2017.11.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.541.2017.1.KT
z 30 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2017 r. (data wpływu 12 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazywania w ewidencji prowadzonej dla potrzeb VAT wszystkich transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów łącznie, w jednej pozycji, oraz wykazywania danych, w tym NIP, Wnioskodawcy jako kontrahenta w związku z tymi transakcjami - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazywania w ewidencji prowadzonej dla potrzeb VAT wszystkich transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów łącznie, w jednej pozycji, oraz wykazywania danych, w tym NIP, Wnioskodawcy jako kontrahenta w związku z tymi transakcjami.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zajmuje się dystrybucją materiałów przeznaczonych dla przemysłu. Działalność Wnioskodawcy opiera się na pozyskiwaniu towarów od czołowych światowych producentów, a następnie oferowaniu ich lokalnym wytwórcom. W związku z tym Spółka m.in. dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: WNT).

W związku z powyższym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki dokumentacyjne wynikające z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 poz. 710, dalej: ustawa o VAT), m.in. prowadzenie ewidencji VAT.

Spółka prowadząc ewidencje VAT stosuje zasady wynikające z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, tzn. ujmuje dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Wnioskodawca w każdym okresie rozliczeniowym rozpoznaje na podstawie faktur wystawionych przez unijnych dostawców transakcje WNT. Na podstawie każdej z faktur za dany okres rozliczeniowy jest przygotowywany wewnętrzny rejestr faktur WNT z odpowiednimi kodami VAT odpowiadającymi nabyciu opodatkowanemu poszczególnymi stawkami VAT w wysokości 23%, 8% i 5%. Rejestr ten prowadzony jest przez Spółkę do celów sporządzenia informacji podsumowującej. Zawiera on bowiem m.in.:

nr transakcji,

datę transakcji,

nazwę dostawcy,

jego NIP,

numer i datę faktury,

podstawę opodatkowania.

Wnioskodawca na podstawie kodów VAT sumuje wszystkie pozycje w rejestrze (wewnętrznej liście faktur), tzn. ww. podstawy opodatkowania i na tej podstawie wystawia zbiorczą fakturę wewnętrzną z wykazanym podatkiem VAT. Faktura ta zawiera m.in. datę wystawienia, jak również odpowiedni kolejny numer w serii, jako wystawca faktury i odbiorca faktury wskazane są dane Spółki. W konsekwencji w ewidencji VAT (rejestrze zakupu oraz sprzedaży VAT) wykazywana jest tylko jedna faktura odnosząca się do wszystkich transakcji WNT, w stosunku do których powstał obowiązek VAT w danym okresie rozliczeniowym. Innymi słowy: na koniec okresu rozliczeniowego każda kwota, dla której obowiązek podatkowy powstał w danym okresie rozliczeniowym, jest sumowana i na tej podstawie wystawiana jedna faktura wewnętrzna dokumentująca WNT.

Faktura wewnętrzna wykazywana jest w ewidencji VAT prowadzonej do celów sporządzenia deklaracji VAT (a zatem zarówno w rejestrze zakupu, jak i sprzedaży), z nazwą i NIP Wnioskodawcy. Spółka w odniesieniu do opodatkowanych przez nią transakcji WNT wykazuje zatem w rejestrze VAT nr faktury wewnętrznej, datę jej wystawienia, podstawę opodatkowania, kwotę podatku VAT należnego, nazwę Spółki oraz jej numer NIP.

Wnioskodawca w odniesieniu do wyżej opisanej transakcji WNT chciałby uzyskać potwierdzenie prawidłowości stosowanych przez niego zasad. Wnioskodawca rozważa zatem, czy zgodnym z przepisami prawa będzie wykazywanie w ewidencji VAT, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, prowadzonej do celów sporządzenia deklaracji VAT-7 (tj. w rejestrze zakupów) jednej zbiorczej pozycji w rejestrach sprzedaży oraz zakupu VAT, wynikającej z wystawionej wcześniej faktury wewnętrznej, a tym samym pozostanie przy rozwiązaniu wprowadzonym na potrzeby transakcji WNT, tj. metody sumowania. W konsekwencji w prowadzonych rejestrach VAT Spółka wykazywałaby w odniesieniu do WNT własny NIP oraz nazwę (jako NIP i nazwę kontrahenta).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów prawidłowym jest wykazywanie w danym okresie rozliczeniowym w ewidencji VAT (zarówno w rejestrze VAT sprzedaży, jak i zakupu), prowadzonej przez Wnioskodawcę do celów sporządzenia deklaracji VAT-7, wszystkich transakcji łącznie, w jednej pozycji, zbiorczą kwotą oraz wskazanie danych Wnioskodawcy jako podatnika, w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, odpowiedzialnego za naliczenie podatku VAT należnego oraz uprawnionego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT do odliczenia podatku VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest wykazanie przez Wnioskodawcę w rejestrze zakupu i sprzedaży VAT, prowadzonym dla celów sporządzenia deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy, wszystkich transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów łącznie, jako zbiorczą kwotę oraz wskazanie danych Wnioskodawcy jako podmiotu odpowiedzialnego za naliczenie podatku VAT należnego oraz odliczenie podatku VAT naliczonego.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 poz. 710, dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika m.in. tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie natomiast do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z kolei art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. nadanym ustawą z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 846), stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczona regulacja (która obowiązuje od 1 stycznia 2017 roku) wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika (a zatem również Spółkę) ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Wnioskodawca podkreśla, iż uzyskanie stanowiska organu podatkowego ma na celu wyłącznie potwierdzenie sposobu sporządzania przez Spółkę ewidencji VAT, a co za tym idzie również deklaracji VAT-7. Spółka stoi na stanowisku, że w szczególności z uwagi na brzmienie art. 193 par. 4-6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201; dalej: Ordynacja podatkowa) w jej szeroko pojętym interesie leży prawidłowe, tj. zgodne z oceną organów podatkowych, prowadzenie ksiąg podatkowych. Spółka również ze względu na przepisy Kodeksu karnego skarbowego (Dz.U. z 2016 poz. 2137 z późn. zm., dalej jako: KKS), a w szczególności art. 53 § 21, art. 53 § 23 („Księga wadliwa jest to księga prowadzona niezgodnie z przepisem prawa”) oraz art. 61 § 3 KKS („Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto wadliwie prowadzi księgę”) stoi na stanowisku, że prawidłowość (tj. brak wadliwości) prowadzonej ewidencji VAT jest istotny z punktu widzenia jej obowiązków podatkowych i brak stosownego stanowiska organu podatkowego w określonym powyżej stanie faktycznym będzie jej bez wątpienia szkodzić.

Należy w ocenie Spółki również podkreślić fakt, że funkcje interpretacji indywidualnej (funkcja gwarancyjna i informacyjna) zostaną zrealizowane wskutek wydania Spółce odpowiedniej interpretacji. Spółka bez wątpienia zainteresowana jest interpretacją przepisów prawa podatkowego, co spełnia przesłankę wymienioną w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Pytania zadane przez Spółkę nie dotyczą w żaden sposób ani właściwości ani uprawnień i obowiązków zarezerwowanych dla organów podatkowych. Pytania zadane przez Spółkę dotyczą wprost jej sytuacji, a mianowicie sposobu prowadzenia księgi podatkowej, którą określa art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, a którą nazywa się potocznie ewidencją VAT. Podkreślenia wymaga, że gdyby ustawodawcy nie zależało na określonym prowadzeniu ksiąg podatkowych, tu: ewidencji VAT, to nie wyciągałby negatywnych konsekwencji wobec podmiotów i osób prowadzących je wadliwie.

Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, jest zobowiązany w sposób rzetelny i niewadliwy ująć zdarzenia gospodarcze w księgach podatkowych. Z tego powodu Wnioskodawca w sposób szczegółowy i wyczerpujący przedstawił stan faktyczny i liczy na stanowisko Dyrektora KIS w tej sprawie. Dzięki temu Wnioskodawca z jednej strony będzie miał świadomość, czy postępuje prawidłowo, czy też nie. Jeśli okaże się, że postępuje prawidłowo, to będzie miał zabezpieczenie na wypadek kontaktów z organami podatkowymi. Jeśli okaże się natomiast, że postępuje nieprawidłowo, to będzie miał możliwość zmiany sposobu postępowania zgodnie z wytycznymi Dyrektora KIS tak, aby w przypadku ewentualnego postępowania podatkowego prawidłowość ujęcia nazwy i NIP kontrahenta w ewidencji VAT nie budziła wątpliwości.

Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej w dniu złożenia wniosku o interpretację elementy powyżej przedstawionego stanu faktycznego nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej, jak również sprawa w tym zakresie nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega m.in.: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 1 14, art. 1 19 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest m.in.:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;

dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Spółka w zasadzie w każdym okresie rozliczeniowym ma do czynienia z transakcjami stanowiącymi WNT, w stosunku do których obowiązek podatkowy w VAT powstaje w danym miesiącu. Spółka ww. transakcje ujmuje w ewidencji niezbędnej do sporządzenia informacji podsumowującej, jak również w ewidencji niezbędnej do sporządzenia deklaracji VAT. Podkreślenia wymaga, że przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ww. ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Zgodnie z cytowanym powyżej art. 109 ust. 3 ustawy o VAT został zatem nałożony na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, obejmującej m.in. dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości podatku należnego, nr NIP kontrahenta.

W opinii Spółki, prowadzony przez nią do celów sporządzenia informacji podsumowującej rejestr umożliwia jej prawidłowe sporządzenie VAT-UE. Zawiera on bowiem:

nr transakcji,

datę transakcji,

nazwę dostawcy,

jego NIP,

numer i datę faktury,

podstawę opodatkowania.

W odniesieniu natomiast do rejestru umożliwiającego sporządzenie deklaracji VAT-7 Wnioskodawca wskazuje co następuje.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. A zatem z tytułu dokonywanych nabyć to Spółka jest obowiązana do rozliczenia podatku VAT należnego. Z drugiej strony zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Natomiast kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu: wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jest on obowiązany do naliczenia podatku VAT należnego oraz ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z WNT, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w danym miesiącu. W związku z tym uważa on, że skoro przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji do celów prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7, to jest on uprawniony do określania raz w miesiącu na podstawie prawidłowo ustalonej wartości podstawy opodatkowania wartości podatku VAT należnego z tytułu WNT. Spółka podkreśla, że wartość podstawy opodatkowania uwidoczniona w rejestrze prowadzonym do celów sporządzenia informacji podsumowującej, a zatem także w formularzu VAT-UE oraz przyjęta do ustalenia wartości podatku VAT należnego i równocześnie naliczonego, jest co do zasady dokładnie taka sama. Ze względu na zasady zaokrągleń możliwe są niewielkie rozbieżności.

Spółka zatem uważa, że postępuje prawidłowo wystawiając zbiorczą fakturę wewnętrzną z uwidocznionymi swoimi danymi, w tym NIP, i uwzględniając dane i wartości wynikające z tej faktury w rejestrze VAT niezbędnym do prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7.

Spółka zwraca uwagę, że odpowiednie wartości są następnie uwzględniane w odpowiednich polach deklaracji VAT-7, a mianowicie w pozycji 23 i 24 w odniesieniu do podatku VAT należnego i odpowiednio 43 i 44 lub 45 i 46 w odniesieniu do podatku VAT naliczonego.

Spółka uważa, że wykazując własne dane w rejestrze VAT sprzedaży i odpowiednio zakupu w odniesieniu do wykazywanego jedną pozycją WNT, postępuje prawidłowo, jako podatnik, określony w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Ważne jest bowiem tylko, aby ta ewidencja zawierała wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej.

Wnioskodawca zaznacza, że ewidencja jest odzwierciedleniem stanu rzeczywistego i powinna obejmować wszystkie dokonane przez podatnika czynności podlegające opodatkowaniu oraz dane dotyczące podatku naliczonego podlegającego odliczeniu i w jego opinii sporządzana przez niego ewidencja spełnia te przesłanki. Co więcej dane, które Spółka wpisuje do deklaracji podatkowej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupów VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Co do zasady na każdym podatniku, z wyjątkiem dotyczącym podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej, ciąży generalny obowiązek złożenia deklaracji podatkowej. Zgodnie bowiem z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133. W deklaracji podatkowej - w zależności od jej rodzaju - ujmuje się albo podatek należny od tych czynności, względem których powstał obowiązek podatkowy w okresie rozliczeniowym, którego dotyczy deklaracja, albo też podatek związany z konkretną czynnością, której dotyczy deklaracja.

Ponadto podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje m.in. o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane dalej „informacjami podsumowującymi” (art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy).

W myśl art. 100 ust. 8 ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. 1;
właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 – w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.

Ustawodawca nałożył na podatnika również obowiązek prowadzenia ewidencji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Jak wynika z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Powyższa regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji składanych w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji, ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Omawiany przepis nie przewiduje również ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji, wskazuje natomiast na dane, które taka ewidencja powinna zawierać. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, pod warunkiem, że będzie zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy.

Zatem, dla identyfikacji poszczególnych transakcji, oprócz określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości podatku należnego, kwot podatku naliczonego obniżających kwotę podatku należnego oraz kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, ważne są także dane kontrahenta (dostawcy lub nabywcy), w tym co do zasady także numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju. W związku z tym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki dokumentacyjne wynikające z ustawy, m.in. prowadzenie ewidencji VAT.

Spółka wskazała, że prowadząc ewidencje VAT stosuje zasady wynikające z art. 109 ust. 3 ustawy, tzn. ujmuje dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

W każdym okresie rozliczeniowym Wnioskodawca rozpoznaje transakcje WNT na podstawie faktur wystawionych przez unijnych dostawców. W związku z tym Spółka prowadzi wewnętrzny rejestr faktur WNT do celów sporządzenia informacji podsumowującej, który zawiera m.in. dane: nr transakcji, datę transakcji, nazwę dostawcy, jego NIP, numer i datę faktury, podstawę opodatkowania. Wnioskodawca sumuje wszystkie pozycje w ww. rejestrze (wewnętrznej liście faktur) i na tej podstawie wystawia zbiorczą fakturę wewnętrzną z wykazanym podatkiem VAT. Faktura ta zawiera m.in. datę wystawienia, kolejny numer w serii, jako wystawca faktury i odbiorca faktury wskazane są dane Spółki. W konsekwencji w ewidencji VAT (rejestrze zakupu oraz sprzedaży VAT) wykazywana jest tylko jedna faktura odnosząca się do wszystkich transakcji WNT, w stosunku do których powstał obowiązek VAT w danym okresie rozliczeniowym.

Zatem na koniec okresu rozliczeniowego każda kwota, dla której obowiązek podatkowy powstał w danym okresie, jest sumowana i na tej podstawie wystawiana jedna faktura wewnętrzna dokumentująca WNT. Ta faktura wewnętrzna wykazywana jest w ewidencji VAT prowadzonej do celów sporządzenia deklaracji VAT (zarówno w rejestrze zakupu, jak i sprzedaży), z nazwą i NIP Wnioskodawcy. Spółka w odniesieniu do opodatkowanych przez nią transakcji WNT wykazuje więc w rejestrze VAT nr faktury wewnętrznej, datę jej wystawienia, podstawę opodatkowania, kwotę podatku VAT należnego, nazwę Spółki oraz jej numer NIP.

Jednakże Wnioskodawca powziął wątpliwość co do prawidłowości stosowania przez niego powyższych zasad. Spółka rozważa zatem, czy zgodne z przepisami prawa będzie wykazywanie w ewidencji VAT, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, prowadzonej do celów sporządzenia deklaracji VAT-7 (tj. w rejestrze zakupów) jednej zbiorczej pozycji w rejestrach sprzedaży oraz zakupu VAT, wynikającej z wystawionej wcześniej faktury wewnętrznej, a tym samym pozostanie przy rozwiązaniu wprowadzonym na potrzeby transakcji WNT, tj. metody sumowania. W konsekwencji w prowadzonych rejestrach VAT Spółka wykazywałaby w odniesieniu do WNT własny NIP oraz nazwę (jako NIP i nazwę kontrahenta).

Wnioskodawca podkreślił przy tym, że uzyskanie stanowiska organu podatkowego ma na celu wyłącznie potwierdzenie sposobu sporządzania przez Spółkę ewidencji VAT, a co za tym idzie również deklaracji VAT-7.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest wykazanie w rejestrze zakupu i sprzedaży VAT, prowadzonym dla celów sporządzenia deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy, wszystkich transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów łącznie, w jednej pozycji, zbiorczą kwotą oraz wskazanie danych Wnioskodawcy (jako kontrahenta) - jako podmiotu odpowiedzialnego za naliczenie podatku VAT należnego oraz odliczenie podatku VAT naliczonego. Spółka uważa bowiem, że postępuje prawidłowo wystawiając zbiorczą fakturę wewnętrzną z własnymi danymi, w tym NIP, i uwzględniając dane i wartości wynikające z tej faktury w rejestrze VAT niezbędnym do prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7.

W rozpatrywanej sprawie należy zauważyć, że zobowiązania w podatku od towarów i usług powstają na mocy samego prawa. Jednocześnie w zakresie rozliczania się z podatku znajduje zastosowanie mechanizm samoobliczenia podatku, co następuje poprzez wypełnienie i złożenie deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. W związku z tak przyjętym modelem powstawania zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług, a także przyjętym sposobem rozliczania się z podatku, szczególnej wagi nabiera obowiązek odpowiedniego utrwalania wszelkich danych mających znaczenie dla wymiaru podatku. Ustawa przyjmuje zasadę utrwalania tych danych w ramach ewidencji prowadzonych przez podatnika, których obowiązek prowadzenia nakłada na podatnika przywołany wcześniej art. 109 ust. 3 ustawy.

Trzeba też podkreślić, że ewidencja, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, ma zawierać dane niezbędne do sporządzenia zarówno deklaracji podatkowej jak i informacji podsumowującej. Jak wynika z cyt. art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy, w przypadku informacji o dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, powinna ona zawierać m.in. właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Jak już wskazano powyżej (a także jak zauważył Wnioskodawca) przepisy prawa podatkowego nie narzucają ani formy, ani poziomu uszczegółowienia prowadzonej ewidencji. Tym samym, może być ona prowadzona w sposób dowolny, byleby tylko zawierała wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego sporządzenia zarówno deklaracji VAT jak i informacji podsumowującej. Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że w ewidencji muszą znaleźć się dane „służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej”.

Co istotne, ewidencja jest odzwierciedleniem stanu rzeczywistego, powinna zatem obejmować wszystkie dokonane przez podatnika czynności („poszczególne transakcje”) podlegające opodatkowaniu (do których należą opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz zwolnione od podatku), jak również dane dotyczące podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji podatkowych oraz informacji podsumowujących składanych w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego, na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy, ewidencji sprzedaży i zakupów VAT – niezależnie od formy tej ewidencji, a także niezależnie od prowadzenia przez dany podmiot innych wykazów czy rejestrów stosowanych na podstawie własnych, wewnętrznych ustaleń.

W niniejszej sprawie Spółka za prawidłowe przyjmuje wykazywanie w ewidencji VAT, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, prowadzonej do celów sporządzenia deklaracji VAT-7 (w rejestrze zakupów) jednej zbiorczej pozycji, obejmującej wszystkie dokonane transakcje WNT, wynikającej z wystawionej wcześniej faktury wewnętrznej, wskazując dla tych transakcji własny nr NIP i nazwę jako dane kontrahenta. Jednakże, jak wynika z omawianego przepisu art. 109 ust. 3 ustawy, ewidencja powinna zawierać m.in. dane kontrahenta (w przypadku WNT jest nim dostawca towaru), w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Brak takich informacji, a także brak wykazania wszystkich faktycznie zrealizowanych nabyć/ dostaw, uniemożliwia prawidłową identyfikację kontrahentów oraz poszczególnych transakcji.

Tym samym, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, Spółka nie powinna w przypadku ewidencjonowania dokonanych transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jako kontrahenta wykazywać siebie (Spółkę) i podawać własne dane, w tym NIP. Z przepisu wprost wynika, że mają to być dane kontrahenta – a więc drugiej strony transakcji – którego nie należy utożsamiać z podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu danej czynności, gdyż zgodnie z przepisami ustawy w określonych przypadkach (np. WNT) podatnikiem tym może być nabywca.

Powyższego nie zmienia okoliczność, że Spółka dokumentując transakcje będące przedmiotem zapytania wystawia zbiorcze faktury wewnętrzne zawierające wyłącznie dane Spółki (jako dostawcy i nabywcy). Są to wewnętrzne regulacje Spółki, a zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy nie ma obowiązku wystawiania tego typu faktur. Zatem przyjęty przez Spółkę sposób dokumentowania transakcji, które formalnie rozliczane są poprzez wykazanie ich w odpowiednich pozycjach deklaracji podatkowej, nie może mieć wpływu na sposób prowadzenia ewidencji, w której należy uwzględniać wszystkie dane, określone przepisem art. 109 ust. 3 ustawy, służące identyfikacji poszczególnych transakcji i niezbędne do prawidłowego sporządzania zarówno deklaracji podatkowej jak i informacji podsumowującej, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Zatem, odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy oraz mając na uwadze powołane regulacje prawne, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy, należy stwierdzić, że w przypadku wykazywania w ewidencji prowadzonej dla celów VAT transakcji związanych z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, dla których podatnikiem jest Wnioskodawca, w rejestrze zakupu prowadzonej ewidencji Wnioskodawca nie może wykazywać tych nabyć łącznie, jako jednej transakcji, wskazując jednocześnie swoje dane, w tym NIP, zamiast danych kontrahenta (dostawcy).

W świetle powyższych ustaleń stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będącej przedmiotem zapytania, tj. możliwości podawania danych Wnioskodawcy jako kontrahenta dla wykazanych zbiorczo transakcji WNT w ewidencji VAT prowadzonej na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy. Inne kwestie poruszone we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być, stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Trzeba też podkreślić, że organ podatkowy wydając interpretację indywidualną na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację prowadzonej ewidencji. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenia postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin