Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.541.2017.3.BS
z 30 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), uzupełniony w dniach 24 października i 17 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku z tytułu opłaty za cesję pobieranej od czynności przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej – jest nieprawidłowe,
• stawki podatku przy sprzedaży ekspektatywy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 24 października i 17 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku z tytułu opłaty za cesję pobieranej od czynności przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej oraz stawki podatku przy sprzedaży ekspektatywy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, przy czym sprzedaż poprzedzona jest często przeprowadzeniem remontu. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca działał do tej pory jedynie na rynku wtórnym, jednak chciałby poszerzyć działalność również o rynek pierwotny. Wnioskodawca rozważa możliwość wystąpienia trzech zdarzeń przyszłych i chciałby się dowiedzieć, jakie jest stanowisko organów podatkowych w jego sytuacji, aby ocenić, czy podejmowane w ten sposób działanie ma sens ekonomiczny.

Zdarzenie przyszłe nr 1 wyglądałoby w następujący sposób:

1. Wnioskodawca podpisuje z deweloperem umowę deweloperską na zakup lokalu mieszkalnego,
2. płaci deweloperowi kwotę zapisaną w umowie, z której odlicza VAT 8%,
3. odbiera mieszkanie,
4. ulepsza lokal mieszkalny,
5. sprzedaje mieszkanie, a dokładniej ceduje za opłatą prawa i obowiązki wynikające z umowy deweloperskiej, gdyż mimo faktycznej dostawy mieszkania nie doszło jeszcze do podpisania z deweloperem umowy sprzedaży i ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności.

Zdarzenie przyszłe nr 2:

1. Wnioskodawca podpisuje z deweloperem umowę deweloperską na zakup lokalu mieszkalnego,
2. płaci deweloperowi kwotę zapisaną w umowie, z której odlicza VAT 8%,
3. nie odbiera mieszkania, gdyż nie zostało jeszcze ukończone przez dewelopera,
4. sprzedaje mieszkanie, a dokładniej ceduje za opłatą prawa i obowiązki wynikające z umowy deweloperskiej.

Zdarzenie przyszłe nr 3:

1. Wnioskodawca podpisuje z deweloperem umowę deweloperską na zakup lokalu mieszkalnego,
2. płaci deweloperowi kwotę zapisaną w umowie, z której odlicza VAT 8%,
3. odbiera mieszkanie,
4. ulepsza lokal mieszkalny,
5. podpisuje z deweloperem umowę sprzedaży i ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności,
6. wniosek o wydzielenie lokalu i założenie dla niego Księgi Wieczystej jest w sądzie, jednak sąd nie zdążył jej jeszcze założyć,
7. sprzedaje mieszkanie, a dokładniej ekspektatywę odrębnej własności lokalu, gdyż mimo faktycznej dostawy mieszkania sąd nie zdążył założyć dla lokalu Księgi Wieczystej.

We wszystkich przedstawionych zdarzeniach przyszłych Wnioskodawca sprzedaje osobom fizycznym, które w opisanych lokalach mieszkalnych planują spełniać swoje potrzeby mieszkaniowe.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 października 2017 r., Wnioskodawca wyjaśnił, że przez stwierdzenie „ceduje za opłatą prawa i obowiązki” ma na myśli przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej na osobę trzecią. Opisywane przeniesienie praw i obowiązków odbywa się za opłatą, co oznacza, że osoba wchodząca do umowy deweloperskiej w miejsce Wnioskodawcy, płaci Wnioskodawcy. Należy zwrócić jednak uwagę, że w zdarzeniu przyszłym nr 1 Wnioskodawca posiada już na tym etapie lokal mieszkalny we władaniu i ma prawo do czerpania pożytków, a także obowiązek ponoszenia ciężarów, jak w przypadku posiadania lokalu na własność. Dla tego przypadku przeniesienie praw i obowiązków wiąże się z przekazaniem kluczy do istniejącego już lokalu mieszkalnego.

Spółka rozlicza się z deweloperem i swoimi kontrahentami w następujący sposób:

1. Etap zakupu

W każdym z przedstawionych zdarzeń przyszłych Wnioskodawca uiszcza wpłatę na rzecz dewelopera w wysokości zgodnej z umową zawartą z deweloperem. Deweloper wystawia fakturę VAT, w której stosuję stawkę 8%.

2. Etap sprzedaży

W zdarzeniu przyszłym nr 1 i 2 Wnioskodawca przenosi swoje prawa i obowiązki wynikające z umowy na rzecz kontrahenta, pobierając za to ustaloną z kontrahentem opłatę, dla której stosuje odpowiednią stawkę VAT. (Ponownie należy zwrócić uwagę, że dla zdarzenia przyszłego nr 1 następuje przekazanie kluczy do fizycznie istniejącego lokalu mieszkalnego).

W zdarzeniu przyszłym nr 3 Wnioskodawca sprzedaje ekspektatywę odrębnej własności lokalu kontrahentowi pobierając za to ustaloną z kontrahentem opłatę, dla której stosuje odpowiednią stawkę VAT (w tym przypadku również mamy do czynienia z przekazaniem fizycznie istniejącego lokalu mieszkalnego).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 listopada 2017 r. dodatkowo wskazano, że Wnioskodawca nie otrzymuje od dewelopera zwrotu zaliczek. Celem spółki jest osiągnięcie zysku, dlatego logicznym jest, że będzie się starała aby kwota którą uiszcza cesjonariusz była większa niż koszt zaliczek na rzecz dewelopera, powiększony o nakłady poniesione na ulepszenie lokalu. Spółka nie będzie dzieliła płatności od kontrahenta na zwrot zaliczek dla dewelopera i resztę, gdyż sprzedając jeden produkt (w dwóch z trzech przypadków gotowe do wprowadzenia mieszkanie) nie widzi sensu dzielenia go na kilka płatności. Kwota jaką spółka uzyska ze sprzedaży wynikać będzie głównie z sytuacji na rynku lokali mieszkalnych, oraz standardu wykończenia mieszkania.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem postawionych pytań nr 1 i 2 jest wyłącznie stawka VAT w odniesieniu do opłaty uiszczanej za cesję. Należy jednak zwrócić uwagę, że to co nazwane jest w pytaniu nr 1 cesją, w praktyce jest gotowym, ulepszonym przez wnioskodawcę lokalem mieszkalnym, w którym od momentu podpisania cesji, cesjonariusz może spełniać swoje potrzeby mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jaka jest właściwa stawka VAT, przy sprzedaży przez Wnioskodawcę, dla stanu przyszłego nr 1 ?
2. Jaka jest właściwa stawka VAT, przy sprzedaży przez Wnioskodawcę, dla stanu przyszłego nr 2?
3. Jaka jest właściwa stawka VAT, przy sprzedaży przez Wnioskodawcę, dla stanu przyszłego nr 3?

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwą stawką VAT, we wszystkich przytoczonych zdarzeniach przyszłych jest stawka 8%, określona w art. 41 ust. 2 na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, co potwierdza między innymi wyrok WSA w Warszawie z 2011-11-16 w sprawie III SA/Wa 600/11, podtrzymany przez NSA z 2013-05-24 o sygnaturze I FSK 169/12.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosowanie innej stawki jest niedopuszczalne, co podkreślają sądy, gdyż stanowiłaby bowiem naruszenie zasady neutralności wyrażonej w art. 1 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zdaniem Wnioskodawcy stosowanie innej stawki nie spełniałoby kryterium ekonomicznego, które ma decydujące znaczenie w zakresie podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku z tytułu opłaty za cesję pobieranej od czynności przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej,
• prawidłowe – w zakresie stawki podatku przy sprzedaży ekspektatywy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 roku, poz. 1221 ze zm.; zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”) Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Mając na względzie wyżej przytoczone przepisy, stwierdzić należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22% , z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast art. 146a pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 12b ww. ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonywać m.in. sprzedaży mieszkań a dokładniej w przedstawionym zdarzeniu przyszłym 1 i 2 cedować za opłatą prawa i obowiązki wynikające z umowy deweloperskiej oraz w przedstawionym zdarzeniu 3 sprzedaży mieszkań a dokładniej ekspektatywy odrębnej własności lokalu mieszkalnego.

Cesja praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej, które Wnioskodawca opisał w zdarzeniach przyszłych 1 i 2 będzie dokonywana na rzecz osoby trzeciej (kontrahenta) za opłatą.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z ustaleniem, czy dla przeniesienia praw i obowiązków z przedwstępnej umowy deweloperskiej właściwą stawką podatku będzie 8%. (stawka odpowiadająca sprzedaży mieszkania).

Z powołanych wyżej regulacji zawartych w art. 7 i 8 ustawy wynika, że pojęcie świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Innymi słowy, pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu za odpłatnością.

Zgodnie z art. 509 kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny): wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Przedmiotem cesji jest prawo majątkowe, nie zaś „towar”. Inaczej mówiąc, konkretna wierzytelność czyli dające się precyzyjnie określić prawo majątkowe.

Mając na uwadze powyższe przepisy, sama instytucja cesji jako umowy prawa cywilnego dotyczy wyłącznie praw a nie konkretnego towaru, nawet, jeżeli dostawa tego towaru jest niejako „efektem końcowym” scedowanego zobowiązania.

Zatem przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umowy przedwstępnej na rzecz innego podmiotu będzie świadczeniem, za które cedent (tutaj Wnioskodawca) otrzyma ustalone przez Strony wynagrodzenie. Pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą zaistnieje bowiem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowić będzie świadczenie usług za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca podejmie bowiem określone działania, za które otrzyma wynagrodzenie. Z kolei nabywca stanie się niewątpliwie beneficjentem tej czynności – będzie bezpośrednim jej konsumentem, odbiorcą świadczenia odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym.

W konsekwencji, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że przeniesienie przez Wnioskodawcę na Nabywcę praw i obowiązków z umowy przedwstępnej wskutek zawarcia umowy cesji stanowić będzie usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy a nie dostawę towaru.

Tym samym, nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że „nie będzie dzielił płatności od kontrahenta na zwrot zaliczek dla dewelopera i resztę, gdyż sprzedając jeden produkt (w dwóch z trzech przypadków gotowe do wprowadzenia mieszkanie)”, gdyż jak sam wskazał Wnioskodawca cesja dokonywana jest za opłatą. To oznacza, że przeniesienie przez Wnioskodawcę na Nabywcę praw i obowiązków w wyniku zawarcia umowy cesji stanowić będzie świadczenie usługi przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy, które podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jako że ustawodawca nie przewidział dla tej czynności zwolnienia lub preferencyjnej stawki podatku świadczona usługa przeniesienia praw i obowiązków z umowy deweloperskiej (cesja) dokonywana za opłatą będzie podlegała opodatkowaniu stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawką podstawową, tj. 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do zdarzenia nr 1 i nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Z kolei rozpatrując zdarzenie przyszłe opisane pod nr 3, stwierdzić należy, że ekspektatywa odrębnej własności lokalu jest prawem podmiotowym tymczasowym, przygotowuje i zabezpiecza prawo przyszłe, które dopiero ostatecznie zaspakaja interesy podmiotu uprawionego. Ekspektatywa jest zabezpieczonym prawnie oczekiwaniem na nabycie prawa podmiotowego, wierzytelności lub prawa rzeczowego, które polega na tym, że normalny stan faktyczny nabycia takiego prawa jest już częściowo urzeczywistniony.

Zatem w opisanym przypadku mamy do czynienia z przeniesieniem prawa do lokalu mieszkalnego w drodze sprzedaży ekspektatywy ustanowienia odrębnej własności tego lokalu. Tym samym należy się zgodzić z Wnioskodawcą, że w opisanym zdarzeniu przyszłym przeniesienie prawa do przedmiotowego lokalu mieszkalnego w drodze sprzedaży ekspektatywy należy traktować jako dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wg stawki 8% zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, przy założeniu, że umowa będzie dotyczyła lokali mieszkalnych zaliczanych do obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12-12c ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do zdarzenia przyszłego nr 3 należało ocenić jako prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przy założeniu, że planowane przez Wnioskodawcę czynności mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Powyższe oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celnoskarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.