Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.272.2017.2.RR
z 6 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 8 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 10 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• określenia źródła przychodów w odniesieniu do transakcji związanych z obrotem kryptowalutą, w tym Bitcoinami (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe;

• opodatkowania dochodu ze zbycia kryptowaluty, w tym Bitcoinów (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest nieprawidłowe;

• momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą kryptowaluty, w tym Bitcoinów (pytanie oznaczone we wniosku nr 6) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 27 października 2017 r., nr 0113-KDIPT2 -3.4011.272.2017.1.RR (doręczonym w dniu 2 listopada 2017 r.) wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 10 listopada 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 9 listopada 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Ponadto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza dokonywać czynności w zakresie obrotu wirtualnymi kryptowalutami, w szczególności Bitcoinami. Wnioskodawca zamierza często dokonywać tych czynności, czyli w sposób ciągły brać udział w obrocie Bitcoinami w celach zarobkowych. Obecna działalność gospodarcza Wnioskodawcy prowadzona jest w zakresie świadczenia usług informatycznych. Dochody uzyskiwane z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkowuje stawką podatku w wysokości 19% (tzw. podatkiem liniowym).

Technologia stojąca u podstaw kryptowaluty Bitcoin pozwala na nabywanie jednostek rozliczeniowych, które mogą być przedmiotem obrotu na wolnym rynku i reprezentują tym samym określoną wartość, która może być w drodze transakcji wymieniona na wartości pieniężne lub na inne kryptowaluty funkcjonujące na rynku kryptowalut. Wnioskodawca dokonywał będzie wymiany kryptowalut poprzez zawarcie transakcji na tak zwanej „giełdzie” prowadzonej w internecie przez wyspecjalizowane w tym zakresie serwisy internetowe, zlokalizowane w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA).

Wnioskodawca będzie dokonywał zakupu Bitcoinów za posiadane środki pieniężne w walucie polskiej w „kantorze”, czyli serwisie internetowym prowadzonym przez polski podmiot gospodarczy. Zakup udokumentowany zostanie poprzez potwierdzenie przelewu środków pieniężnych z rachunku bankowego Wnioskodawcy na rachunek podmiotu polskiego prowadzącego „kantor kryptowalut”. Wnioskodawca będzie znał dane podmiotu polskiego prowadzącego „kantor”. Po zakupie Bitcoinów przez Wnioskodawcę, „kantor” przetransferuje nabyte Bitcoiny na rachunek operatora „giełdy” w USA. Środki te zostaną zarejestrowane przez operatora giełdy na koncie użytkownika Wnioskodawcy i za te Bitcoiny będzie On dokonywał zakupu innych kryptowalut od innych użytkowników tej „giełdy”. Ten zakup będzie polegał faktycznie na wymianie jednej kryptowaluty na inną po aktualnym kursie kryptowalut obowiązującym na „giełdzie”. Przedmiotem działalności „giełdy” jest zapewnienie możliwości automatycznego kojarzenia kontrahentów (Użytkowników), celem zawierania przez nich transakcji kupna/sprzedaży jednostek rozliczeniowych kryptowaluty (wymiany kryptowalut). Oferty są rejestrowane przez serwis w tabeli ofert. Transakcje nabycia (wymiany) będą dokonywane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem „giełdy” z anonimowymi (nieznanymi Wnioskodawcy i niemożliwymi do ustalenia) innymi użytkownikami serwisu. Ze specyfiki działalności „giełdy” wynika, że nie wiadomo kto będzie nabywcą Bitcoinów (z punktu widzenia zbywcy), ani kto jest ich zbywcą (z punktu widzenia nabywcy). Dlatego też Wnioskodawca nie będzie wiedział na czyją rzecz będzie sprzedawał Bitcoiny, ani od kogo będzie je kupował. Następnie Wnioskodawca będzie mógł wycofać zakupione (wymienione) kryptowaluty z konta użytkownika „giełdy” i przetransferować je do polskiego „kantoru” w celu ich sprzedaży po aktualnie obowiązującym kursie kryptowalut.

Sprzedaż kryptowalut może odbywać się w ten sposób, że nie wszystkie posiadane kryptowaluty Wnioskodawca będzie sprzedawał w tym samym czasie w „kantorze” i w tej kolejności, w której nabył. Część nabywanych kryptowalut może gromadzić i przechowywać do czasu uzyskania korzystnego kursu sprzedaży i dopiero wówczas sprzedać.

Sprzedaż zostanie udokumentowana poprzez zachowanie potwierdzenia przelewu środków pieniężnych z rachunku bankowego podmiotu prowadzącego „kantor” na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie także posiadał wyciąg rejestru transakcji w formie pliku elektronicznego, w którym zarejestrowane będą: transakcje nabycia, rodzaj zlecenia, waluta zlecenia, wartość transakcji w walucie, liczba jednostek rozliczeniowych Bitcoin, cena jednostki rozliczeniowej w danej transakcji i numer transakcji.

W piśmie z dnia 3 listopada 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca będzie przeprowadzać transakcje nabycia i zbycia kryptowaluty, w tym Bitcoiny, we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły. Wnioskodawca dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy dokonywanie transakcji (zbywania i nabywania) mających za przedmiot kryptowaluty, w tym Bitcoiny, należy zakwalifikować do kategorii „pozarolnicza działalność gospodarcza” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej PIT), czy też uznać za transakcje mające za przedmiot „kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 PIT ?
2. Czy w świetle art. 22 ust. 1 PIT nabywanie i zbywanie kryptowaluty, w tym Bitcoinów, należy rozliczyć w ten sposób, że pierwsze z zakupionych należy uznać za sprzedane jako pierwsze? (Jeśli nabyto trzy kryptowaluty najpierw A, potem B, na końcu C, w trzech różnych datach, a następnie sprzedano je pojedynczo w trzech różnych datach, należy przyjąć, że najwcześniej sprzedano A, potem B i jako ostatni C? Czy można posłużyć się analogią i zastosować art. 30a ust. 3 PIT? Czy wydatek poniesiony na nabycie pierwszej kryptowaluty należy uznać za koszt uzyskania przychodu uzyskanego ze zbycia kryptowaluty zbytej jako pierwszej i podobnie z pozostałymi kryptowalutami?
3. Czy transakcje nabywania i zbywania kryptowalut, w tym Bitcoinów, można rozliczyć wyłącznie na podstawie przelewów bankowych (otrzymanych w związku ze zbyciem Bitcoinów minus przelewy dotyczące nabycia Bitcoinów)?
4. Czy dochód ze zbycia kryptowalut, w tym Bitcoinów, powinien podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce ?
5. Co stanowi koszt uzyskania przychodu przy transakcjach nabycia i sprzedaży kryptowaluty, w tym Bitcoinów ?
6. Czy obowiązek podatkowy następuje w momencie wypłaty pieniędzy po sprzedaży kryptowaluty, w tym Bitcoinów w „kantorze”?
7. Jeśli koszty uzyskania przychodu przekroczą przychód Wnioskodawcy w zakresie obrotu kryptowalutami, w tym Bitcoinami, to czy może wykazać stratę i obniżyć dochód uzyskany z tego źródła ?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1, 4 i 6. Natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku):

Ad 1

Zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 PIT.

Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 PIT zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 7 wymienia się przychód z tytułu praw majątkowych. Stosownie do treści tego przepisu źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)-c).

W myśl art. 18 PIT, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Katalog zawarty w tym przepisie nie ma charakteru zamkniętego, co oznacza, że także przychody uzyskiwane przez podatników z innych praw majątkowych (z ich posiadania, wykorzystywania), jak również odpłatnego zbycia tych praw stanowią przychody z praw majątkowych, o których mowa w tym przepisie. Przez prawa majątkowe, o których mowa w cyt. art. 18 PIT, należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe.

Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. Prawa majątkowe to prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem, charakteryzujące się dwoma podstawowymi cechami, tj.: działalnością (mogą być przedmiotem obrotu) i posiadaniem określonej wartości majątkowej. Kryptowaluty, w tym Bitcoiny, pełnią funkcję elektronicznej waluty, a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tej waluty. Bitcoin jako system wirtualnej waluty nie posiada uregulowania w przepisach prawa. Na gruncie polskiego prawa kryptowaluty Bitcoin nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonuje on jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. Bitcoin nie jest walutą uznawaną jako prawny środek płatniczy. Nie funkcjonuje jako instrument rynku pieniężnego. Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskany przychód z tytułu sprzedaży zakupionej przez Wnioskodawcę kryptowaluty, w tym Bitcoinów, będzie stanowić przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 PIT. Dochodem będzie nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym (art. 9 ust. 2 PIT).

Zgodnie z art. 9 ust. 1a PIT, dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami i należy je wykazać w zeznaniu rocznym (PIT-36), składanym w terminie do dnia 30 kwietnia następnego roku i w tym samym terminie należy wpłacić z tego tytułu podatek, obliczony na zasadach ogólnych, tj. wg skali podatkowej, zgodnie z art. 27 ust. 1 PIT. Dochodem Wnioskodawcy będzie więc nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Ad 4

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a w zw. z art. 4a PIT, do stanu faktycznego zastosowanie znajdzie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki (USA) w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana 13 lutego 2013 r. Umowa ta nie zawiera przepisu odnoszącego się wprost do kupna-sprzedaży (wymiany) Bitcoinów, więc ich sprzedaż (wymianę) należy zakwalifikować jako „inny dochód”.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 tejże Umowy, części dochodu otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które zostały uzyskane przez rzeczywistego beneficjenta mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

A zatem, dochód osiągnięty z pozyskanych na „giełdzie” w USA kryptowalut i sprzedanych następnie w „kantorze” w Polsce, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, na podstawie polskich przepisów prawa podatkowego.

Ad 6

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 11 ust. 1 PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponieważ Wnioskodawca może dysponować pieniędzmi uzyskanymi ze sprzedaży kryptowaluty w „kantorze”, dopiero po przelaniu ich na konto bankowe Wnioskodawcy przez podmiot prowadzący „kantor”, to właśnie w momencie przelania pieniędzy przez „kantor” na konto Wnioskodawcy powstaje obowiązek podatkowy, tj. w momencie kiedy Wnioskodawca otrzymuje (ma stawiane do dyspozycji) określone wartości pieniężne na swoim rachunku bankowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• określenia źródła przychodów w odniesieniu do transakcji związanych z obrotem kryptowalutą, w tym Bitcoinów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
  

• opodatkowania dochodu ze zbycia kryptowaluty, w tym Bitcoinów (pytanie oznaczone we wniosku nr 4);
  

• momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą kryptowaluty, w tym Bitcoinów (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)
  

-jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza, (art. 10 ust. 1 pkt 3),
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, (art. 10 ust. 1 pkt 7).
  
  

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalanie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

W art. 5a pkt 6 ww. ustawy została zawarta definicja pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z tak skonstruowanej definicji wynika, że w sytuacji, gdy działalność spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, a nie spełnia warunków określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągane z tego tytułu stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odrębne źródło przychodów stanowią kapitały pieniężne i prawa majątkowe, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Katalog zawarty w ww. przepisie nie ma charakteru zamkniętego, co oznacza, że także przychody uzyskiwane przez podatników z innych praw majątkowych (z ich posiadania, wykorzystywania), jak również odpłatnego zbycia tych praw stanowią przychody z praw majątkowych, o których mowa w ww. przepisie.

Zauważyć w tym miejscu należy, że przez prawa majątkowe, o których mowa w cyt. art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe. Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu.

W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2002 s. 93, 153-154) przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego. Prawa majątkowe to, najogólniej rzecz ujmując, prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem charakteryzujące się dwoma podstawowymi cechami, tj. zbywalnością (mogą być przedmiotem obrotu) oraz posiadaniem określonej wartości majątkowej.

Należy podkreślić, że wirtualne waluty zwane kryptowalutami pełnią funkcję elektronicznej waluty, a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tejże waluty. Zarówno sama jednostka waluty, jak i cały system, występują pod różnymi nazwami takimi jak: Bitcoin, Ktherum, Litecoin, Lisk, Monero, Dogcoin. Niemniej jednak Bitcoin, Ktherum, Litecoin, Lisk, Monero, Dogcoin, jako systemy wirtualnej waluty, nie posiadają uregulowania w przepisach prawa. Waluty te nie mają żadnego centralnego organu, ani jakiejkolwiek instytucji sprawującej nad nimi nadzór. Na gruncie polskiego prawa kryptowalut nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonują one jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. Kryptowaluty nie są pieniądzem elektronicznym, nie mieszczą się w zakresie ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U z 2017 r., poz. 2003, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1768, z późn. zm.). W świetle obowiązujących przepisów prawa ww. kryptowaluty nie są walutami uznawanymi jako prawny środek płatniczy. Nie są również stosowane w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się nimi żadne instytucje publiczne. Nie funkcjonują jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. W konsekwencji, w zakresie zagadnień dotyczących obrotu kryptowalutami nie można automatycznie stosować rozwiązań, jakie mają zastosowanie do tzw. waluty tradycyjnej.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że transakcje nabywania i zbywania kryptowaluty, dla celów podatkowych mogą być traktowane jako pozarolnicza działalność gospodarcza. To podatnik bowiem, kreując elementy stanu faktycznego, może uzyskiwać przychody z handlu kryptowalutą albo w sposób zorganizowany i ciągły, czyli w sposób stały, nieokazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany albo w sposób incydentalny, okazjonalny w sposób przypadkowy, nieregularny.

Jednakże przy kwalifikacji uzyskiwanych przychodów z obrotu kryptowalutą zawsze należy brać pod uwagę treść art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Decydujące znaczenie ma to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy zostały spełnione przesłanki z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, a nie tylko przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji osiąganych przez niego przychodów do określonego źródła przychodów. Podstawowe znaczenie ma sposób w jaki podatnik dokonuje obrotu kryptowalutą – a więc profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter dokonywanych czynności oraz prowadzenie ich na własny rachunek i ryzyko.

Innymi słowy, nie w każdym przypadku podatnik może uznać transakcje w zakresie obrotu kryptowalutą jako niezwiązane z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem sposób wykonywania tych transakcji ze względu na rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku transakcje nabywania i zbywania kryptowaluty spełniają przesłanki uznania je za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wówczas powinny zostać rozliczone na zasadach właściwych dla tej działalności.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków:

• po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową,
  

• po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz,
  

• po trzecie, w sposób ciągły.
  
  

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1. jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;
2. wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza np. wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań;
3. prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

Zatem, każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw w zakresie kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowanych przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca będzie dokonywać czynności w zakresie obrotu wirtualnymi kryptowalutami, w szczególności Bitcoinami. Zamierza przeprowadzać transakcje nabycia i zbycia kryptowaluty, w tym Bitcoinów, we własnym imieniu, w sposób zorganizowany, ciągły i w celach zarobkowych. Obecna działalność gospodarcza Wnioskodawcy prowadzona jest w zakresie świadczenia usług informatycznych. Wnioskodawca dokonywał będzie wymiany kryptowalut poprzez zawarcie transakcji na tak zwanej „giełdzie” prowadzonej w internecie przez wyspecjalizowane w tym zakresie serwisy internetowe, zlokalizowane w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA). Wnioskodawca będzie dokonywał zakupu Bitcoinów za posiadane środki pieniężne w walucie polskiej w „kantorze”, czyli serwisie internetowym prowadzonym przez polski podmiot gospodarczy. Po zakupie Bitcoinów przez Wnioskodawcę, „kantor” przetransferuje nabyte Bitcoiny na rachunek operatora „giełdy” w USA. Środki te zostaną zarejestrowane przez operatora giełdy na koncie użytkownika Wnioskodawcy i za te Bitcoiny będzie On dokonywał zakupu innych kryptowalut od innych użytkowników tej „giełdy”. Ten zakup będzie polegał faktycznie na wymianie jednej kryptowaluty na inną po aktualnym kursie kryptowalut obowiązującym na „giełdzie”. Następnie Wnioskodawca będzie mógł wycofać zakupione (wymienione) kryptowaluty z konta użytkownika „giełdy” i przetransferować je do polskiego „kantoru” w celu ich sprzedaży po aktualnie obowiązującym kursie kryptowalut. Sprzedaż kryptowalut może odbywać się w ten sposób, że nie wszystkie posiadane kryptowaluty Wnioskodawca będzie sprzedawał w tym samym czasie w „kantorze” i w tej kolejności, w której nabył. Sprzedaż zostanie udokumentowana poprzez zachowanie potwierdzenia przelewu środków pieniężnych z rachunku bankowego podmiotu prowadzącego „kantor” na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że dokonywanie transakcji (zbywania i nabywania) mających za przedmiot kryptowaluty, w tym Bitcoiny, będzie spełniało przesłanki uznania tych czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie nie wystąpią przesłanki negatywne określone w art. 5b ust. 1 ww. ustawy.

Osiągnięte zaś przez Wnioskodawcę przychody ze zbycia kryptowaluty, w tym Bitcoinów – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – będą stanowiły przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. W konsekwencji uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tej sprzedaży będzie podlegał opodatkowaniu, zgodnie z wybraną przez Wnioskodawcę dla tego źródła formą opodatkowania, tj. podatkiem liniowym według 19% stawki, na podstawie art. 30c ust. 1 ww. ustawy, o ile Wnioskodawca będzie spełniał warunki dla jej stosowania.

Odnosząc się do kwestii kraju, w którym powinien być opodatkowany dochód ze zbycia kryptowalut, w tym Bitcoinów, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Należy wyjaśnić, że wskazana przez Wnioskodawcę Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w dniu 13 lutego 2013 r. nie ma statusu obowiązującej.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ww. Konwencji, niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji zgodnie z odpowiednimi procedurami każdego z Umawiających się Państw. Umawiające się Państwa wymienią drogą dyplomatyczną noty, informując się wzajemnie, iż odpowiednie procedury zostały spełnione.

Stosownie natomiast do art. 28 ust. 2 ww. Konwencji, niniejsza Konwencja wejdzie w życie w dniu późniejszej notyfikacji, o której mowa w ustępie 1, przy czym jej postanowienia będą miały zastosowanie:

1. w odniesieniu do podatków potrącanych u źródła, do kwot wypłacanych lub zaliczanych w pierwszym dniu, lub po tym dniu, drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym niniejsza Konwencja wejdzie w życie; oraz
2. w odniesieniu do pozostałych podatków, do okresów podatkowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu, następującym po dniu, w którym niniejsza Konwencja wejdzie w życie.
   
   

W świetle powyższego, Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki jeszcze nie obowiązuje i jak wynika z wyżej przywołanych postanowień, będzie miała zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia następującym po dniu, w którym Konwencja wejdzie w życie.

W takim przypadku – w aktualnie obowiązującym stanie prawnym – do opodatkowania dochodów Wnioskodawcy uzyskanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki należy wziąć pod uwagę postanowienia Umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. Umowy, zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa powinny być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. Umowy, dla celów niniejszej Umowy określenie „zakład” oznacza stałe miejsce, w którym całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność gospodarczą przedsiębiorstwa.

W myśl art. 6 ust. 2 ww. Umowy, określenie „zakład” oznacza w szczególności:

1. filię,
2. biuro,
3. fabrykę,
4. warsztat,
5. kopalnię , kamieniołom lub inne miejsce wydobycia zasobów naturalnych,
6. plac budowy, budowę lub montaż, które trwają dłużej niż 18 miesięcy.
   
   

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca dokonywał będzie wymiany kryptowalut poprzez zawarcie transakcji na tak zwanej „giełdzie” prowadzonej w internecie przez wyspecjalizowane w tym zakresie serwisy internetowe, zlokalizowane w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA).

Zatem, Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności gospodarczej poprzez położony na terytorium USA zakład.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro przychody ze zbycia kryptowaluty, tym Bitcoinów, nabytej w drodze wymiany na „giełdzie” w USA i sprzedanej następnie w „kantorze” w Polsce, zakwalifikowane zostały do źródła przychodów – pozarolnicza działalność gospodarcza – to w myśl art. 8 ust. 1 ww. Umowy, dochody z ww. tytułu będą stanowić zyski przedsiębiorstwa i będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Odnosząc się do rodzajów transakcji, jakie Wnioskodawca zamierza przeprowadzać na kryptowalutach, w tym Bitcoinach, wskazać należy, że przychód powstanie nie tylko w sytuacji, gdy dojdzie do zamiany kryptowaluty na walutę tradycyjną, ale także w przypadku zamiany jednej kryptowaluty na inną kryptowalutę. Nie można utożsamiać zamiany jednej kryptowaluty na inną (np. Bitcoin na Ether), z przypadkiem przewalutowania tradycyjnej waluty (np. euro na dolary amerykańskie). Zamianę walut wirtualnych należy traktować analogicznie jak zamianę jakichkolwiek innych praw majątkowych (np. wierzytelności).

Zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Należy zauważyć, że przedmiotem umowy zamiany mogą być nie tylko rzeczy, lecz także wszelkie zbywalne dobra materialne, jak również niematerialne.

Z przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, że zamiana, to w efekcie forma zbycia jednej rzeczy (w tym prawa majątkowego), a w zamian – nabycie własności drugiej rzeczy. Istotą umowy zamiany jest zatem wymiana dóbr. Nie zmienia to jednak faktu, że zamieniane rzeczy/prawa majątkowe mają swoją wartość, którą można określić (np. w przypadku zamiany Bitcoin na Ether na giełdzie kryptowalut ¬ giełda ta określa wartości zarówno Bitocin, jak i Ether wyrażone w walucie tradycyjnej).

A zatem także w przypadku, gdy w dokonywanej transakcji nie występuje element tradycyjnej waluty, a jedynie zachodzi zamiana jednej kryptowaluty na drugą – po stronie podatnika powstaje przychód.

Odnosząc się do momentu powstania przychodu, zauważyć należy, że w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z powołanym przepisem, przychód stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne.

Przez pojęcie „otrzymane” – zgodnie z internetowym wydaniem Słownikiem języka polskiego PWN – należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przywołany przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Na mocy art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych pożyczek i kredytów oraz zwróconych pożyczek, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia zdarzeń wskazanych w ww. art. 14 ust. 1c ww. ustawy, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia. Wyjątek od powyższej zasady stanowi otrzymanie zaliczki na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Zauważyć jednak należy, że za zaliczkę nie może zostać uznana taka przedpłata, która ma ostateczny i definitywny charakter i nie podlega rozliczeniu lub zwrotowi w późniejszym terminie.

W przypadku, gdy obrót kryptowalutą jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej, zastosowanie znajduje art. 14 ust. 1c ww. ustawy, zgodnie z którym za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. le, lh-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

W przypadku transakcji przeprowadzanych w walutach obcych, dla celów prawidłowego wykazania wartości uzyskanych przychodów, wartości te należy przeliczać na złotówki, zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 11a ust. 1 ww. ustawy. Z przepisu tego wynika, że przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując transakcji obrotu kryptowalutą, w tym Bitcoinami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, rozpozna przychód nie tylko w sytuacji, gdy dojdzie do sprzedaży lub zamiany kryptowaluty na walutę tradycyjną, ale także wtedy, gdy będzie miała miejsce zamiana jednej kryptowaluty na inną kryptowalutę. Wnioskodawca rozpozna przychód podatkowy z transakcji kryptowalutami, w tym Bitcoinami, zgodnie z zasadami określonymi w art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w momencie dokonania sprzedaży kryptowaluty, a w przypadku zamiany jednej kryptowaluty na drugą, w momencie dokonania wymiany tych kryptowalut.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać ponadto należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku; nie ma uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co pisał podatnik we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.