Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.783.2017.2.APR
z 3 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2017 r. (data wpływu 15 listopada 2017 r.), uzupełnionym w dniu 4 grudnia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy realizacji inwestycji w związku z projektem pn.: „P.”– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy realizacji inwestycji w związku z projektem pn.: „P.”.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto (dalej: Wnioskodawca lub Miasto) jest zarejestrowane jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Miasto będąc podatnikiem VAT składa do właściwego urzędu skarbowego deklaracje VAT-7. W 2017 r. Wnioskodawca realizował projekt pod tytułem: „P.

Projekt, będący kontynuacją przebudowy ul. …leżącej w ciągu drogi wojewódzkiej …. w obszarze Miasta, mający na celu zwiększenie efektywności energetycznej transportu miejskiego oraz rozwój zrównoważonego transportu publicznego, zakładał:

• budowę układu torowego wraz z odwodnieniem w ulicy …i ulicy…., w środkowych, istniejących i przygotowanych w tym celu pasach rozdziału,
• budowę peronów przystanków tramwajowych wraz z wiatami przystankowymi oraz przebudowę przejść dla pieszych i innych elementów wyposażenia systemu drogowego,
• budowę i przebudowę sygnalizacji świetlnej w ramach poprawy bezpieczeństwa ruchu,
• budowę sieci trakcyjnej w ul. ….i ul….., budowę kabli trakcyjnych zasilających i powrotnych,
• przebudowę stacji prostownikowej przy ul……,
• wykonanie oznakowania poziomego i pionowego,
• wykonanie zieleni.

Realizacja projektu odciąży układ drogowy w centralnej części miasta w zakresie komunikacji samochodowej na korzyść komunikacji zbiorowej, z której korzystają nie tylko mieszkańcy ..., ale również jego obszaru funkcjonalnego Z., uczący się i pracujący w ... oraz korzystający z usług publicznych tu zlokalizowanych. Przyczyni się to do zwiększenia mobilności miejskiej w miejskim obszarze funkcjonalnym.

Budowa sieci komunikacji tramwajowej jest optymalnym rozwiązaniem dla stworzenia w obszarze funkcjonalnym Miasta sprawnego systemu komunikacji zbiorowej i ograniczenia uciążliwości transportu dla środowiska. Rozwiązanie proponujące krótszy czas przejazdu za pomocą transportu tramwajowego przyczyni się do ograniczenia transportu autobusowego, a tym samym ograniczenia emisji gazów cieplarnianych.

Uzyskane dofinansowanie z Unii Europejskiej nie jest pomocą bezzwrotną, o której mowa w rozdziale VI rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz.1336).

Bezpośrednim celem realizacji projektu jest poprawa zrównoważonej mobilności mieszkańców w miejskim obszarze funkcjonalnym ... - Z., poprzez budowę torowiska i trakcji tramwajowej w ul. ….i ul. ….wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą.

Cele pośrednie realizacji projektu to:

• rozwój zrównoważonego publicznego niskoemisyjnego transportu zbiorowego,
• poprawa przepustowości układu komunikacyjnego w obszarze funkcjonalnym miasta,
• usprawnienie systemu komunikacji zbiorowej poprzez szybsze, bezpośrednie połączenie przez centrum miasta,
• poprawa efektywności funkcjonowania systemu transportowego obszaru funkcjonalnego miasta, odciążenie zatłoczonych ulic w centrum miasta oraz wzrost bezpieczeństwa ruchu,
• zwiększenie mobilności mieszkańców i obszaru funkcjonalnego Z. oraz dostępności komunikacyjnej do obszarów miejskich i usług tam zlokalizowanych,
• ograniczenie emisji szkodliwych spalin do atmosfery, co wpłynie na poprawę jakości powietrza i zdrowia mieszkańców,
• zapewnienie dostępu osobom niepełnosprawnym do publicznego transportu zbiorowego,
• podniesienie bezpieczeństwa i jakości życia mieszkańców miasta oraz gmin Z.

Zgodnie z „Wytycznymi w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014-2020”, zgodnie z postanowieniami art. 71 rozporządzenia ogólnego, trwałość projektów współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności musi być zachowana przez okres 5 lat od daty płatności końcowej na rzecz beneficjenta (tj. w przypadku, gdy w ramach rozliczenia wniosku o płatność końcową beneficjentowi przekazywane są środki - daty dokonania przelewu na rachunek bankowy beneficjenta; w pozostałych przypadkach - daty zatwierdzenia wniosku o płatność końcową).

Naruszenie zasady trwałości następuje w sytuacji wystąpienia w okresie trwałości co najmniej jednej z poniższych przesłanek:

1. zaprzestano działalności produkcyjnej lub ją relokowano poza obszar wsparcia PO,
2. nastąpiła zmiana własności (rozumiana jako rozporządzenie prawem własności) elementu współfinansowanej infrastruktury, która daje przedsiębiorstwu lub podmiotowi publicznemu nienależne korzyści,
3. nastąpiła istotna zmiana wpływająca na charakter projektu, jego cele lub warunki realizacji, która mogłaby doprowadzić do naruszenia jego pierwotnych celów.

W związku z powyższym, właścicielem przebudowanej i nowo wybudowanej infrastruktury, po zakończeniu realizacji projektu (zarówno w okresie trwałości, jak i po jego zakończeniu), będzie Beneficjent, tj. Miasto, reprezentowane przez Prezydenta Miasta - zarządcę dróg publicznych w granicach administracyjnych miasta. W imieniu Prezydenta Miasta drogami publicznymi w granicach administracyjnych miasta zarządza Departament Zarząd Dróg Urzędu Miejskiego. Infrastruktura trakcyjna i torowa będzie zarządzana przez spółkę komunalną ….Sp. z o.o., na której majątek zostaną przekazane powstałe w wyniku realizacji projektu środki trwałe. Za eksploatację powstałej infrastruktury będzie odpowiadać Dyrektor spółki ….Sp. z o.o., ze 100% udziału Miasta. Infrastruktura w postaci wiat przystankowych zostanie przekazana na majątek spółki komunalnej - ….Sp. z o.o., ze 100% udziału Miasta, która będzie odpowiadać za ich eksploatację.

Koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją części wytworzonego majątku, związanego z elementami dróg, będą ponoszone przez Beneficjenta - Miasto, reprezentowane przez Prezydenta Miasta - zarządcę dróg publicznych w granicach administracyjnych miasta. Środki na utrzymanie infrastruktury drogowej będą zabezpieczone w budżecie Miasta.

Majątek wytworzony w ramach realizacji robót budowlanych trakcyjnych oraz robót dotyczących wiat przystankowych, zostanie przekazany aportem na majątek spółek miejskich: odpowiednio - ….Sp. z o.o. i ….Sp. z o.o. Przekazanie majątku nastąpi jako aport w 2018 r.

Miasto na prawach powiatu wnosząc aport rzeczowy do spółek prawa handlowego i cywilnego, otrzymuje w zamian udziały (akcje) spółki o określonej wartości nominalnej. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28.11.2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - rozdział 13 § 38 do 30.12.2008 r. wkłady niepieniężne do spółek prawa handlowego i cywilnego były objęte zwolnieniem. W chwili obecnej dostawa towarów lub wykonanie usług, jako aport jest rozliczane według ogólnych zasad określonych w ustawie o podatku VAT, co oznacza, że aport winien być dokumentowany fakturą sprzedaży, a stawka podatkowa wykazana na tej fakturze będzie zależna od tego, z jakim towarem lub usługą mamy do czynienia. Podstawą opodatkowania w każdym aporcie niepieniężnym będzie obrót (art. 29a ust. 1 ustawy o podatku VAT). W konsekwencji zmiany tych przepisów płatnik podatku VAT może rozliczyć podatek zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT z dnia 11.03.2004 r., tj. skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, poniesiony podatek naliczony, związany z realizacją infrastruktury, która następnie zostanie przekazana aportem do spółek komunalnych Miasta, był możliwy do odzyskania przez Beneficjenta?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT od majątku przekazanego aportem do spółki komunalnej jest możliwy do odzyskania, a co za tym idzie nie powinien być kosztem kwalifikowanym projektu. Do kosztów niekwalifikowanych Beneficjent zaliczył również proporcjonalną część kosztu usług inżyniera kontraktu, związaną z ww. robotami. Dzięki takiemu postępowaniu Beneficjent uniknie podwójnego dofinansowania w odniesieniu do podatku VAT od robót aportowanych i proporcjonalnej części usług inżyniera kontraktu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Według art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:




1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   
2. (uchylona)




2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest
   zwolniona od podatku;
   
3. (uchylony)
   
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:




1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
   
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;




5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
   
6. (uchylony)
   
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów).

Pozostaje konieczność rozstrzygnięcia czy transakcja taka jest odpłatna, czy nieodpłatna. Wskazać należy, że z odpłatnością mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, istotne jest jednak, aby była możliwa do określenia w wartościach pieniężnych. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje wymierną korzyść.

Z powyższego wynika, że wniesienie aportem infrastruktury trakcyjnej i torowej oraz wiat przystankowych do spółek kapitałowych spełni definicję odpłatnej dostawy towarów, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż od momentu aportu spółka otrzymująca infrastrukturę uzyska prawo do dysponowania nią jak właściciel.

Podstawą opodatkowania – w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy o VAT. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W art. 29a ust. 7 ustawy zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww. przepisu podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty,
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży,
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z opisu przedstawionego w stanie faktycznym wynika, że Miasto w 2017 r. realizowało inwestycję polegającą na budowie torowiska i trakcji tramwajowej wraz z peronami przystanków tramwajowych i wiatami przystankowymi. Powstałe środki trwałe zostaną przekazane do dwóch spółek komunalnych: infrastruktura torowa i trakcyjna na rzecz jednej spółki, a wiaty przystankowe na rzecz drugiej, w zamian za udziały. Przekazanie tego majątku nastąpi w formie aportu w 2018 r.

Przedstawiony stan faktyczny w świetle treści powołanych przepisów wskazuje, że Miastu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji opisanej we wniosku – stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy – w odniesieniu do wydatków, które służyły wytworzeniu środków trwałych mających podlegać przekazaniu aportem do spółek komunalnych. Aport ten stanowić będzie bowiem czynność podlegającą opodatkowaniu i niekorzystającą ze zwolnienia od podatku, co oznacza, że w tym zakresie inwestycja ma związek z czynnością opodatkowaną. Zatem, skoro – jak wskazano – przekazaniu do spółek podlegać ma infrastruktura trakcyjna i torowa oraz wiaty przystankowe, prawo do odliczenia przysługiwało Miastu w odniesieniu do podatku naliczonego od wydatków służących powstaniu tych właśnie środków trwałych (w tym wydatków związanych z pracami inżynieryjnymi i projektowymi).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Należy zastrzec, że interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od pozostałych wydatków poniesionych w ramach opisanego projektu, gdyż z treści stanowiska i zadanego pytania jasno wynikało, że Miasto jest zainteresowane interpretacją jedynie w odniesieniu do środków trwałych, które mają być przedmiotem aportu.

Ponadto informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.