Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.762.2017.2.RG
z 14 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.), uzupełnionym w dniu 06 grudnia 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku wykazania podatku VAT należnego od remanentu likwidacyjnego po przekazaniu przedsiębiorstwa na rzecz męża oraz
  

• braku obowiązku dokonania korekty przez Wnioskodawczynię podatku VAT naliczonego od zakupionych środków trwałych
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku w zakresie podatku VAT należnego od remanentu likwidacyjnego po przekazaniu całego przedsiębiorstwa na rzecz męża oraz
  

• braku obowiązku dokonania korekty przez Wnioskodawczynię podatku VAT naliczonego od zakupionych środków trwałych.
  

Przedmiotowy wniosku uzupełniono w dniu 06 grudnia 2017 r. o uiszczenie dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 30 października 2005 r. Wpisany w CEIDG numer PKD to 73.11.Z Działalność agencji reklamowych.

W skład majątku firmy wchodzą między innymi:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo,
  

• urządzenia stanowiące środki trwałe,
  

• pojazdy samochodowe,
  

• elementy wyposażenia,
  

• materiały,
  

• wierzytelności oraz zobowiązania,
  

• środki pieniężne na rachunku bankowym.
  
  

Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni od zakupionych składników majątku firmy przysługiwało odliczenie VAT i z takiego odliczenia korzystała.

Z tytułu prowadzonej działalności opłaca podatek dochodowy w formie progresywnej. Nie zatrudnia pracowników.

Na początku roku 2018 Wnioskodawczyni zamierza nieodpłatnie przekazać całą firmę swojemu mężowi, z którym posiada ustawową wspólność majątkową. Przekazanie nastąpi przed datą zakończenia prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności. Mąż w dniu otrzymania firmy będzie miał zarejestrowaną jednoosobową działalność gospodarczą, będzie również zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Zakres świadczonych usług będzie niezmienny, ponieważ mąż dalej będzie prowadził usługi związane z działalnością reklamową. Ponadto przejmie wszystkie zobowiązania oraz należności firmy. Wszystkie dotychczasowe umowy zawarte dotychczas z kontrahentami przepisane zostaną na nowy podmiot czyli firmę męża, a ten zobowiąże się do prowadzenia firmy w dotychczasowym zakresie.

Wnioskodawczyni niezwłocznie po przekazaniu całego przedsiębiorstwa dokona formalnego wyrejestrowania jednoosobowej działalności gospodarczej z odpowiedniego rejestru oraz powiadomi o tym fakcie Urząd Skarbowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy po przekazaniu całego przedsiębiorstwa na rzecz męża na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek w zakresie należnego podatku VAT od remanentu likwidacyjnego środków trwałych i wyposażenia oraz od remanentu likwidacyjnego towarów i materiałów?
2. Czy po przekazaniu całego przedsiębiorstwa na rzecz męża na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek korekty naliczonego podatku VAT od zakupionych wcześniej środków trwałych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

W związku z przekazaniem całego przedsiębiorstwa na rzecz męża na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek w zakresie należnego podatku VAT od remanentu likwidacyjnego środków trwałych oraz od remanentu likwidacyjnego towarów i materiałów.

Ad 2

W związku z przekazaniem całego przedsiębiorstwa na rzecz męża ani Wnioskodawczyni ani jej mąż nie będą zobowiązani do korekty naliczonego podatku VAT od zakupionych wcześniej środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawczyni prowadzona przez nią jednoosobowa działalność gospodarcza spełnia definicję przedsiębiorstwa określoną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedsiębiorstwo posiada nazwę, ruchomości, prawa wynikające z umów, wierzytelności oraz tajemnice przedsiębiorstwa, które dzięki swojemu zorganizowaniu zdolne jest do prowadzenia działalności gospodarczej. Firma posiada również podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej. Na potrzeby przekazania przedsiębiorstwa zostanie spisany protokół przekazania, z którego jednoznacznie wynikać będzie, że od momentu jego spisania składnikami majątku w nim wymienionymi zarządza mąż. Umowa darowizny nie będzie zawierana, gdyż pozostaje wraz z mężem w ustawowej wspólności majątkowej. Przekazanie zostanie potraktowane tylko jako zmiana osoby zarządzającej a nie zmiana właściciela, gdyż jako małżonkowie oboje jesteśmy właścicielami.

Z uwagi na to, że przekazanie dokonane zostanie przed zgłoszeniem przez Wnioskodawczynię zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, według Zainteresowanej nie zajdzie konieczność opodatkowania podatkiem VAT remanentu likwidacyjnego środków trwałych i wyposażenia oraz remanentu likwidacyjnego towarów i materiałów, które złoży po zakończeniu działalności wykazując w nich kwotę „0” zł.

Zgodnie ze stanem faktycznym po przekazaniu przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni nie będzie posiadała żadnego majątku w związku ze swoją jednoosobową działalnością gospodarczą. Środki trwałe stanowiące majątek firmy, wykorzystywane dotychczas wyłącznie do działalności opodatkowanej, po przekazaniu mąż nadal będzie wykorzystywał do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych. Dlatego, zdaniem Zainteresowanej przekazanie całego przedsiębiorstwa nie będzie się dla Wnioskodawczyni wiązało z obowiązkiem skorygowania podatku VAT naliczonego od zakupionych wcześniej środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, tj. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa” posłużyć się należy w tym zakresie definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Według art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna, mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W świetle art. 5 ust. 3 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej,
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną, wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 (art. 14 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 4 ww. ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 14 ust. 5 ww. ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 30 października 2005 r.

W skład majątku firmy wchodzą między innymi:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo,
  

• urządzenia stanowiące środki trwałe,
  

• pojazdy samochodowe,
  

• elementy wyposażenia,
  

• materiały,
  

• wierzytelności oraz zobowiązania,
  

• środki pieniężne na rachunku bankowym.
  
  

Od zakupionych składników majątku firmy przysługiwało jej odliczenie VAT i z takiego odliczenia korzystała.

Na początku roku 2018 Wnioskodawczyni zamierza nieodpłatnie przekazać całą firmę swojemu mężowi, z którym posiada ustawową wspólność majątkową. Przekazanie nastąpi przed datą zakończenia prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności. Mąż w dniu otrzymania firmy będzie miał zarejestrowaną jednoosobową działalność gospodarczą, będzie również zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Zakres świadczonych usług będzie niezmienny, ponieważ mąż dalej będzie prowadził usługi związane z działalnością reklamową Ponadto przejmie wszystkie zobowiązania oraz należności firmy. Wszystkie dotychczasowe umowy zawarte dotychczas z kontrahentami przepisane zostaną na nowy podmiot czyli firmę męża, a ten zobowiąże się do prowadzenia firmy w dotychczasowym zakresie. Wnioskodawczyni niezwłocznie po przekazaniu całego przedsiębiorstwa dokona formalnego wyrejestrowania jednoosobowej działalności gospodarczej z odpowiedniego rejestru oraz powiadomi o tym fakcie Urząd Skarbowy

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że przepis art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy odnosi się do towarów, będących w posiadaniu podatnika w dniu zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż składniki majątku Wnioskodawczyni stanowiące przedsiębiorstwo zostaną przekazane mężowi przed dokonaną likwidacją działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, a zatem na moment zaprzestania wykonywania czynności opodatkowanych, Zainteresowana nie będzie posiadała towarów, ponieważ zostaną one przekazane przed zakończeniem prowadzenia działalności gospodarczej, w postaci całego przedsiębiorstwa. Tym samym, w związku z przekazaniem przedsiębiorstwa nie wystąpi obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy. Remanent likwidacyjny w przypadku Wnioskodawczyni będzie wynosił „0”.

Reasumując, jeżeli przekazanie całego prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego), nastąpi przed zaprzestaniem działalności gospodarczej, wówczas na dzień zaprzestania nie wystąpią towary podlegające opodatkowaniu, a zatem remanent likwidacyjny będzie wynosić „0”. Tym samym nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT z tego tytułu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie obowiązku dokonania korekty przez Wnioskodawczynię podatku VAT naliczonego od zakupionych wcześniej środków trwałych, należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

W myśl zaś art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 tej ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2–10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2–6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ponadto, w świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 cyt. ustawy, przepisy ust. 1 - 6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie zaś z art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1–8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak więc wynika z ww. przepisów, nieodpłatne przekazanie przedsiębiorstwa nie wiąże się dla Wnioskodawczyni z obowiązkiem skorygowania podatku naliczonego, odliczonego w związku z nabyciem składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego w tym zakresie ciążyć będzie na nabywcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.