Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.316.2017.1.MKA
z 21 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2017 r. (data wpływu 20 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od sześciu lat jest rozwodnikiem. Z byłą żoną posiada dwójkę dzieci w wieku 10 i 13 lat. Orzeczenie o rozwodzie nastąpiło za porozumieniem stron 9 sierpnia 2012 r. z pełnymi prawami obydwojga rozwiedzionych małżonków do wykonywania władzy rodzicielskiej nad dziećmi.

Przez wszystkie lata po orzeczeniu rozwodu Wnioskodawca utrzymywał pełen kontakt z dziećmi oraz współdecydował o ich prawach i obowiązkach. Cały czas odwiedzał je regularnie - mniej więcej co dwa tygodnie. Dzieci miały również możliwość spędzać wakacje i ferie każdego roku z Wnioskodawcą nad jeziorami w okolicy za darmo lub w domu Wnioskodawcy w czasie ferii (z reguły ferie dzieci spędzają pierwszy tydzień u Wnioskodawcy w jego domu, drugi u ich matki, w wakacje pierwsze dwa tygodnie lipca Wnioskodawca zabiera dzieci na wakacje). W czasie pobytu u Wnioskodawcy dzieci pozostają pod wyłączną jego pieczą. Wnioskodawca posiada również kontakt ze szkołą dzieci oraz z wychowawcami dzieci, zna problemy dydaktyczne, a także w ramach możliwości wpływa na edukację dzieci. W miarę swoich możliwości Wnioskodawca kupuje dzieciom również jedzenie, finansuje pobyty u lekarza czy współfinansuje leczenie (np. wyjazd na operacje dzieci). Wnioskodawca nie jest osobą zamożną co powoduje, że działa w każdym z tych względów w ramach swoich możliwości - niemniej nigdy nie zdarzyło się, by ograniczał dzieciom środki lub by nie starał się uczestniczyć w ich rozwoju, edukacji lub wychowaniu. Nalega również na stały kontakt, który w istotny sposób utrudnia mu była żona.

Niezależnie od pomocy przy edukacji oraz wychowaniu dzieci oraz finansowaniu części ich wydatków, Wnioskodawca regularnie opłaca alimenty na każde z nich.

Mimo starań i zabiegów ze strony Wnioskodawcy, kontakty między rozwiedzionymi małżonkami są bardzo trudne. Była małżonka stara się, mimo pozostawania w konkubinacie ze znacznie zamożniejszym od Wnioskodawcy partnerem, korzystać z przywilejów podatkowych oraz prawnych przysługujących jej z tytułu macierzyństwa. Jednocześnie ogranicza ona do minimum swobodny kontakt z dziećmi. Dwukrotnie próby ograniczania kontaktu zakończyły się interwencją policyjną (m.in. w czasie wspólnych ferii Wnioskodawcy z dziećmi matka dzieci ze względu na swój wyjazd do Niemiec, do obecnego partnera, nie dała w powierzonym przez sąd czasie dzieci tj. pierwszym tygodniu ferii i wyjechała na co Wnioskodawca nie wyraził zgody). Po interwencji policji Wnioskodawca w dalszej części roku dalej wykonywał pieczę i opiekę nad dziećmi.

Małżonka działa bez porozumienia z byłym mężem - Wnioskodawcą, samowolnie w każdym roku podatkowym, wpisywała w swoją deklarację podatkową ulgę prorodzinną na dzieci. Co więcej, robiła to wbrew jego wyraźnie wyrażanej woli - Wnioskodawca zarówno ustnie, jak i w formie tekstowych wiadomości telefonicznych, przekazywał byłej małżonce informacje, że chce skorzystać z ulgi prorodzinnej. Tym samym Wnioskodawca wielokrotnie starał się uzmysłowić jej, że nie akceptuje formy jednostronnej rozliczenia ulgi (wyłącznie w jej deklaracji podatkowej), niemniej za każdym razem była małżonka pierwsza sporządzała swoją deklarację podatkową informując Wnioskodawcę, że dzięki temu ona ma prawo do pełnej kwoty ulgi prorodzinnej, a on z tego prawa nie skorzysta. Ani razu Wnioskodawca nie porozumiał się z małżonką co do wspólnych zasad i prawa wykorzystania przez nią (przez nich obojga) ulgi na dzieci w pełnej wartości i w związku z tym wypełniając własne rozliczenie podatkowe PIT nie mógł już skorzystać z ulgi, gdyż wykorzystała ją - bez porozumienia z nim - jego była małżonka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca posiadając prawo do opieki nad dziećmi oraz wykonując władzę rodzicielską nad nimi posiadał prawo do korzystania z ulgi na dzieci, a w związku z brakiem porozumienia z byłą małżonką - czy przysługuje mu prawo do skorygowania deklaracji podatkowej ze względu na prawo do ulgi?

Zdaniem Wnioskodawcy, był on uprawniony w okresie sprawowania władzy rodzicielskiej, do skorzystania z ulgi prorodzinnej, a ze względu na brak porozumienia między małżonkami ulga ta przysługiwała mu w połowie. W efekcie spełnienia przesłanek do korzystania z ulgi ma on prawo do wykorzystania ulgi w połowie za lata, w których była małżonka, bez porozumienia i wbrew woli Wnioskodawcy, korzystała z ulgi.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z dnia 7 grudnia 2016 r., Dz.U. z 2016 r. poz. 2032), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską.

W orzeczeniach i komentarzach wskazuje się, że wykonywanie władzy rodzicielskiej nie powinno być utożsamiane z samym alimentowaniem dzieci, ale z faktyczną dbałością o rozwój dzieci, kontaktami z dziećmi, wpływaniem na ich wychowanie i rozwój. Wnioskodawca spełnia oba warunki, tj.:

1. regularnie opłaca alimenty, które wykorzystywane są na bieżące potrzeby dzieci,
2. regularnie odwiedza dzieci i zapewnia stały kontakt i wychowanie,
3. wpływa na rozwój dzieci i ich edukację (kontakt z nauczycielami, wychowawcami),
4. pozwala zawsze na wizyty u niego dzieci, telefony, rozmowy i każdą inną formę kontaktu, jakie potrzebne są dzieciom w okresie rozwoju,
5. spędza z dziećmi czas wolny, szczególnie w okresie wakacji, ferii zimowych, gdy zapewnia im dłuższy pobyt wypoczynkowy w jego mieszkaniu lub wyjazdy wypoczynkowe np. nad jezioro, na zakupy, spacery, wspólne zabawy.
   
   

Jednocześnie faktyczna opieka nad dziećmi występuje łącznie u obojga rodziców - tj. faktycznie wykonuje ją zarówno Wnioskodawca, jak i matka dzieci. Nie można w żaden sposób uznać, że wykonuje ją matka dzieci samodzielnie - rodzice po równo korzystają z władzy rodzicielskiej oraz równomiernie opiekują się dziećmi.

Zgodnie z art. 27f ust. 4 ww. ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Wykładnia funkcjonalna powyższego przepisu wskazuje, że dowolna proporcja, w tym wykazanie ulgi u jednej z osób posiadających władzę rodzicielską możliwa jest wyłącznie w przypadku kompromisu, tj. ustalenia warunków korzystania z ulgi. W przypadku braku takiego konsensusu między posiadającymi władze rodzicielską przyjąć należy, że ulga przysługuje w częściach równych. Jednocześnie nie można przyjąć, że samowolne (jednostronne) wykazanie ulgi na dzieci przez jednego z byłych małżonków - bez uzyskania zgody ze strony drugiego na takie dysponowanie całą ulgą - pozbawia drugiego byłego małżonka (Wnioskodawcę) prawa do ulgi. Co więcej, nie można uznać, że wskazane w art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie „zgodne oświadczenie obojga małżonków” jest równoznaczne z wyrażeniem tylko przez jednego z nich - w swojej deklaracji - woli wykorzystania całej ulgi. Zatem samodzielne wypełnienie deklaracji podatkowej przez rozwódkę (matkę dzieci), na której to treść deklaracji Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu, nie może być jednoznaczne z udzieleniem zgody przez Wnioskodawcę na wykorzystanie całej ulgi prorodzinnej tym bardziej, że wielokrotnie sprzeciwiał się takiemu rozliczeniu ulgi.

Powyższe potwierdzają dotychczasowe interpretacje prawa podatkowego, m.in. Ministra Finansów z dnia 7 sierpnia 2013 r., sygn. akt DD3/033/163/IMD/13/RD-81510/13, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 lutego 2015 r., sygn. IBPBII/I/415-961/14/DP, a także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lipca 2016 r, sygn. akt II FSK 1420/15.

Wnioskodawca nie miał żadnego wpływu na wykorzystanie przez małżonkę ulgi prorodzinnej w całości w jej deklaracji podatkowej. Był przeciwny rozliczeniu ulgi przez byłą małżonkę, o czym ją informował zarówno przed rozliczeniami rocznymi, jak i po ich dokonaniu przez małżonkę. Powyższe pozwala przyjąć, że skoro między małżonkami nie wystąpiło ustalenie co do proporcji korzystania z ulgi, Wnioskodawca posiada prawo do wykorzystywania jej w połowie, a to przy braku jej wykazania w deklaracjach podatkowych za lata poprzednie uprawnia go do odpowiedniego skorygowania rozliczeń podatku PIT w tym zakresie. Powyższe potwierdza stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku i powoduje, że powinno ono zostać uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
2. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082 z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Z treści wniosku wynika, że w 2012 r. małżeństwo Wnioskodawcy uległo rozwiązaniu poprzez rozwód. Zainteresowany jest ojcem dwojga małoletnich dzieci, w stosunku do których prawa wykonywania władzy rodzicielskiej posiadają oboje rodzice. Przez wszystkie lata od orzeczenia rozwodu Wnioskodawca utrzymywał pełen kontakt z dziećmi oraz współdecydował o ich prawach i obowiązkach. Zainteresowany odwiedzał dzieci regularnie – mniej więcej co dwa tygodnie. Ponadto dzieci miały możliwość spędzania z Wnioskodawcą co roku wakacji i ferii. W czasie pobytu u Zainteresowanego dzieci pozostają pod jego wyłączną opieką. Zainteresowany utrzymuje kontakt ze szkoła dzieci oraz z ich wychowawcami. Wnioskodawca zna problemy dydaktyczne oraz w miarę możliwości wpływa na ich edukację. W miarę możliwości jakie posiada Wnioskodawca kupuje dzieciom jedzenie, finansuje pobytu u lekarzy czy współfinansuje leczenie (np. wyjazd na operacje dzieci). Ponadto Zainteresowany regularnie opłaca alimenty na każde dziecko.

Była małżonka działając bez porozumienia z Wnioskodawcą w każdym roku podatkowym korzystała z całej ulgi prorodzinnej, pomimo że Zainteresowany zarówno ustnie jak i w formie tekstowych wiadomości telefonicznych informował byłą małżonkę, że zamierza skorzystać z ulgi. Z uwagi na fakt, że była małżonka Zainteresowanego jako pierwsza składała zeznanie wykazując tam całą ulgę z tytułu wychowywania dzieci Wnioskodawca nie wykazywał tej ulgi w zeznaniu rocznym. Zainteresowany nigdy nie porozumiał się z matką dzieci co do sposobu podziału ulgi.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego pozwala twierdzić, że każdemu z rodziców przysługiwała władza rodzicielska oraz każdy z rodziców władzę tę wykonywał w różnym zakresie. Jak bowiem wynika z wniosku oboje rodzice posiadają pełne prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Zainteresowany przez wszystkie lata od rozwodu utrzymywał pełen kontakt z dziećmi oraz współdecydował o ich prawach i obowiązkach. Wnioskodawca odwiedzał dzieci, spędzał z nimi część wakacji oraz ferii, interesował się ich edukacją i leczeniem. Zainteresowany wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego względem dzieci. W przywołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono – istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do małoletnich dzieci, zarówno Wnioskodawca jak i jego matka wykonywali władzę rodzicielską – oboje są uprawnieni do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenia należy dokonać – przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie - w proporcji ustalonej z matką dziecka, z tym, że łączna kwota odliczenia, dokonana przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczenia przysługującego względem dwojga dzieci. Natomiast w sytuacji braku porozumienia z byłą małżonką przysługuje odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi. Zainteresowany może skorzystać z ulgi poprzez wykazanie jej w korektach zeznań rocznych, które należy złożyć do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego (czyli 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku).

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego, wskazać należy, że stanowisko przyjęte w tym orzeczeniu nie może stanowić samodzielnej podstawy prawnej stanowiska tut. Organu. Powyższe wynika przede wszystkim z przeszkód natury formalnoprawnej. Zgodnie bowiem z art. 153 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.