Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.357.2017.1.AR
z 21 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 21 października 2017 r. (data wpływu 7 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w związku z przeznaczeniem przychodu na cele mieszkaniowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w związku z przeznaczeniem przychodu na cele mieszkaniowe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest obecnie właścicielką nieruchomości lokalowej. Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny wspólnie z mężem w 1991 r. Małżonkowie posiadali wówczas wspólnotę majątkową, stąd, jak Wnioskodawczyni wskazuje we wniosku – „każdy z nich nabył ½ części prawa własności lokalu mieszkalnego”. Pod koniec 2015 r. małżonkowie rozwiedli się i w ramach porozumienia oraz wspólnych rozliczeń po ustaniu małżeństwa Wnioskodawczyni z początkiem 2016 r. nabyła, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozostały udział wynoszący ½ własności lokalu mieszkalnego od swojego byłego męża. W rozumieniu przytoczonych przepisów od 2016 r., Wnioskodawczyni została jedyną właścicielką tego lokalu.

Wnioskodawczyni posiada z byłym mężem dwójkę dzieci: dorosłego syna oraz małoletnią córkę. Córka na co dzień przebywa z Wnioskodawczynią. W wyniku rozwodu Wnioskodawczyni musiała wyprowadzić się z dotychczas zamieszkiwanego wspólnie z rodziną domu i przeprowadziła się wraz z małoletnią córką do domu swojej matki. Dorosły syn mieszka osobno.

Wnioskodawczyni postanowiła wybudować dla siebie i dla małoletniej córki własny dom. W tym celu nabyła nieruchomość gruntową, oznaczoną jako działka ewidencyjna o nr 446/25. Na podstawie decyzji z 23 listopada 2015 r. wydanej na poprzedniego właściciela, a następnie przeniesionej na Wnioskodawczynię na podstawie decyzji z 4 maja 2016 r., Wnioskodawczyni uzyskała na rzecz swojej osoby pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego na działce stanowiącej jej własność. Wnioskodawczyni rozpoczęła budowę domu jeszcze w 2016 r. dzięki własnym oszczędnościom. Następnie zaciągnęła kredyt na wykonanie instalacji w nowo powstającym domu oraz na realizację dalszych prac budowlanych. Kredyt został zaciągnięty na kwotę 150.000,00 zł. Okres spłaty wynosi 2 lata i 11 miesięcy. Wnioskodawczyni wynegocjowała z bankiem odroczony termin wymagalności spłaty rat na okres do 15 stycznia 2019 r., co pozwoli Wnioskodawczyni bez zbytniego obciążania domowego budżetu na kontynuację prac budowlanych. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza sprzedać lokal mieszkalny, a uzyskane z tego tytułu środki przeznaczyć na spłatę przytoczonego powyżej kredytu, zaciągniętego na budowę domu.

Wnioskodawczyni posiada również dwa inne mieszkania, które obecnie wynajmuje i w których nie zamierza zamieszkiwać. Wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie. Zaciągnięcie kredytu było niezbędne, dla zapewnienia ciągłości prac i możliwie jak najszybszym zakończeniu budowy. Wnioskodawczyni zamierza osobiście zamieszkiwać w nowobudowanym domu na swojej działce wraz z małoletnią córką.

Tym samym Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać nowo wybudowany dom na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji gdy środki uzyskane przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży lokalu mieszkalnego zostaną w całości przeznaczone na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę instalacji oraz dalsze wykończenie powstającego domu Wnioskodawczyni, to będzie ona mogła skorzystać ze zwolnienia od zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w okresie krótszym niż 5 lat od momentu nabycia takiej nieruchomości, tj. zwolnienia sformułowanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawiona sytuacja mieści się w hipotezie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać lokal mieszkalny przed upływem terminu 5 lat od momentu nabycia ½ części prawa własności lokalu mieszkalnego.

Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży całego lokalu na spłatę kredytu zaciągniętego na potrzeby budowy domu. Nowo budowany dom na działce Wnioskodawczyni będzie przeznaczony na jej własne cele mieszkaniowe, gdyż zamierza w nim zamieszkiwać osobiście wraz z małoletnią córką.

W opinii Wnioskodawczyni, zamieszkiwanie z małoletnimi dziećmi spełnia definicję własnych celów mieszkaniowych, co zostało potwierdzone niejednokrotnie przez orzecznictwo sądów administracyjnych, m.in w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 829/09, gdzie Sąd stwierdził, iż: „Zwolnienie podatkowe przysługuje tylko wówczas, gdy podatnik przeznaczy przychody ze sprzedaży na zrealizowanie własnych potrzeb (w tym rodziny pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym)”.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwościom, iż małoletnia córka pozostaje z matką – Wnioskodawczynią we wspólnym gospodarstwie domowym. Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawczyni, należy wskazać, iż fakt posiadania przez Wnioskodawczynię innych mieszkań, które Wnioskodawczyni przeznaczyła na wynajem nie stoi w sprzeczności z możliwością zakwalifikowania nowo budowanego domu jako spełniającego kryteria własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Niejednokrotnie sądy administracyjne jak i same organy podatkowe stawały na stanowisku, iż na własne cele mieszkaniowe może być przeznaczonych więcej niż jedno mieszkanie (czy nawet dom) pod warunkiem, że zainteresowany będzie w stanie wykazać realny związek pomiędzy koniecznością posiadania kilku mieszkań (domów) spełniających jego własne cele mieszkaniowe, a warunkami życiowymi zainteresowanego, co potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 546/15. Wnioskodawczyni stanowczo podkreśla, iż w przedmiotowej sprawie nie dojdzie nawet do przedstawionej powyżej hipotetycznej sytuacji, albowiem będzie zamieszkiwać tylko w jednym miejscu. Wnioskodawczyni ma pełne i niczym nieskrępowane prawo wynajmowania innych mieszkań, których jest właścicielką, co nie jest równoznaczne z obowiązkiem zamieszkania w takim mieszkaniu w celu wypełnienia definicji własnego celu mieszkaniowego. Podstawowym kryterium jakie powinno być brane pod uwagę jest fakt, iż Wnioskodawczyni zamierza osobiście zamieszkiwać w nowym domu na swojej działce wraz z małoletnią córką.

Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć w całości środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania na spłatę kredytu, który posłużył i służy nadal na budowę domu, czyli posadowienie instalacji wewnątrz domu i dalsze prace wykończeniowe bryły budynku. Środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nie zostaną przeznaczone np. na budowę ogrodzenia czy kostki chodnikowej. Wnioskodawczyni znajome jest bowiem stanowisko organów podatkowych, które nie dopuszcza możliwości kwalifikowania takich wydatków w ramy definicji pojęcia własnych celów mieszkaniowych (stanowisko wyrażone m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I SA/Bk 239/10).

Wnioskodawczyni korzysta i będzie korzystać z fachowych ekip budowlanych, które używają i będą używać własny specjalistyczny sprzęt. Z tego też względu nie zachodzi obawa, że Wnioskodawczyni wykorzysta środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na zakup środków trwałych, które będzie mogła w przyszłości wykorzystywać również na cele inne niż budowa domu. W związku z czym nie zachodzi obawa wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na cele inne niż własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
   

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

Przytoczony wyżej przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie (sprzedaż) nieruchomości miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od 2016 r. jest jedyną właścicielką lokalu mieszkalnego. Lokal ten Wnioskodawczyni nabyła w dwóch datach:

• udział ½ – w 1991 r., tj. w dacie pierwotnego nabycia lokalu mieszkalnego przez małżonków do majątku wspólnego,
• udział ½ – w 2016 r. – w ramach wspólnych rozliczeń małżonków po ustaniu małżeństwa.
  
  

Obecnie Wnioskodawczyni planuje sprzedać ww. lokal mieszkalny. Sprzedaż udziału ½ w tym lokalu, który Wnioskodawczyni nabyła w 2016 r. w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, nastąpi przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jego nabycie. Sprzedaż ta stanowić będzie zatem w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu źródło przychodu.

Nie będzie natomiast stanowić źródła przychodu sprzedaż pozostałego udziału w tym lokalu mieszkalnym, z uwagi na to, że od końca roku kalendarzowego, w którym został on nabyty upłynął już okres pięciu lat.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 – jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wynagrodzenie dla biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie itp., o ile wydatki te zostaną poniesione przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Zauważyć jednak należy, że jeśli Wnioskodawczyni poniesie takie koszty, to odliczyć będzie mogła jedynie 50% tych kosztów czyli taką ich część, która odpowiada udziałowi w nieruchomości nabytemu w 2016 r., bo tylko przychód ze sprzedaży nieruchomości przypadający na ten udział stanowi źródło przychodu. Pozostała część kosztów przypada na udział nabyty w 1991 r., którego zbycie nie stanowi w ogóle źródła przychodu, a skoro tak, to nie generuje także kosztów.

Tak obliczony przychód można będzie pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W myśl art. 22 ust 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust 6d ww. ustaw – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Podsumowując, podstawę opodatkowania stanowi dochód czyli różnica między przychodem ze sprzedaży nieruchomości (ustalonym zgodnie z art. 19 ww. ustawy) a kosztami uzyskania przychodu (ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy). Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidział możliwość zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości, po spełnieniu określonych warunków, o których mowa w ustawie. Zgodnie z treścią tego przepisu – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży udziału ½ nabytego w 2016 r.,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód ze sprzedaży udziału ½ nabytego w 2016 r.

W sytuacji gdy Wnioskodawczyni przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przypadający na udział nabyty w 2016 r. w całości przeznaczy na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   • położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
   
   
2. wydatki poniesione na:
   
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   
   
   • w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 29 ww. ustawy – w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy). Innymi słowy, przepis ten zapobiega kumulowaniu ulg i podwójnemu odliczeniu tych samych kwot.

Z wniosku wynika, że środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni planuje przeznaczyć na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu, tj. wykonanie instalacji oraz realizację dalszych prac budowlanych.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że nowo wybudowany dom będzie przeznaczony na jej własne cele mieszkaniowe, gdyż zamierza w nim zamieszkać osobiście wraz z małoletnią córką (w wyniku rozwodu Wnioskodawczyni musiała wyprowadzić się z dotychczas zamieszkiwanego wspólnie z rodziną domu i przeprowadziła się wraz z małoletnia córką do domu swojej matki). Wnioskodawczyni posiada również dwa inne lokale mieszkalne, które obecnie wynajmuje. Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy w sytuacji gdy przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przeznaczy na spłatę ww. kredytu, będzie on zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że z wykładni językowej przytoczonych wyżej przepisów, a w szczególności z zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy sformułowania: „(…) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości (…), jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe (…)” wynika, że podstawową okolicznością decydującą o stosowaniu powyższego zwolnienia jest przeznaczenie w określonym czasie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe. Innymi słowy ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Termin do wydatkowania środków rozpoczyna się bowiem począwszy od dnia sprzedaży a kończy z upływem dwóch lat liczonych od końca roku, w którym miała miejsce sprzedaż lokalu. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe muszą bezwzględnie pochodzić ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Ponadto treść ww. art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wskazuje, że oprócz czasu, w którym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości ma zostać wydatkowany, istotny jest również cel, na który został wydatkowany. Ustawodawca w art. 21 ust. 25 ww. ustawy zawarł katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Katalog tych wydatków ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Celem mieszkaniowym, który Wnioskodawczyni planuje zrealizować wydatkując w przyszłości środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy, będzie spłata kredytu budowlanego, który Wnioskodawczyni zaciągnęła na budowę domu, a dokładnie na wykonanie instalacji oraz dalsze prace wykończeniowe.

W przypadku wydatkowania środków ze sprzedaży na spłatę kredytu ważne jest aby w momencie zaciągania kredytu był on kredytem zaciągniętym na „cele określone w pkt 1” czyli m.in. na budowę własnego budynku mieszkalnego. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie wyłącznie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Istotne jest również aby kredyt, na spłatę którego mają zostać przeznaczone środki ze sprzedaży był kredytem zaciągniętym przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży i aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

Wnioskodawczyni wskazała, że kredyt budowlany, który zamierza spłacić zaciągnęła na wykonanie instalacji w nowo powstającym domu oraz na realizację dalszych prac budowlanych.

Skoro w budynku tym Wnioskodawczyni planuje zamieszkać wraz z córką, to można stwierdzić, że kredyt zaciągnięty został na „własny” cel mieszkaniowy wymieniony w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kredyt ten Wnioskodawczyni zaciągnęła przed planowaną sprzedażą lokalu mieszkalnego. Z powyższego można więc wywnioskować, że jeżeli Wnioskodawczyni dokona spłaty kredytu budowlanego w okresie 2 lat liczonych od końca roku, w którym nastąpi sprzedaż lokalu mieszkalnego, to wszystkie przesłanki ww. zwolnienia zostaną przez Wnioskodawczynię spełnione.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawczyni jest już właścicielką dwóch lokali mieszkalnych, które wynajmuje nie mieszkając w nich, skoro kredyt, który zamierza spłacić środkami ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, został zaciągnięty na realizację jej własnych celów mieszkaniowych, tj. budowę domu, w którym Wnioskodawczyni faktycznie będzie mieszkać razem z córką.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystać może w przyszłości dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego w części przypadającej na udział nabyty w 2016 r. jeżeli środki uzyskane z tej sprzedaży wydatkowane zostaną w okresie 2 lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym będzie miała miejsce ta sprzedaż, na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu, pod warunkiem, że Wnioskodawczyni faktycznie realizować będzie w nim własne cele mieszkaniowe.

Stanowisko Wnioskodawczyni należy zatem uznać za prawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Zatem niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawiony przez Wnioskodawczynię we wniosku.

Odnosząc się do przywołanych wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.