Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.546.2017.1.OA
z 22 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• rozliczania podatku VAT tylko przez jednego z małżonków będącego zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, w przypadku funkcjonowania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego tylko przez jednego z małżonków, który jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, w przypadku wystawiania faktury VAT z danymi obojga małżonków – jest prawidłowe,
• prawa odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych przed zarejestrowaniem dla celów podatku VAT, na podstawie duplikatów faktur VAT – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 lipca 2016 r. Wnioskodawca wraz z małżonką (w małżeństwie istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej) zawarł umowę przedwstępną sprzedaży lokalu oznaczonego jako apartament ze Spółką A z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W oraz umowę dzierżawy lokalu ze Spółką z ograniczona odpowiedzialnością w W. W akcie notarialnym oraz w umowie dzierżawy figurują małżonkowie. W akcie notarialnym określono terminy oraz wysokość zaliczek, które należało wpłacić. Wpłacono następujące zaliczki: dnia 7 lipca 2016 r. - kwota 40.506,62 zł, dnia 18 lipca 2016 r. – kwota 40.506,62 zł, dnia 1 sierpnia 2016 r. - kwota 81.013,24 zł, dnia 12 stycznia 2017 r. – kwota 81.013,24 zł, dnia 31 marca 2017 r. - kwota 81.013,24 zł oraz dnia 5 lipca 2017 r. – kwota 81.013,22 zł. Na powyższe transakcje zostały wystawione faktury zaliczkowe przez Spółkę A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W na oboje małżonków. Apartament w przyszłości będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych – najem prywatny. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, rozlicza się na zasadach ogólnych. Niezależnie od prowadzonej działalności Wnioskodawca wraz z żoną zakupił apartament z przeznaczeniem na wynajem w ramach prywatnego majątku. Apartament nie będzie wykorzystany w prowadzonej działalności, ale będzie służył czynnościom opodatkowanym. Małżonkowie jako wspólnota majątkowa w momencie wpłaty zaliczek nie posiadają statusu podatnika na gruncie ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.). Wnioskodawca uzyskał informację, że powinien złożyć zgłoszenie rejestracyjne do podatku VAT dopiero w momencie gdy nastąpi formalne przeniesienie apartamentu, ma to nastąpić 31 października 2017 r. nie później niż 30 listopada 2017 r. Wówczas nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania apartamentem jak właściciel. Wobec powyższego Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym zgłoszenie VAT-R i od 1 października 2017 r. będzie już występował w charakterze podatnika VAT czynnego. Od 4 września 2017 r. obowiązuje umowa najmu lokalu, na podstawie której Wnioskodawca będzie wystawiał comiesięczne faktury VAT z tytułu najmu apartamentu. Podatek należny VAT zostanie odprowadzony na konto urzędu skarbowego wraz ze złożoną deklaracją VAT-7. Dnia 3 października 2017 r. wystawiono na żądanie Wnioskodawcy duplikaty faktur, które zostały pierwotnie wystawione w dniu wpłaty zaliczek na łączną wartość netto 370.345,99 zł, podatek naliczony 34.720,19 zł oraz wartość brutto 405.066,18 zł. Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup apartamentu, który będzie wykorzystywany do działalności opodatkowanej jaką jest najem prywatny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku funkcjonowania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej istnieje możliwość rozliczania podatku VAT tylko przez jednego z małżonków będącego zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym?
2. Czy w przypadku wystawienia faktury VAT z danymi obojga małżonków jest możliwość odliczenia podatku VAT tylko przez jednego z małżonków, który jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym?
3. Czy można odliczyć podatek VAT od wydatków poniesionych przed zarejestrowaniem do podatku VAT na podstawie duplikatów faktur VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Małżonkowie jako wspólnota majątkowa nie posiadają statusu podatnika na gruncie ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.). Dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą stwarza to szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów VAT-u nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym, czynnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W większości małżeństw w Polsce, w których jedno z małżonków prowadzi działalność gospodarczą czy też „najem prywatny” - istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Oznacza to, że nawet w sytuacji, w której działalność prowadzi jedno z małżonków, w istocie wszystkie zakupy przezeń dokonywane są dokonywane na rzecz majątku wspólnego małżonków. Ścisłe przestrzeganie na gruncie podatkowym aspektów sytuacji wynikających z prawa rodzinnego prowadziłoby do sytuacji, w której podatnik prowadzący działalność gospodarczą, gdy jego małżonek działalności gospodarczej nie prowadzi, nigdy nie mógłby skorzystać z uprawnienia do obniżenia podatku należnego o naliczony, bowiem każdy dokonywany przez takiego podatnika zakup dokonywany jest w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, a więc wystawienie faktury tylko na podatnika dokonującego zakupu należałoby uznać za wystawienie faktury niezgodnie z rzeczywistością. W tej sytuacji podatnik zamierzający podjąć działalność gospodarczą będąc w związku małżeńskim z wszelkimi jego konsekwencjami, również majątkowymi, musiałby albo dokonać zniesienia wspólności ustawowej małżeńskiej, albo się rozwieść (tak NSA w wyroku z dnia 5 czerwca 2002 r., I SA/Wr 2761/99). Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2012 r., ITPP2/443-1094/1/2AD wskazał: ,,skoro przedmiotowa nieruchomość (pomimo, że stanowi majątek wspólny małżonków) została nabyta z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej (wynajem lub sprzedaż budynku), z tytułu której jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, to przysługuje Panu prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej jej nabycie, pomimo, że jako nabywcę wskazano na niej Pana oraz żonę, o ile faktura ta wystawiona jest zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia i nie wystąpiły negatywne przesłanki zawarte w art. 88 ustawy”.
2. Faktura wystawiona na oboje małżonków nie pozbawi Wnioskodawcy możliwości odliczenia wynikającego z niej podatku, jeśli tylko udokumentowany nią wydatek będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Takie stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w piśmie z 6 sierpnia 2009 r., nr IPPP1/443-519/09-5/IG, gdzie czytamy ,,(…) stwierdzić należy, iż jeżeli wyłącznie Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą, zakupione towary będą służyły prowadzonej działalności, a faktura otrzymana przez niego z tytułu nabycia zakupionych towarów zawierać będzie numer VAT Wnioskodawcy, to będzie przysługiwało prawo do odliczenia wynikającego z faktury podatku naliczonego w zakresie, w jakim wydatek nią udokumentowany wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych. Wystawienie faktury na oboje małżonków nie pozbawi wnioskodawcy możliwości odliczenia podatku wynikającego z wystawionej faktury (...)”. Natomiast odmowa małżonkowi prowadzącemu działalność gospodarczą prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu nieruchomości nabytej na współwłasność, jeżeli faktura została wystawiona na rzecz obojga małżonków, a tylko jeden z nich jest podatnikiem VAT jest niezgodne z Dyrektywą VAT 2006/112. W obecnym stanie prawnym nie ma wątpliwości, że odliczenia podatku z takiej faktury może dokonać ten małżonek, który prowadzi działalność dla potrzeb VAT (w tym przypadku najem prywatny). W orzecznictwie polskich sądów administracyjnych wskazuje się, że „Zakup dokonany przez małżonków i udokumentowany fakturą nie powoduje utraty prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy tylko jeden z małżonków jest podatnikiem podatku od towarów i usług” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2004 r. FSK 69/04). Organy podatkowe twierdzą również, że: ,,Jeżeli z faktury VAT wynika, iż nabywcą danej usługi czy towaru jest szczególnego rodzaju podmiot, jakim jest małżeństwo, które samo nie ma przymiotu podatnika i w którym tylko jeden z małżonków wykonuje działalność gospodarczą wykluczone jest aby faktura taka mogła być wykorzystana celem ponownego odliczenia kwoty podatku z niej wynikającego. W takiej sytuacji pozbawienie wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tego tylko powodu, że faktura VAT wystawiona została na Wnioskodawcę jako czynnego podatnika i małżonka, naruszałaby fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę powyższe (...) jeżeli wyłącznie Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - najem prywatny, a dokonywane wydatki inwestycyjne są z nią związane, faktury dokumentujące ich dokonanie wystawione na wnioskodawcę i małżonka z jego numerem NIP stanowią podstawę do odliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego oczywiście w zakresie, w jakim wydatki te są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych” (pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 7 września 2005 r., PP-077SIP/908/05).
   Podobne stanowisko przedstawił również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 10 stycznia 2011 r. znak IPPP2-443-839/10-2/AK, który stwierdził: ,,jeżeli wyłącznie Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą, zakupiony lokal użytkowy będzie służył czynnościom opodatkowanym, a faktura otrzymana przez niego z tytułu nabycia przedmiotowego lokalu użytkowego zawierać będzie numer VAT Wnioskodawcy, to będzie przysługiwało jemu prawo do odliczenia wynikającego z faktury podatku naliczonego w zakresie, w jakim wydatek nią udokumentowany wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych. Wystawienie faktury na oboje małżonków nie pozbawi Wnioskodawcy możliwości odliczenia podatku wynikającego z wystawionej faktury”.
   Zdaniem Wnioskodawcy może on odliczyć cały podatek z faktury (nawet jeśli faktura została wystawiona na oboje małżonków — z uwagi na stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami wynikające z prawa rodzinnego), gdyż to on jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, który będzie używał zakupiony apartament na cele wynajmu. Ponadto Wnioskodawca uważa, że faktury VAT z tytułu najmu lokalu nie powinny być wystawiane przez oboje właścicieli (50% wartości każda), nie powinny być także rozliczane osobno przez każdego z małżonków. Powyższe powinno być realizowane tylko przez tego małżonka, który jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.
3. Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów dokonanych przed rejestracją, ponieważ w okresie, kiedy składana będzie deklaracja VAT, czyli za miesiąc październik 2017 r., jest już zarejestrowanym na potrzeby rozliczania tego podatku. Status danego podmiotu jako podatnika VAT jest kategorią obiektywną i jest on niezależny od dokonania rejestracji dla potrzeb tego podatku. Zgodnie z ogólną regułą określoną w art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. W art. 86 ust. 10b pkt 1 wskazano, że prawo do odliczenia VAT naliczonego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Zatem co do zasady, odliczenia VAT naliczonego dokonuje się w okresie rozliczeniowym, w którym spełnione są łącznie dwa warunki:
   1. w odniesieniu do zakupionych towarów czy usług powstał obowiązek podatkowy w VAT oraz
   2. podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny, potwierdzający zakup.
   W związku z powyższym należałoby przyjąć, że skoro obowiązek podatkowy u sprzedawcy już powstał, odliczenia VAT z faktury otrzymanej z opóźnieniem (duplikatu faktury) podatnik może dokonać najwcześniej w miesiącu (kwartale) otrzymania tego dokumentu. Znajduje to potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 kwietnia 2015 r., nr IBPP2/4512-35/15/ICz, czy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 kwietnia 2015 r., nr IPPPI/4512-216/15-2/ RK. W tej pierwszej interpretacji czytamy: „(...) co do zasady, okres rozliczeniowy, w którym podatnik może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest warunkowany przez łączne wystąpienie dwóch przesłanek, tj. powstanie obowiązku podatkowego po stronie sprzedawcy i otrzymanie przez nabywcę stosownego dokumentu (tj. duplikatów faktur). W sytuacji opisanej we wniosku, te kumulatywne przesłanki zrealizowały się dopiero z momentem otrzymania przez Wnioskodawcę duplikatów faktur, tj. w grudniu 2014 r. (…)”. Reasumując, mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy oraz interpretacje Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo obniżyć podatek należny o naliczony wynikający z duplikatów faktur zakupowych otrzymanych 3 października 2017 r. w deklaracji VAT-7 za październik 2017 r., listopad 2017 r. lub grudzień 2017 r.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w zakresie rozliczania podatku VAT tylko przez jednego z małżonków będącego zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, w przypadku funkcjonowania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej,
• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego tylko przez jednego z małżonków, który jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, w przypadku wystawiania faktury VAT z danymi obojga małżonków,
• nieprawidłowe – w zakresie prawa odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych przed zarejestrowaniem dla celów podatku VAT, na podstawie duplikatów faktur VAT.
  
  

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; (...)
   
   

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką (w małżeństwie istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej) zawarł umowę przedwstępną sprzedaży lokalu oznaczonego jako apartament ze Spółką A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W oraz umowę dzierżawy lokalu ze Spółką O z ograniczona odpowiedzialnością w W. W akcie notarialnym oraz w umowie dzierżawy figurują małżonkowie. W akcie notarialnym określono terminy oraz wysokość zaliczek, które należało wpłacić. Na powyższe transakcje zostały wystawione faktury zaliczkowe przez Spółka A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W na oboje małżonków. Apartament w przyszłości będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych - najem prywatny. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, rozlicza się na zasadach ogólnych. Niezależnie od prowadzonej działalności Wnioskodawca wraz z żoną zakupił apartament z przeznaczeniem na wynajem w ramach prywatnego majątku. Apartament nie będzie wykorzystany w prowadzonej działalności, ale będzie służył czynnościom opodatkowanym.

Powołane wyżej przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy precyzują jakie podmioty wpisują się w definicję podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca nie wymienił wśród nich małżonków. Ustawa o podatku od towarów i usług nie obejmuje także małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Tym samym na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie odrębnym podatnikiem tego podatku. Co więcej, autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres ich praw i obowiązków jako podatników podatku od towarów i usług.

Tym samym, przepisy o podatku od towarów i usług nie sprzeciwiają się temu aby w przypadku funkcjonowania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej tylko jeden z małżonków rozliczał podatek VAT jako czynny zarejestrowany podatnik VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie uznano za prawidłowe.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Jak stanowi art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 cyt. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 36 § 3 powołanej ustawy, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Jak stanowi art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m.in., do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z treści wniosku w przedmiotowej sprawie między małżonkami istnieje wspólność majątkowa). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy, należy raz jeszcze podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe między określonymi podmiotami.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie z uwagi na fakt, że – jak wskazał Wnioskodawca – nabywcą nieruchomości będzie małżeństwo w którym istnieje ustrój wspólności majątkowej (Wnioskodawca wraz z żoną), na fakturze dokumentującej ww. transakcję – zgodnie z art. art. 106e ust. 1 pkt 3 – winny znaleźć się zarówno dane Wnioskodawcy jak i jego żony. Ponieważ jak wskazano wyżej małżonkowie pozostający we wspólności majątkowej będą właścicielami nabytej nieruchomości na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, natomiast jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Podsumowując, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz w sytuacji, gdy towary i usług nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Analiza przedstawionego stanu sprawy oraz treści przywołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że skoro – jak wskazano we wniosku – nabywany lokal służyć będzie Wnioskodawcy wyłącznie do celów najmu prywatnego (opodatkowanego podatkiem VAT), to Zainteresowany jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w otrzymanych fakturach zakupu.

Jak wskazano wyżej, gdy małżonkowie pozostają w ustroju małżeńskim i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane w sposób wyłączny do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to jeden z nich korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W rozpatrywanej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż Wnioskodawca nabytą nieruchomość wykorzystywać zamierza wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej VAT (najem prywatny).

Oznacza to, że na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, Wnioskodawca będzie uznany za podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Jak wskazał bowiem Zainteresowany zakupiony lokal będzie służył do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro nieruchomość (pomimo, że stanowi majątek wspólny małżonków) została nabyta do wspólnego majątku i będzie wykorzystywana wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz – jak wskazał Zainteresowany – służyć będzie wyłącznie działalności opodatkowanej, to – przy założeniu, że nie wystąpią okoliczności wymienione w art. 88 ustawy – Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup tej nieruchomości (pomimo, że na fakturach oprócz danych Zainteresowanego znajdą się również dane jego małżonki).

Podsumowując, w związku z nabyciem nieruchomości, możliwe jest odliczenie podatku VAT tylko przez jednego z małżonków zarejestrowanego jako podatnika podatku VAT, nawet jeśli faktura wystawiona jest na obojga małżonków pozostających w ustroju wspólności majątkowej. Warunkiem prawidłowości rozliczeń Wnioskodawcy jest jednak to, że w opisanej sytuacji spełnione są warunki określone w art. 86 ust. 1 ustawy oraz nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie uznano za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych przed rejestracją dla potrzeb podatku od towarów i usług na podstawie duplikatów faktur VAT, dokumentujących wpłacone przez Wnioskodawcę zaliczki.

Jak wcześniej wskazano Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zakup lokalu, który będzie służył czynnościom opodatkowanym (najem prywatny). Jednocześnie ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów, o ile występują przesłanki świadczące o tym, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej. Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Terminy odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 10 i 11 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W myśl art. 86 ust. 10c ustawy, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Z przywołanych przepisów wynika, że z odliczenia podatku z faktur dotyczących czynności podlegających opodatkowaniu można skorzystać w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług (art. 86 ust. 10 ustawy),
• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług (art. 86 ust. 10 ustawy),
• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję (art. 86 ust. 10b ustawy).
  
  

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Zatem, jak wynika z powołanych powyżej przepisów, podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej niż w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego w momencie realizacji uprawnienia.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z kolei zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Natomiast na mocy art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Wzór dokumentu VAT-R zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług oraz dokumentu VAT-5 potwierdzającego zarejestrowanie podmiotu jako podatnika VAT określone zostały rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2301). Rejestracja następuje zatem w momencie zgłoszenia rejestracyjnego, tj. złożenia w urzędzie skarbowym druku VAT-R. Z tym momentem podmiot uzyskuje formalne znamiona statusu podatnika podatku od towarów i usług i od tego dnia przysługuje mu prawo do odliczania podatku naliczonego od dokonywanych zakupów. Przepisy podatku VAT nie wiążą możliwości rejestracji podmiotu jako podatnika VAT czynnego z kwestią rejestracji tego podmiotu w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEiDG).

Zgodnie z powyższym, prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną. Ponadto należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jak już wspomniano, jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, winny zostać usunięte – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie podmiotu wystawiającego fakturę (dokonującego sprzedaży opodatkowanej) jako podatnika VAT czynnego.

Mając na uwadze powołane powyżej regulacje oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego – co wprost wynika z art. 86 ust. 10 w związku z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy – jest przy tym zazwyczaj otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego. Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.

Warto również zaznaczyć, że w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-400/98 Trybunał stwierdził, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z dokonaniem inwestycji nie jest uzależnione od dokonania wcześniejszej rejestracji dla celów podatku VAT. Potwierdzeniem takiej tezy mogą być także wyroki TSUE w sprawach C-268/83 oraz C-110/94, gdzie TSUE wskazał, że powstanie prawa do odliczenia nie zależy od formalnego uznania statusu podatnika przez organy podatkowe. Nabywane jest ono automatycznie, z chwilą uzyskania statusu podatnika, którym się staje w momencie pierwszych inwestycji związanych z przyszłą działalnością gospodarczą.

Natomiast z orzecznictwa TSUE w sprawie C-385/09 Nidera wynika, że prawo do odliczenia powstaje w momencie, w którym podatek ten stał się należny, a jego powstanie nie jest w żaden sposób uzależnione od formalnego uznania statusu podatnika przez organ skarbowy, ale od zaistnienia po stronie podatnika zamiaru, potwierdzonego obiektywnymi dowodami, prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów dotyczących VAT.

W konsekwencji, z uwagi na to, że Wnioskodawca dokonał zakupu apartamentu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą przed rejestracją dla potrzeb podatku od towarów i usług, z zamiarem jego wykorzystywania do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (najem prywatny), tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku wynikającego z otrzymanych w tym okresie faktur.

Jednakże z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w okresie przed rejestracją dla potrzeb podatku VAT otrzymał faktury dokumentujące wpłacone zaliczki (w dniu 7 lipca 2016 r., w dniu, 18 lipca 2016 r, w dniu 1 sierpnia 2016 r., w dniu 12 stycznia 2017 r., w dniu 31 marca 2017 r., w dniu 5 lipca 2017 r.). Natomiast w dniu 3 października 2017 r. na prośbę Wnioskodawcy zostały wystawione duplikaty tych faktur.

Wobec powyższego należy wskazać na treść art. 106g ust. 1 ustawy zgodnie z którym faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 106l ust. 1 ustawy – w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1. podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;
2. nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;
3. podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy lub dłużnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu tego podmiotu,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.
   
   

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia (art. 106l ust. 2 ustawy).

Duplikat jest ponownie wystawioną na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury wystawia sprzedawca na wniosek nabywcy wyłącznie w przypadku, gdy faktura „pierwotna” ulegnie zniszczeniu bądź zaginie. Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze „pierwotnej” (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze „pierwotnej”) i dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura „pierwotna”.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy wskazać, że otrzymanie faktury przez podatnika wyznacza moment, od którego możliwe jest zrealizowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez podatnika – pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków wynikających z art. 86 ustawy. Tym samym duplikaty faktur, co do zasady, stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego, jednak – w przypadku gdy podatnik otrzymał faktury „pierwotne” – w terminach określonych w art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy. Ponieważ tylko w sytuacji, gdy dany podatnik nie otrzymałby faktur „pierwotnych”, byłby uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z wystawionych duplikatów w terminie ich otrzymania (przy założeniu, że doszłoby do faktycznego nabycia towarów i usług oraz powstałby obowiązek podatkowy w odniesieniu do tych transakcji).

Zatem biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy ustawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z duplikatów faktur, ponieważ będą one dotyczyły zakupu towarów służących wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

Jednakże należy wskazać, że dla ustalenia momentu skorzystania z tego prawa, decydujące znaczenie ma data otrzymania danych faktur „pierwotnych”, które, jak wynika z opisu sprawy, Zainteresowany otrzymał po wpłaceniu zaliczek tj. dnia 7 lipca 2016 r. - kwota 40.506,62 zł, dnia 18 lipca 2016 r. - kwota 40.506,62 zł, dnia 1 sierpnia 2016 r. - kwota 81.013,24 zł, dnia 12 stycznia 2017 r. - kwota 81.013,24 zł, dnia 31 marca 2017 r. - kwota 81.013,24 zł oraz dnia 5 lipca 2017 r. - kwota 81.013,22 zł.

Wobec powyższego Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych duplikatów faktur jednak w terminach ustalonych zgodnie z art. 86 ust. 10, ust. 10b pkt 1 i ust. 10c ustawy, czyli w terminie, w którym nabył towar (dokonał wpłaty zaliczki), powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do tych czynności oraz otrzymał fakturę „pierwotną”.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należy uznać je za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (sformułowanych pytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.