Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4015.54.2017.2.MZ
z 14 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2017 r. (data wpływu 13 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2017 r. (data nadania 21 listopada 2017 r., data wpływu 28 listopada 2017 r.) na wezwanie z dnia 8 listopada 2017 r. znak: 0114-KDIP3-2.4015.54.2017.1.MZ (data nadania 8 listopada 2017 r., data doręczenia 14 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty kredytu przez rodzica - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty kredytu przez rodzica.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 18.02.2010 r. córka – Paulina M. wraz z matką – Ewą M. podpisały z Developerem – Spółką A. Sp. z o.o. umowę zobowiązującą do wybudowania lokali oraz przedwstępną umowę sprzedaży własności lokalu mieszkalnego. 18.06.2010 r. obie Panie – Paulina i Ewa M. podpisały z Bankiem S.A. umowę kredytu budowlano-hipotecznego, obligującą do wspólnej spłaty kredytu. Kredyt był zaciągnięty w Euro. Na mocy aneksu nr 2 z dnia 23.10.2012 r. do ww. umowy kredytu docelowym właścicielem kredytowej nieruchomości została Paulina M., umowa kredytu nie została zmieniona w zakresie kredytobiorców, tj. podmiotów zobowiązanych do spłaty kredytu. W ramach udzielonego kredytu ustanowione zostały zabezpieczenia w postaci: (1) prawa własności nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny oraz udział w prawie własności nieruchomości stanowiącej lokal niemieszkalny (garaż), na zakup których został zaciągnięty kredyt oraz (2) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (przysługujące matce - Ewie M.). Na mocy ww. aneksu nie uległy zmianie postanowienia Umowy dotyczące ww. zabezpieczeń kredytu. 02.10.2012 r. Paulina M. podpisała z Developerem sporządzone w formie aktu notarialnego umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży, umowę sprzedaży udziału we współwłasności lokalu niemieszkalnego – garażu wielostanowiskowego, umowę o podział do korzystania oraz pełnomocnictwo.

Po przeprowadzonych z przedsiębiorstwem specjalizującym się w wymianie walut negocjacjach, przez obie Panie podjęta została decyzja o zakupie 54 880 euro za cenę 235 314,46 PLN celem dokonania spłaty kredytu budowlano-hipotecznego.

W dniu 07.02.2017 r. Ewa M. wykonała na konto bankowe córki przelew opiewający na kwotę 234 999,16 PLN, z którego córka poprzez internetowy kantor przekazała środki matki do Banku S.A. w równowartości ww. kwoty wyrażonej w Euro. Przelew na konto córki i czynności przez nią podjęte przy zaangażowaniu i za pośrednictwem profesjonalnego podmiotu wyspecjalizowanego w wymianie walut wynikał z uwarunkowań technicznych związanych z przeprowadzonymi przez córkę, a zleconych przez Ewę M. negocjacji w zakresie kursu walut i wymiany.

Wnioskodawczyni w terminie ustawowym przesłała uzupełnienie do wniosku, w którym wskazała, że z tytułu wykonania w dniu 07.02.2017 r. na jej konto bankowe przelewu na kwotę 234.999,16 PLN nie została zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią a jej mamą umowa darowizny. Ponadto przeformułowano pytanie nr 1 oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy spłatę kredytu przez rodzica współdłużnika solidarnego z umowy kredytu można zakwalifikować jako darowiznę na rzecz Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 888 kodeksu cywilnego, a zatem w konsekwencji, czy powstaje w tych okolicznościach po stronie Wnioskodawczyni przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu podatkiem na podstawie ustawy o podatku od spadków i darowizn?
   
2. Czy spłata kredytu przez rodzica, który jest współkredytobiorcą spowoduje powstanie u dziecka obowiązku podatkowego z tytułu podatku od spadków i darowizn, biorąc pod uwagę, iż solidarna spłata kredytu nie została wymieniona w ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 833 ze zm.)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1

Spłata kredytu przez rodzica, który jest współkredytobiorcą, solidarnie zobowiązanym z córką (wnioskodawczynią) z tytułu umowy kredytowej do spłaty zadłużenia, nie jest darowizną rodzica dla córki, a więc nie spowoduje powstania u córki obowiązku podatkowego, bo solidarna spłata kredytu nie została wymieniona w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 833 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: 1. dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego; 2. darowizny, polecenia darczyńcy; 3. zasiedzenia; 4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności; 5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu; 6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Zatem przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych pod tytułem wymienionym w art. 1 w/w Ustawy w tym tytułem darowizny. Katalog tytułów opodatkowania wymienionych we wskazanym przepisie ma charakter zamknięty. To zaś oznacza, że nabycie jedynie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji, jeżeli określona czynność nie została wskazana w ustawie (w tym wypadku w ustawie o podatku od spadków i darowizn), to jej dokonanie nie może powodować powstania obowiązku podatkowego. Przy czym, na ocenę tego poglądu nie ma wpływu fakt, że kredyt służy finansowaniu nabycia mieszkania jedynie przez Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni potwierdza, że w opisanym stanie faktycznym nie doszło do zawarcia umowy darowizny pomiędzy matką a córką, a wpłata przez matkę kwoty stanowiła spełnienie świadczenia przez solidarnego dłużnika (matkę Wnioskodawczyni) z tytułu umowy kredytowej, której była stroną solidarnie wraz z córką. W związku z tym nie powstał po stronie Wnioskodawczyni z tego tytułu obowiązek podatkowy z tytułu ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle niniejszej sprawy istotnym jest, że stronami zawartej umowy kredytowej oprócz córki była również jej matka. Wszystkie strony umowy są zobowiązane solidarnie do spłaty kredytu.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na regulacje kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego, kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego przepisu, aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela, wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Warte podkreślenia jest, że zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych z długu. Do tego czasu wszyscy dłużnicy ponoszą solidarną odpowiedzialność za cały dług. Z istoty tej odpowiedzialności wynika solidarna odpowiedzialność za całość długu, a nie tylko jego część. Toteż, gdy dochodzi do sytuacji, gdy strona zobowiązania solidarnego spłaca całość zadłużenia bez zamiaru czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron tego zobowiązania, a jedynie w celu zwolnienia się z długu, poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego, nie może dojść do obdarowania kogokolwiek. Następuje natomiast zwolnienie z długu. Wymaga bowiem podkreślenia – dłużnik solidarny reguluje jedynie własny dług, nie cudze zobowiązanie. Przy czym, dłużnik który spłacił dług ma w okresie do przedawnienia wobec pozostałych dłużników roszczenia o zapłatę.

Podkreślić należy, że solidarna spłata zobowiązania kredytowego i darowizna, to dwie różne czynności prawne. Podczas gdy darowizna podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, to solidarna spłata zobowiązania kredytowego nie podlega takiemu opodatkowaniu.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli zrealizowane świadczenie jakim jest spłata przez współkredytobiorcę (rodzica) kredytu będącego zobowiązaniem solidarnym (zaciągniętego z dzieckiem) nie została wskazana w ustawie o podatku od spadków i darowizn jako tytuł opodatkowania, to dokonanie ww wpłaty me może powodować powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z treścią art. 1 ust .1 ustawy z dnia 28 lipca 1083 r o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 833 ze zm ), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: 1. dziedziczenia, zapisu dalszego zapisu, polecenia testamentowego; 2. darowizny, polecenia darczyńcy; 3. zasiedzenia; 4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności; 5. zachowku, jeżeli uprawniony me uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu; 6. nieodpłatnej renty, użytkowania oraz służebność.

Zatem przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych pod tytułem wymienionym w art. 1 w/w Ustawy w tym tytułem darowizny. Trafne jest założenie, że katalog tytułów opodatkowania wymienionych we wskazanym przepisie ma charakter zamknięty. To zaś oznacza, że nabycie jedynie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn me zawiera definicji pojęcia „darowizna”. W tym zakresie koniecznym jest odwołanie się w ramach wykładni systemowej zewnętrznej do przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Oznacza to, że brak jest po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Przedmiotem darowizny mogą być też wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może wreszcie wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej.

W świetle niniejszej sprawy istotnym jest, że stronami zawartej umowy kredytowej oprócz córki była również jej matka. Wszystkie strony urnowy są zobowiązane solidarnie do spłaty kredytu.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na regulacje kodeksu cywilnego. Zgodnie z an 366 § 1 Kodeksu cywilnego kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego przepisu, aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Warte podkreślenia jest, że zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych z długu. Do tego czasu wszyscy dłużnicy ponoszą solidarną odpowiedzialność za cały dług. Z istoty tej odpowiedzialności wynika solidarna odpowiedzialność za całość długu a nie tylko jego część. Toteż, gdy dochodzi do sytuacji, gdy strona zobowiązania solidarnego spłaca całość zadłużenia bez zamiaru czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron tego zobowiązania, a jedynie w celu zwolnienia się z długu, poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego, nie może dojść do obdarowania kogokolwiek. Następuje natomiast zwolnienie z długu. Wymaga bowiem podkreślenia - dłużnik solidarny reguluje jedynie własny dług nie cudze zobowiązanie. Przy czym, dłużnik który spłacił dług ma w okresie do przedawnienia wobec pozostałych dłużników roszczenia o zapłatę.

W ocenie Wnioskodawczyni uzasadniona jest zatem teza, że spłata kredytu przez rodzica, który jest współkredytobiorcą, solidarnie zobowiązanym z córką (skarżącą) z tytułu umowy kredytowej do spłaty zadłużenia nie jest darowizną rodzica dla córki. Nie spowoduje więc powstania u córki obowiązku podatkowego, bo solidarna spłata kredytu nie została wymieniona w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Jeżeli określona czynność nie została wskazana w ustawie (w tym wypadku w ustawie o podatku od spadków i darowizn), to jej dokonanie nie może powodować powstania obowiązku podatkowego. Przy czym, na ocenę tego poglądu nie ma wpływu fakt, że kredyt służy finansowaniu nabycia mieszkania jedynie przez skarżącą. Zgodnie z ukształtowaną przez Naczelny Sąd Administracyjny linią orzeczniczą - solidarna spłata zobowiązania kredytowego i darowizna to dwie różne czynności prawne, ponieważ w ustawie od spadków i darowizn me występuje enumeratywnie wymienione świadczenie jakim jest spłata kredytu.

Niewątpliwie odmienna sytuacja wystąpiłaby wówczas, gdyby skarżąca - córka sama zaciągnęła kredyt, a potem matka zaczęłaby ten kredyt spłacać. W takiej sytuacji należałoby uznać, że mamy do czynienia z darowizną i w konsekwencji z powstałym na tym tle obowiązkiem podatkowym w świetle ustawy o podatku od spadków i darowizn. Podkreślić należy, że solidarna spłata zobowiązania kredytowego i darowizna to dwie różne czynności prawne.

Na marginesie należy dodać, że stanowisko wyrażone przez Wnioskodawczynię w niniejszej sprawie jest prezentowane również przez Ministerstwo Finansów w licznych wydawanych w ostatnim latach interpretacjach indywidualnych, jak i odpowiedzi na interpelację poselską w której wprost potwierdzono, że tego typu spłata me podlega w ogóle opodatkowaniu. W nawiązaniu do powyższego Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, że podziela pogląd prof. B. Brzezińskiego (aczkolwiek wyrażony w odniesieniu nie do przepisów ustawy o spadkach i darowiznach, lecz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), że „interpretując przepis art. 20 strzec należy się od popełnienia typowego błędu wykładni, jakim jest nieuzasadnione przyjmowanie zupełności opodatkowania. Są sytuacje. w których podmiot odnosi określone korzyści materialne a nie znajduje do nich zastosowania żaden podatek“ (B Brzeziński, Szkice z wykładni prawa podatkowego, Gdańsk 2002).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem wymienionym w art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r., poz. 833 ze zm.), w tym tytułem darowizny. Katalog tytułów opodatkowania wymieniony w powyższym przepisie ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie jedynie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie należy stosować prawną definicję tego pojęcia unormowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Treść tego świadczenia określa umowa darowizny. W związku z tym, że darowizna ma charakter umowny, istotnym jej elementem jest także przyjęcie darowizny przez obdarowaną osobę.

Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy. Ponadto, nie stanowią darowizny bezpłatne przysporzenia, m.in. w przypadku, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu.

Jeżeli świadczenie dokonane jest na podstawie innego tytułu niż umowa darowizny – nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Decydujące znaczenie dla dokonania tej oceny prawnopodatkowej ma zatem treść umowy wiążącej strony.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 18.02.2010 r. córka – Paulina M. wraz z matką – Ewą M. podpisały z Developerem – Spółką A Sp. z o.o. umowę zobowiązującą do wybudowania lokali oraz przedwstępną umowę sprzedaży własności lokalu mieszkalnego. 18.06.2010 r. obie Panie – Paulina i Ewa M. podpisały z Bankiem S.A. umowę kredytu budowlano-hipotecznego, obligującą do wspólnej spłaty kredytu. Kredyt był zaciągnięty w Euro. Na mocy aneksu nr 2 z dnia 23.10.2012 r. do ww. umowy kredytu docelowym właścicielem kredytowej nieruchomości została Paulina M., umowa kredytu nie została zmieniona w zakresie kredytobiorców, tj. podmiotów zobowiązanych do spłaty kredytu. W ramach udzielonego kredytu ustanowione zostały zabezpieczenia w postaci: (1) prawa własności nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny oraz udział w prawie własności nieruchomości stanowiącej lokal niemieszkalny (garaż), na zakup których został zaciągnięty kredyt oraz (2) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (przysługujące matce - Ewie M.). Na mocy ww. aneksu nie uległy zmianie postanowienia Umowy dotyczące ww. zabezpieczeń kredytu. 02.10.2012 r. Paulina M. podpisała z Developerem sporządzone w formie aktu notarialnego umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży, umowę sprzedaży udziału we współwłasności lokalu niemieszkalnego – garażu wielostanowiskowego, umowę o podział do korzystania oraz pełnomocnictwo. Po przeprowadzonych z przedsiębiorstwem specjalizującym się w wymianie walut negocjacjach, przez obie Panie podjęta została decyzja o zakupie 54 880 euro za cenę 235 314,46 PLN celem dokonania spłaty kredytu budowlano-hipotecznego. W dniu 07.02.2017 r. Ewa M. wykonała na konto bankowe córki przelew opiewający na kwotę 234 999,16 PLN, z którego córka poprzez internetowy kantor przekazała środki matki do Banku S.A. w równowartości ww. kwoty wyrażonej w Euro. Przelew na konto córki i czynności przez nią podjęte przy zaangażowaniu i za pośrednictwem profesjonalnego podmiotu wyspecjalizowanego w wymianie walut wynikał z uwarunkowań technicznych związanych z przeprowadzonymi przez córkę, a zleconych przez Ewę M. negocjacji w zakresie kursu walut i wymiany. Wnioskodawczyni w terminie ustawowym przesłała uzupełnienie do wniosku, w którym wskazała, że z tytułu wykonania w dniu 07.02.2017 r. na jej konto bankowe przelewu na kwotę 234.999,16 PLN nie została zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią a jej mamą umowa darowizny.

Jak wskazano powyżej przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem wymienionym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Katalog tytułów nabycia wymieniony w tym przepisie ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych wyłącznie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Dokonując oceny skutków prawnopodatkowych w podatku od spadków i darowizn należy mieć na względzie przedmiot opodatkowania tym podatkiem, którym jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych m.in. tytułem darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego.

W opisanym stanie faktycznym, źródłem spłaty rat kredytu przez rodzica (matkę) Wnioskodawczyni jest umowa kredytu budowlano-hipotecznego, którego matka jest współkredytobiorcą.

A zatem, skoro pomiędzy Wnioskodawczynią a jej mamą nie została zawarta umowa darowizny,
to należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż w przedstawionej sytuacji nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Opisana we wniosku czynność nie mieści się bowiem w katalogu określającym przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.