Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.537.2017.2.RD
z 30 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2017 r. (data wpływu 11 października 2017 r.), uzupełnionym w dniu 14 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 3 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 listopada 2017 r.) oraz uzupełnionym w dniu 17 listopada 2017 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 13 listopada 2017 r. złożonym w dniu 14 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 3 listopada 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Fundacja jako lider konsorcjum składającego się z podmiotów prawa publicznego, realizuje swoje zadania jako lidera konsorcjum w projekcie zgodnie z kontraktem (Kontrakt) podpisanym pomiędzy Liderem Konsorcjum a Komisją Europejską. Beneficjentami projektu są kraje Partnerstwa Wschodniego takie jak Mołdawia, Ukraina, Gruzja, Azerbejdżan, Armenia, i ew. Białoruś). Fundacja w ramach wykonywania Kontraktu w w/w Projekcie do 31 grudnia 2016 wykonywała zadania z zakresu: Współpracy z Komisją Europejską, w tym w szczególności:

1. reprezentowanie Konsorcjum, prowadzenie negocjacji i korespondencji we współpracy z Kluczowym Partnerem oraz Partnerami Konsorcjum, a także przekazywanie wszelkiej korespondencji z Komisją Europejską do wiadomości Kluczowego Partnera,
   
2. wykonywanie i przekazywanie do Komisji Europejskiej wymaganych raportów merytorycznych oraz przygotowywanie i przekazywanie raportów finansowych,
   
3. występowanie do Komisji Europejskiej z wnioskami o płatność,
   
4. przeprowadzanie rekrutacji ekspertów,
   
5. rozliczanie finansowe projektu zgodnie z budżetem Kontraktu oraz obowiązującymi przepisami UE i polskimi, prowadzenie księgowości oraz przygotowywanie raportów finansowych,
   
6. posiadanie odrębnych rachunków bankowych, utworzonych wyłącznie na potrzeby realizacji Kontraktu, na które będą wpływały środki UE i z których dokonywane będą są wszelkie płatności związane z realizacją działań przewidzianych Kontraktem informowanie Partnerów Konsorcjum w zakresie zarządzania finansami projektu,
   
7. analiza i występowanie do Komisji Europejskiej o uprzednie zatwierdzanie planowanych wydatków w ramach kosztów zwrotnych związanych z realizacją poszczególnych działań,
   
8. bieżące monitorowanie finansów Kontraktu na podstawie uzgodnionego przez obie strony szczegółowego budżetu,
   
9. weryfikacja dowodów księgowych pod względem zgodności z budżetem Kontraktu, oraz pod względem formalno rachunkowym,
   
10. prowadzenie rozliczeń finansowych między Liderem Konsorcjum a Kluczowym Partnerem w zakresie wynagrodzenia Kluczowych Ekspertów,
    
11. dokonywanie zakupów sprzętu, usług telekomunikacyjnych i informatycznych na rzecz projektu,
    
12. gromadzenie i przechowywanie dokumentów związanych z realizacją Kontraktu z Komisją Europejską,
    
13. weryfikacja raportów ze wszystkich misji ekspertów. Fundacja otrzymując środki z KE rozlicza je jako dotację ze Wspólnot Europejskich (Komisji Europejskiej).
    
    
    

Fundacja jest podmiotem ustanowionym przez Skarb Państwa w celu stymulowania i wspierania demokratycznych przekształceń i rozwoju gospodarki polskiej poprzez wspomaganie działalności, w szczególności poprzez przyjmowanie i wykorzystywanie środków pieniężnych i rzeczowych uzyskiwanych w ramach pomocy dla Polski ze strony instytucji międzynarodowych, zagranicznych instytucji rządowych i prywatnych oraz innych źródeł. Fundacja działa na podstawie przepisów ustawy o fundacjach z dnia 6 kwietnia 1984 r. Dz.U. z 1991 r. nr 46, poz. 203 ze zm.; obowiązujących umów międzynarodowych oraz statutu Fundacji. Fundacja została zarejestrowana jako podatnik VAT w latach 90-tych, żeby uzyskać możliwość odzyskiwania podatku VAT naliczonego w związku z realizacją zadań statutowych ze środków pomocy bezzwrotnej od różnych darczyńców, w tym EWG (EU). W okresie tym nie prowadziła żadnej sprzedaży, nie miała w związku z tym możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony. W związku obowiązującymi procedurami w poszczególnych programach, darczyńcy (grantodawcy) nie wyrażali zgody na obciążanie ich środków podatkami. W związku z tym w przepisach polskiego prawa stworzono możliwość wnioskowania do organów skarbowych o zwrot podatku VAT naliczonego w fakturach, za które płatności realizowano ze środków pomocowych. Z wnioskiem o zwrot podatku VAT mógł wystąpić tylko zarejestrowany podatnik VAT.

Fundacja jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (z uwagi na obowiązek opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów) oraz występuje na szczególnych zasadach o zwrot podatku naliczonego z tytułu nabycia (importu) towarów lub usług finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej (program PHARE). W ramach swojej działalności statutowej Fundacja realizuje wiele projektów/programów. Jeśli chodzi o odzyskiwanie VAT to jedynym wyjątkiem są Counterpart Funds, którymi Fundacja zarządza od roku 1990. Środki te w dalszym ciągu mają status środków bezzwrotnej pomocy i wspomniane powyżej przepisy prawa polskiego zezwalają na odzyskiwanie VATu, ale tylko przez zarejestrowanych podatników VAT - dla których to celów Fundacja zarejestrowała się jako podatnik podatku VAT 9 lipca 1994 r. Fundacja w pojedynczym przypadku rozlicza również VAT z wynajmu pomieszczeń. Przy czym pomieszczenia te nie są wykorzystywane dla realizacji projektu jak też i dla żadnego z realizowanych projektów. W ramach realizacji projektu Fundacja (i innych projektów finansowanych z dotacji) nie prowadzi żadnej sprzedaży. Nie działa jako przedsiębiorca w rozumieniu ustawy o VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Fundacja w ramach swoich działań dokonywała zakupów (towarów i usług) w celu wykonywania zadań w projekcie. Fundacja nie odzyskuje i nie odzyskiwała dotychczas podatku VAT naliczonego. Koszty z tytułu faktur za zakupione usługi i towary, w związku z realizacją tego projektu, rozliczane są w kwotach brutto we wnioskach o dokonywanie płatności do Komisji Europejskiej. W związku z tym, że w ramach realizacji tego projektu Fundacja nie prowadzi żadnej sprzedaży, jak wskazano powyżej, nie ma więc możliwości pomniejszenia ewentualnego podatku należnego o podatek naliczony.

Na marginesie należy dodać, że również w ramach innych projektów zrealizowanych dotychczas przez Fundację, VAT wykazywany w fakturach zakupowych stanowi koszt tego projektu rozliczany w danym projekcie, gdyż wszystkie projekty zrealizowane dotychczas przez Fundację nie polegały na sprzedaży dóbr lub usług, i Fundacja nie działała jako przedsiębiorca w rozumieniu ustawy o VAT i nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT przy realizacji tych projektów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 1 i 3) :

1. Czy Fundacja może odliczyć od podatku należnego kwoty podatku naliczonego przy zakupach towarów lub usług w ramach realizacji swoich zadań w projekcie, jeśli w ramach swojej działalności w projekcie i innych zrealizowanych dotychczas projektach, nie wykonuje sprzedaży i nie występuje jako podatnik podatku VAT?
2. Czy Fundacja może odzyskiwać na zasadach ogólnych VAT wynikający z faktur VAT za wykonane na rzecz Fundacji usługi lub towary w oparciu o art. 151 Dyrektywy w przypadku faktur wystawionych w Polsce lub w innych państwach członkowskich?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Fundacja nie może dokonywać potrącenia podatku należnego z naliczonym w przypadku zakupów usług/towarów w działaniach Fundacji w ramach wykonywania projektu.

Fundacja nie może odzyskiwać podatku VAT zapłaconego w Polsce lub w innym państwie członkowskim.

Należy zauważyć, iż to że dany podmiot jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT nie determinuje niejako automatycznie, iż jest on podatnikiem w przypadku każdej czynności dokonywanej przez podatnika. Jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa zarówno sądów administracyjnych jak orzecznictwa ETS - to nie formalny status podmiotu jako podatnika podatku VAT rozstrzyga o uznaniu określonej czynności jako tej która podlega opodatkowaniu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Wyrok WSA w Warszawie z 4 marca 2008 r. w sprawie sygn. akt III SA/Wa 2147/07). W tym samym wyroku Sąd wskazał, że. „ (...) można być podatnikiem podatku VAT, ale jednocześnie okoliczność ta sama w sobie nie wyklucza, iż danej czynności podatnik ten może nie wykonywać w takim charakterze (wykonanie jej poza działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku VAT), a wówczas czynność taka nie będzie objęta podatkiem VAT”. Zdaniem Fundacji, taka sytuacja ma miejsce przy wykonywaniu zadań w projekcie. Konsorcjum z podmiotami prawa publicznego, którego Fundacja jest liderem wykonuje projekt o charakterze niekomercyjnym, wg zaleceń i wskazań Komisji Europejskiej i w takim charakterze nie przedmiotowej umowy. Nie można pomijać tego, że Fundacja w celu prawidłowego wykonania przedmiotowego projektu na podstawie umowy z Unią Europejską zawarła umowę konsorcjum, i wykonuje przedmiotową umowę w ramach konsorcjum w skład którego wchodzą tacy partnerzy jak Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Jednostki organizacyjne Policji krajów UE. Podmioty te nie są podatnikami podatku VAT i w ramach wykonywania umowy nie dokonują, podobnie jak Fundacja, czynności handlowej lub usługowej. W ramach umowy zawartej z UE, wszyscy członkowie konsorcjum (i Fundacja) nie prowadzą działalności handlowej lub usługowej, lecz wykonują czynności związane z realizacją określonego programu finansowanego ze środków UE. Jak zostało to już poprzednio wskazane Fundacja została zarejestrowana jako podatnik podatku VAT w celu odzyskiwania podatku VAT w realizacji projektów finansowanych ze środków przedakcesyjnych, gdyż UE nie zgadzała się na finansowanie podatku VAT z tych środków. W odniesieniu do przepisów przywołanego Article 151 of Directive 2006/112/EC (dalej: Dyrektywa) and based on the Directive 2008/9/EEC należy stwierdzić, że dotyczy on transakcji, w których podmioty dokonujące tych transakcji bezpośrednio świadczyły usługi lub dostawy na rzecz wskazanych w Article 151 Dyrektywy podmiotów lub świadczenie usług na rzecz Wspólnoty Europejskiej, organizacji międzynarodowych. Natomiast podatek VAT wskazany w raporcie jako poniesiony koszt jest niemożliwy do odzyskania w oparciu o ten przepis, gdyż świadczenia/ usługi w których pojawił się VAT były realizowane na rzecz Fundacji - Konsorcjum - w ramach wykonywania projektu, a nie na rzecz podmiotów wskazanych w art. 151 Dyrektywy. Fundacja nie wystawiała w tych przypadkach faktur VAT i nie dysponuje instrumentami które mogłyby zmusić kontrahentów do wystawiania faktur sprzedaży przez nich określonych dóbr (towarów lub usług) bez podatku VAT (stawką 0%). Zresztą dla zastosowania tegoż przepisu koniecznym jest w polskim systemie prawnym by kontrahent świadczył usługę bezpośrednio na rzecz UE lub organizacji wskazanych w art. 115 Dyrektywy, a nie świadczył ją na rzecz -Konsorcjum które zawarło umowę z UE. Tym samym przepis zwalniający określone transakcje z podatku VAT nie może mieć zastosowania w przypadkach tych transakcji (sprzedaży na rzecz konsorcjantów w projekcie) gdyż usługi były wykonane przez podmioty trzecie na rzecz konsorcjantów wykonujących projekt finansowany ze środków z UE, a nie na rzecz bezpośrednio Wspólnot Europejskich. Ponadto Fundacja przy wykonywaniu projektu nie działa jako sprzedawca usługodawca i nie jest w takim przypadku podatnikiem podatku VAT i mimo zarejestrowania jako podatnik VAT ze względów wskazanych powyżej (środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej tzw. Counter Part Funds, PHARE) nie wykonuje takiej działalności gospodarczej wykonując kontrakt zawarty z UE. Wobec powyższego nie mogła i nie może odliczyć lub odzyskać podatku VAT wskazanego w raporcie, gdyż nie wykonuje ona czynności będących działalnością handlową lub usługową. W związku z tym, że przywołane przepisy Dyrektywy dotyczą zwolnienia transakcji wykonywanych przez podmioty komercyjne na rzecz Wspólnot Europejskich lub organizacji międzynarodowych, tj. gdy transakcja jest wykonywana na rzecz określonych w tym przepisie art. 151 Dyrektywy podmiotów (Wspólnoty Europejskiej, na rzecz organów Wspólnoty Europejskiej lub organizacji międzynarodowych), to tym samym tylko te transakcje podlegają zwolnieniu. Inne transakcje (w tym te, które polegały na zakupach dóbr lub usług przez Fundację i konsorcjantów) podlegają zwykłym zasadom opodatkowania i podmioty trzecie musiały dla tych transakcji naliczyć VAT wg określonej stawki. Reasumując, aby móc zastosować przywołane przepisy prawa tj. ubiegać się o zwrot podatku VAT zapłaconego w innym państwie członkowskim, lub potrącać naliczony podatek VAT z podatkiem należnym, Fundacja musiałaby spełniać cechę podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy VAT. W związku z tym, że Fundacja wykonując swoje zadania w projekcie nie działa jak sprzedawca usługodawca, lecz przy wykorzystaniu środków z KE, wykonuje swoje zadania wraz z innymi członkami konsorcjum, nie może skorzystać z przepisów, o których mowa powyżej w zapytaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (art. 88 ust. 4 ustawy).

Z przepisów ustawy wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Fundacja jako lider konsorcjum składającego się z podmiotów prawa publicznego realizuje swoje zadania jako lidera konsorcjum w projekcie podpisanym pomiędzy Liderem Konsorcjum a Komisją Europejską. Beneficjentami projektu są kraje Partnerstwa Wschodniego takie jak Mołdawia, Ukraina, Gruzja, Azerbejdżan, Armenia, i ew. Białoruś). Fundacja (Fundacja) w ramach wykonywania Kontraktu w ww. Projekcie do 31 grudnia 2016 wykonywała zadania z zakresu m.in.: Współpracy z Komisją Europejską, w tym w szczególności: reprezentowanie Konsorcjum, prowadzenie negocjacji i korespondencji we współpracy z Kluczowym Partnerem oraz Partnerami Konsorcjum, a także przekazywanie wszelkiej korespondencji z Komisją Europejską do wiadomości Kluczowego Partnera, wykonywanie i przekazywanie do Komisji Europejskiej wymaganych raportów merytorycznych oraz przygotowywanie i przekazywanie raportów finansowych, występowanie do Komisji Europejskiej z wnioskami o płatność, przeprowadzanie rekrutacji ekspertów, rozliczanie finansowe projektu zgodnie z budżetem Kontraktu oraz obowiązującymi przepisami UE i polskimi, prowadzenie księgowości oraz przygotowywanie raportów finansowych, posiadanie odrębnych rachunków bankowych, utworzonych wyłącznie na potrzeby realizacji Kontraktu, na które będą wpływały środki UE i z których dokonywane będą/są wszelkie płatności związane z realizacją działań przewidzianych Kontraktem informowanie Partnerów Konsorcjum w zakresie zarządzania finansami projektu, analiza i występowanie do Komisji Europejskiej o uprzednie zatwierdzanie planowanych wydatków w ramach kosztów zwrotnych związanych z realizacją poszczególnych działań, prowadzenie rozliczeń finansowych między Liderem Konsorcjum a Kluczowym Partnerem w zakresie wynagrodzenia Kluczowych Ekspertów, weryfikacja raportów ze wszystkich misji ekspertów. Fundacja otrzymując środki z KE rozlicza je jako dotację ze Wspólnot Europejskich (Komisji Europejskiej). Fundacja jest podmiotem ustanowionym przez Skarb Państwa w celu stymulowania i wspierania demokratycznych przekształceń i rozwoju gospodarki polskiej poprzez wspomaganie działalności Ministra - Koordynatora Pomocy Zagranicznej, w szczególności poprzez przyjmowanie i wykorzystywanie środków pieniężnych i rzeczowych uzyskiwanych w ramach pomocy dla Polski ze strony instytucji międzynarodowych, zagranicznych instytucji rządowych i prywatnych oraz innych źródeł. Fundacja działa na podstawie przepisów ustawy o fundacjach z dnia 6 kwietnia 1984 r. Dz.U. z 1991 r. nr 46, poz. 203 ze zm.; obowiązujących umów międzynarodowych oraz statutu Fundacji. Fundacja została zarejestrowana jako podatnik VAT w latach 90-tych, żeby uzyskać możliwość odzyskiwania podatku VAT naliczonego w związku z realizacją zadań statutowych ze środków pomocy bezzwrotnej od różnych darczyńców, w tym EWG (EU). W okresie tym nie prowadziła żadnej sprzedaży, nie miała w związku z tym możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony. Fundacja jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (z uwagi na obowiązek opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów) oraz występuje na szczególnych zasadach o zwrot podatku naliczonego z tytułu nabycia (importu) towarów lub usług finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej (program PHARE). W ramach swojej działalności statutowej Fundacja realizuje wiele projektów/programów. Fundacja w pojedynczym przypadku rozlicza również VAT z wynajmu pomieszczeń. Przy czym pomieszczenia te nie są wykorzystywane dla realizacji projektu jak też i dla żadnego z realizowanych projektów. W ramach realizacji projektu Fundacja (i innych projektów finansowanych z dotacji) nie prowadzi żadnej sprzedaży. Nie działa jako przedsiębiorca w rozumieniu ustawy o VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Fundacja w ramach swoich działań dokonywała zakupów (towarów i usług) w celu wykonywania zadań w projekcie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia oraz zwrotu podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie jest spełniony. Jak wynika z wniosku towary i usługi nabywane w ramach projektu nie służą do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonywanych w związku z realizacją projektu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy jak również Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku na zasadach określonych w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w kwestii odzyskania podatku VAT powołuje się również na art. 151 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej dyrektywą 2006/112/WE.

Na postawie art. 151 ust. 1 lit. a i b dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje

• dostawy towarów i świadczenie usług dokonane w ramach stosunków dyplomatycznych i konsularnych;
  

• dostawy towarów i świadczenie usług na rzecz organizacji międzynarodowych uznanych za takie przez organy władzy publicznej przyjmującego państwa członkowskiego oraz na rzecz członków takich organizacji, w granicach i na warunkach ustalonych w konwencjach międzynarodowych ustanawiających takie organizacje lub w porozumieniach dotyczących ich siedzib;
  
  

Do czasu przyjęcia jednolitych przepisów podatkowych zwolnienia przewidziane w akapicie pierwszym mają zastosowanie w granicach ustalonych przez przyjmujące państwo członkowskie.

W myśl art. 151 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE w przypadku gdy towary nie są wysyłane lub transportowane z państwa członkowskiego, w którym ma miejsce dostawa tych towarów, jak również w przypadku świadczenia usług, zwolnienie może zostać przyznane zgodnie z procedurą zwrotu VAT.

W odniesieniu do możliwości odzyskania podatku VAT w myśl art. 151 dyrektywy 2006/112/WE na którą powołuje się Wnioskodawca należy wskazać, że od dnia 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. System prawny Wspólnoty Europejskiej obejmuje prawo pierwotne, czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa oraz bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy, które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe, nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Adresatami dyrektyw są wyłącznie państwa i nie mogą być one kierowane do innych podmiotów prawa – osób fizycznych i prawnych. Zasadą jest, że dyrektywy nie obowiązują bezpośrednio w wewnętrznych porządkach prawnych, a ich istotą jest to, że wyznaczają rezultat, jaki ma zostać osiągnięty, natomiast wybór środków mających służyć jego realizacji został pozostawiony swobodnej decyzji państw członkowskich.

Ogólnie obowiązujący charakter posiadają tylko rozporządzenia, które są „we wszystkich swoich częściach wiążące i obowiązują bezpośrednio w każdym z państw członkowskich” (art. 249 Traktatu). Z dyrektywą Traktat takich skutków nie wiąże i jedynie w art. 249 ust. 3 wspomina się, że dyrektywa jest wiążąca dla każdego państwa członkowskiego, do którego została skierowana i to tylko ze względu na pozostający do osiągnięcia cel. Co do zasady państwo to ma wybór formy i środków odpowiednich dla osiągnięcia tego celu. Innymi słowy z regulacji ww. Traktatu nie wynika, aby dyrektywa mogła być stosowana bezpośrednio i żeby miała korzystać z pierwszeństwa przed ustawami. Możliwość stosowania wprost przepisów dyrektywy wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Orzecznictwo TSUE nie dopuszcza jednak bezpośredniego stosowania dyrektywy bezwarunkowo, uzależniając zastosowanie norm dyrektywy od spełnienia co najmniej dwóch przesłanek: po pierwsze dyrektywa, której normy mają być stosowane bezpośrednio, nie została – pomimo upływu terminu do implementacji - przetworzona do prawa krajowego, po drugie, normy te muszą być na tyle precyzyjne i bezwarunkowe, że nadają się do zastosowania w konkretnym przypadku.

W przedmiotowym przypadku art. 151 dyrektywy 2006/112/WE został prawidłowo zaimplementowany do prawa krajowego i na tej podstawie zostało wydane m.in. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719, z późn. zm.) i tym samym Wnioskodawca nie może powoływać się wprost na art. 151 dyrektywy 2006/112/WE. Ponadto jak słusznie zauważył Wnioskodawca, nie jest on jednym z podmiotów wskazanych w art. 151 dyrektywy 2006/112/WE, która została zaimplementowana do polskiego porządku prawnego i w związku z powyższym nie ma on prawa do zwrotu w myśl art. 151 dyrektywy 2006/112/WE.

Jednocześnie wskazać należy, że sposób ubiegania się o zwrot podatku od wartości dodanej reguluje art. 89 ustawy. Zgodnie z art. 89 ust. 1h ustawy podatnik, o którym mowa w art. 15, ubiegający się o zwrot podatku od wartości dodanej w odniesieniu do nabytych przez niego towarów i usług lub w odniesieniu do zaimportowanych przez niego towarów wykorzystywanych do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium kraju, składa wniosek za pomocą środków komunikacji elektronicznej o dokonanie takiego zwrotu za pośrednictwem właściwego dla podatnika naczelnika urzędu skarbowego do właściwego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 89 ust. 1i ustawy – wniosek o dokonanie zwrotu, o którym mowa w ust. 1h, nie jest przekazywany do właściwego państwa członkowskiego w przypadku gdy w okresie, do którego odnosi się wniosek, podatnik:

1. nie był podatnikiem, o którym mowa w art. 15;
2. dokonywał wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku innych niż transakcje, do których stosuje się art. 86 ust. 9;
3. był podatnikiem, u którego sprzedaż była zwolniona od podatku na podstawie art. 113.
   
   

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do ubiegania się o zwrot podatku zapłaconego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, bowiem nabyte przez Wnioskodawcę towary i usługi na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. czynności niedających prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium kraju.

Zatem Zainteresowany nie ma także prawa do ubiegania się o zwrot podatku od wartości dodanej od zakupów towarów i usług dokonanych w innych niż Polska państwach członkowskich.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 3 należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy pytania oznaczonego numerem 1 i 3. W zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm. ) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.