Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.431.2017.1.KC
z 8 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Stron przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne zarejestrowane jako podatnicy VAT oraz prawa do odliczenia podatku VAT przez nabywcę nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne zarejestrowane jako podatnicy VAT oraz prawa do odliczenia podatku VAT przez nabywcę nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcy nabyli w dniu 9 lutego 2012 roku, na zasadach małżeńskiej majątkowej wspólności ustawowej, dwa lokale mieszkalne stanowiące odrębne nieruchomości, znajdujące się w jednokondygnacyjnym budynku wybudowanym na nieruchomości, dla której jest prowadzona księga wieczysta (dalej: Nieruchomość).

Budynek, w którym usytuowane były ww. lokale mieszkalne, znajdujący się na tej Nieruchomości był w złym stanie technicznym i wymagał kapitalnego remontu. W związku z tym został wyburzony, na podstawie ostatecznej decyzji dnia 10 sierpnia 2012 roku z upoważnienia Prezydenta Miasta.

Po wyburzeniu budynku, właściciele dokonali w dniu 9 czerwca 2014 roku zniesienia odrębnej własności lokali. Obecnie Nieruchomość jest niezabudowana. Nieruchomość ma powierzchnię 1.703 m² i składa się z jednej działki ewidencyjnej nr 73.

Nieruchomość - zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się na terenie oznaczonym symbolem UUM4 - usługi - bez przesądzania ich profilu z towarzyszącą funkcją mieszkaniową.

Właściciele rozpoczęli na tej Nieruchomości budowę budynku usługowo-biurowego, w związku z czym uzyskali następujące pozwolenia:

1. ostateczna decyzja wydana w roku 2014 zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę budynku usługowo-biurowego na Nieruchomości,
   
2. ostateczna decyzja z 22.07.2015 r. zmieniająca pozwolenie na budowę z 2014 roku zatwierdzająca projekt budowlany zamienny dla budowy budynku usługowo-biurowego na Nieruchomości,
3. ostateczna decyzja z 2.06.2016 r., z której wynika m.in., że zezwolono na umieszczenie: w jezdni, trawniku, chodniku przyłącza kanalizacyjnego; przyłącza wodociągowego w terminie od 12.08.2016 r., do 31.12.2045 r.,
   
4. ostateczna decyzja z 13.01.2014 r., udzielająca pozwoleń wodnoprawnych na wykonanie urządzeń wodnych i określająca warunki użytkowania.
   
   

Właściciele rozpoczęli budowę budynku usługowo-biurowego. Niezależnie od rozpoczęcia budowy Właściciele wydzierżawiali nieruchomość podmiotom gospodarczym na podstawie faktur VAT ze stawką 23%.

Z uwagi na zmianę własnych planów podjęli decyzję sprzedaży ww. Nieruchomości. Nabywcą będzie spółka jawna działająca pod firmą R spółka jawna (dalej: Spółka). Wraz z przeniesieniem własności Nieruchomości zostaną przeniesione na Spółkę wszystkie pozwolenia wydane dla planowanej inwestycji.

Współwłaściciele Nieruchomości, którzy dokonają jej sprzedaży nie prowadzą działalności gospodarczej, której przedmiotem byłby obrót nieruchomościami. Wnioskodawczyni jest notariuszem i wspólnikiem spółki cywilnej. Wnioskodawczyni nie prowadzi samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca (wskazany we wniosku jako Strona) jest wspólnikiem Spółki Komandytowej (Komandytariuszem) oraz prowadził w przeszłości działalność gospodarczą związaną z doradztwem gospodarczym, jednak ta działalność jest od dłuższego czasu zawieszona.

Wnioskodawcy zamierzają przed sprzedażą dokonać rejestracji jako podatnicy VAT czynni w związku z tą sprzedażą. Spółka, która planuje nabyć Nieruchomość zamierza wybudować na niej budynek usługowo-biurowy w celu wynajęcia go podmiotom gospodarczym. Głównym profilem działalności Spółki są czynności sklasyfikowane jako:

• roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,
• wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
• kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
• usługi hotelowe i zakwaterowania.
  
  

Spółka jest podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy planowana sprzedaż Nieruchomości przez osoby fizyczne będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie wskazywała na obowiązek opodatkowania sprzedaży Nieruchomości podatkiem VAT, to czy Spółka - jej nabywca - będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup Nieruchomości wystawionej przez zbywców Nieruchomości?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych;

Ad 1)

Zdaniem Wnioskodawców, planowana sprzedaż niezabudowanej Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23% z uwagi na:

• zamiar wykorzystania przez nich nabytej Nieruchomości do działalności gospodarczej,
• dokonane prace rozbiórkowe budynku w celu postawienia na tym miejscu budynku usługowo-biurowego,
• uzyskanie wszelkich niezbędnych pozwoleń związanych z budową budynku usługowo-biurowego.
  
  

Ad 2)

W ocenie Wnioskodawców Spółka - nabywca Nieruchomości - będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia niezabudowanego gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Nabyta Nieruchomość wraz z wybudowanym na niej budynkiem będą bowiem w przyszłości w całości wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (dzierżawa i najem).

Uzasadnienie własnego stanowiska w sprawie

Ad 1)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 15 ustawy o VAT jest odpowiednikiem art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z nim „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega - na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE - odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

W przypadku transakcji dokonywanych przez osoby fizyczne każdorazowo należy więc ustalić, czy w danej transakcji występują one „w charakterze podatnika VAT”, tzn. czy dana transakcja mieści się w definicji „dostawy towarów” albo „odpłatnego świadczenia usług” wykonywanych w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarem jest każda rzecz oraz jej części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy). Nieruchomości mieszczą się w definicji towaru, a ich sprzedaż może zostać zaklasyfikowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

1. po pierwsze - czynność jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług (działa w takim charakterze).
   
   

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w art. 15 ustawy, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Generalnie podatnikiem jest podmiot, który działa w warunkach charakterystycznych dla producentów, handlowców lub usługodawców. Sprzedaż nieruchomości znajdującej się majątku prywatnym nie powinna więc podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pojęcie «majątku prywatnego» nie występuje w przepisach ustawy o VAT, w związku z tym pojęcie to trzeba definiować dokonując wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. W orzecznictwie podkreśla się, że podatnik może podjąć decyzję o nadaniu składnikom majątku prywatnego charakteru towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Dotyczy to zarówno prywatnego majątku nabytego pod tytułem darmym (spadek, darowizna itp.), jak majątku nabytego odpłatnie wiele lat przed podjęciem decyzji o włączeniu go do działalności gospodarczej (np. wyroki NSA z 22.2.2012 r., I FSK 275/11: 29.2.2012 r., I FSK 704/11; z 31.1.2013 r., I FSK 237/12: z 29.8.2014 r., I FSK 1229/13 oraz z 28.11.2015 r., I FSK 1899/13). Oznacza to, że o tym, czy dana rzecz należy do majątku prywatnego decyduje sposób jej wykorzystywania przez podatnika.

Jednak w przypadku, gdy podatnik nabywa rzecz, która zostaje przez niego przeznaczona do czynności, które w przyszłości zostaną zaliczone do działalności gospodarczej (np. do wynajmowania), trudno w ogóle mówić o nabyciu do majątku prywatnego. Takie rzeczy od razu po nabyciu stają się składnikiem działalności gospodarczej podatnika (towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Według Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) każdy wydatek inwestycyjny ponoszony w celu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej jest składnikiem tej działalności. W orzecznictwie Trybunału wskazuje się, że działalność taką stanowią również czynności, w wyniku których poczyniono nakłady na poczet jej prowadzenia, mimo że działalności tej nie rozpoczęto. Działalność gospodarcza może się składać z kilku następujących po sobie etapów, co sugeruje sposób sformułowania art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112, w którym mowa o „wszelkich działaniach producentów, handlowców i osób świadczących usługi.”

Czynności przygotowawcze, np. do działalności polegającej na wynajmie nieruchomości, jak nabycie majątku nieruchomego i przygotowanie inwestycji, stanowią część całego ciągu czynności, dlatego powinny być traktowane łącznie jako działalność gospodarcza. TSUE w swoich orzeczeniach uznaje, że samo rozpoczęcie dokonywania zakupów związanych z przyszłą działalnością jest rozpoczęciem tej działalności.

W wyroku z dnia 21 marca 2000 r., C-110/98 i C-147/98 (Gafalbrisa SL i in.) TSUE wywiódł, że osoba mająca zamiar, potwierdzony obiektywnymi dowodami, rozpocząć niezależną działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy (obecnie art. 9 Dyrektywy 112), oraz ponosząca pierwsze wydatki na te cele, ma być uznana za podatnika podatku VAT.

TSUE wypowiadał się także w kwestii przesłanek, które pozwalają ustalić składniki majątku prywatnego, którego sprzedaż nie podlega podatkowi VAT. Sprawa z 4.10.1995 r. C-291/92 (Finanzamt Uelzen p. Dieter Armbrecht) dotyczyła opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osobę, która była podatnikiem podatku VAT, jednak w części owa nieruchomość (pensjonat) nie była wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej, ale służyła sprzedawcy do celów prywatnych. TSUE uznał, Ze „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawcy nigdy nie mieli zamiaru wykorzystywać Nieruchomości do celów osobistych. Pierwotny zakup lokali mieszkalnych był powodowany jedynie tym, że nie można było nabyć Nieruchomości w inny sposób niż poprzez zakup wszystkich lokali znajdujących się w budynku. Celem zakupu była jednak przyszła inwestycja w postaci budynku usługowo-biurowego. Budynek ze względu na swoją funkcję miał być wykorzystywany przez Wnioskodawców w działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu jego powierzchni podmiotom gospodarczym. Wnioskodawcy ponieśli spore nakłady inwestycyjne w związane z wyburzeniem budynku mieszkalnego usytuowanego na Nieruchomości w celu rozpoczęcia budynku usługowo-handlowego. Ponadto rozpoczęto proces inwestycyjny, tzn. został opracowany projekt architektoniczny (i projekt zamienny), uzyskano pozwolenia na budowę budynku oraz pozwolenia na przyłącza mediów.

Niezależnie od powyższych rozważań związanych z określeniem majątku prywatnego i majątku związanego z działalnością gospodarczą warto także przywołać wyrok TSUE w sprawie sprzedaży nieruchomości gruntowych, wydany w związku z pytaniem prejudycjalnym NSA (wyrok z 15.9.2011 r., C-180/10 i C-181/10). W tym orzeczeniu TSUE podkreślił, że zwykle nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Takie transakcje nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy (zob. wyroki z 29.4.2004 r. w sprawie C-77/01 z 21.10.2004 r. w sprawie C-8/03). Jednocześnie TSUE podkreślił, że podejmowanie aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami wykracza poza zwykłe wykonywanie prawa własności w ramach zarządu własnym majątkiem. Takie aktywne działania, zdaniem TSUE, mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych (pkt 40 wyroku). Działania takie wykraczają poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym, w takiej sytuacji sprzedaży nieruchomości gruntowej terenu nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Działalnością gospodarczą jest działalność mająca charakter zarobkowy, zorganizowany, w ramach której podejmowane są aktywne działania, pozwalające na uczestnictwo w obrocie gospodarczym. O tym, czy dokonujący sprzedaży działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Z jego działań winno zatem wynikać, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Z warunków opisanej wyżej planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości wynika, że będzie ona dokonana przez Wnioskodawców w warunkach opisanych w art. 15 ust 2 ustawy o VAT, w związku z czym sprzedawcy będą podlegali podatkowi od towarów i usług z tego tytułu.

Reasumując, trzeba uznać, że planowana przez osoby fizyczne sprzedaż Nieruchomości nie będzie dokonana z ich majątku prywatnego, ale z majątku związanego z działalnością gospodarczą. Przemawia za tym zarówno przeznaczenie Nieruchomości w dacie zakupu do przyszłej działalności gospodarczej, poniesione nakłady na prace rozbiórkowe budynku oraz na opracowanie projektu architektonicznego, uzyskanie pozwolenia na budowę oraz na wykonanie przyłączy. Kompleksowe działania Wnioskodawców wskazują, że od dnia nabycia do dnia zbycia Nieruchomości ich działania są charakterystyczne dla działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Sprzedaż Nieruchomości nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zgodnie z nim zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Oznacza to, że opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Jedynie dostawy gruntów niezabudowanych, które nie są przeznaczone pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

W związku z tym, że przedmiotem dostawy będzie Nieruchomość, która jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, i która znajduje się na terenie oznaczonym symbolem UUM4 przeznaczonym pod zabudowę obiektami o charakterze usługowym, gdzie obok funkcji usługowej dopuszcza się zachowanie lub wprowadzenie funkcji mieszkaniowej w tym samym budynku, trzeba uznać, że jej sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23% VAT. Przemawia za tym także uzyskanie pozwolenia na budowę budynku usługowo-biurowego.

Przed sprzedażą Wnioskodawcy dokonają rejestracji jako podatnicy VAT czynni. Sprzedaż zostanie potwierdzona fakturą VAT wystawioną przez Współwłaścicieli dokonujących dostawy Nieruchomości – 1/2 należnej kwoty z tytułu sprzedaży.

Ad 2)

Prawo do odliczenia podatku naliczonego określa art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z nim, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z wyjątkami, które nie mają zastosowania w sprawie objętej wnioskiem). Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

W art. 88 ustawy o VAT zawarto katalog przypadków, w których podatnik nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego, w tym m.in. określony w ust. 3a pkt 2 przypadek, gdy transakcja udokumentowana fakturą:

• nie podlega opodatkowaniu albo
• jest zwolniona od podatku.
  
  

W ocenie Wnioskodawców taka sytuacja nie będzie miała miejsca przy planowanej sprzedaży Nieruchomości, z uwagi na fakt, że, jak to wykazano wyżej:

1. dostawa Nieruchomości zostanie dokonana przez podatników VAT, którzy nabyli tę Nieruchomość z zamiarem wykorzystania jej w działalności gospodarczej i na potwierdzenie tej dostawy wystawią faktury VAT ze stawką 23% podatku VAT;
2. dostawa Nieruchomości nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, z uwagi na to, że plan zagospodarowania przestrzennego przeznacza tereny, na których położna jest Nieruchomość pod zabudowę obiektami o charakterze usługowym, gdzie obok funkcji usługowej dopuszcza się zachowanie lub wprowadzenie funkcji mieszkaniowej w tym samym budynku.
   
   

Spółka - nabywca Nieruchomości - zamierza wybudować na niej budynek biurowo-usługowy zgodnie z wydanymi pozwoleniami na budowę, które to pozwolenia zostaną przeniesione na Spółkę wraz z własnością Nieruchomości. Po wybudowaniu budynku Spółka będzie go w całości wraz z gruntem wydzierżawiać podmiotom gospodarczym. Zostanie więc spełniony podstawowy warunek pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy Spółka będzie mogła dokonać odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości. Zostaną bowiem spełnione przesłanki odliczenia określone w art. 86 ustawy i jednocześnie nie zajdą przesłanki uniemożliwiające to odliczenie określone w art. 88 ustawy o VAT. tzn.:

1. Nieruchomość zostanie wykorzystana przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych.
2. kwota podatku naliczonego będzie określona w fakturach otrzymanych przez Spółkę z tytułu nabycia Nieruchomości,
3. transakcja udokumentowana fakturą będzie podlegać opodatkowaniu po stronie sprzedawców,
4. transakcja udokumentowana fakturą nie będzie zwolniona od podatku ale opodatkowana stawką 23%,
5. nabywca ma status podatnika VAT czynnego.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.