Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.401.2017.2.ISK
z 12 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Organu z dnia 15 listopada 2017 r. (doręczone Stronie w dniu 20 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, w skład której wchodzi działka zabudowana o numerze ewidencyjnym 29/19 (pytanie nr 2 wniosku) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 22 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 15 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 listopada 2017 r.) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, w skład której wchodzi działka zabudowana o numerze ewidencyjnym 29/19 (pytanie nr 2 wniosku).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i planuje sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonych numerami ewidencyjnymi:

1. działka 29/4 oznaczona jest na rysunku planu symbolem „3.20-U-5”, jej podstawowe przeznaczenie określono jako usługi, (działka niezabudowana),
   
2. działka 29/5 oznaczona jest na rysunku planu symbolem „3.20-U-5”, jej przeznaczenie podstawowe określono jako usługi (działka niezabudowana),
   
3. działka 29/19 zabudowana oznaczona jest na rysunku planu w części symbolem „3.20-U-7”, jej podstawowe przeznaczenie określono w części jako usługi oraz produkcja z zastrzeżeniem, że produkcja ta może wyłącznie adaptować funkcję istniejącą oraz w części symbolem „3.20-ZI2”, zaś podstawowe przeznaczenie tej części w planie określono jako zieleń urządzona o charakterze izolacyjnym (działka zabudowana przed 2008 r. zakład produkcyjny, po pożarze 29 stycznia 2008 r. (dokonano rozbiórki zniszczonych budynków) na działce pozostał:
   1. komin przemysłowy wolnostojący (nie dokonano na tę budowlę nakładów przewyższających 30% wartości początkowej),
      
   2. zewnętrzna sieć wodociągowa (brak nakładów przewyższających 30% wartości początkowej na sieć),
      
   3. zewnętrzna kanalizacja sanitarna (brak nakładów przewyższających 30% wartości początkowej),
      
   4. drogi i place utwardzone (nakłady na modernizację w grudniu 2006 r. przewyższające 30% wartości początkowej, odliczono podatek VAT),
      
   5. maszt wolnostojący wybudowany przez dzierżawcę.
   
   

Na nieruchomości 29/19 ale tylko w części jest przedmiotem dzierżawy i użyczenia.:

1. umowa dzierżawy z dnia 11 czerwca 2004 roku zmieniona aneksem nr 1/2009 z dnia 1 czerwca 2009 roku oraz Aneksem nr 2 z dnia 29 czerwca 2010 r dotyczy części działki nr ewid. 29/19 o powierzchni 400 m² na której znajduje się stacja bazowa usytuowana na maszcie.
2. umowy użyczenia z dnia 1 kwietnia 2007 roku dotyczy korzystania z części obecnej działki nr ewid. 29/19 o powierzchni 45 m² (czterdzieści pięć metrów kwadratowych), na której posadowiona jest stacja redukcyjno-pomiarowa,
3. umowy dzierżawy z dnia 25 lipca 2003 roku dotyczy części działki nr ewid. 29/19 o powierzchni 50 m² (pięćdziesiąt metrów kwadratowych), na której znajduje się komin wolnostojący ze stacją bazową.
   
   Umowy dzierżawy i użyczenia wymienione wyżej zobowiązują Wnioskodawcę do zapewnienia dostępu do przedmiotu dzierżawy i użyczenia po istniejących drogach wewnętrznych.
   
   
4. działka 29/14 działka niezabudowana oznaczona na rysunku planu symbolem „3.20--7”, jej podstawowe przeznaczenie określono jako teren usług oraz produkcji zakupiona w styczniu 2015 r. transakcja została opodatkowana podatkiem VAT i podatek ten został rozliczony.
   
   

Nieruchomości wymienione wyżej podlegają uregulowaniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przyjętego Uchwałą Rady Miasta z dnia 8 października 2009 roku.

Prawo użytkowania wieczystego ustanowiono na okres do dnia 5 grudnia 2089 roku, zaś sposób korzystania oznaczono jako „działki gruntu w użytkowaniu wieczystym oraz budynki i urządzenia stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności”.

Właścicielem opisanych wyżej nieruchomości jest Skarb Państwa.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż na działce oznaczonej numerem ewidencyjnym 29/19 posadowiony jest:

1. komin przemysłowy wolnostojący wraz ze stacją bazową (budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy prawo budowlane),
2. zewnętrzna sieć wodociągowa (budowla w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane),
3. zewnętrzna kanalizacja sanitarna (budowla w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane),
4. drogi i place utwardzone (budowla w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane),
5. maszt wolnostojący wraz ze stacja bazową (budowla w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane),
6. gazowa stacja redukcyjno-pomiarowa (budowla w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane).
   
   

Na drogi i place posadowione na działce nr 29/19 dokonano nakładów na modernizację przewyższających 30% wartości początkowej danego obiektu, odliczono podatek VAT, wartość nakładów wyniosła 118 370,97 zł netto. Nakłady poczyniono od 15 maja 2006 roku do 31 października 2006 roku. Drogi dojazdowe oddane zostały do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu tj. były przedmiotem umów najmu i dzierżawy jako drogi dojazdowe do:

1. części działki, na której posadowiony jest komin wolnostojący (umowa dzierżawy z dnia 25 lipca 2003 roku, zmieniona trzema Aneksami, zawarta na czas określony do dnia 21 grudnia 2019 roku),
   
2. części działki, na której znajduje się stacja redukcyjno-pomiarowa (nieodpłatna umowa użyczenia stacji zawarta w dniu 1 kwietnia 2007 roku na czas nieokreślony i obowiązuje nadal),
3. części działki na której, posadowiony jest maszt wolnostojący (wraz ze stacja bazową) - umowa dzierżawy z dnia 11 czerwca 2004 roku zmieniona Aneksem nr 1/2009 z dnia 1 czerwca 2009 roku oraz Aneksem nr 2 z dnia 29 czerwca 2010 roku, zawarta na czas określony do 11 czerwca 2019 r.
   
   

Od momentu poczynienia nakładów upłynęło ponad 2 lata.

Maszt wolnostojący stanowi inwestycje spółki P., którą zrealizowała za zgodą Wydzierżawiającego na podstawie umowy dzierżawy z dnia 11 czerwca 2004 roku zmienionej aneksem nr 1/2009 z dnia 1 czerwca 2009 roku oraz Aneksem nr 2 z dnia 29 czerwca 2010 r. zawartej na czas określony do dnia 11 czerwca 2019 r. na działce 29/19. Masz wolnostojący został wybudowany w 2004 roku. Na maszt wolnostojący Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów.

Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy Dzierżawca w okresie od wybudowania masztu ponosił nakłady na jego ulepszenie i modernizację. Nie ma wiedzy na temat dysponowania tym masztem na rzecz innych podmiotów.

Stacja redukcyjno-pomiarowa została wybudowana 28 lutego 2007 r. przez Wnioskodawcę i była wykorzystywana w jego działalności, został odliczony podatek VAT naliczony.

Wnioskodawca nie dokonywał na stację redukcyjno-pomiarową nakładów przewyższających 30% wartości początkowej obiektu od czasu wybudowania.

Wnioskodawca użycza na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia część nieruchomości 29/19 o powierzchni 45 m2 i zapewnia drogi dojazdowe do tej części nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie nr 2 wniosku):

Czy sprzedaż nieruchomości oznaczonej numerem ewidencyjnym 29/19 zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nieruchomości oznaczonej numerem ewidencyjnym 29/19, która jest nieruchomością zabudowaną będzie miało zastosowania zwolnienie z podatku VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W przypadku przedmiotowej nieruchomości przez pierwsze zasiedlenie Spółka rozumie zgodnie z Dyrektywą VAT oddanie danej nieruchomości do użytkowania. Wszystkie obiekty budowlane opisane w stanie faktycznym znajdujące się na działce nr 29/19 zostały przekazane do użytkowania więcej niż 2 lata temu. Pierwszym zasiedleniem jak podkreślił Wojewódzki Sąd Administracyjny należy rozumieć oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi jeżeli wydatki na to ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, budynków i budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu. Wymóg co do wysokości poniesionych kosztów został spełniony jak również oddanie do użytkowania w wyniku czynności podlegających opodatkowaniu w tym przypadku są to umowy dzierżawy, co uzasadnia zastosowanie do przedmiotowej transakcji zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku z § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia wykonawczego. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14 oceniając pierwsze zasiedlenie stwierdził, że „w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).”

Zgodnie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, to również w przypadku zwolnienia, o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwolnienie obejmuje wartości gruntu trwale związanego z budynkiem.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, iż zwolnienie od podatku od towarów i usług czynności zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, znajduje swe umocowanie w treści ustawy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości oznaczonej numerem ewidencyjnym 29/19 podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
  

• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
  
  

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Powyższy przepis dotyczy również prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których znajdują się budynki i budowle.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT planuje sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, w skład której wchodzi zabudowana działka oznaczona numerem ewidencyjnym 29/19. Na przedmiotowej działce przed 2008 r. wybudowano zakład produkcyjny. Po jego pożarze 29 stycznia 2008 r. dokonano rozbiórki zniszczonych budynków i na działce pozostał:

1. komin przemysłowy wolnostojący
2. zewnętrzna sieć wodociągowa
3. zewnętrzna kanalizacja sanitarna
4. drogi i place utwardzone
5. maszt wolnostojący wybudowany przez dzierżawcę.
   
   

Na przedmiotowej nieruchomości:

1. 400 m² powierzchni, na której znajduje się stacja bazowa usytuowana na maszcie – jest przedmiotem dzierżawy (umowa z dnia 11 czerwca 2004 roku);
2. 45 m² powierzchni, na której posadowiona jest stacja redukcyjno-pomiarowa – jest przedmiotem umowy użyczenia z dnia 1 kwietnia 2007 roku
3. 50 m² powierzchni, na której znajduje się komin wolnostojący ze stacją bazową - jest przedmiotem dzierżawy (umowa z dnia 25 lipca 2003 roku).
   
   

Wszystkie wymienione obiekty znajdujące się na działce stanowią budynki lub budowle w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

Spośród wskazanych budynków i budowli jedynie w odniesieniu do dróg i placów posadowionych na działce nr 29/19 dokonano nakładów na ich modernizację przewyższających 30% wartości początkowej danego obiektu. Nakłady poczyniono od 15 maja 2006 roku do 31 października 2006 roku. Drogi dojazdowe oddane zostały do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu tj. były przedmiotem umów najmu i dzierżawy jako drogi dojazdowe.

Wszystkie obiekty budowlane opisane w stanie faktycznym znajdujące się na działce nr 29/19 zostały przekazane do użytkowania więcej niż 2 lata temu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prawa użytkowania nieruchomości, w skład której wchodzi zabudowana działka oznaczona numerem ewidencyjnym 29/19.

Jak wskazano w treści wniosku, komin przemysłowy wolnostojący, zewnętrzna sieć wodociągowa, zewnętrzna kanalizacja sanitarna, drogi i place utwardzone oraz maszt wolnostojący wybudowany przez dzierżawcę stanowią pozostałości po zniszczonym w pożarze zakładzie produkcyjnym. Zatem z powyższego wynika, iż doszło do pierwszego zasiedlenia powyższych budynków i budowli przed 2008 r. poprzez ich użytkowanie po wybudowaniu do działalności związanej z zakładem produkcyjnym. Jedynie do ponownego pierwszego zasiedlenia doszło dla dróg i placów utwardzonych, w odniesieniu do których w 2006 r. poczyniono nakłady na ich ulepszenie w wysokości przewyższającej 30% ich wartości początkowej. Jak wskazał Wnioskodawca po dokonanych ulepszeniach drogi dojazdowe były przedmiotem umów najmu i dzierżawy.

Pozostałe budynki i budowle tj. stacja bazowa usytuowana na maszcie, stacja redukcyjno-pomiarowa oraz komin wolnostojący ze stacją bazową stanowiły przedmiot umowy dzierżawy lub użyczenia. Jak wskazano w treści wniosku wszystkie obiekty budowlane opisane w stanie faktycznym znajdujące się na działce nr 29/19 zostały przekazane do użytkowania więcej niż 2 lata temu. Tym samym należy uznać, iż dla powyższych obiektów również doszło do pierwszego zasiedlenia, bowiem po ich wybudowaniu zostały one oddane do użytkowania w działalności gospodarczej, a z opisu sprawy nie wynika, iż zostały poniesione nakłady na ich ulepszenie przewyższające 30% ich wartości początkowej.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do wszystkich znajdujących się na działce nr 29/19 opisanych w stanie faktycznym budynków i budowli doszło do ich pierwszego zasiedlenia lub ponownego pierwszego zasiedlenia (w odniesieniu do dróg i placów utwardzonych) i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem należy stwierdzić, że dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu działki nr 29/19 wraz z posadowionymi na niej budynkami i budowlami będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, gdyż zostanie dokonana po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia opisanych w stanie faktycznym budynków i budowli.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zwolnienia sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, w skład której wchodzi działka zabudowana o numerze ewidencyjnym 29/19 (pytanie nr 2 wniosku), w kwestii opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, w skład której wchodzą działki niezabudowane oznaczone numerami ewidencyjnymi 29/4, 29/5 i 29/14 (pytanie nr 1 wniosku) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.