Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.297.2017.2.AKU
z 6 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu w latach 2016 – 2018 wydatków na opatrunki i środki dezynfekcyjne w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu w latach 2016 – 2018 wydatków na opatrunki i środki dezynfekcyjne w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 15 listopada 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.297.2017.1.AKU, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 16 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 listopada 2017 r.). W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadano w dniu 28 listopada 2017 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach ulgi na zakup leków chciałby odliczyć od podstawy opodatkowania:

1. opatrunki: …;
2. środki dezynfekcyjne: ….
   
   

Wnioskodawca stosuje ww. środki w leczeniu zespołu pozakrzepowego kończyny dolnej prawej z obecnością przewlekłego owrzodzenia podudzia.

Wnioskodawca posiada orzeczenie o stopniu znacznym niepełnosprawności – symbol 11-I 05-R – wydane na stałe.

Owrzodzenie obejmuje podudzie od kostki do wysokości ok. 10 cm poniżej kolana na całym obwodzie podudzia oraz część zewnętrzną stopy. Na stopie Wnioskodawca miał przeszczep w 1960 r. po wypadku. Choroba zaczęła się w maju 1988 r. od zapalenia żył (po wypadku w pracy), a następnie w 1992 r. pojawiło się owrzodzenie w miejscu przeszczepu, które goiło się, otwierało i znowu goiło.

Od 2005 r. owrzodzenie jest obecne cały czas. W zeszłym roku stan tej nogi się pogorszył, konieczny był pobyt w szpitalu (4 razy) i czyszczenie rany. Ze względu na liczne bakterie i duży wysięk z rany konieczne jest stosowanie środków antybakteryjnych – płyn … oraz opatrunków ze srebrem, które zmniejszają ilość bakterii i oczyszczają ranę, tj. …. Na oczyszczoną ranę Wnioskodawca miał również zakładany opatrunek …, pod którym zaczęła się tworzyć nowa skóra.

Wszystkie te terapie dały poprawę, zmniejszył się obrzęk nogi, zaczęła się tworzyć nowa tkanka, zmniejszył się ból, który towarzyszy Wnioskodawcy cały czas w dzień i w nocy (brak skóry na całej łydce i części stopy prawej). Wszystkie te środki pozwalają Wnioskodawcy poruszać się, chronią przed infekcjami i co najważniejsze chronią przed amputacją nogi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane w dniu 16 lutego 2016 r.

Wszystkie wydatki na zakup środków leczniczych wykazanych we wniosku, zostały poniesione z własnych środków finansowych Wnioskodawcy. Nie zostały dofinansowane z żadnego funduszu i nie zostały zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie. Wydatki na zakup środków leczniczych wykazanych we wniosku są udokumentowane fakturami zakupu wystawionymi przez apteki. Wysokość miesięcznych wydatków na te środki to koszt około 500 – 600 zł. Kwota ta nie obejmuje wydatków na inne środki opatrunkowe, które są ponoszone przez Wnioskodawcę, a które nie są przedmiotem wniosku i nie podlegają odliczeniu.

Wnioskodawca posiada zaświadczenie potwierdzające konieczność stosowania środków leczniczych wskazanych we wniosku wydane przez lekarza specjalistę chirurgii ogólnej i naczyniowej. Zgodnie z zaświadczeniem przedmiotowe środki powinny być stosowane stale, gdyż poprawiają gojenie owrzodzenia, zmniejszają infekcję, pojawia się ziarninowanie i naskórkowanie, zmniejszają obrzęk nogi. Stosowanie tych środków jest warunkiem skuteczności leczenia. W razie braku zastosowania tych środków istnieje ryzyko powiększenia się owrzodzenia i nasilenie infekcji z ryzykiem amputacji kończyny. Środki te były stosowane jeszcze przed wydaniem orzeczenia o niepełnosprawności i są stosowane nadal.

Środki antybakteryjne oraz opatrunki ze srebrem wykazane we wniosku nie są lekami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne i nie zostały ujęte w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych. Wnioskodawca prosi o indywidualne zaliczenie ww. środków do leków.

Wnioskodawca zaznacza, że środki będące przedmiotem wniosku, tj. … (odkażające), … (zawierające srebro) oraz … (do ziarninowania), gwarantują prawidłowe prowadzenie procesu leczniczego i zgodnie z opinią konsultanta krajowego w dziedzinie farmakologii klinicznej prof. dr hab. n. med. … powinny być traktowane jako zakup leków, ponieważ pobudzają ziarninowanie rany, zapobiegają zakażeniu, zmniejszają wysięk oraz ograniczają dolegliwości bólowe. Ten rodzaj terapii zapobiega amputacji kończyny.

Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej za lata: 2016, 2017 i 2018.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opatrunki zawierające srebro oraz pobudzające ziarninowanie rany oraz środki do dezynfekcji można traktować jako zakup leków, a tym samym skorzystać z ulgi, zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, opatrunki zawierające srebro i pobudzające ziarninowanie rany oraz środki do dezynfekcji ran należy traktować jako zakup leków, których koszt po spełnieniu warunków ujętych w art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest możliwy do odliczenia od podstawy opodatkowania. Właściwości lecznicze ww. opatrunków zostały potwierdzone przez konsultanta krajowego prof. dr hab. n. med. ….

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
   
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
   
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
   
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł;
   
8. utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
   
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
   
10. opłacenie tłumacza języka migowego;
    
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
    
12. leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
    
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
    1. osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
       
    2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł;
    
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    1. na turnusie rehabilitacyjnym,
       
    2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
       
    3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
    
    

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

W myśl art. 26 ust. 7f przywołanej ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Natomiast, w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy – wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane na stałe w dniu 16 lutego 2016 r. W ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawca chciałby odliczyć od podstawy opodatkowania opatrunki: … oraz środki dezynfekcyjne: …. Wszystkie wydatki na zakup środków leczniczych wykazanych we wniosku, zostały poniesione z własnych środków finansowych Wnioskodawcy, nie zostały dofinansowane z żadnego funduszu oraz nie zostały zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie. Powyższe wydatki na zakup środków leczniczych są udokumentowane fakturami zakupu wystawionymi przez apteki. Wnioskodawca posiada zaświadczenie potwierdzające konieczność stosowania wskazanych środków leczniczych przez lekarza specjalistę chirurgii ogólnej i naczyniowej. Środki antybakteryjne oraz opatrunki ze srebrem wykazane we wniosku nie są lekami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne i nie zostały ujęte w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych.

Należy zaznaczyć, że katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca.

W przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym prawo Wnioskodawcy do tzw. ulgi rehabilitacyjnej należy ocenić poprzez analizę przepisu art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Ponieważ w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku”, posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2142, z późn. zm.).

Z zawartych w art. 2 pkt 10, 11, 12 i 32 ww. ustawy definicji wynika, że:

• lekiem aptecznym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece;
  

• lekiem gotowym – jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu;
  

• lekiem recepturowym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego – na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii;
  

• produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.
  
  

Wykaz produktów leczniczych zamieszczony został w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia z 2016 r., poz. 39 i z 2017 r., poz. 45).

W świetle powyższego, odliczeniu od dochodu nie podlegają wydatki na zakup innych niż leki środków farmaceutycznych, gdyż wszelkie zwolnienia i ulgi w podatku są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Reasumując, wydatki na zakupione przez Wnioskodawcę opatrunki i środki dezynfekcyjne, które nie zostały zamieszczone w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z treścią art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlegają odliczeniu od dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w latach 2016 – 2018 w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.