Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.527.2017.2.JŻ
z 8 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 października 2017 r. (data wpływu 9 października 2017 r.), uzupełnionym w dniu 22 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 14 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 16 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia oraz zasadności wystawienia faktury korygującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia oraz zasadności wystawienia faktury korygującej. Wniosek został uzupełniony w dniu 22 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 14 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 16 listopada 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka oraz Zainteresowany niebędący stroną postępowania o udzielenie interpretacji indywidualnej (łącznie dalej jako: „Zainteresowani” lub „Konsorcjanci”) są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług oraz nie korzystają ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Zainteresowani zawarli umowę konsorcjum celem złożenia Zamawiającemu wspólnej oferty oraz, po przyznaniu kontraktu, wspólnego przeprowadzenia i wykonania przedmiotu zamówienia, jako Wykonawca. Zawarcie Umowy Konsorcjum nie miało na celu powstania (powołania do istnienia) nowego podmiotu gospodarczego, lecz stanowiło porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Po przyznaniu kontraktu Konsorcjanci podpisali umowę z Zamawiającym, której przedmiotem było wykonanie przebudowy jednostki wytwórczej kotła w celu dostosowania do spalania biomasy wraz z budową instalacji rozładunku, magazynowania i podawania biomasy do kotła. Konsorcjanci ponosili w stosunku do Zamawiającego solidarną odpowiedzialność za wykonanie zobowiązań wynikających z Kontraktu.

Konsorcjanci dokonali rzeczowego podziału prac - każdemu uczestnikowi Konsorcjum został przypisany określony zakres prac do wykonania, za który każdy z konsorcjantów ponosił odpowiedzialność w stosunkach wewnętrznych. Czynności wykonane przez Spółkę w ramach realizacji przedmiotowego kontraktu mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT.

Zgodnie z umową z Zamawiającym Wykonawca będzie wystawiać faktury na kwoty netto zgodnie z Etapami realizacji zawartymi w Harmonogramie rzeczowo-finansowym powiększone o podatek VAT w wysokości obowiązującej w dniu wystawienia faktury. Umowa przewidywała, że w przypadku gdy wykonawcą jest Konsorcjum faktury wystawiane będą przez Lidera konsorcjum.

Umowa z Zamawiającym jest umową odbiegającą od typowych umów zawieranych przez Spółkę ze względu na specyfikację czynności składających się na poszczególne etapy realizacji, w szczególności na etap 10.

Etapy zdefiniowane zostały w załączniku nr 2 „Harmonogram finansowy”. Umowa przewidywała wykonanie 10 etapów. Wykonanie czynności objętych etapami od 1 do 9 nastąpiło przed 1 stycznia 2017 r., natomiast wykonywanie czynności objętych etapem 10 zakończone zostało w 2017 r.

Etap 9 zdefiniowany został jako „przejęcie instalacji do eksploatacji - podpisanie Protokołu przejęcia instalacji do Eksploatacji”. W dniu 11 sierpnia 2016 r. podpisany został protokół odbioru częściowego wykonanych prac, w którym strony potwierdziły wykonanie etapu 9. W tym samym dniu podpisany został protokół odbioru technicznego i przekazania do eksploatacji zadania inwestycyjnego. Wskazane w nim zostały daty rozpoczęcia czynności odbioru: 26.07.2016 r. oraz zakończenia czynności odbioru: 11.08.2016 r. Z podpisanego protokołu wynika, że od momentu jego podpisania rozpoczyna się okres gwarancji i rękojmi. W protokole potwierdzono: zgodność wykonania zadania z projektami, obowiązującymi przepisami techniczno-budowlanymi, Polskimi Normami oraz Zasadami Wiedzy technicznej; spełnienie przez obiekt warunków sanitarnych, socjalno-bytowych, bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, określonych przepisami szczegółowymi. Wskazano także, iż instalacja nie zawiera usterek i wad uniemożliwiających oddanie do eksploatacji a rozruch i ruch regulacyjny oraz próbny urządzeń technologicznych został przeprowadzony z wynikiem pozytywnym. Dodatkowo w załączniku nr 4 do protokołu została zamieszczona wielostronicowa lista wad do usunięcia oraz zaleceń do wykonania w etapie 10, które nie wpływały na przekazanie zadania inwestycyjnego do eksploatacji.

Etap 10 zdefiniowany został jako „wywiązanie się ze wszystkich zobowiązań kontraktowych włącznie z przekazaniem dokumentacji powykonawczej, za wyjątkiem zobowiązań wynikających z udzielonych gwarancji”. W praktyce na czynności objęte etapem 10 składało się usunięcie wad i wykonanie zaleceń zamieszczonych w załączniku nr 4 do protokołu podpisanego po zakończeniu etapu 9 oraz przygotowanie i przekazanie dokumentacji powykonawczej.

Wykonanie czynności objętych etapem 10 zostało potwierdzone Protokołem odbioru końcowego podpisanym w marcu 2017 r., na podstawie którego nastąpił odbiór końcowy zadania inwestycyjnego. Do protokołu zostały dołączone:

1. Protokół usuniętych wad i wykonanych zaleceń, w którym komisja potwierdziła, że wady/zalecenia zamieszczone w załączniku nr 4 do protokołu podpisanego po zakończeniu etapu 9 zostały usunięte/wykonane do końca stycznia 2017 r.
   
2. Protokół przekazania dokumentacji powykonawczej, w którym stwierdzono, że konsorcjum wykonało całość dokumentacji powykonawczej oraz przekazało do 27 marca 2017 r. część dokumentacji powykonawczej w określone w umowie miejsce. W protokole stwierdzono także, że na prośbę Zamawiającego określona część dokumentacji powykonawczej zostanie przekazana do archiwum Zamawiającego do 31 maja 2017 r. Strony ustaliły także, że w przypadku stwierdzenia przez Zamawiającego braków w dokumentacji powykonawczej Konsorcjum zobowiązuje się do usunięcia braków w ramach obowiązków wynikających z udzielonych gwarancji jakości.
   
   

W trakcie realizacji kontraktu schemat fakturowania przebiegał w sposób następujący:

1. Partner wystawiał faktury na Lidera konsorcjum obejmujące wynagrodzenie należne Partnerowi
2. Lider wystawiał zbiorcze faktury na Zamawiającego obejmujące wynagrodzenie należnego Liderowi oraz Partnerowi.
   
   

W odniesieniu do etapu 10 Spółka w pierwszej kolejności wystawiła na Lidera fakturę korygującą dotyczącą zaliczki otrzymanej przed 1 stycznia 2017 r. celem rozliczenia przez Lidera konsorcjum zaliczki z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Następnie wynagrodzenie należne z tytułu wykonania etapu 10 wykazane zostało w wystawionej przez Spółkę na Lidera fakturze pomniejszonej o skorygowaną zaliczkę. Spółka wystawiła fakturę bez kwoty podatku VAT zamieszczając wyrazy „odwrotne obciążenie”. Lider z kolei wystawił na Zamawiającego zbiorczą fakturę obejmującą wynagrodzenie należne obu konsorcjantom rozliczając zaliczkę przypadającą na obu konsorcjantów. Ze względu na przyjęty schemat fakturowania Spółka wystawiając przedmiotowe faktury uznała się za podwykonawcę w rozumieniu ustawy o VAT.

W odpowiedni na wezwanie tut. Organu poinformowano, że Wnioskodawca występuje w roli Partnera konsorcjum, tj. wystawia swoje faktury na rzecz Lidera konsorcjum.

Lider konsorcjum, wystawiając na Zamawiającego fakturę obejmującą wynagrodzenie należne obu konsorcjantom za etap 10, dokumentuje zrealizowanie usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazane we wniosku pytanie nr 1 dotyczy rozliczeń między Partnerem konsorcjum (Wnioskodawca) a Liderem konsorcjum.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy faktura dotycząca wynagrodzenia z tytułu wykonania czynności objętych etapem 10 powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”, natomiast podatek należny i naliczony powinien być rozliczony przez Lidera konsorcjum?
   
2. Czy spółka zasadnie wystawiła fakturę korygującą fakturę zaliczkową zamieszczając na niej wyrazy „odwrotne obciążenie”?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych:

W ocenie Zainteresowanych faktura dotycząca wynagrodzenia z tytułu wykonania czynności objętych etapem 10 powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”, natomiast podatek należny i naliczony powinien być rozliczony przez Lidera konsorcjum.

Spółka zasadnie wystawiła fakturę korygującą fakturę zaliczkową zamieszczając na niej wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Przy tym, art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Natomiast, w myśl art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”. Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024) w przypadku uiszczenia przed dniem 1 stycznia 2017 r. całości lub części zapłaty na poczet dokonanych od tego dnia dostaw towarów lub świadczenia usług, dla których podatnikiem od dnia 1 stycznia 2017 r. stał się nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 lub 8 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, korekty rozliczenia tej zapłaty dokonuje się w rozliczeniu za okres, w którym dokonano dostawy tych towarów lub wykonano tę usługę.

W myśl art. 19a ust. 2 ustawy o VAT w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Jak stanowi art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych. Stosownie natomiast do art. 19a ust. 7 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Fakturę wystawia się nie później niż 30. dnia od dnia wykonania usług - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a (art. 106i ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT).

Biorąc pod uwagę cytowane przepisy, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zatem, w przypadku gdy usługodawca będzie świadczył usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 11 do ustawy jako podwykonawca generalnego wykonawcy, zastosowanie będzie miał mechanizm odwrotnego obciążenia, a tym samym zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie nabywający usługę, tj. generalny wykonawca. Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, które realizowane są przez wykonawcę/generalnego wykonawcę na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę/generalnego wykonawcę, natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Na podstawie zawartej Umowy Konsorcjum, Zainteresowani zawarli umowę konsorcjum, celem złożenia wspólnej oferty oraz po przyznaniu kontraktu wspólnego przeprowadzenia i wykonania przedmiotu zamówienia.

Obaj Konsorcjanci są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług oraz nie korzystają ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Zawarcie Umowy Konsorcjum nie miało na celu powstania (powołania do istnienia) nowego podmiotu gospodarczego, lecz stanowiło porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Po przyznaniu kontraktu konsorcjum podpisało umowę z Zamawiającym, której przedmiotem było wykonanie przebudowy jednostki wytwórczej kotła w celu dostosowania do spalania biomasy wraz z budową instalacji rozładunku, magazynowania i podawania biomasy do kotła. Konsorcjanci ponosili w stosunku do Zamawiającego solidarną odpowiedzialność za wykonanie zobowiązań wynikających z Kontraktu.

Konsorcjanci dokonali rzeczowego podziału prac - każdemu uczestnikowi Konsorcjum został przypisany określony zakres prac do wykonania, za który każdy z konsorcjantów ponosił odpowiedzialność w stosunkach wewnętrznych. Czynności wykonane przez Spółkę w ramach realizacji przedmiotowego kontraktu mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT.

W trakcie realizacji kontraktu schemat fakturowania przebiegał w sposób następujący:

• Partner wystawiał faktury na Lidera konsorcjum obejmujące wynagrodzenie należne Partnerowi
  

• Lider wystawiał zbiorcze faktury na Zamawiającego obejmujące wynagrodzenie należnego Liderowi oraz Partnerowi.
  
  
  

Wskazać należy, że konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. W prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje definicja konsorcjum, jednakże przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z póżn. zm.), w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcjum podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia).

Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Konsorcjum nie może być uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

Celem zawarcia umowy Konsorcjum jest realizacja wspólnego przedsięwzięcia, jednakże podatnikiem podatku od towarów i usług nie jest Konsorcjum, lecz każda ze stron, która działa określonym zakresie jako samodzielny i niezależny podatnik.

Zdaniem Zainteresowanych skoro schemat fakturowania wyglądał w ten sposób, iż Partner konsorcjum wystawiał faktury na Lidera konsorcjum z tytułu przysługującego mu wynagrodzenia, zaś Lider wystawiał zbiorczą fakturę na Zamawiającego obejmującą wynagrodzenie należne Liderowi oraz Partnerowi należy uznać, że Wnioskodawca jako Partner konsorcjum będzie w tym schemacie występował w charakterze podwykonawcy Lidera konsorcjum działającego w tym przypadku jako generalny wykonawca względem usługobiorcy (Inwestora). W świetle obowiązujących przepisów prawa oznacza to, że obowiązek rozliczenia podatku VAT od wykonanych przez Wnioskodawcę (Partnera konsorcjum) robót budowlanych (wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy) będzie ciążył na Liderze konsorcjum działającym jako generalny wykonawca.

Ponieważ wykonanie etapu 10, na który składało się usunięcie wad i wykonanie zaleceń zamieszczonych w załączniku nr 4 do protokołu podpisanego po zakończeniu etapu 9 oraz przygotowanie i przekazanie dokumentacji powykonawczej zostało zakończone w 2017 r., zatem faktura dotycząca wynagrodzenia z tytułu wykonania czynności objętych etapem 10 powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”, natomiast podatek należny i naliczony powinien być rozliczony przez Lidera konsorcjum.

Zdaniem Zainteresowanych, Spółka zasadnie wystawiła także fakturę korygującą fakturę zaliczkową zamieszczając na niej wyrazy „odwrotne obciążenie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.