Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.383.2017.3.LZ
z 4 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2017 (data wpływu 13 września 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 3 listopada 2017 r. (data nadania 6 listopada 2017 r., data wpływu 13 listopada 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.383.2017.1.LZ z dnia 23 października 2017 r. (data nadania 23 października 2017 r., data doręczenia 30 października 2017 r.) oraz pismem z dnia 11 grudnia 2017 r. (data nadania 12 grudnia 2017 r., data wpływu 19 grudnia 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.383.2017.2.LZ z dnia 6 grudnia 2017 r. (data nadania 6 grudnia 2017 r., data doręczenia 7 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.383.2017.1.LZ z dnia 23 października 2017 r. (data nadania 23 października 2017 r., data doręczenia 30 października 2017 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię o uzupełnienie wniosku. Pismem z dnia 3 listopada 2017 r. (data nadania 6 listopada 2017 r., data wpływu 13 listopada 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami pismem z dnia 6 grudnia 2017 r. (data nadania 6 grudnia 2017 r., data doręczenia 7 grudnia 2017 r.) Nr 0114-KDIP3-3.4011.383.2017.2.LZ, tutejszy organ ponownie wezwał Wnioskodawczynię o uzupełnieni wniosku.

Pismem z dnia pismem z dnia 11 grudnia 2017 r. (data nadania 12 grudnia 2017 r., data wpływu 19 grudnia 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym z dnia 14 grudnia 2012 r. Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny nr 11 wraz z przynależną komórką piwniczną o łącznej powierzchni użytkowej 103,06 m² znajdujący się w budynku mieszkalnym wielorodzinnym wraz z udziałem wynoszącym 10306/122456 we współwłasności działki gruntu numer 4409/3 o powierzchni 0,1842 ha oraz części wspólnych budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali za łączną cenę brutto 179.244 zł. Ponadto w akcie notarialnym zapisano, że cena sprzedaży wynika z ostatecznego rozliczenia sporządzonego przez Sprzedającego ustalającego ostateczną cenę lokalu nr 11 oraz za korzystanie z miejsca postojowego. Ponadto w akcie notarialnym znalazło się oświadczenie, że w odpowiednich aktach notarialnych sporządzonych w Kancelarii Notarialnej, w której sporządzany był akt notarialny nabycia przez Wnioskodawczynię, dokonano podziału nieruchomości wspólnej do korzystania w części obejmującej miejsca postojowe w pomieszczeniu garażowym w kondygnacji podziemnej budynku mieszkalnego postanawiając, że w ramach prawa własności gruntu i wspólnych części budynku będą przysługiwać właścicielowi niewyodrębnionych lokali, a następnie stosownie do zawieranych umów właścicielom lokali nr 5,11,12,13,15,18,21 prawa do korzystania z wyłączeniem pozostałych współwłaścicieli z miejsc postojowych w pomieszczeniu garażowym w kondygnacji podziemnej budynku w następujący sposób-właścicielom lokali numer (w tym numerowi 11 nabytemu przez Wnioskodawczynię) - z miejsca postojowego o powierzchni 12.50 m². Ponadto Sprzedawca i Wnioskodawczyni oświadczyli w akcie notarialnym, że każdemu właścicielowi lokalu nr 11 będzie przysługiwać prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego. Co istotne zapłacona kwota obejmowała tylko wartość lokalu mieszkalnego, zaś miejsce postojowe zgodnie ze stanem faktycznym oraz oświadczeniem dewelopera zbywającego lokal zostało oddane do korzystania nieodpłatnie.

Wskazany zakup lokalu wraz z prawem do korzystania wyłącznego z miejsca postojowego Wnioskodawczyni w całej kwocie 179.244 zł zaliczyła jako udokumentowanie wydatków poniesionych na cele mieszkalne w ramach ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa PIT) z tytułu zbycia w dniu 27 sierpnia 2012 r. lokalu mieszkalnego za kwotę 270.000 zł.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. sprzedany w dniu 27 sierpnia 2012 r. lokal mieszkalny został nabyty w dniu 22 kwietnia 2010 r. Formą nabycia była notarialna umowa kupna-sprzedaży.
2. sprzedaż lokalu mieszkalnego w dniu 27 sierpnia 2012 r. nie była sprzedażą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
3. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.
4. w lokalu nabytym w dniu 14 grudnia 2012 r. zamieszkuje Wnioskodawczyni z rodziną i realizuje w nim własne cele mieszkaniowe.
5. Wnioskodawczyni za kwotę 179.244 zł nabyła lokal mieszkalny wraz z przynależną komórką piwniczną, udziałem we współwłasności gruntu części wspólnych budynku i urządzeń oraz w cenie tej mieściło się prawo do nieodpłatnego korzystania z miejsca postojowego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy całość kwoty za nabycie lokalu mieszkalnego nr 11 w wysokości 179.244 zł Wnioskodawczyni może zaliczyć tytułem ulgi mieszkaniowej jako udokumentowany wydatek, czy też istnieje konieczność wydzielenia i wyłączenia z tego wydatku wartości miejsca postojowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, do ulgi mieszkaniowej związanej ze zbyciem lokalu za kwotę 270.000 zł winna być zaliczona cała kwota 179.244 zł bez pomniejszania tejże kwoty o jakąkolwiek wartość (bliżej nieustaloną) miejsca postojowego, do korzystania, z którego prawo zostało ustanowione aktem notarialnym z dnia 19 września 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
   
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 22 kwietnia 2010 r. nabyła lokal mieszkalny na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Natomiast w dniu 27 sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni sprzedała ten lokal mieszkalny.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tej ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

W dniu 14 grudnia 2012 r. Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego. Zapłacona kwota obejmowała lokal mieszkalny wraz z przynależną komórką piwniczną, udziałem we współwłasności gruntu części wspólnych budynku i urządzeń oraz w cenie tej mieściło się prawo do nieodpłatnego korzystania z miejsca postojowego.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy całość kwoty za nabycia lokalu mieszkalnego może zaliczyć jako wydatek na cele mieszkaniowe, czy też istnieje konieczność wydzielenia i wyłączenia z tej kwoty wartości miejsca postojowego.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powyższe zwolnienie może obejmować taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ww. prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostałby w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód w całości korzystałby ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   
   

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia określonego w przywołanym wcześniej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zgodnie z wyżej cytowanym art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131, uważa się m.in. wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem. Oznacza to, że podatnik, który dokonał sprzedaży nieruchomości i uzyskał z tego tytułu dochód może skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych przeznaczając uzyskane środki na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. Wydatek taki stanowić może bowiem jeden z własnych celów mieszkaniowych enumeratywnie wymienionych w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Przepis ten wymienia jednak wyłącznie lokal mieszkalny oraz grunt lub prawo wieczystego użytkowania gruntu związane z tym lokalem. W przepisie nie ma mowy o innych pomieszczeniach lub miejscach, nawet jeśli znajdują się w tym samym budynku co lokal mieszkalny. Miejsce ich położenia nie czyni z nich lokalu mieszkalnego, a tylko ten wymienił w katalogu wydatków ustawodawca.

Organ w żadnym wypadku nie kwestionuje celowości posiadania miejsca postojowego, a jedynie pragnie zauważyć, że w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wymienił miejsca postojowego. Miejsce postojowe jakkolwiek przynależne jest do lokalu mieszkalnego, to jednak w żadnym wypadku nie jest lokalem mieszkalnym, a więc nie służy zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Celem ustawodawcy były preferencje dla zaspokajania potrzeb mieszkaniowych podatników, a nie zapewnienia im wygody przy parkowaniu samochodów.

Miejsce postojowe ma zapewnić Wnioskodawczyni komfort parkowania pojazdu w pobliżu miejsca zamieszkania i żadną miarą nie da się dowieść, że jego zakup jest równoznaczny z zakupem lokalu mieszkalnego, o którym mowa w zwolnieniu, nie sposób też odnaleźć w tym wydatku charakteru mieszkalnego, który przyświeca wydatkom określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Również gdyby zamiarem ustawodawcy było zwolnienie dochodu ze sprzedaży nieruchomości wydatkowanego na zakup komórki piwnicznej, to dałby temu wyraz w treści ww. przepisu. Komórka piwniczna, analogicznie jak miejsce parkingowe, nie jest lokalem mieszkalnym a więc nie służy zaspokajaniu własnych celów mieszkaniowych, bez względu na uzasadnienie posiadania takiego pomieszczenia. W związku z nieuwzględnieniem ww. wydatku w katalogu zawartym w powyższym przepisie on również nie może zostać uznany za wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe. Dlatego też przy obliczaniu dochodu zwolnionego Wnioskodawczyni nie może uwzględnić wydatku, który został poniesiony na zakup miejsca postojowego oraz komórki piwnicznej.

Należy mieć na uwadze, że za wydatki przeznaczone na własny cel mieszkaniowy mogą zostać uznane jedynie te kwoty, które dotyczą wyłącznie lokalu mieszkalnego.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być objęte wydatki poniesione tylko na lokal mieszkalny służący zapewnieniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Za wydatek przeznaczony zgodnie z analizowanym zwolnieniem nie można uznać sytuacji, gdy podatnik nabywa również miejsce postojowe, w którym de nomine nie zamieszkuje, lecz z którego de facto korzysta dla realizacji innych celów. Nabycie miejsca postojowego, nie zostało objęte jako jeden z własnych celów mieszkaniowych wymienionych w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy, ze względu na fakt, że służy wyłącznie realizacji celu niemieszkalnego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że wydatkowanie środków ze sprzedaży nieruchomości na zakup lokalu mieszkalnego, w sytuacji gdy kwota zapłacona za nabycie nieruchomości obejmuje również prawo do korzystania z miejsca postojowego, oraz na zakup komórki piwnicznej, Wnioskodawczyni nie może uznać jako wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. l pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków na miejsce postojowe i komórkę piwniczną.

W konsekwencji, jeśli w zawartym akcie notarialnym cena nabycia nieruchomości obejmuje lokal mieszkalny wraz z przynależną komórką piwniczną, udziałem we współwłasności gruntu części wspólnych budynku i urządzeń oraz w cenie tej mieściło się prawo do nieodpłatnego korzystania z miejsca postojowego – to Wnioskodawczyni powinna samodzielnie dokonać stosownego określenia wartości samego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności gruntu.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, kontroli celno-skarbowej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.