Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.404.2017.1.AKR
z 12 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku sygnowanym datą 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania w związku z otrzymanym dofinansowaniem do wyposażenia warsztatu lakierniczego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania w związku z otrzymanym dofinansowaniem do wyposażenia warsztatu lakierniczego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, zamierza podpisać kontrakt handlowy z kontrahentem (zwanym dalej Producentem) regulujący ich wzajemną współpracę na pięć kolejnych lat. Ponieważ Producent jest zainteresowany stałym rozwojem i poszerzaniem rynku na oferowane przez siebie Produkty, proponuje Wnioskodawcy realizację następujących świadczeń:

1. Udzielenie procentowego bonusu od wartości zakupionych Produktów pod warunkiem dokonania przez Wnioskodawcę zakupów na co najmniej określonym w kontrakcie poziomie.
2. Dofinansowania w określonej kontraktem wysokości, przeznaczonego na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego, wypłaconego jednorazowo Wnioskodawcy przez Producenta.
3. Sprzedaży pakietu startowego Produktów o określonej kontraktem wartości.
4. Sprawowanie doraźnej opieki technicznej świadczonej przez Producenta w razie problemów związanych z wykorzystaniem Produktów przez Wnioskodawcę w okresie obowiązywania kontraktu.
5. Przeprowadzania okresowych audytów technicznych, polegających na sprawdzaniu zgodności sposobu wykorzystania przez Wnioskodawcę technologii w serwisie lakierniczym ze standardami technologicznymi Producenta i udzielaniu ewentualnych wskazówek odnośnie korzystania przez Wnioskodawcę z technologii Producenta w okresie obowiązywania kontraktu (wyłącznie na pisemne żądanie Wnioskodawcy).
6. Przeprowadzaniu cyklicznych szkoleń personelu Wnioskodawcy w zakresie nowych Produktów i technologii ich wykorzystania, które odbywać się będą w centrum szkoleniowym Producenta, w siedzibie Wnioskodawcy lub innym uzgodnionym miejscu, a także przeprowadzaniu szkoleń dla nowych pracowników lakierni Wnioskodawcy, w okresie obowiązywania kontraktu.
7. Uzupełnianiu baz danych o Produktach oraz stosowanych recepturach w okresie obowiązywania kontraktu.
   
   

W zamian za ww. świadczenia Wnioskodawca zainteresowany współpracą handlową z Producentem zobowiązuje się w okresie trwania kontraktu do:

1. Wykorzystywania w prowadzonej przez siebie działalności związanej z renowacją i naprawą powypadkową powierzchni lakierniczych jedynie Produktów oferowanych przez Producenta.
2. Zakupu w każdym roku obowiązywania kontraktu Produktów na co najmniej określoną w kontrakcie kwotę, przy czym zobowiązanie uznaje się za zrealizowane z dniem opłacenia w całości przez Wnioskodawcę cen sprzedaży Produktów.
3. Regulowania zobowiązań wobec Producenta w określonym w kontrakcie terminie.
   
   

Kontrakt będzie zawarty na okres pięciu lat z opcją jego przedłużenia w celu umożliwienia Wnioskodawcy wywiązania się ze zobowiązań wynikających z kontraktu.

W przypadku rozwiązania kontraktu we wskazanych przypadkach Wnioskodawca będzie zmuszony do zwrotu kwoty dofinansowania oraz kary umownej w określonej proporcji.

Zaznaczyć należy, że żadne ze świadczeń (zwłaszcza dofinansowanie na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego), do których zobowiązał się Producent nie byłoby możliwe do zrealizowania bez podpisania przedmiotowego kontraktu handlowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo sądzi, iż otrzymanie przez Wnioskodawcę dofinansowania do wyposażenia warsztatu lakierniczego opisanego w kontrakcie z Producentem lakierów, powinno być udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą VAT, czy też jego wartość nie stanowi podstawy opodatkowania VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość dofinansowania opisanego w kontrakcie z Producentem nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, ponieważ:

• Wnioskodawca w zamian za ww. świadczenie zobowiązuje się tylko do dokonywania zakupu produktów (stosowanych w prowadzonej przez siebie działalności) wyłącznie u Producenta. Czynność ta nie stanowi czynności ekwiwalentnej wobec wartości oferowanych przez Producenta świadczeń, gdyż nie widać po stronie Producenta szczególnej korzyści z powodu dokonywanych przez Wnioskodawcę zakupów. Jest to zwykłe działanie Wnioskodawcy, które zwiększy jedynie obrót pomiędzy Wnioskodawcą a Producentem. Dofinansowanie oferowane przez Producenta nie jest zatem zapłatą ponoszoną na poczet jakichkolwiek usług wykonywanych przez Wnioskodawcę w trakcie trwania umowy handlowej. W tej sytuacji Wnioskodawca nie dokumentuje świadczenia fakturą VAT (TSUE w orzeczeniu z dnia 9 października 2001 r. w sprawie C-409/98 Mirror Group plc.)
• otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie ukierunkowane jest na dofinansowanie jego kosztów wyposażenia, przez to ogólny rozwój przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Nie ma natomiast bezpośredniego wpływu na cenę czynności świadczonych przez Wnioskodawcę a podlegających opodatkowaniu VAT, więc nie stanowi obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, czyli nie zwiększa podstawy opodatkowania VAT. Jest to dotacja, która ma charakter podmiotowy, tzn. jest związana z ogólną działalnością Wnioskodawcy.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Aby zatem daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku,
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Z kolei w myśl art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Stosownie do art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy w całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, zamierza podpisać kontrakt handlowy z kontrahentem (zwanym dalej Producentem) regulujący ich wzajemną współpracę na pięć kolejnych lat. Ponieważ Producent jest zainteresowany stałym rozwojem i poszerzaniem rynku na oferowane przez siebie Produkty, proponuje Wnioskodawcy realizację następujących świadczeń:

1. Udzielenie procentowego bonusu od wartości zakupionych Produktów pod warunkiem dokonania przez Wnioskodawcę zakupów na co najmniej określonym w kontrakcie poziomie.
2. Dofinansowania w określonej kontraktem wysokości, przeznaczonego na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego, wypłaconego jednorazowo Wnioskodawcy przez Producenta.
3. Sprzedaży pakietu startowego Produktów o określonej kontraktem wartości.
4. Sprawowanie doraźnej opieki technicznej świadczonej przez Producenta w razie problemów związanych z wykorzystaniem Produktów przez Wnioskodawcę w okresie obowiązywania kontraktu.
5. Przeprowadzania okresowych audytów technicznych, polegających na sprawdzaniu zgodności sposobu wykorzystania przez Wnioskodawcę technologii w serwisie lakierniczym ze standardami technologicznymi Producenta i udzielaniu ewentualnych wskazówek odnośnie korzystania przez Wnioskodawcę z technologii Producenta w okresie obowiązywania kontraktu (wyłącznie na pisemne żądanie Wnioskodawcy).
6. Przeprowadzaniu cyklicznych szkoleń personelu Wnioskodawcy w zakresie nowych Produktów i technologii ich wykorzystania, które odbywać się będą w centrum szkoleniowym Producenta, w siedzibie Wnioskodawcy lub innym uzgodnionym miejscu, a także przeprowadzaniu szkoleń dla nowych pracowników lakierni Wnioskodawcy, w okresie obowiązywania kontraktu.
7. Uzupełnianiu baz danych o Produktach oraz stosowanych recepturach w okresie obowiązywania kontraktu.
   
   

W zamian za ww. świadczenia Wnioskodawca zainteresowany współpracą handlową z Producentem zobowiązuje się w okresie trwania kontraktu do:

1. Wykorzystywania w prowadzonej przez siebie działalności związanej z renowacją i naprawą powypadkową powierzchni lakierniczych jedynie Produktów oferowanych przez Producenta.
2. Zakupu w każdym roku obowiązywania kontraktu Produktów na co najmniej określoną w kontrakcie kwotę, przy czym zobowiązanie uznaje się za zrealizowane z dniem opłacenia w całości przez Wnioskodawcę cen sprzedaży Produktów.
3. Regulowania zobowiązań wobec Producenta w określonym w kontrakcie terminie.
   
   

Kontrakt będzie zawarty na okres pięciu lat z opcją jego przedłużenia w celu umożliwienia Wnioskodawcy wywiązania się ze zobowiązań wynikających z kontraktu. W przypadku rozwiązania kontraktu we wskazanych przypadkach Wnioskodawca będzie zmuszony do zwrotu kwoty dofinansowania oraz kary umownej w określonej proporcji. Żadne ze świadczeń (zwłaszcza dofinansowanie na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego), do których zobowiązał się Producent nie byłoby możliwe do zrealizowania bez podpisania przedmiotowego kontraktu handlowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy otrzymanie przez niego dofinansowanie do wyposażenia warsztatu lakierniczego opisanego w kontrakcie z producentem lakierów, powinno być udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą VAT, czy też jego wartość nie stanowi podstawy opodatkowania VAT.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które nie jest dostawą towarów, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy tym, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że otrzymane w określonej kontraktem wysokości dofinansowanie ma być przeznczone na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego. Z wniosku wynika również, że zwłaszcza przedmiotowe dofinansowanie na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego, do którego zobowiązał się Producent, nie byłoby możliwe do zrealizowania bez podpisania kontraktu handlowego. W zamian za świadczenie m.in. dotyczące dofinansowania wyposażenia serwisu Wnioskodawca w kontrakcie zobowiąże się do wykorzystywania w prowadzonej przez siebie działalności związanej z renowacją i naprawą powypadkową powierzchni lakierniczych jedynie Produktów oferowanych przez Producenta, zakupu w każdym roku obowiązywania kontraktu Produktów na co najmniej określoną w kontrakcie kwotę, przy czym zobowiązanie uznaje się za zrealizowane z dniem opłacenia w całości przez Wnioskodawcę cen sprzedaży Produktów oraz regulowania zobowiązań wobec Producenta w określonym w kontrakcie terminie.

Wobec tego przedmiotowe dofinansowanie na wyposażenie serwisu w rzeczywistości jest wynagrodzeniem Wnioskodawcy. Wnioskodawca w związku z przyznanym dofinansowaniem jest zobowiązany do wykonania na rzecz Spółki konkretnych świadczeń. Przy tym, świadczenia te są wykonywane w związku z zawartą umową – kontraktem handlowym, z którego wynika, że Wnioskodawca zobowiązuje się w okresie trwania kontraktu do:

• wykorzystywania w swojej działalności jedynie Produktów oferowanych przez Producenta,
• zakupu określonej ilości Produktów Producenta w każdym roku i opłacenia ich w całości po cenach Producenta,
• regulowania zobowiązań wobec Producenta w określonym terminie.
  
  

Z kontraktu tego wynika wyraźna i bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę (Wnioskodawcy) w postaci m.in. wynagrodzenia (dofinansowania na wyposażenie serwisu).

Tym samym, w opisanej sytuacji występuje element wzajemności wykonywanych przez Wnioskodawcę świadczeń na rzecz Producenta z wypłacanym przez niego wynagrodzeniem w postaci przyznania dofinansowania na wyposażenie serwisu.

Wobec tego, przyznane przez Producenta wynagrodzenie w postaci dofinansowania do wyposażenia serwisu blacharsko-lakierniczego, stanowi wynagrodzenie za wyświadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz Partnera usług. Czynności te, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w powiązaniu z art. 8 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, czynność tę zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, należy udokumentować fakturą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.