywcą umowę, na okres… miesięcy, na druk i dystrybucję Dziennika. Zapewniło to zachowanie procesu ciągłości w wydawaniu Dziennika i wykorzystanie tych samych kanałów dystrybucji oraz zagwarantowało, że od strony czytelnika Dziennika nie było zauważalnej różnicy w dotarciu do wydania Dziennika przed i po jego zakupie przez Nabywcę.

Dziennik w momencie zbycia był wyodrębniony finansowo w Spółce Wnioskodawcy. Wyodrębnienie finansowe przejawiało się w wyodrębnieniu Centrum Zysku (CZ) dla Dziennika w programie księgowym SAP. Osiągane przez Dziennik przychody oraz ponoszone koszty były księgowane w SAP na kontach według rodzaju oraz w Miejscu Powstania Kosztu (MPK) przypisanym do Dziennika w obrębie jego Centrum Zysku. Takie przyporządkowanie umożliwiało nie tylko wgląd w przychody i koszty oraz ich przypisywanie do Dziennika, ale także generowanie rachunku wyników dla Dziennika.

Wnioskodawca miał możliwość analizy stanu rozliczeń poszczególnych nakładów Dziennika z dystrybutorami, stanu wymagalnych płatności (należności) z tytułu tych rozliczeń, a także stanu rozliczeń (zobowiązań) z drukarnią z tytułu wydrukowanych nakładów. Dodatkowo, do Dziennika przypisane były także odrębne wierzytelności i zobowiązania wynikające np. z umów o pracę zawartych z pracownikami dedykowanymi do Dziennika. Za wynik Dziennika odpowiadała redakcja Dziennika, która była także odpowiedzialna za ustalanie budżetu Dziennika.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem sprzedaży nie zostały objęte zobowiązania, które wiązały się z Dziennikiem powstałe z tytułu druku, dystrybucji, reklamy i sponsoringu. W drodze wyjątku, na Nabywcę przeszło zobowiązanie dotyczące przyjętych przez Wnioskodawcę zleceń na ogłoszenia reklamowe, których realizacja nastąpiła po dniu nabycia Dziennika. Koszty realizacji tych ogłoszeń przeszły na Nabywcę.

Wnioskodawca zaznacza, że brak przejścia powyższych zobowiązań nie wpłynął na funkcjonowanie Dziennika, o czym świadczy to, że po nabyciu Nabywca wydawał Dziennik w niezmienionym profilu, szacie graficznej, przy udziale tej samej kadry pracowniczej, jak również przy udziale tych samych dostawców usług drukarskich i dystrybucji prasy.

Odnosząc się do powyższej informacji, należy zaznaczyć, że z całokształtu okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że pomimo braku przejścia zobowiązań związanych z Dziennikiem na Nabywcę, stanowił on zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że brak przejścia powyższych zobowiązań nie wpłynął na funkcjonowanie Dziennika.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2012 r. sygn. akt I FSK 815/11. W orzeczenie tym NSA wskazał, że „w kontekście uregulowań wspólnotowych, nie ma podstaw do przyjęcia, że przeniesienia zobowiązań (długów, wierzytelności) jest tą okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o możliwości wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług.”

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem Organu, Dziennik który był przedmiotem sprzedaży, w momencie jego przenoszenia stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują, że ww. Dziennik cechował się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym oraz zdolnością do niezależnego działania – mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące przypisane mu zadania gospodarcze.

Zatem zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania Dziennika za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W konsekwencji sprzedaż Dziennika nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, 00-013 Warszawa, ul. Jasna 2/4, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin