Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.278.2017.2.MK
z 14 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2017 r. (data wpływu 11 października 2017 r.), uzupełnionym w dniu 20 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego, uzupełniony w dniu 20 listopada 2017 r.

We wniosku tym, po uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 3 czerwca 2013 r. Wnioskodawca zawarł wraz z małżonką umowę kredytu „...”, w kwocie …, z przeznaczeniem kredytu: na potrzeby własne, cel kredytu - nabycie lokalu mieszkalnego. Kredyt został zabezpieczony poprzez wpis hipoteki na nieruchomości typu lokal mieszkalny, którego właścicielami w 1/2 części jest Wnioskodawca i w części 1/2 – Jego małżonka. Raty kredytu są spłacane w terminach miesięcznych, począwszy od sierpnia 2013 r. Ostateczny termin spłaty kredytu to dzień 10 maja 2033 r. Na podstawie „Umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu, umowy sprzedaży, umowy o podział do korzystania i pełnomocnictwo” zawartej w formie aktu notarialnego 19 czerwca 2013 r., Wnioskodawca nabył razem z małżonką udziały, wynoszące po 1/2 części we współwłasności nieruchomości utworzonej z lokalu mieszkalnego - w ramach ustroju rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Następnie umową darowizny z 29 sierpnia 2015 r. zawartą w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca oraz małżonka darowali synowi całe swoje udziały, wynoszące po 1/2 części we współwłasności lokalu mieszkalnego. Mimo darowizny lokalu mieszkalnego na rzecz syna, nadal Wnioskodawca razem z żoną jest odpowiedzialny za spłatę kredytu i kredyt jest spłacany wg zawartej z bankiem umowy kredytowej w czerwcu 2013 r. (syn nie jest odpowiedzialny za spłatę kredytu). Postanowieniem sądu z 28 listopada 2016 r. Wnioskodawca nabył w spadku po zmarłej w dniu 11 sierpnia 2016 r. matce 1/2 część spadku (drugą połowę otrzymał brat), w skład którego wchodziła m. in. nieruchomość wraz z budynkiem mieszkalnym. 31 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca sprzedał wraz z bratem dom z działką. Z tytułu sprzedaży uzyskał kwotę … zł. (tj. 1/2 z całkowitej kwoty sprzedaży nieruchomości – … zł).

Od momentu zakupu mieszkania do czasu przekazania go synowi w formie darowizny, Wnioskodawca realizował w tym mieszkaniu własne cele mieszkaniowe.

W 2013 r. bezpośrednio po przekazaniu mieszkania do użytkowania, Wnioskodawca zajmował się jego adaptacją i urządzaniem. Mieszkanie w nim, pozwalało Wnioskodawcy na realizację typowych dla zamieszkiwania codziennych czynności, jak poza nocowaniem w nim, sprzątanie mieszkania, robienie zakupów, wyjście do kina, odwiedziny rodziny, przyjmowanie w mieszkaniu znajomych i rodziny itp. Jako współwłaściciel mieszkania Wnioskodawca był odpowiedzialny za ponoszenie opłat za media oraz podatku od nieruchomości. Oprócz tego mieszkania, którego Wnioskodawca był współwłaścicielem, na własność nie posiadał On innego (w miejscu w którym Wnioskodawca pracuje zawodowo, zamieszkuje w domu rodzinnym małżonki, stanowiącym na tę chwilę jej wyłączną własność).

Mieszkanie to nigdy nie było przedmiotem najmu lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że Wnioskodawca sprzedał nieruchomość przed upływem 5 lat, ale spłaca od 2013r. kredyt zaciągnięty na zakup mieszkania, jest zwolniony w całości z zapłaty podatku dochodowego od kwoty uzyskanej ze sprzedaży tej nieruchomości, jeżeli kwota ta zostanie przeznaczona na poczet spłacanego kredytu mieszkaniowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, że zaciągnął kredyt na własne cele mieszkaniowe i jest odpowiedzialny za jego spłatę, kwota uzyskana przeze Niego ze sprzedaży nieruchomości, po przekazaniu jej na spłatę kredytu, nie podlega w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
   
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
   
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b

• w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika. Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Podkreśla się, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie sądowoadministracyjnym poglądem przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych, jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle, w oparciu o wykładnię gramatyczną przepisów ustawy, z wyłączeniem wykładni rozszerzającej. Należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Przedmiotowe zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje jakie warunki należy spełnić, aby dochód uzyskany z odpłatnego zbycia m.in. prawa do lokalu mieszkalnego był zwolniony od podatku dochodowego. Ważny jest nie tylko cel, na jaki należy przeznaczyć uzyskany przychód, czy okres, w którym należy go wydatkować, ale także chronologia zdarzeń. Wydatek na cel mieszkaniowy powinien bowiem być poniesiony w okresie liczonym począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że aby kwota uzyskana ze sprzedaży mogła być przeznaczona na cele wymienione w art. 21 ust. 25, czyli na tzw. cele mieszkaniowe, sprzedaż powinna nastąpić wcześniej lub co najmniej jednocześnie z poniesieniem wydatku. Kształt zwolnienia wynikającego z powołanego przepisu wskazuje jednoznacznie, że najpierw powinna zostać dokonana sprzedaż nieruchomości a następnie dopiero począwszy od dnia odpłatnego zbycia środki te winny zostać wydatkowane na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu. Chodzi zatem o faktyczne wydatkowanie na nabycie lokalu mieszkalnego środków uzyskanych ze sprzedaży.

Ponadto, z omawianego zwolnienia przedmiotowego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych”. Oznacza to, że w przypadku spłaty kredytu zaciągniętego na nabycie lokalu mieszkalnego, w lokalu tym podatnik powinien realizować własne cele mieszkaniowe a więc mieszkać. Należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na nabycie lokalu mieszkalnego (spłatę kredytu zaciągniętego na to nabycie) nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”.

Ustawa nie ogranicza możliwości dysponowania nieruchomością nabytą na własne cele mieszkaniowe. Innymi słowy, Wnioskodawca ma prawo do rozporządzania przysługującym mu udziałem w mieszkaniu w sposób nieograniczony, tzn. może go darować i czynność ta nie spowoduje utraty prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem ww. ustawa nie przewiduje utraty prawa do ulgi określonej tym przepisem w przypadku zbycia udziału w lokalu mieszkalnego nabytym na własne cele mieszkaniowe. Dokonanie darowizny lub innego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym nabytym na własne cele mieszkaniowe – ze środków pochodzących z zaciągniętego przez Wnioskodawcę kredytu hipotecznego – zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma wpływu na zwolnienie z podatku ewentualnego dochodu uzyskanego z takiego zbycia.

W świetle powyższych przepisów prawa oraz przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że wydatkowanie do 31 grudnia 2019 r. całości przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytej w drodze spadku na spłatę kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup udziału w 2013 r. w lokalu mieszkalnym, w którym Wnioskodawca realizował swoje cele mieszkaniowe, uprawniać będzie do zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spłata takiego kredytu spełnia bowiem warunki do uznania jej za wydatek na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.