2017.11.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.457.2017.1.RW
z 21 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2017 r. (data wpływu 29 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług wyżywienia świadczonych przez szkoły na rzecz własnych uczniów, finansowane przez Ośrodek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług wyżywienia świadczonych przez szkoły na rzecz własnych uczniów, finansowane przez Ośrodek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT), który począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. prowadzi wraz ze swoimi jednostkami i zakładami budżetowymi wspólne rozliczenia podatku VAT.

Wśród jednostek budżetowych, objętych centralizacją rozliczeń VAT znajdują się szkoły, które działając na podstawie przepisów o systemie oświaty (ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty – Dz. U. z 2016 r., poz. 1943, ze zm.), świadczą usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Niektóre szkoły prowadzą, na zasadach określonych w art. 67a ustawy o systemie oświaty stołówki szkolne. Stołówki świadczą usługi w zakresie sprzedaży posiłków dla:

własnych uczniów i pracowników pedagogicznych, zakwalifikowane do grupy PKWiU 85 – „Usługi w zakresie edukacji”,
innych osób np. pracowników niepedagogicznych, emerytowanych nauczycieli, zakwalifikowane do grupy PKWiU 56.29.20.0 – „Usługi stołówkowe”.

Celem prowadzenia stołówki nie jest świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale pełnienie funkcji socjalno-bytowych, polegających na zapewnieniu wyżywienia w ramach realizowanej przez daną szkolę funkcji opiekuńczej. Szkoła nie prowadzi działalności dla osiągnięcia zysku – funkcjonowanie stołówki służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, jednostki sytemu oświaty, w szczególności wspieraniu prawidłowego rozwoju uczniów. Odpłatność za wyżywienie uczniów, wyliczona jest jako pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków – tzw. wsad do kotła. Do ww. ceny posiłku dla ucznia nie dolicza się marży, ani kosztów mediów czy wynagrodzeń pracowników stołówki.

Odpłatności za obiady uczniów dokonywane są odpowiednio przez uczniów danej szkoły lub przez ich opiekunów prawnych bądź też przez inne podmioty, tj.: kluby sportowe, ośrodki pomocy społecznej innych gmin, na które szkoła wystawia faktury. Odpłatności za część obiadów są uiszczane również przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie (dalej: Ośrodek) – jednostkę budżetową Miasta podlegającą centralizacji, właściwą w sprawach z zakresu pomocy społecznej. W ramach swojej działalności Ośrodek przyznaje (w drodze decyzji administracyjnych wydawanych z upoważnienia Prezydenta Miasta) dzieciom i młodzieży świadczenia w postaci gorących posiłków oraz je finansuje. W celu wykonania ww. decyzji Ośrodek zawiera z jednostkami objętymi systemem oświaty porozumienia, na podstawie których szkoły wydają posiłki wskazanym przez Ośrodek uczniom, a Ośrodek opłaca je na podstawie prawidłowo wystawionej noty obciążeniowej z tytułu wydanych posiłków.

Od dnia 1 stycznia 2017 r., a więc od wprowadzenia przez Miasto scentralizowanych rozliczeń podatku VAT, zarówno szkoły jak i Ośrodek funkcjonują w ramach jednego podatnika VAT. Z uwagi na powyższe przyjęto, że w przypadku wydawania uczniom posiłków finansowanych przez Ośrodek (zgodnie z zawartymi porozumieniami) nie dochodzi do świadczenia usług, lecz do dokonywania przez podatnika czynności wewnętrznych pozostających poza opodatkowaniem VAT, dokumentowanych notami obciążeniowymi.

Przedstawione rozwiązanie przyjęto opierając się na zapisach broszury informacyjnej z dnia 24 listopada 2016 r. wydanej przez Ministerstwo Finansów, zatytułowanej „Centralizacja rozliczeń w podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego”, w której na stronie 24 wskazano, że „Po centralizacji rozliczeń dostawy towarów i usługi świadczone pomiędzy jednostkami organizacyjnymi danej JST jako czynności o charakterze wewnętrznym będą neutralne z punktu widzenia VAT, tzn. nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT (...)”.

Z uwagi jednak na to, że usługi wyżywienia, pomimo iż finansowane przez Ośrodek, świadczone są nie na rzecz Ośrodka, lecz na rzecz uczniów, nie można uznać ich – jak wskazano w broszurze – za czynności wewnętrzne. Miasto zamierza skorygować dotychczasowe rozliczenia i wszystkie usługi wyżywienia finansowane przez Ośrodek wykazać jako usługi świadczone na rzecz uczniów zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.) (dalej ustawa o VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi wyżywienia świadczone przez szkoły na rzecz własnych uczniów, finansowane przez Ośrodek (na podstawie porozumień zawartych pomiędzy Ośrodkiem a szkołami) należy traktować za usługi podlegające zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o VAT, czy też uznać za zdarzenia pozostające poza zakresem ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane usługi wyżywienia świadczone przez szkoły na rzecz dzieci i młodzieży będących uczniami szkół prowadzonych przez Miasto będą korzystały ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o VAT i bez znaczenia pozostaje fakt, że płatności za wyżywienie dokonuje Ośrodek.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega konkretna czynność – w opisanym przypadku są to usługi wyżywienia. Ustawodawca przewidział w art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o VAT zwolnienie dla usług w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związanych, wykonywanych w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty.

Wobec czego należy ustalić czy opisane usługi świadczone przez Miasto są usługami o jakich mowa w ww. przepisach.

Zgodnie z art. 67a ust. 1-3 ustawy o systemie oświaty, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę. Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne. Warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.

Zgodnie z art. 67a ust. 4 ww. ustawy o systemie oświaty do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłków w stołówce szkolnej nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki. Ww. przepisy potwierdzają, iż szkoła może realizować również zadania opiekuńcze nad dziećmi. Opisane usługi wyżywienia świadczone przez Miasto dotyczą posiłków, z których korzystają uczniowie szkół – a więc dzieci i młodzież, nad którymi szkoła sprawuje opiekę. Opisane usługi wyżywienia należy zakwalifikować więc jako usługi ściśle związane z usługami opieki nad uczniami. Cena posiłków obejmuje tylko tzw. wsad do kotła. Wobec czego podatnik – Miasto świadcząc przedmiotowe usługi w ww. formie (stołówka) i na ww. zasadach (cena posiłku) określonych w przepisach ustawy o systemie oświaty, spełnia ustawowe przesłanki do zastosowania zwolnienia.

Ustawodawca nie uzależnia możliwości zastosowania zwolnienia przewidzianego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 od tego, kto płaci za usługę, ale od tego, czy rzeczywiście jest to usługa opieki nad dziećmi i młodzieżą świadczona w ustawowo określonych formach (np. stołówka szkolna) i zasadach (np. cena posiłku).

Usługi wyżywienia, finansowane przez Ośrodek (pomimo iż odpłatności za usługi przekazywane są bezpośrednio przez Ośrodek na rachunek szkoły) nie mogą być uznane za zdarzenia pozostające poza zakresem ustawy o VAT, świadczone są bowiem nie na rzecz szkoły (jednostki organizacyjnej objętej centralizacją), lecz na rzecz konkretnego ucznia. Broszura informacyjna Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2016 r. „Centralizacja rozliczeń podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego”, w której na stronie 24 podano, że: „Po centralizacji rozliczeń dostawy towarów i usługi świadczone pomiędzy jednostkami organizacyjnymi danej JST, jako czynności o charakterze wewnętrznym będą neutralne z punktu widzenia VAT, tzn. nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT. (...)” nie znajduje więc w tym przypadku zastosowania, gdyż z jej treści wynika, że tylko usługi świadczone pomiędzy jednostkami organizacyjnymi danej JST będą neutralne podatkowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług, dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do tej ustawy, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty, oraz w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59),
przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.

Jednocześnie art. 43 ust. 17 ustawy stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że gmina – zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875), posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, o czym stanowi art. 6 ust. 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań, gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa (art. 9 ust. 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 59 z późn. zm.), system oświaty zapewnia w szczególności realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju.

Przepisy art. 2 pkt 1 i 2 ustawy prawo oświatowe, system oświaty obejmuje:

przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi lub specjalnymi, przedszkola integracyjne i specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego;
szkoły:
1. podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami przedszkolnymi, integracyjnymi, specjalnymi, przysposabiającymi do pracy, dwujęzycznymi, sportowymi i mistrzostwa sportowego, sportowe i mistrzostwa sportowego,
2. ponadpodstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, specjalnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i mistrzostwa sportowego, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze, leśne, morskie, żeglugi śródlądowej oraz rybołówstwa,
3. artystyczne.

Stosownie do art. 4 pkt 1 ustawy prawo oświatowe, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o szkole – należy przez to rozumieć także przedszkole.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy prawo oświatowe, szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 4-13, może być zakładana i prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 106 ust. 1-4, ustawy prawo oświatowe:

w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę;
korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne;
warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę;
do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. prowadzi wraz ze swoimi jednostkami i zakładami budżetowymi wspólne rozliczenia podatku VAT.

Wśród jednostek budżetowych, objętych centralizacją rozliczeń VAT znajdują się szkoły, które działając na podstawie przepisów o systemie oświaty, świadczą usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Niektóre szkoły prowadzą, na zasadach określonych w art. 67a ustawy o systemie oświaty stołówki szkolne. Stołówki świadczą usługi w zakresie sprzedaży posiłków dla:

własnych uczniów i pracowników pedagogicznych, zakwalifikowane do grupy PKWiU 85 – „Usługi w zakresie edukacji”,
innych osób np. pracowników niepedagogicznych, emerytowanych nauczycieli, zakwalifikowane do grupy PKWiU 56.29.20.0 – „Usługi stołówkowe”.

Odpłatności za obiady uczniów dokonywane są odpowiednio przez uczniów danej szkoły lub przez ich opiekunów prawnych, bądź też przez inne podmioty, tj.: kluby sportowe, ośrodki pomocy społecznej innych gmin, na które szkoła wystawia faktury. Odpłatności za część obiadów są uiszczane również przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie (dalej: Ośrodek) – jednostkę budżetową Miasta podlegającą centralizacji, właściwą w sprawach z zakresu pomocy społecznej. W ramach swojej działalności Ośrodek przyznaje dzieciom i młodzieży świadczenia postaci gorących posiłków oraz je finansuje. W celu wykonania ww. decyzji Ośrodek zawiera z jednostkami objętymi systemem oświaty porozumienia na podstawie których szkoły wydają posiłki wskazanym przez Ośrodek uczniom, a Ośrodek opłaca je na podstawie prawidłowo wystawionej noty obciążeniowej z tytułu wydanych posiłków.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy usługi wyżywienia świadczone przez szkoły na rzecz własnych uczniów, finansowane przez Ośrodek (na podstawie porozumień zawartych pomiędzy Ośrodkiem a szkołami) należy traktować za usługi podlegające zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że powołane przepisy ustawy prawo oświatowe wyraźnie wskazują na możliwość prowadzenia stołówek przez oświatowe placówki publiczne. Celem ich prowadzenia nie jest jednak świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale wyłącznie pełnienie funkcji socjalno-bytowych, polegających na zapewnieniu żywienia w ramach realizacji przez szkoły i przedszkola funkcji opiekuńczej. Ponieważ placówki te nie prowadzą działalności dla zysku, opłaty za korzystanie ze stołówki mogą być kalkulowane wyłącznie na poziomie zapewniającym jedynie pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków. Niedopuszczalne jest ustalanie jakichkolwiek narzutów zapewniających placówkom zysk lub refundację kosztów, których zgodnie z ustawą nie mogą one przerzucać na korzystających z usług stołówki.

Jak wynika z powyższego, funkcjonowanie stołówek szkolnych i przedszkolnych służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych przez jednostki systemu oświaty, a w szczególności wspieraniu prawidłowego rozwoju uczniów, do których jednostki te są między innymi powołane.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że usługi wyżywienia, świadczone na zasadach określonych w ustawie prawo oświatowe przez szkołę na rzecz uczniów tej jednostki, spełniają przesłanki do uznania tych czynności za zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

W przedmiotowej sprawie bez znaczenia jest okoliczność, że odpłatność za obiady uczniów uiszcza Ośrodek, bowiem ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia zastosowania zwolnienia od podatku przewidzianego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy od źródła finansowania odpłatności uiszczanej za korzystanie z usług stołówkowych świadczonych na rzecz uczniów przez szkoły.

Podsumowując, usługi wyżywienia, świadczone na zasadach określonych w ustawie prawo oświatowe, przez szkoły na rzecz uczniów tych placówek spełniają przesłanki do uznania tych czynności za zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, bez względu na to, że płatności dokonuje Ośrodek.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że usługi wyżywienia świadczone przez szkoły na rzecz własnych uczniów, finansowane przez Ośrodek (na podstawie porozumień zawartych pomiędzy Ośrodkiem a szkołami) należy traktować za usługi korzystające ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin