Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.501.2017.1.JKT
z 8 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2017 r. (data wpływu 27 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia metody alokacji kosztów wspólnych do dochodu zwolnionego i dochodu podlegającego opodatkowaniu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia metody alokacji kosztów wspólnych do dochodu zwolnionego i dochodu podlegającego opodatkowaniu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest przedsiębiorcą z siedzibą w (…), zajmującym się przede wszystkim produkcją gotowych wyrobów piekarniczych, takich jak paluszki, precelki, itp.

Spółka prowadzi obecnie działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa”) na podstawie dwóch zezwoleń: zezwolenie z 4 lipca 2016 r., (dalej: „zezwolenie nr 1”) i zezwolenie z 26 kwietnia 2017 r., (dalej: „zezwolenie nr 2”). Teren zakładu Spółki objęty został statusem Strefy w 2016 r. na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 11 kwietnia 2016 r. (Dz.U. z 2016 r., poz. 571).

Oba zezwolenia udzielone zostały na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1676):

• 10.72 Suchary i herbatniki; konserwowane wyroby piekarnicze

oraz w zakresie sprzedaży odpadów i surowców wtórnych powstałych w wyniku prowadzenia ww. działalności gospodarczej, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

• 38.11.5 Odpady, inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu
• 38.3 Usługi w zakresie odzysku surowców; surowce wtórne
  
  

Spółka jest obecnie w trakcie realizacji projektu inwestycyjnego będącego podstawą do wydania na jej rzecz zezwolenia nr 1 (oraz objęcia terenu zakładu Spółki statusem Strefy). Dodatkowo Spółka wskazuje, że nie poniosła dotychczas nakładów inwestycyjnych związanych z projektem inwestycyjnym stanowiącym podstawę do wydania na jej rzecz zezwolenia nr 2.

Spółka nabędzie prawo do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (na podstawie zezwolenia nr 1) stosownie do reguły zawartej w par. 5 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 465) - mianowicie począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu.

W konsekwencji, z uwagi na trwający wciąż proces inwestycyjny w ramach wskazanej inwestycji, Spółka nie jest w stanie obecnie określić począwszy od którego miesiąca 2018 r. będzie ona uprawniona do korzystania ze „strefowego” zwolnienia podatkowego.

Jednocześnie, w części roku 2018, po nabyciu prawa do zwolnienia z podatku dochodowego jak i w latach kolejnych, Spółka będzie prowadzić zarówno działalność zwolnioną (na podstawie zezwolenia) jak i działalność opodatkowaną (nieobjętą zakresem zezwolenia strefowego). Spółka ponosić będzie szereg kosztów związanych tylko z działalnością zwolnioną lub opodatkowaną (bezpośrednie przypisanie do wyniku na działalności „strefowej” lub „pozastrefowej”) jak również ponosić będzie także koszty podatkowe, gdzie brak jest jednoznacznej możliwości przypisania wyłącznie do wyniku osiągniętego w ramach działalności zwolnionej („strefowej”) oraz w ramach działalności opodatkowanej („pozastrefowej”) - tzw. koszty wspólne. Intencją Spółki jest podział niniejszych kosztów wspólnych na koszty mające wpływ na wynik działalności zwolnionej oraz koszty mające wpływ na wynik działalności opodatkowanej w oparciu o tzw. przychodowy klucz alokacji o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „u.p.d.o.p.”) Jednocześnie, w ocenie Spółki niniejszy klucz powinien zostać skalkulowany z uwzględnieniem wyłącznie przychodów osiąganych w okresie gdy Spółka osiąga faktycznie przychody z działalności zwolnionej („strefowej”) oraz opodatkowanej („pozastrefowej”) - tym samym, do jego kalkulacji powinny zostać wzięte pod uwagę wyłącznie przychody z poszczególnych miesięcy, poczynając od miesiąca, w którym Spółka rozpoczęła korzystanie ze „strefowego” zwolnienia podatkowego.

Dodatkowo Spółka wskazała, że jej rok podatkowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym, tzn. trwa od 1 stycznia do 31 grudnia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowa jest wskazana przez Spółkę metodologia podziału kosztów jako wpływających na wynik osiągany w ramach działalności opodatkowanej („pozastrefowej”) oraz wynik działalności zwolnionej („strefowej”), a w szczególności czy poprawny jest opisany poniżej sposób kalkulacji tzw. przychodowego klucza alokacji (zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p.) zakładający uwzględnienie przy wyliczeniu wartości niniejszego klucza jedynie przychodów generowanych w okresie osiągania również przychodów w ramach zwolnionego z opodatkowania źródła przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowa jest metodologia, zakładająca w pierwszym rzędzie podział kosztów podatkowych na koszty związane jednoznacznie i bezpośrednio z działalnością podlegającą zwolnieniu z opodatkowania („działalność strefowa”) oraz koszty związane jednoznacznie i bezpośrednio z działalnością niepodlegającą temu zwolnieniu („działalność pozastrefowa”), a następnie podział pozostałych kosztów gdzie taka bezpośrednia alokacja nie jest możliwa (tzw. koszty wspólne) na koszty wpływające na wynik działalności opodatkowanej oraz działalności zwolnionej poprzez wykorzystanie przychodowego klucza alokacji wskazanego w art. 15 ust 2 u.p.d.o.p., skalkulowanego jednocześnie z uwzględnieniem wyłącznie przychodów osiąganych przez Spółkę w okresie istnienia dwóch źródeł przychodów (źródło opodatkowane - „pozastrefowe” oraz źródła zwolnione - „strefowe”).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1010 z późn. zm., dalej: „ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z wykładni ww. przepisów należy wyprowadzić wniosek, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11 u.p.d.o.p., nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p.).

Jednocześnie, należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 u.p.d.o.p., przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,
• kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.
  
  

W związku z powyższym, w przypadku każdego przedsiębiorcy strefowego możliwe są następujące kategorie kosztów podatkowych:

• koszty przypisane do działalności zwolnionej,
• koszty przypisane do działalności opodatkowanej,
• koszty wspólne, dotyczące obu tych działalności.
  
  

Koszty przypisane do działalności zwolnionej albo opodatkowanej to koszty, które na podstawie ich specyfiki i związku z danym źródłem przychodu można w całości alokować odpowiednio tym działalnościom.

Natomiast, odnosząc się do kosztów wspólnych działalności zwolnionej i opodatkowanej, stwierdzić należy, że są to takie koszty, które dotyczą jednocześnie obu rodzajów działalności i których nie można jednoznacznie i obiektywnie powiązać tylko z jednym z tych rodzajów działalności. Zatem w odniesieniu do takich kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać tego podziału, bowiem są to koszty wspólne, tj. dotyczące zarówno działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej, należy zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

Zasadę alokacji kosztów wspólnych do działalności zwolnionej i opodatkowanej określa art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p. Zgodnie z ww. przepisem (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.), jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio. Stosownie do przepisów art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p., zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki opisane koszty uzyskania przychodów związane zarówno z działalnością zwolnioną i działalnością opodatkowaną to m.in.:

1. Koszty związane z bieżącym utrzymaniem części zakładu gdzie Spółka będzie prowadzić oba rodzaje działalności lub też gdzie zlokalizowane są funkcje wspierające (np., administracja, zarząd etc.) - np. koszty sprzątania, ochrony etc.
2. Odpisy amortyzacyjne względem aktywów wykorzystywanych dla celów obu rodzajów działalności (zwolnionej i opodatkowanej) - przykładowo względem sprzętu biurowego i informatycznego wykorzystywanego przez dział administracji, kadr czy też księgowości i finansów.
3. Wypłacona w 2018 r. (po nabyciu prawa do omawianego zwolnienia strefowego) część premii rocznej otrzymana przez pracowników z tytułu spełnienia określonych wskaźników ocennych właściwych dla pracy w 2017 r. (premie uznaniowe). Kluczowym celem systemu premiowego Spółki jest motywacja pracowników oraz budowanie lojalności najlepszych pracowników w jak najdłuższym okresie czasu.
4. Koszty bieżące związane z działami takimi jak księgowość i finanse/ zasoby ludzkie, dział IT etc., które zajmują się wsparciem dla procesów mających miejsce zarówno w ramach działalności zwolnionej jak i opodatkowanej.
   
   

W konsekwencji, w odniesieniu do wskazanych powyżej kosztów, jako że nie jest możliwe ich jednoznaczne przypisanie do źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub źródeł, z których dochody są zwolnione z podatku dochodowego, powinny one zostać przypisane do tych dwóch rodzajów działalności za pomocą klucza przychodowego opisanego w art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p., tzn. w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

W ocenie Spółki, w sytuacji nabycia prawa do zwolnienia podatkowego w trakcie roku podatkowego, przy kalkulacji niniejszego klucza jako tę ogólną kwotę przychodów Spółka powinna rozpoznać sumę przychodów osiągniętych tylko w okresie w którym Spółka prowadziła zarówno działalność opodatkowaną jak i zwolnioną (a nie sumę dochodów z całego roku podatkowego).

Przykładowo, jeżeli Spółka nabędzie prawo do zwolnienia podatkowego w marcu 2018 r. (ze względu na osiągnięcie minimalnych wydatków kwalifikowanych i poziomu zatrudnienia w lutym 2018 r., zgodnie z zasadami nabycia prawa do zwolnienia) to będzie to okres od marca 2018 r. do końca roku podatkowego. Zatem, zgodnie z tym przykładem Spółka nie powinna zatem stosować proporcji przychodów zwolnionych z okresu korzystania ze zwolnienia do przychodów ogółem z całego okresu rozliczeniowego (tj. roku podatkowego), natomiast jako ogólna kwota przychodów (ujmowana w mianowniku) powinna być przedstawiona wartość przychodów ogółem z okresu w którym Spółka prowadziła oprócz działalności opodatkowanej również działalność zwolnioną; w konsekwencji zgodnie z podanym przykładem (nabycie prawa do zwolnienia w marcu 2018 r.) za punkt odniesienia dla celów kalkulacji analizowanego klucza przychodowego powinno się wziąć przychody osiągnięte w okresie marzec - grudzień 2018 r.

Należy dodatkowo zauważyć, że art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p., znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy w danym okresie funkcjonują dwa różne źródła dochodów, tj. opodatkowane i zwolnione, a nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła. Z ogólnej sumy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód podlegający opodatkowaniu i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu. Jeżeli określone źródło dochodów zostało utworzone w trakcie roku podatkowego, wówczas uwzględnia się porównywalne dane, tj. przychody od daty powstania tego źródła w trakcie roku podatkowego (a nie od początku roku podatkowego).

Stanem faktycznym stanowiącym podstawę do zastosowania normy wynikającej z art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p. jest sytuacja w której podatnik ponosi zarówno koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego. Gdy taka sytuacja zachodzi dopiero począwszy od pewnego momentu w trakcie roku podatkowego, zakresem normowania tego przepisu może być objęty jedynie ten okres w którym zachodzi taki podatkowy stan faktyczny. Co za tym idzie, jako ogólną kwotę przychodów przyjmowaną przy stosowaniu klucza przychodowego należy uznać ogólną kwotę przychodów z tego okresu, który spełnia zakres normowania przepisu art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p., tj. ten okres w którym prowadzona jest zarówno działalność opodatkowana jak i działalność zwolniona.

Przyjęcie jako ogólnej kwoty przychodów, przy zastosowaniu klucza przychodowego, przychodów z całego roku podatkowego (w sytuacji nabycia prawa do zwolnienia np. w czerwcu) powodowałoby nieadekwatne przeniesienie większej części kosztów uzyskania przychodu do działalności opodatkowanej, a co za tym idzie w sposób nieprawidłowy (nadmierny) zmniejszałoby ono efektywnie podstawę opodatkowania.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych znanych Spółce, m.in. w:

• Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 sierpnia 2017 r., sygn.: 0111-KDIB1-3.4010-176.2017.1.AL,
• Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 26 sierpnia 2016 r., sygn.: 2461-IBPB-1-3.4510.752.2016.1.JKT,
• Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 maja 2016 r., sygn.: ITPB3/4510-98/16/DK.
  
  

Podsumowując, Spółka potwierdza, że powołana przez nią we wniosku metodologia podziału kosztów jako wpływających na wynik osiągany w ramach działalności opodatkowanej („pozastrefowej”) oraz wynik działalności zwolnionej („strefowej”) jest prawidłowa. W szczególności, Spółka potwierdza poprawność zastosowania klucza przychodowego i przyjęcia jako ogólnej kwoty przychodów, mającej znaczenie przy jego stosowaniu (mianownik klucza) kwoty przychodów tylko z okresu w którym Spółka będzie prowadzić zarówno działalność opodatkowaną jak i działalność zwolnioną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym. Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Jednocześnie, art. 17 ust. 4 updop stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Należy zaznaczyć, że z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej: „ustawa zmieniająca”).

Zgodnie z art. 15 ust. 2 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 2 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 15 ust. 2a updop, zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, że w sytuacji braku możliwości przypisania danych kosztów do poszczególnych źródeł przychodów, aby ustalić jaka część kosztów powinna obniżać dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podatnik powinien zastosować proporcję przychodów z tych źródeł do ogólnej sumy osiągniętych w danym roku przychodów.

Należy zauważyć, że art. 15 ust. 2 upodp, znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy w danym okresie funkcjonują różne źródła dochodów, tj. opodatkowane i nieopodatkowane/zwolnione i nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła. Z całej ogólnej sumy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód podlegający opodatkowaniu i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu. Jeżeli określone źródło dochodów zostało utworzone w trakcie roku podatkowego, wówczas uwzględnia się porównywalne dane, tj. przychody od daty powstania tego źródła w trakcie roku podatkowego (a nie od początku roku podatkowego).

W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdy podmiot rozpoczyna działalność zwolnioną, dla obliczenia wysokości kosztów uzyskania przychodów przypadających na dochód zwolniony, Spółka zobowiązana będzie do zastosowania klucza przychodowego, uwzględniającego proporcję przychodów zwolnionych („strefowych”) do przychodów ogółem uzyskanych wyłącznie w okresie korzystania z ulgi. Na potrzeby ustalenia dochodu podlegającego zwolnieniu w trakcie roku w którym Spółka rozpocznie korzystanie ze zwolnienia klucz podziałowy powinien objąć przychody zwolnione z miesiąca w którym rozpocznie korzystanie z tego zwolnienia i przychody ogółem również z tego miesiąca.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.