Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.135.2017.2.BK
z 18 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 12 października 2017 r. (data wpływu 13 października 2017 r.), uzupełnionym 27 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy różnice kursowe wynikające z przewalutowania w celach prowadzonej działalności gospodarczej między rachunkiem w walucie obcej euro a rachunkiem w walucie polskiej spółki komandytowej stanowią podatkowe różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym stanowią w odpowiednim udziale przychody podatkowe, bądź koszty uzyskania przychodu Zainteresowanych, czy też są neutralne podatkowo – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy różnice kursowe wynikające z przewalutowania w celach prowadzonej działalności gospodarczej między rachunkiem w walucie obcej euro a rachunkiem w walucie polskiej spółki osobowej stanowią podatkowe różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym stanowią w odpowiednim udziale przychody podatkowe, bądź koszty uzyskania przychodu Zainteresowanych, czy też są neutralne podatkowo.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 listopada 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.135.2017.1.BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 listopada 2017 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: „X”
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: „Y”

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka komandytowa (dalej: „SPK” lub „Spółka”) wchodzi w skład międzynarodowej grupy kapitałowej, która jest dostawcą produktów i rozwiązań systemowych oraz technologicznych w przemyśle. Obszarem działalności Spółki jest produkcja elementów elektronicznych.

Spółka komandytowa jest spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej, dlatego też nie jest podatnikiem podatków dochodowych. Ze względu na transparentność podatkową spółki komandytowej, opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem jest osoba prawna (np. spółka z o.o.), to jej dochód z udziału w spółce komandytowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z umową spółki komandytowej jej wspólnikami są:

• „A” GmbH posiadający 99,9949% udziałów - jako komandytariusz (dalej: „Zainteresowany niebędący stroną postępowania”), będąca niemieckim rezydentem podatkowym podlegająca ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce,
• „B” sp. z o.o. posiadający 0,0051 % udziałów - jako komplementariusz (dalej: „Zainteresowany będący stroną postępowania”), będąca polskim rezydentem podatkowym podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce,

zwani dalej łącznie: „Wspólnicy” lub „Zainteresowani”).

Z uwagi na fakt, iż Wspólnicy są osobami prawnymi, skutki podatkowe związane z ich udziałem w spółce komandytowej należy rozpatrywać w oparciu o ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 z późn zm., dalej: „updop”).

W związku z powyższym, Zainteresowani „A” i „B” zobowiązani są do odprowadzenia podatku dochodowego od osób prawnych od uzyskanego w proporcji do posiadanych udziałów w Spółce, dochodu. W tym celu niezbędna jest prawidłowa kalkulacja zysku (lub straty) podatkowego Spółki zgodnie z updop.

SPK w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą posiada rachunki bankowe. Rachunki prowadzone są w walucie polskiej (dalej: „rachunek PLN”) oraz zagranicznej, tj. w walucie Euro (dalej: „rachunek EUR”) oraz w dolarach (dalej: „rachunek USD”). Środki finansowe znajdujące się na rachunku EUR oraz USD służą dokonywaniu płatności za faktury, w związku ze zobowiązaniami Spółki w walucie zagranicznej oraz do otrzymania zapłaty za należności w obcej walucie od kontrahentów Spółki. Wszystkie rachunki bankowe Spółki oraz dokonywane za ich pomocą transakcje służą działalności gospodarczej.

SPK rozpoznaje różnice kursowe na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 1 updop. Oznacza to, że Spółka ustala różnice kursowe w myśl art. 15a updop - tzw. metodą podatkową, a nie na podstawie przepisów o rachunkowości, o której stanowi art. 9b ust. 1 pkt 2 updop.

W toku prowadzonej działalności Spółka rozpoznaje 2 kategorie różnic kursowych:

• różnice kursowe powstałe na rozrachunkach oraz
• różnice kursowe od własnych środków pieniężnych zgromadzonych w walucie obcej na rachunku EUR i USD.
  
  

W celu ustalenia kolejności rozchodu waluty z rachunku walutowego spółka stosuje metodę FIFO.

Na rachunek EUR SPK uzyskuje zapłatę za wyświadczone usługi produkcyjne na rzecz niemieckiej spółki powiązanej. Spółki przyjęły do rozliczania wzajemnych transakcji właśnie walutę euro. W związku z faktem, iż SPK reguluje część zobowiązań w walucie polskiej, Spółka jest zmuszona co najmniej raz w miesiącu dokonać sprzedaży waluty euro. Faktycznie ma to miejsce poprzez dokonanie przelewu między własnymi rachunkami, tym samym dochodzi do przewalutowania określonej kwoty waluty z euro na polskie złote.

Ze względu na fakt, iż SPK rozlicza różnice kursowe według metody podatkowej, uwzględnia w kalkulacji podatku dochodowego tylko zrealizowane różnice kursowe. Spółka zalicza do zrealizowanych różnic kursowych jako przychody podatkowe bądź koszty uzyskania przychodów również wartość różnic kursowych od środków własnych, które powstają w przypadku, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków w walucie obcej w dniu ich wpływu jest odpowiednio wyższa lub niższa od wartości tych środków w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków z rachunku bankowego.

W związku z powyższym, wątpliwości Zainteresowanych dotyczą kwestii, czy w momencie wypływu środków pieniężnych z rachunku walutowego na rachunek prowadzony w polskich złotych należący do Spółki, powstają podatkowe różnice kursowe, które powinny zostać ujęte odpowiednio jako przychody bądź koszty podatkowe w rachunku Spółki, a tym samym w odpowiednim udziale stanowić przychody bądź koszty podatkowe Wnioskodawców.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy różnice kursowe wynikające z przewalutowania w celach prowadzonej działalności gospodarczej między rachunkiem w walucie obcej euro a rachunkiem w walucie polskiej spółki komandytowej stanowią podatkowe różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym stanowią w odpowiednim udziale przychody podatkowe, bądź koszty uzyskania przychodu Zainteresowanych, czy też są neutralne podatkowo?

Zdaniem Zainteresowanych, tak wyodrębnione różnice kursowe będą stanowiły odpowiednio przychody podatkowe bądź koszty uzyskania przychodu SPK, a tym samym w odpowiednim udziale przychody podatkowe bądź koszty uzyskania przychodu Wnioskodawców.

Uzasadniając powyższe stanowisko Zainteresowani wskazali co następuje:

1. Ustawa o CIT.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 z późn zm., dalej: „updop”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

W związku z powyższym, Zainteresowani zobowiązani są do odprowadzenia podatku dochodowego od osób prawnych od uzyskanego w proporcji do posiadanych udziałów w Spółce dochodu. W tym celu niezbędna jest prawidłowa kalkulacja zysku (lub straty) podatkowego Spółki zgodnie z updop.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 updop, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W ustępie 2 tego artykułu wskazano, że dodatnie różnice kursowe powstają m.in. jeżeli wartość (...) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (...). Z kolei w ustępie 3 tego artykułu analogicznie wskazano, że ujemne różnice kursowe powstają jeśli wartość (...) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (...).

W ocenie Zainteresowanych, należy przy tym mieć na uwadze art. 15a ust. 4 updop, który stanowi, że przy obliczaniu powyższych różnic kursowych należy uwzględniać kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Zdaniem Zainteresowanych, przepisy art. 15a updop pozwalają wyodrębnić dwie kategorie różnic kursowych, które powstają u podatników prowadzących działalność gospodarczą dokonujących transakcji w walutach obcych:

• różnice kursowe powstałe na rozrachunkach (różnice transakcyjne) oraz
• różnice kursowe od własnych środków lub wartości pieniężnych zgromadzonych w walucie obcej przez podmiot gospodarczy.
  
  

Z powyższego wynika, że mimo, iż wskazane rodzaje różnic są odrębne, w przypadku wydatkowania środków pieniężnych w walucie obcej na cele prowadzonej działalności gospodarczej powstają dwie kategorie różnic kursowych: na rozrachunkach i od środków własnych. Przy czym w obowiązku podatnika należy ich rozpoznanie (nie jest to tylko prawo do ustalenia różnic, lecz nałożony ustawą obowiązek).

2. Różnice kursowe od środków własnych.

Istotą różnic kursowych od środków własnych jest odzwierciedlenie przysporzenia i straty podatnika związanych z posiadaniem i obrotem środkami pieniężnymi wyrażonymi w walucie obcej, które wynikają z ruchu środków na rachunku walutowym. Wynikają one z porównania odpowiednich kursów waluty z dnia wpływu (nabycia) środków walutowych na rachunek bankowy oraz kursów z dnia wypływu tych środków.

Jeśli podatnik rozpatruje różnice kursowe na podstawie art. 15a updop, to różnice kursowe od środków własnych powstają w momencie przemieszczenia środków pieniężnych, tj. w momencie wydatkowania ich z rachunku walutowego na cele związane z działalnością gospodarczą. W obowiązku podatnika jest również ustalenie metody, zgodnie z którą będzie dokonywał kolejność wyceny środków lub wartości w walucie obcej (np. metoda LIFO bądź FIFO, czy też metoda kursów średnioważonych co wynika z art. 15a ust. 8 updop.

3. Transfer środków z rachunku walutowego na rachunek Złotowy jako sprzedaż.

Zarówno w cytowanym powyżej art. 15a ust. 2 pkt 3 jak i art. 15a ust. 3 pkt 3 updop, ustawodawca wskazuje zapłatę albo inną formę wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, jako transakcję, w wyniku której powstają podatkowe różnice kursowe. Wynika z tego, że niezależnie od przyczyny wypływu, dopóki jest on przeprowadzany na cele prowadzonej działalności gospodarczej musi skutkować powstaniem podatkowych różnic kursowych. Każdy inny wypływ z konta walutowego generuje takie same skutki jak zapłata, stąd też również wskutek dokonania przewalutowania (sprzedaży waluty euro i zakupu innej waluty - polskich złotych) poprzez wykonanie przelewu z rachunku EUR na rachunek PLN dochodzi do powstania podatkowych różnic kursowych.

Transfer środków z rachunku EUR na rachunek PLN jest transakcją związaną ze sprzedażą waluty, bowiem jednostka dokonuje sprzedaży tych walut na rzecz banku otrzymując w zamian konkretną kwotę w walucie PLN na rachunek PLN. Otrzymana kwota różni się od wartości, po której obecnie przewalutowane środki zostały wycenione na moment ich wpływu do jednostki, tym samym powstają podatkowe różnice kursowe, co, zdaniem Zainteresowanych, potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji z 8 grudnia 2010 r. ITPB1/415-922/10/WM. Z kolei w indywidualnej interpretacji z 14 grudnia 2015 r. Znak: ILPB4/4510-1-485/15-4/DS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, iż opisany powyżej charakter różnic kursowych na środkach własnych sprawia, że powstają one w oderwaniu od tego, czego dany wypływ waluty dotyczy. (...) Definicja różnic kursowych na zobowiązaniach odwołuje się bowiem do „wartości poniesionego kosztu” podczas, gdy definicja różnic kursowych na środkach własnych takiego odwołania nie zawiera. Mówi natomiast o różnicy wartości otrzymanych/nabytych środków w dniu wpływu i wypływu. Oznacza to, iż tak długo jak zestawienie ze sobą wartości środków z dnia ich wpływu i wypływu prowadzić będzie do wystąpienia różnic to powinny być one rozpoznane podatkowo jako różnice kursowe na środkach własnych.

Zgodnie z orzecznictwem sądowo administracyjnym (np. wyrok WSA sygn. akt III SA/Wa 207/16 z 21 marca 2017 r.), nie jest prawidłowym stwierdzenie, że w sytuacji przelewu środków w walucie z rachunku EUR na rachunek PLN, gdy oba należą do tej samej jednostki, następuje jedynie przemieszczenie waluty wewnątrz jednostki co tym samym skutkowałoby, że transakcja nie stanowi trwałego wypływu środków. Podnoszony jest argument, że w przypadku przewalutowania środków z rachunku EUR na rachunek PLN podmiotu, nie następuje jedynie transfer między kontami podmiotu, lecz między kontami podmiotu a kontami banku, w którym podmiot posiada swoje rachunki.

Zainteresowani zwracają ponadto uwagę, że ustawodawca nie definiuje znaczenia pojęcia „wypływ”, dlatego też należy wskazać na definicję słownikową oraz znaczenie potoczne. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, pojęcie „wypływ” oznacza „niekontrolowane przenoszenie się gdzieś kapitału, pieniędzy itp.”. Natomiast znaczenie potoczne wskazuje na każdą formę odpływu środków. Oznacza to, że jako „wypływ” obejmuje definicję również transfer środków z rachunku EUR na rachunek PLN Spółki.

Analizując treść przytoczonego powyżej przepisu w art. 15a ust. 4 updop ustawodawca wprost wskazał sprzedaż lub kupno walut obcych, jako sytuację w której uwzględniane są kursy faktycznie zastosowane. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku przewalutowania środków z rachunku EUR na rachunek PLN, bowiem w tej sytuacji bank kupuje walutę obcą od podatnika, a w ramach zapłaty dokonuje przelewu środków w PLN na rachunek PLN podatnika w kwocie będącej iloczynem wartości w walucie obcej oraz kursu kupna waluty ogłaszanego przez bank który prowadzi rachunki podatnika.

4. Zastosowanie kursów walut do obliczenia podatkowych różnic na rachunkach walutowych w przypadku transferu środków z rachunku walutowego na rachunek złotowy.

Z powyższego wynika, że w przypadku transakcji przewalutowania, tj. sprzedaży środków z rachunku EUR na rachunek PLN Spółki do wypływu środków z rachunku EUR powinien być zastosowany kurs, po którym bank kupił walutę - tj. kurs, po jakim przelane środki zostały przewalutowane przez bank na PLN.

Zgodnie z art. 15a ust. 4 updop, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w art. 15 ust. 2 i 3 updop, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także, gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W przypadku wypływu środków z rachunku EUR, kurs faktycznie zastosowany to kurs sprzedaży waluty obcej ogłaszany przez bank, w którym znajduje się rachunek walutowy. W tym przypadku bowiem doszło do faktycznej wymiany waluty obcej na polskie złote, czyli kursie po jakim bank zakupił od spółki te walutę. Należy mieć na względzie art. 15a ust. 5 updop, w myśl którego jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Mając na względzie powyższe, różnice kursowe od środków własnych podatnik (a w przedmiotowej sprawie również SPK) powinien rozpatrzyć jako różnicę pomiędzy wartością historyczną, po której środki wpłynęły na rachunek, a wartością otrzymaną z przewalutowania po kursie faktycznym, w jakim dokonano przewalutowania na rachunek PLN podatnika. Idąc za uzasadnieniem wyroku NSA z 5 lipca 2012 r. sygn. akt II FSK 2580/10, „faktycznie zastosowany kurs waluty”, to zatem taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Mógł on być rzeczywiście i naprawdę zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie.

5. Podsumowanie

Reasumując, biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy, zdaniem Zainteresowanych przedstawione różnice kursowe nie są neutralne podatkowo. Z racji tego że wykorzystane środki służą celom prowadzonej działalności gospodarczej, stąd powstałe różnice kursowe w przypadku transferu środków z rachunku EUR na rachunek PLN stanowią odpowiednio przychody podatkowe, bądź koszty uzyskania przychodów Zainteresowanych. Z kolei różnice kursowe należy rozpatrywać, jako różnice pomiędzy wartością historyczną, po której środki wpłynęły na rachunek a wartością otrzymaną z przewalutowania po kursie faktycznym, w jakim dokonano przewalutowania na rachunek PLN podatnika.

Stąd należy uznać że dotychczasowe rozliczenia Spółki oraz jej wspólników, czyli Zainteresowanych w zakresie objętym niniejszym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji są prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.