Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.188.2017.2.MM
z 21 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia sprawozdania finansowego do właściwego urzędu skarbowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 16 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia sprawozdania finansowego do właściwego urzędu skarbowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni prowadzi własną jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni jest jednocześnie wspólnikiem w spółce komandytowej, która prowadzi pełną rachunkowość zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Wnioskodawczyni rozlicza podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów (dalej też: PKPiR). W prowadzonej PKPiR Wnioskodawczyni jako wspólnik spółki komandytowej uwzględnia przychody i koszty dotyczące tej spółki w proporcji, W jakiej Wnioskodawczyni przysługuje prawo do udziału w zyskach tej spółki komandytowej. Wnioskodawczyni prowadząc działalność gospodarczą nie uzyskuje w roku podatkowym (kalendarzowym) przychodów przekraczających kwotę 1.200.000 euro, zatem w związku z prowadzoną własną jednoosobową działalnością gospodarczą nie składa z tej działalności sprawozdań finansowych do właściwego dla Wnioskodawczyni urzędu skarbowego.

Pismem uzupełniającym z 16 listopada 2017 r. w odpowiedzi na postawione przez Organ pytania, Wnioskodawczyni wyjaśniła, co następuje.

1. Podanie składu osobowego spółki komandytowej, tj. czy wspólnikami tej spółki są osoby fizyczne (podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych), osoby prawne (podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych), jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.
   Wspólnikami spółki komandytowej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem – komandytariuszem, są: 1) osoba prawna – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (wspólnik będący komplementariuszem), 2) dwie osoby fizyczne i Wnioskodawczyni, którzy są wspólnikami – komandytariuszami.
2. Czy organ podatkowy właściwy ze względu na adres siedziby spółki komandytowej jest organem właściwym dla przynajmniej jednego wspólnika tej spółki będącego osobą fizyczną i czy tym wspólnikiem jest Wnioskodawczyni.
   Organ podatkowy właściwy ze względu na adres siedziby spółki komandytowej i organ podatkowy właściwy dla Wnioskodawczyni są różne.
3. W przypadku gdy organ podatkowy, o którym mowa w pkt 1, nie jest właściwy dla żadnego wspólnika spółki komandytowej, czy wspólnicy dokonali wyboru wspólnika właściwego do złożenia sprawozdania; jeżeli tak – czy tym wspólnikiem jest Wnioskodawczyni czy też inna osoba fizyczna.
   Wspólnicy wprost nie dokonali tego wyboru. W sposób dorozumiały dokonali tego poprzez złożenie sprawozdania finansowego za 2016 r. naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę komplementariusza spółki komandytowej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem – komandytariuszem.
4. Czy Wnioskodawczyni jest pierwszym w kolejności wspólnikiem wskazanym w umowie spółki komandytowej; jeżeli nie – to czy takim wspólnikiem jest inna niż Wnioskodawczyni osoba fizyczna.
   Wnioskodawczyni nie jest pierwszym w kolejności wspólnikiem wskazanym w umowie spółki. Jako pierwszego umowa spółki komandytowej wskazuje spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością – komplementariusza.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym na spółce komandytowej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, ciąży obowiązek złożenia sprawozdania finansowego do właściwego urzędu skarbowego, a w szczególności czy obowiązek taki ciąży na niej, jako osobie, która pozostaje wspólnikiem tej spółki?

Zdaniem Wnioskodawczyni w przedstawionym zdarzeniu przyszłym na spółce komandytowej, w której jest wspólnikiem, nie ciąży obowiązek złożenia sprawozdania finansowego do właściwego urzędu skarbowego, jak również obowiązek taki nie ciąży na niej, jako osobie, która pozostaje wspólnikiem tej spółki.

Zgodnie z art. 11 ust. l ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (tekst jednolity: Dz. U. 2016 r. poz. 1047, ze zm.) „księgi rachunkowe są prowadzone przez jednostkę”. Jak wyjaśnia art. 3 ust. l pkt l w związku z art. 2 ust. l pkt l ustawy o rachunkowości powyższe dotyczy: „spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego”.

Zatem spółka komandytowa podlega obowiązkowi prowadzenia ksiąg rachunkowych. Na podstawie art. 69 ust. l ustawy o rachunkowości, kierownik jednostki składa we właściwym rejestrze sądowym roczne sprawozdanie finansowe.

Powyższe statuuje obowiązek złożenia sprawozdania finansowego spółki komandytowej do właściwego rejestru sądowego – rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego. Powołane regulacje nie wskazują natomiast na obowiązek złożenia takiego sprawozdania finansowego przez spółkę osobową do urzędu skarbowego. Obowiązek taki, zdaniem Wnioskodawczyni, mógłby ewentualnie wynikać z ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.; dalej ustawa o PIT).

Regulacją obejmującą kwestie składania sprawozdań finansowych do właściwego urzędu skarbowego jest art. 45 ust. 5 ustawy o PIT, który stanowi:

„Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego przekazują do właściwego urzędu skarbowego sprawozdanie finansowe w terminie złożenia zeznania”.

Przepis ten przesądza o tym, iż obowiązek składania sprawozdań finansowych ciąży na podatnikach prowadzących księgi rachunkowe.

Na podstawie art. 8 ust. l ustawy o PIT:

„Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. l. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe”.

Z powołanego przepisu wynika, że spółki osobowe, w tym spółki komandytowe, nie są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych. Podatnikami tego podatku są wspólnicy spółek osobowych. Zatem ponieważ art. 45 ust. 5 ustawy o PIT nakłada obowiązek złożenia sprawozdania finansowego do właściwego urzędu skarbowego wyłącznie na podatników, którymi są wspólnicy spółek osobowych, Wnioskodawczyni nie ma obowiązku składania do urzędu skarbowego sprawozdania finansowego spółki komandytowej, której jest wspólnikiem. Należy bowiem w sposób wyraźny podkreślić odrębność podmiotową spółki komandytowej, od wspólnika tej spółki. Przepisy ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, ze zm.) wskazują wprost na jej samodzielną podmiotowość prawną jako spółki osobowej. W świetle art. 8 Kodeksu spółek handlowych spółka osobowa może nabywać we własnym imieniu prawa, zaciągać zobowiązania, ma zdolność sądową, prowadzi przedsiębiorstwo pod własna firmą. Ustawa o rachunkowości nakłada obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych na spółkę (tu: spółkę komandytową), a obowiązek złożenia sprawozdania finansowego do urzędu skarbowego ciąży na podatnikach obowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Przepis art. 45 ust. 5 ustawy o PIT nie obejmuje wiec wspólników spółek osobowych, gdyż to nie oni są zobowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Obowiązek ten dotyczy spółki komandytowej. W tym miejscu jeszcze raz należy podkreślić odrębność podmiotową spółki komandytowej i wspólników. Są to odrębne podmioty zarówno na gruncie ustawy o PIT, jak i ustawy o rachunkowości.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie ma ona obowiązku składania do urzędu skarbowego sprawozdania finansowego spółki komandytowej, w której pozostaje wspólnikiem, nie jest bowiem z tego tytułu podatnikiem prowadzącym księgi rachunkowe. Obowiązek złożenia takiego sprawozdania nie ciąży też na spółce komandytowej, gdyż nie jest ona podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, a tylko na takich podmiotach ciąży obowiązek złożenia takiego sprawozdania w myśl art. 45 ust. 5 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.): podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Natomiast stosownie do art. 45 ust. 5 tej ustawy: podatnicy prowadzący księgi rachunkowe obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego przekazują do urzędu skarbowego sprawozdanie finansowe w terminie złożenia zeznania.

Z opisu sprawy wynika, że wspólnikami spółki komandytowej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, są: osoba prawna – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (wspólnik będący komplementariuszem) oraz dwie osoby fizyczne i Wnioskodawczyni (wspólnicy będący komandytariuszami). Ponadto organ podatkowy właściwy ze względu na adres siedziby spółki komandytowej nie jest organem właściwym dla Wnioskodawczyni, a wspólnicy spółki komandytowej nie dokonali wyboru wspólnika właściwego do złożenia sprawozdania. Jednak sprawozdanie finansowe spółki komandytowej za 2016 r. zostało złożone przez komplementariusza. Jednocześnie Wnioskodawczyni nie jest pierwszym w kolejności wspólnikiem wskazanym w umowie spółki komandytowej (jest nim komplementariusz).

Wobec powyższego należy zacytować rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 122).

W myśl § 4 pkt 3 tego rozporządzenia: w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej właściwym miejscowo organem podatkowym, w którym składa się sprawozdanie finansowe, jest:

1. organ podatkowy właściwy ze względu na adres siedziby spółki, jeżeli przynajmniej dla jednego wspólnika jest on właściwy;
2. organ podatkowy właściwy dla jednego ze wspólników wedle ich wyboru, jeżeli organ podatkowy, o którym mowa w pkt 1, nie jest właściwy dla żadnego ze wspólników, a jeżeli wspólnicy nie dokonali wyboru – organ podatkowy właściwy dla wspólnika wskazanego w pierwszej kolejności w umowie spółki.
   
   

W związku z tym, że § 4 ww. rozporządzenia dotyczy określenia właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to należy stwierdzić, że przepis § 4 pkt 3 określa właściwość do złożenia sprawozdania finansowego za spółki niebędące osobami prawnymi wyłącznie dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że sprawozdanie finansowe spółki niemającej osobowości prawnej składa w urzędzie skarbowym jeden ze wspólników zgodnie ze wskazaną właściwością, w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy (tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym).

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że organ podatkowy właściwy ze względu na adres siedziby spółki komandytowej nie jest organem właściwym dla Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni nie została wybrana jako wspólnik spółki komandytowej zobowiązany do złożenia sprawozdania finansowego tej spółki, Wnioskodawczyni nie jest też wspólnikiem występującym jako pierwszy w umowie spółki komandytowej. Tym samym Wnioskodawczyni nie ma obowiązku złożenia sprawozdania finansowego spółki komandytowej do właściwego dla niej urzędu skarbowego.

Końcowo należy zauważyć, że spółka komandytowa – mimo swojej odrębności podmiotowej – nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Stąd powołany na wstępie art. 45 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może dotyczyć spółki komandytowej.

Reasumując – w przedstawionym zdarzeniu przyszłym na Wnioskodawczyni, jako wspólniku spółki komandytowej, nie ciąży obowiązek złożenia sprawozdania finansowego tej spółki do właściwego dla Wnioskodawczyni urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.