2017.12.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.287.2017.2.MM
z 13 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2017 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 27 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

jest nieprawidłowe – w części dotyczącej zakwalifikowania wynagrodzenia Zarządzającego do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz skutków podatkowych opłacenia przez Spółkę składki ubezpieczeniowej w związku z zawartą przez nią umową ubezpieczenia OC obejmującą otwarty krąg osób ubezpieczeniowych i
jest prawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 8 listopada 2017 r. znak 0115-KDIT2-2.4011.287.2017.1.MM wezwano Wnioskodawczynię do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 listopada 2017 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 27 listopada 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni/Spółka z o.o. - w oparciu o przepisy ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz.U. z 2016 r., poz. 1202 ze zm.) zawarła umowę o świadczenie usług zarządzania z Prezesem Zarządu, który został powołany do pełnienia tej funkcji na podstawie Uchwały Rady Nadzorczej Spółki. Prezes Zarządu (dalej: Prezes Zarządu lub Zarządzający) jest osobą fizyczną niewykonującą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i nie posiada wpisu w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przedmiotem zawartej umowy jest świadczenie usług zarządzania Spółką w związku ze sprawowaniem funkcji w Zarządzie Spółki.

Świadczenie usług przez Zarządzającego polega na działaniu w imieniu i na rzecz Spółki, prowadzeniu spraw Spółki we wszystkich aspektach jej działalności, reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich i wobec pracowników Spółki, na realizacji celów zarządczych i innych stawianych przed Spółką oraz na realizacji zadań o charakterze użyteczności publicznej.

Zarządzający świadczy usługi wyłącznie osobiście oraz w sposób ciągły, w warunkach pełnej dyspozycyjności. Działa on pod nadzorem Zgromadzenia Wspólników oraz Rady Nadzorczej Spółki. Miejscem wykonywania umowy przez Zarządzającego jest siedziba Spółki oraz każde inne miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami, w którym zaistnieje konieczność wykonywania zadań związanych z działalnością Spółki, przy czym Zarządzający ma obowiązek dokumentowania swojej obecności we wszelkich miejscach gdzie będzie świadczył usługi zarządzania. Świadczenie usług zarządzania jest wykonywane w warunkach pełnej dyspozycyjności i w takich ramach czasowych jakie są niezbędne do zarządzania Spółką zgodnie z zawartą umową. Czas podróży związanej z wykonywaniem usług zarządzania, w tym także udział w konferencjach, seminariach, szkoleniach, stanowi czas wykonywania usług zarządzania.

Zarządzający jest uprawniony do uczestniczenia w konferencjach, seminariach i innych wydarzeniach, na koszt Spółki, o ile ich zakres, tematyka jest związana z działalnością Spółki. Na Zarządzającym w tym zakresie spoczywa obowiązek aktywnego udziału w wymienionych wydarzeniach. Zarządzający jest także zobowiązany do udziału w szkoleniach związanych z zakresem wykonywanych na rzecz Spółki usług zarządzania, objętych zatwierdzonym na dany rok obrotowy Spółki planem rzeczowo - finansowym. Koszty tych szkoleń ponosi Spółka.

Konferencje i seminaria nie mają na celu podnoszenia wiedzy Zarządzającego, a ich celem jest promowanie Spółki, reprezentacja Spółki, pozyskiwanie informacji co do możliwości jej dalszego rozwoju, pozyskiwanie dla Spółki informacji o sposobach i możliwościach inwestowania i pozyskiwania inwestorów, źródeł finansowania, itp.

Zarządzający ma prawo do 30 dni przerwy w świadczeniu usług, przy czym każda przerwa w świadczeniu usług (o ile nie jest spowodowana chorobą) trwająca dłużej niż 3 dni musi być uzgodniona z Radą Nadzorczą Spółki i wymaga zgody Rady Nadzorczej.

Za dni przerwy w świadczeniu usług spowodowanej chorobą (udokumentowanej zwolnieniem lekarskim) wynagrodzenie Zarządzającego ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu na zasadach wskazanych w umowie.

W ramach umowy o zarządzanie Spółka zobowiązała się wobec Zarządzającego do przekazania urządzeń technicznych, wyposażenia oraz innego mienia, niezbędnego do realizacji usług zarządzania, w tym - środków łączności (telefonicznych i elektronicznych), zapewnienia samodzielnego pomieszczenia biurowego o standardzie stosownym do wykonywanej funkcji Członka Zarządu wraz z możliwością korzystania z części wspólnych budynku, w którym znajduje się siedziba Spółki, zapewnienia materiałów biurowych, oraz możliwości korzystania z ogólnodostępnych urządzeń technicznych w Spółce. Spółka dokonuje zwrotu lub opłaca inne wydatki poniesione przez Zarządzającego w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań, tj. pokrywa wydatki związane z pełnioną funkcją i realizowanym kontraktem, które mają charakter służbowy, są udokumentowane fakturą VAT wystawioną dla Spółki i zostały opłacone przez Zarządzającego lub Spółkę. Są to wydatki na: konserwację, serwisowanie lub naprawę urządzeń powierzonych zarządzającemu (komputer, telefon) – wydatki takie zwykle opłaca Spółka. Mogą to być także wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami Spółki, w tym posiłki w restauracjach, które zwykle opłaca Zarządzający ze środków własnych, a Spółka zwraca mu wyłożone kwoty.

Spółka zobowiązała się ponosić koszty utrzymania, obsługi, napraw urządzeń przekazanych do korzystania Zarządzającemu. Ustalono, że do celów związanych z wykonywaniem usług zarządzania poza siedzibą Spółki, Zarządzający jest uprawniony do wykorzystywania samochodów stanowiących mienie Spółki, a także samochodu prywatnego.

Spółka ponosi wydatki na paliwo, tj. zakup paliwa do samochodu służbowego udostępnionego Zarządzającemu przez Spółkę, przy czym zakup jest dokumentowany fakturą wystawioną dla Spółki (nabywcą wskazanym na fakturze jest Spółka). Zarządzający dokonuje zapłaty za przedmiotowe paliwo ze środków własnych (gotówką lub prywatną kartą płatniczą), a Spółka zwraca mu wyłożone kwoty.

Spółka zobowiązała się pokrywać koszty podróży służbowych dotyczących wykonywania usług zarządzania oraz do zwrotu udokumentowanych i odpowiednio uzasadnionych wydatków poniesionych przez Zarządzającego, niezbędnych do należytego wykonania omawianej umowy. Do celów podróży poza granice administracyjne miasta - związanych z należytym wykonaniem umowy, tj. do podróży w celu wykonywania przez Zarządzającego zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawczyni lub stałe miejsce wykonywania wymienionej umowy - Spółka zapewnia możliwość skorzystania przez Zarządzającego z samochodów służbowych będących jej mieniem, na zasadach obowiązujących w Spółce (wyłącznie z kierowcą, będącym pracownikiem Spółki). W przypadku skorzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego do wyżej wymienionych podróży, Spółka zobowiązała się do wypłaty należności z tego tytułu.

Podróże krajowe i zagraniczne, są podróżami służbowymi odbywanymi w związku z wykonywaniem obowiązków nałożonych na Zarządzającego w związku z pełnioną funkcją i zawartym kontraktem. W stosunku do pracy, którą Zarządzający wykonuje w siedzibie Spółki przedmiotowe podróże mają charakter incydentalny, tymczasowy i krótkotrwały – wyjazdy kilkudniowe.

Wydatki związane z podróżami krajowymi i zagranicznymi poniesione przez Zarządzającego nie zostały przez niego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – co do zasady wydatki te są dokumentowane fakturami i rachunkami wystawionymi dla Spółki, a ponadto Zarządzający nie prowadzi działalności gospodarczej. Wydatki te zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu przez Spółkę – przedmiotowe podróże mają charakter wyłącznie służbowy.

Spółka zapewnia Zarządzającemu, jego współmałżonkowi i dzieciom prowadzącym wspólne gospodarstwo domowe, korzystanie z pakietów medycznych (na chwilę obecną Spółka ich nie posiada) oraz innych pakietów usług, które udostępnia swoim pracownikom.

Spółka zobowiązała się do zawarcia na rzecz Zarządzającego umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej i pokrywania składek z tego tytułu, a gdyby Zarządzający sam zawarł taką umowę Spółka zobowiązała się do zwrotu wydatków z tytułu zawarcia tej umowy. Spółka zobowiązała się do zgłoszenia Zarządzającego do ubezpieczeń społecznych, ubezpieczenia zdrowotnego oraz opłacania składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, NFZ, FP i FGŚP, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wynagrodzenie należne Zarządzającemu składa się z części stałej stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe oraz części zmiennej stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki. Wynagrodzenie jest płacone na podstawie wystawionych rachunków lub faktur, w terminach określonych umową. Wynagrodzenie w części zmiennej jest ustalane przez Radę Nadzorczą zgodnie z postanowieniami zawartej umowy.

Zgodnie z postanowieniami umowy Zarządzający jest zobowiązany do korzystania z przekazanego mu mienia (komputer/laptop, telefon, samochód itp.) wyłącznie w celu wykonywania zawartej umowy bez prawa do udostępniania przekazanego mienia osobom trzecim. Korzystanie z telefonu komórkowego i stacjonarnego nie jest ograniczone limitem a koszty z tego tytułu ponosi Spółka. Koszty materiałów biurowych oraz koszty zakupu, utrzymania, konserwacji, naprawy itp. mienia stanowiącego własność Spółki, z którego korzysta Zarządzający ponosi Spółka.

Zgodnie z zapisami umowy każda ze Stron ponosi odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązań z tej umowy. Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego umowy, lub wykonywania funkcji członka Zarządu Spółki, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania umowy lub naruszenia przepisów prawa jeżeli nastąpiło to z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. Zgodnie z zapisem umowy Zarządzający nie ponosi odpowiedzialności związanej z ryzykiem w zarządzaniu i ryzykiem prowadzenia działalności gospodarczej Spółki, o ile nastąpiło to w ramach dozwolonego i uzasadnionego ryzyka, jeżeli Zarządzający je podejmował zgodne z przepisami prawa i nie można przypisać Zarządzającemu winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. W tym zakresie Spółka zawiera umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej organów Spółki za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem funkcji w organach Spółki i pokrywa koszty składek z tego tytułu.

Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje każdoczesnych członków Zarządu i Rady Nadzorczej (w umowie nie są wymienione imiennie żadne osoby – ubezpieczeniem są objęci wszyscy członkowie organów spółki bez względu na zmiany w ich składzie w czasie trwania ubezpieczenia), jak również ubezpieczenie może objąć inne osoby, w tym także pracowników Spółki, takich jak: prokurenci, czy Dyrektor Zarządzający.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym wynagrodzenie, które Zarządzający otrzymuje na podstawie umowy o zarządzanie prawidłowo zostało zakwalifikowane przez Wnioskodawczynię jako przychód z działalności wykonywanej osobiście w zakresie umów o zarządzanie, zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym na Wnioskodawczyni ciążą obowiązki płatnika podatku, wynikające z art. 41 i 42 ustawy PIT?
Czy nieodpłatne udostępnienie osobie zarządzającej prawa do korzystania z pomieszczenia biurowego wraz z wyposażeniem (meble), telefonów służbowych (stacjonarnego i komórkowego), komputera lub komputera przenośnego (laptopa), samochodu służbowego (wyłącznie z kierowcą) do celów przejazdów miejscowych oraz podróży służbowych (delegacje), w sytuacji gdy Spółka ponosi wszelkie koszty związane z eksploatacją, konserwacją, serwisowaniem, naprawami związanymi z korzystaniem z ww. zasobów będących własnością Spółki stanowi nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 11 ustawy PIT?
Czy zwrot lub opłacenie przez Spółkę wydatków poniesionych przez Zarządzającego na eksploatację powierzonego mienia (w tym wydatki na paliwo, konserwację, rozmowy telefoniczne, koszty utrzymania, naprawy i inne) lub innych wydatków poniesionych w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań stanowi nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 11 ustawy PIT?
Czy w przypadku odbywania przez Zarządzającego podróży (krajowych i zagranicznych) w celu wykonywania przez niego zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawczyni lub stałe miejsce wykonywania wymienionej umowy, wydatki zwrócone lub opłacone przez Spółkę za korzystanie przez Zarządzającego z prywatnego samochodu osobowego oraz związane z takimi podróżami wydatki na koszty zakwaterowania, przejazdy i wyżywienie stanowią przychód z tytułu działalności wykonywanej osobiście (nieodpłatne świadczenie), od którego Spółka ma obowiązek obliczyć, pobrać i odprowadzić podatek dochodowy?
Czy opłacone przez Spółkę lub zwrócone Zarządzającemu koszty konferencji, seminariów i szkoleń związanych ze świadczonymi usługami zarządzania stanowią dla Zarządzającego przychód z działalności świadczonej osobiście (nieodpłatne świadczenia)?
Czy opłacone przez Spółkę lub zwrócone Zarządzającemu koszty umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności OC organów Spółki za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem funkcji w organach Spółki należy zaliczyć do przychodu Zarządzającego z działalności wykonywanej osobiście, od której Wnioskodawczyni jest zobowiązana pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, analizując zapisy zawartej umowy oraz przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynagrodzenie Zarządzającego należy zakwalifikować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 9 ustawy PIT za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w przywołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT uważa się: przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Mając na uwadze zapisy umowy o świadczenie usług zarządzania, zawartej pomiędzy Spółką i osobą fizyczną Wnioskodawczyni uważa, że przychody Zarządzającego uzyskane z tytułu świadczenia usług zarządzania w związku ze sprawowaniem funkcji Prezesa Zarządu Spółki, stosownie do zawartej umowy, zaliczyć należy do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody te podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych za pośrednictwem płatnika na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z ogólnej definicji przychodów określonej w art. 11 ust. 1 ustawy PIT wynika, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się w sposób określony w art. 11 ust. 2 i 2a ustawy PIT.

Zgodnie z praktyką organów podatkowych i orzecznictwem sądów administracyjnych za nieodpłatne świadczenia, o których mowa w art. 11 ustawy PIT należy uznać „wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy" (np. uchwała Izby Finansowej NSA z 24 października 2011 r., II FPS 7/10) - oznacza to, że przychodem może być tylko takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter definitywny i trwały oraz „prawnie uchwytny" - cechą przychodu z nieodpłatnych świadczeń jest uzyskanie korzyści pod tytułem darmym, bez ekwiwalentnego świadczenia. Zatem w ocenie Spółki w przypadku korzystania przez Zarządzającego z pomieszczeń biurowych z wyposażeniem nie dochodzi do uzyskania przez niego - kosztem Spółki - definitywnego i trwałego przysporzenia majątkowego pod tytułem darmym, bez ekwiwalentnego świadczenia, albowiem z mocy prawa i zawartej umowy oraz z charakteru pełnionej funkcji Zarządzający jest obowiązany do świadczenia usług w siedzibie Spółki. Zatem Wnioskodawczyni uważa, że Zarządzający w tym przypadku nie uzyskuje przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Podobnie wykorzystywanie przez Zarządzającego samochodu służbowego do odbywania podróży (mających charakter służbowy), korzystanie z telefonu służbowego, komputera przenośnego oraz innych urządzeń wyłącznie w celach związanych z działalnością Spółki (tj.,w celach służbowych) nie skutkuje jakimkolwiek przysporzeniem po stronie Zarządzającego, a co za tym nie będzie generowało po jego stronie przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych, zatem dla Wnioskodawczyni nie będzie skutkowało obowiązkiem w zakresie poboru podatku dochodowego.

Zdaniem Spółki, podobnie jak w zaprezentowanym powyżej stanowisku w sprawie korzystania przez Zarządzającego z powierzonego mu mienia, zwrot wydatków i kosztów przez niego poniesionych na eksploatację ww. mienia (w tym wydatki na paliwo, konserwację, rozmowy telefoniczne, koszty utrzymania, naprawy i inne) lub innych wydatków poniesionych w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań i należycie udokumentowanych oraz mających charakter służbowy nie jest dla Zarządzającego przysporzeniem majątkowym więc nie będzie stanowić dla niego przychodu podatkowego, a dla Spółki nie będzie skutkować obowiązkiem poboru podatku dochodowego.

W przypadku świadczenia usług zarządzania - w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Spółki i jednocześnie stałe miejsce wykonywania umowy - zwrot: kosztów podróży, wyżywienia i zakwaterowania stanowi przychód Zarządzającego, przy czym zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b przychód ten w kwotach nieprzekraczających limitów wynikających z odpowiednich przepisów (tj. z przepisów Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej) korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (pod warunkami wymienionymi w tym przepisie ustawy PIT). Ewentualne wydatki stanowiące nadwyżkę ponad limity stanowią przychód podatkowy Zarządzającego i Spółka jest obowiązana od tych kwot pobrać podatek dochodowy. Istotne jest aby wydatki dotyczące podróży służbowych były udokumentowane i rozliczone w sposób pozwalający na jednoznaczne przyporządkowanie im charakteru służbowego.

Zdaniem Spółki w sytuacji gdy udział w konferencjach, seminariach lub szkoleniach wynika z wykonywania przez Zarządzającego obowiązków, tj. jeżeli udział w tych wydarzeniach jest elementem świadczonej usługi zarządzania i jest dla Zarządzającego obowiązkowy, to koszty uczestnictwa poniesione przez Spółkę nie będą stanowiły dla Zarządzającego przysporzenia skutkującego powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w sytuacji gdy udział w konferencjach, seminariach i szkoleniach nie jest dla Zarządzającego elementem świadczonej usługi zarządzania lub nie jest obowiązkowy wtedy powstanie u niego przychód z nieodpłatnych świadczeń i z tych tytułów na Spółce będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W ocenie Spółki, w przypadku zawarcia umowy o odpowiedzialności cywilnej OC - o której mowa w opisie stanu faktycznego - bez znaczenia będzie czy umowę zawrze Spółka i ubezpieczy Zarządzającego, czy też Zarządzający ubezpieczy się sam, a Spółka zwróci mu koszty zapłaconych składek. W obu tych przypadkach przysporzenie majątkowe jest po stronie Zarządzającego, a co za tym uzyska on przychód w wysokości opłaconych składek, przy czym będzie to przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 9 ustawy PIT, a Spółka będzie obowiązana pobrać z tego tytułu podatek dochodowy i odprowadzić go na rachunek właściwego organu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe – w części dotyczącej zakwalifikowania wynagrodzenia Zarządzającego do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz skutków podatkowych opłacenia przez Spółkę składki ubezpieczeniowej w związku z zawartą przez nią umową ubezpieczenia OC obejmującą otwarty krąg osób ubezpieczeniowych i jest prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1pkt 2 – działalność wykonywana osobiście.

Natomiast poszczególne kategorie przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymienione zostały przez Ustawodawcę w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Natomiast w myśl przepisu art. 13 pkt 9 ww. ustawy, za przychody o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menadżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką, czy instytucją. Natomiast wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej, w takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ww. ustawy.

Należy bowiem mieć na uwadze, że jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. akt III UZP 2/15 „w spółkach kapitałowych zawarcie kontraktu menadżerskiego z członkiem zarządu kreuje wtórną podstawę powiązania menadżera ze spółką, bowiem podstawowe znaczenie ma powołanie go na członka zarządu tworzące stosunek członkostwa w zarządzie spółki regulowany przepisami Kodeksu spółek handlowych i innymi przepisami wewnętrznymi spółki.”

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni/Spółka z o.o. zawarła umowę o świadczenie usług zarządzania z Prezesem Zarządu, który został powołany do pełnienia tej funkcji na podstawie Uchwały Rady Nadzorczej Spółki. Prezes Zarządu jest osobą fizyczną niewykonującą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i nie posiada wpisu w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przedmiotem zawartej umowy jest świadczenie usług zarządzania Spółką w związku ze sprawowaniem funkcji w Zarządzie Spółki.

Zarządzający świadczy usługi wyłącznie osobiście oraz w sposób ciągły, w warunkach pełnej dyspozycyjności.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny i zacytowane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawczynię/Spółkę Zarządzającemu – z którym zawarła umowę o zarządzanie i który został powołany do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu na podstawie Uchwały Rady Nadzorczej Spółki - należy zakwalifikować do przychodu z działalności wykonywanej osobiście wskazanej w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji na Wnioskodawczyni - jako płatniku – ciąży obowiązek naliczenia zaliczki na podatek dochodowy, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i - stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy – przekazania jej - w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ją pobrano - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby Spółki wykonuje swoje zadania.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1, w części dotyczącej zakwalifikowania wynagrodzenia Zarządzającego – Prezesa Zarządu - do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za nieprawidłowe, zaś w kwestii obowiązków jakie ciążą na płatniku w związku z wypłatą tych wynagrodzeń - należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do pytania nr 2 i 3 wskazać należy, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przychodem Zarządzającego z tytułu umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką jest zatem nie tylko wynagrodzenie z tego tytułu, ale także inne świadczenia pieniężne, świadczenia nieodpłatne oraz świadczenia częściowo odpłatne otrzymywane w związku ze sprawowaniem funkcji w zarządzie Spółki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach umowy o zarządzanie Spółka zobowiązała się wobec Zarządzającego do przekazania urządzeń technicznych, wyposażenia oraz innego mienia, niezbędnego do realizacji usług zarządzania, w tym - środków łączności (telefonicznych i elektronicznych), zapewnienia samodzielnego pomieszczenia biurowego o standardzie stosownym do wykonywanej funkcji członka Zarządu wraz z możliwością korzystania z części wspólnych budynku, w którym znajduje się siedziba Spółki, zapewnienia materiałów biurowych, oraz możliwości korzystania z ogólnodostępnych urządzeń technicznych w Spółce. Spółka zobowiązała się ponosić koszty utrzymania, obsługi, napraw urządzeń przekazanych do korzystania Zarządzającemu. Ustalono, że do celów związanych z wykonywaniem usług zarządzania poza siedzibą Spółki, Zarządzający jest uprawniony do wykorzystywania samochodów stanowiących mienie Spółki. Zgodnie z postanowieniami umowy Zarządzający jest zobowiązany do korzystania z przekazanego mu mienia (komputer/laptop, telefon, samochód itp.) wyłącznie w celu wykonywania zawartej umowy bez prawa do udostępniania przekazanego mienia osobom trzecim. Korzystanie z telefonu komórkowego i stacjonarnego nie jest ograniczone limitem, a koszty z tego tytułu ponosi Spółka. Koszty materiałów biurowych oraz koszty zakupu, utrzymania, konserwacji, naprawy itp. mienia stanowiącego własność Spółki, z którego korzysta Zarządzający ponosi Spółka. Spółka dokonuje zwrotu lub opłaca inne wydatki poniesione przez Zarządzającego w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań, tj. pokrywa wydatki związane z pełnioną funkcją i realizowanym kontraktem, które mają charakter służbowy, są udokumentowane fakturą VAT wystawioną dla Spółki i zostały opłacone przez Zarządzającego lub Spółkę. Są to wydatki na: konserwację, serwisowanie lub naprawę urządzeń powierzonych zarządzającemu (komputer, telefon) – wydatki takie zwykle opłaca Spółka. Mogą to być także wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami Spółki, w tym posiłki w restauracjach, które zwykle opłaca Zarządzający ze środków własnych, a Spółka zwraca mu wyłożone kwoty.

Spółka ponosi wydatki na paliwo, tj. zakup paliwa do samochodu służbowego udostępnionego zarządzającemu przez Spółkę, przy czym zakup jest dokumentowany fakturą wystawioną dla Spółki (nabywcą wskazanym na fakturze jest Spółka). Zarządzający dokonuje zapłaty za przedmiotowe paliwo ze środków własnych (gotówką lub prywatną kartą płatniczą), a Spółka zwraca mu wyłożone kwoty.

W świetle powyższego należy zauważyć, że udostępnienie osobie zarządzającej prawa do korzystania z pomieszczenia biurowego wraz z wyposażeniem (meble), telefonów służbowych (stacjonarnego i komórkowego), komputera lub komputera przenośnego (laptopa), samochodu służbowego (wyłącznie z kierowcą) do celów przejazdów miejscowych oraz podróży służbowych (delegacje) - jako takie nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie. W przedmiotowej sytuacji, w ww. zakresie, Zarządzający nie otrzymuje bowiem żadnej korzyści majątkowej kosztem Wnioskodawczyni/Spółki. Nie generuje to zatem po jego stronie dodatkowego przychodu z działalności wykonywanej osobiście w postaci nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawczyni/Spółce w związku z zapewnieniem ww. mienia Zarządzającemu nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Również opłacenie przez Spółkę lub zwrot Zarządzającemu wydatków na eksploatację powierzonego mienia (w tym wydatków na: paliwo, rozmowy telefoniczne, konserwację, serwisowanie, naprawy urządzeń powierzonych Zarządzającemu w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań) oraz wydatków na opłacenie posiłków z kontrahentami nie generuje po stronie Zarządzającego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni/Spółki – w zakresie pytania nr 2 i 3 -należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do pytania nr 4 wskazać należy, że z opisanego stanu faktycznego wynika ponadto, że do celów podróży poza granice administracyjne miasta, związanych z należytym wykonaniem umowy, tj. do podróży w celu wykonywania przez Zarządzającego zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawczyni/Spółki lub stałe miejsce wykonywania wymienionej umowy, Spółka zapewnia możliwość skorzystania przez Zarządzającego z samochodów służbowych będących jej mieniem, na zasadach obowiązujących w Spółce (wyłącznie z kierowcą, będącym pracownikiem Spółki). W przypadku skorzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego do wyżej wymienionych podróży Spółka zobowiązała się do wypłaty należności z tego tytułu.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że sfinansowanie przez Spółkę Zarządzającemu wydatków związanych z podróżami krajowymi i zagranicznymi wykonywanymi w ramach obowiązków wynikających z umowy o zarządzanie skutkuje powstaniem po stronie Zarządzającego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Przy czym wskazać należy, że wartość świadczeń z tytułu ww. podróży – po spełnieniu określonych warunków – może być jednak zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnym przepisem, o którym mowa powyżej jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U z 2013 r., poz.167).

Z § 1 ww. rozporządzenia wynika, że rozporządzenie to określa wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej:

na obszarze kraju, zwanej dalej „podróżą krajową”;
poza granicami kraju, zwanej dalej „podróżą zagraniczną”.

W myśl § 2 ww. rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

diety;
zwrot kosztów:

przejazdów,
dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
noclegów,
innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Przepisy tego rozporządzenia podają także limity wydatków, do ponoszenia których zobowiązany jest pracodawca, a tym samym limity uprawniające do zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednak należy, że aby przedmiotowe świadczenia - do wysokości określonej w odrębnych przepisach - korzystały ze zwolnienia muszą zostać spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Z zacytowanych przepisów wynika zatem, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest uzyskanie tych świadczeń przez osobę będącą w podróży pod warunkiem, że wypłacone należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz aby wydatki zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący.

Należy zaznaczyć, że w powołanym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. Różnica treści lit. a) i b) w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy związana jest jednak wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666 ze zm.). Przywołać w tym miejscu należy więc definicję podróży służbowej zawartą w przepisach Kodeksu pracy, którą posiłkowo stosuje się przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z art. 775 § 1 Kodeksu pracy wynika, że za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika.

Jednakże dla właściwej definicji pojęcia podróży, określającej jej cechy istotne, przydatny może okazać się dorobek orzeczniczy dotyczący podróży służbowej, np. uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2008 r., sygn. akt II PZP 11/08, w której Sąd ten - odwołując się do definicji podróży służbowej zawartej w art. 775 § 1 Kodeksu pracy - wskazał, że „przepis ten odnosi się jedynie do zadania rozumianego jako zdarzenie indydentalne w stosunku do pracy umówionej i wykonywanej zwykle w ramach stosunku pracy.”

Pomimo, że przywołane orzecznictwo dotyczyło pojęcia podróży służbowej, która, jak wskazano, ma węższy zakres niż pojęcie „podróży”, niemniej jednak należy uznać, że indydentalny charakter w stosunku do pracy umówionej jest wpisany w pojęcie każdej podróży.

Pomijając zatem uwarunkowania tego przepisu dotyczące stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, przyjąć należy, że podróżą w przedstawionym stanie faktycznym jest wykonywanie zadania incydentalnego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawczyni/Spółki lub stałe miejsce wykonywania zadań Zarządzającego.

W konsekwencji zwrot lub opłacenie przez Spółkę kosztów wykorzystywania przez Zarządzającego prywatnego samochodu do podróży krajowej lub zagranicznej (która ma charakter incydentalny), w celu wykonywania przez niego zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawczyni/Spółki lub stałe miejsce wykonywania przez Zarządzającego ww. umowy, a także związane z taką podróżą wydatki na koszty przejazdów, zakwaterowania i wyżywienia korzystają ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości limitów określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Zarządzającego oraz zostało poniesione w celu osiągnięcia przychodów Spółki. W takim przypadku na Wnioskodawczyni nie ciążą obowiązki płatnika.

Natomiast – jak słusznie wskazuje Wnioskodawczyni/Spółka - ewentualna nadwyżka ww. wydatków ponad określony limit podlega opodatkowaniu jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zaliczyć do przychodów Zarządzającego z działalności wykonywanej osobiście. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawczyni ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni – w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pytania nr 5 wskazać należy, że z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zarządzający jest uprawniony do uczestniczenia w konferencjach, seminariach i innych wydarzeniach, na koszt Spółki, o ile ich zakres, tematyka jest związana z działalnością Spółki. Na Zarządzającym w tym zakresie spoczywa obowiązek aktywnego udziału w wymienionych wydarzeniach. Zarządzający jest także zobowiązany do udziału w szkoleniach związanych z zakresem wykonywanych na rzecz Spółki usług zarządzania, objętych zatwierdzonym na dany rok obrotowy Spółki planem rzeczowo - finansowym. Koszty tych szkoleń ponosi Spółka.

Konferencje i seminaria nie mają na celu podnoszenia wiedzy Zarządzającego, a ich celem jest promowanie Spółki, prezentacja Spółki i możliwości jej dalszego rozwoju, pozyskiwanie dla Spółki informacji o sposobach i możliwościach inwestowania i pozyskiwania inwestorów, źródeł finansowania, itp.

W przypadku, gdy Spółka finansuje Zarządzającemu koszty uczestnictwa w konferencjach i seminariach (które nie mają na celu podnoszenia wiedzy Zarządzającego, a ich celem jest promowanie Spółki, reprezentacja Spółki, pozyskiwanie informacji co do możliwości jej dalszego rozwoju, pozyskiwanie dla Spółki informacji o sposobach i możliwościach inwestowania i pozyskiwania inwestorów, źródeł finansowania) poprzez opłacenie lub zwrócenie uprzednio poniesionych przez Zarządzającego wydatków, to należy przyjąć, że koszty te są wydatkami na reprezentację Spółki na zewnątrz, a w konsekwencji, sfinansowanie Zarządzającemu ww. wydatków nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Należy bowiem zauważyć, że reprezentowanie Spółki na zewnątrz, jako członek organu zarządzającego jest co do zasady jednym z obowiązków Zarządzającego określonych w zawartej ze Spółką umowie. Nie sposób zatem mówić o powstaniu przychodu po stronie podatnika w sytuacji, gdy uczestnictwo w konferencji, seminarium i reprezentacja Spółki, pozyskiwanie informacji co do możliwości jej dalszego rozwoju i sposobach oraz możliwościach inwestowania i pozyskiwania inwestorów jest jednym z warunków wykonywania umowy, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. rozwiązaniem umowy.

Odnosząc się natomiast do kwestii finansowania przez Spółkę kosztów uczestnictwa w szkoleniach stwierdzić należy, że co do zasady tego typu świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji, gdy udział Zarządzającego w szkoleniu nastawiony jest na poszerzenie jego indywidualnej wiedzy i umiejętności, Zarządzający otrzymuje konkretne przysporzenie majątkowe, bowiem gdyby nie pokrycie tych wydatków przez Spółkę - Zarządzający musiałby ponieść taki koszt z własnych środków. Wyjątkiem od powyższej zasady jest jedynie przypadek, gdy Zarządzający został zobowiązany, (np. w ramach zawartej umowy) do obowiązkowego uczestnictwa w konkretnych szkoleniach). W opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni/Spółka wprost poinformowała, że Zarządzający jest zobowiązany do udziału w szkoleniach związanych z zakresem wykonywanych na rzecz Spółki usług zarządzania, objętych zatwierdzonym za dany rok obrotowy Spółki planem rzeczowo-finansowym, zatem w takiej sytuacji nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie Zarządzającego, gdyż uczestnictwo w takich szkoleniach jest jednym z warunków wykonywania umowy. W tej kwestii zastosowanie znajduje też orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K7/13, w którym wskazano, że aby można mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenie, musi dojść do uzyskania korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który podatnik musiałby ponieść. W sytuacji, w której Zarządzający obowiązkowo odbywa szkolenie, które leży w interesie Spółki i za które sam by nie zapłacił - nie można mówić o powstaniu jakiegokolwiek przychodu.

Wobec powyższego należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni/Spółki, zgodnie z którym w sytuacji gdy udział w konferencjach, seminariach lub szkoleniach wynika z wykonywania przez Zarządzającego obowiązków, tj. jeżeli udział w tych wydarzeniach jest elementem świadczonej usługi zarządzania i jest dla Zarządzającego obowiązkowy, to koszty uczestnictwa poniesione przez Spółkę nie stanowią dla Zarządzającego przysporzenia skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni/Spółki – w części dotyczącej pytania nr 5 uznać za prawidłowe.

Odnosząc się zaś do pytania nr 6 należy wskazać, że zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Natomiast stosownie do przepisu art. 822 § 1 ww. ustawy przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści tego przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. członka zarządu, członka rady nadzorczej, dyrektora itd.). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje - co do zasady - powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z zapisami umowy każda ze Stron ponosi odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązań z tej umowy. Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez Zarządzającego umowy, lub wykonywania funkcji członka zarządu Spółki, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania umowy lub naruszenia przepisów prawa jeżeli nastąpiło to z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. Zgodnie z zapisem umowy Zarządzający nie ponosi odpowiedzialności związanej z ryzykiem w zarządzaniu i ryzykiem prowadzenia działalności gospodarczej Spółki, o ile nastąpiło to w ramach dozwolonego i uzasadnionego ryzyka, jeżeli Zarządzający je podejmował zgodne z przepisami prawa i nie można przypisać Zarządzającemu winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. W tym zakresie Spółka zawiera umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej organów Spółki za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem funkcji w organach Spółki i pokrywa koszty składek z tego tytułu.

W świetle powyższego, w sytuacji, gdy to Spółka dokonuje zwrotu Zarządzającemu wydatków, które on poniósł w związku z zawarciem przez siebie umowy ubezpieczenia niewątpliwie korzyścią majątkową dla Zarządzającego, jest zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że koszt zwróconej Zarządzającemu uprzednio opłaconej przez niego składki z tego tytułu stanowi dla niego przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem – w związku z pokryciem przez Spółkę kosztów składki na ubezpieczenie OC Prezesa Zarządu - na Wnioskodawczyni/Spółce ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do sytuacji, w której to Spółka zawiera umowę ubezpieczenia i opłaca z tego tytułu składki OC wskazać należy, że kwestia przychodu z tytułu uzyskania nieodpłatnego świadczenia w postaci opłaconej składki OC dla zarządzającego uzależniona jest od szeregu okoliczności faktycznych danej sprawy. Istotne jest to, czy osoby objęte ubezpieczeniem na dzień zapłaty składki są znane, tj. czy krąg osób objętych ochroną od odpowiedzialności cywilnej na dzień zapłaty składki wynikającej z tego ubezpieczenia jest zbiorem zamkniętym, czy może jednak ubezpieczenie obejmuje zarówno obecne jak i potencjalnie przyszłe osoby pełniące funkcje objęte zakresem ubezpieczenia.

Jeżeli krąg osób objętych ubezpieczeniem OC na dzień zapłaty składki wynikającej z tego ubezpieczenie jest zbiorem zamkniętym, a zakres odpowiedzialności tych osób jest tożsamy (bądź umowa ubezpieczenia zawiera zapisy pozwalające na rozgraniczenie opłaty za ubezpieczenie w odniesieniu do poszczególnych zakresów odpowiedzialności) – to w takiej sytuacji nie ma przeszkód, aby po stronie osób objętych ubezpieczeniem rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli natomiast nie da się precyzyjnie określić, jaka cześć ogólnej składki ubezpieczenia przypada na konkretną osobę (otwarty krąg osób objętych ubezpieczeniem, bądź różny jest zakres odpowiedzialności poszczególnych ubezpieczonych) – wówczas nie można stwierdzić, że po stronie zarządzającego powstaje przychód podlegający opodatkowaniu. Zgodnie bowiem z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, o powstaniu przychodu z nieodpłatnego świadczenia można mówić jedynie wtedy, gdy istnieje możliwość indywidualnego ustalenia wartości świadczenia przypadającego na każdą z osób (w tym przypadku – na każdego ubezpieczonego).

Skoro zatem – w opisanym stanie faktycznym - w sytuacji, gdy to Spółka zawiera umowę ubezpieczenia i opłaca z tego tytułu składki OC, a krąg osób objętych tą ochroną jest zbiorem otwartym stwierdzić należy, że po stronie Zarządzającego nie powstaje przychód z działalności wykonywanej osobiście, a tym samym - w związku z zaistniałą sytuacją - na Wnioskodawczyni/Spółce nie ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni/Spółki - w części dotyczącej powstania przychodu po stronie Zarządzającego w związku ze zwrotem mu uprzednio poniesionych kosztów związanych z zawarciem przez niego umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej należało uznać za prawidłowe. Natomiast stanowisko Spółki odnoszące się do skutków podatkowych opłacenia przez nią składki ubezpieczeniowej w związku z zawartą przez Spółkę umową ubezpieczenia OC obejmującą otwarty krąg osób ubezpieczeniowych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin