Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.380.2017.1.NK
z 28 grudnia 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 grudnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wraz z żoną dnia 15 lutego 2002 r. Wnioskodawca kupił od Gminy niezabudowany grunt, stanowiący działkę o powierzchni 1109 m2, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Grunt Zainteresowany kupił nie płacąc podatku VAT, zgodnie z ówczesnymi przepisami.
Nieruchomość ta w ogólnym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona została pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną - niską. Działka znajduje przy ulicy w pełni uzbrojonej w sieci komunalne.
Wnioskodawca oraz jego małżonka posiadają ustrój rozdzielności majątkowej. Działkę kupili na współwłasność po połowie (50% każde z małżonków). Zainteresowany jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, małżonka jako osoba prowadząca działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej Urzędu Miejskiego dnia 9 września 1991 roku.
Dnia 1 listopada 2003 r. Wnioskodawca zawarł z żoną pisemną umowę, w której postanowili na wspólnym gruncie (działce budowlanej kupionej 15 lutego 2002 r.) rozpocząć inwestycję polegającą na wybudowaniu wielorodzinnego budynku mieszkalnego z czternastoma mieszkaniami oraz garażem wielostanowiskowym pod budynkiem. Zaznaczyli w umowie, że udział finansowy w planowanej inwestycji ustalają po 50%, czyli analogicznie do udziałów we własności nieruchomości.
Jako przyszły współinwestor (zamierzający współfinansować przyszłym kredytem inwestycję od momentu zaawansowania stanu robót powyżej stropu garażu podziemnego) Wnioskodawca upoważnił żonę, jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą, do prowadzenia całości robót na rzeczonej działce związanych z zamierzoną inwestycją, jako generalnego wykonawcę.
Wnioskodawca oraz jego żona postanowili na nabytym gruncie wybudować trzykondygnacyjny budynek mieszkalny z przeznaczeniem mieszkań na sprzedaż. Zainteresowany zaznacza, że wszystkie czternaście mieszkań w realizowanej inwestycji mieszczą się w pojęciu społecznego budownictwa mieszkaniowego (powierzchnia użytkowa lokali nie przekracza 150 m2.)
W ramach realizacji inwestycji do dnia sporządzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wykonano: projekt budowlany, uzyskano pozwolenie na budowę wraz z jego ostatecznością, projekty wykonawcze konstrukcji budynku i przyłączy. Wykonano następujące roboty: odwierty geologiczne, zdjęcie humusu z odwózką, ogrodzenie, zainstalowano zaplecze biurowo-socjalne, wykonano wykopy, ławy i mury fundamentowe części niepodpiwniczonej budynku, elementy ściany garażu podziemnego na granicy działki sąsiada na długości trzydziestu metrów, poprzez zapuszczenie w gruncie pali sześciometrowych tworzących element „ścianki berlińskiej”, wykonano przyłącze docelowe energetyczne dla budynku oraz przyłącza kanalizacji sanitarnej i deszczowej wraz z wykonaniem studni rewizyjno-przyłączeniowych.
Z różnych przyczyn, głównie ekonomicznych, jak i osobistych Wnioskodawca oraz jego małżonka nie zdołają kontynuować budowy, dlatego postanowili sprzedać nieruchomość firmie deweloperskiej.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy jako osoba fizyczna, nie prowadząca nigdy działalności gospodarczej, Wnioskodawca jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym sprzedaży swojej części gruntu (50%)?
Zdaniem Wnioskodawcy, art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż sprzedaż nieruchomości i ich części oraz udziału w nieruchomości, nie stanowi źródła przychodów pod warunkiem, że odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Zdaniem Wnioskodawcy spełnia on powyższe warunki: nabycie nieruchomości nastąpiło 15 lat temu (14 licząc od końca roku), nie prowadził nigdy działalności gospodarczej, ponadto porozumienie, które zawarł z żoną, dotyczące budowy na wspólnym gruncie mieszkań na sprzedaż, nie doszło do skutku, ponieważ nie zostały spełnione warunki zaznaczone w umowie, przede wszystkim stopień robót budowlanych nie przekroczył stropu garażu podziemnego. A dopiero w tym momencie zaangażowania robót miał wg umowy kredytować dalsze prace.
Tym samym Zainteresowany uważa, że sprzedaż nieruchomości (50%), nie będzie rodziła na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych obowiązku zapłaty podatku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na wstępnie wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:
- pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
- pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:
- odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
- zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
Należy przy tym wyjaśnić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera własną definicję pozarolniczej działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:
- wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
- polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
- polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:
- zarobkowym celu działalności,
- wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
- prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
Analiza przytoczonych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi mieć ona charakter zarobkowy. Zatem działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.
Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.
Należy zaakcentować, że prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależną od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych (np. rejestracji urzędowej). Działalność gospodarczą należy zatem oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych wypełniających lub nie znamiona tej działalności.
Należy przyjąć, że wszelkie działania cechujące się fachowością (stałym, nieokazjonalnym, nieamatorskim charakterem), podporządkowaniu regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań i uczestnictwem w obrocie gospodarczym, są pozarolniczą działalnością gospodarczą, a uzyskiwane w ich wyniku przychody są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z planowanym odpłatnym zbyciem nieruchomości, o której mowa we wniosku.
W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 2002 r. zakupił 50% udziałów w niezabudowanej nieruchomości. Pozostałe 50% udziałów zakupiła jego żona, z którą posiada ustrój rozdzielności majątkowej.
W 2003 r. Wnioskodawca zawarł z żoną umowę, na mocy której postanowili na owym gruncie rozpocząć inwestycję polegającą na wybudowaniu wielorodzinnego budynku mieszkalnego z czternastoma mieszkaniami oraz garażem wielostanowiskowym pod budynkiem. Zainteresowany jako współinwestor zamierzający współfinansować przyszłym kredytem inwestycję od momentu zaawansowania stanu robót powyżej stropu garażu podziemnego, upoważnił żonę (jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą) do prowadzenia całości robót na działce związanych z zamierzoną inwestycją, jako generalnego wykonawcę.
Zainteresowany oraz jego żona zdecydowali się wybudować trzykondygnacyjny budynek mieszkalny z przeznaczeniem mieszkań na sprzedaż.
Do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w ramach inwestycji uzyskano pozwolenie na budowę wraz z jego ostatecznością, wykonano projekt budowlany oraz projekty wykonawcze konstrukcji budynku i przyłączy. Wykonano również następujące roboty: odwierty geologiczne, zdjęcie humusu z odwózką, ogrodzenie, zainstalowano zaplecze biurowo-socjalne, wykonano wykopy, ławy i mury fundamentowe części niepodpiwniczonej budynku, elementy ściany garażu podziemnego na granicy działki sąsiada na długości trzydziestu metrów, poprzez zapuszczenie w gruncie pali sześciometrowych tworzących element „ścianki berlińskiej”, wykonano przyłącze docelowe energetyczne dla budynku oraz przyłącza kanalizacji sanitarnej i deszczowej wraz z wykonaniem studni rewizyjno-przyłączeniowych.
Zainteresowany oraz jego żona postanowili sprzedać nieruchomość firmie deweloperskiej.
Z opisu przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji nie sposób nie wysnuć wniosku, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.
Jak bowiem sam wskazał Wnioskodawca – zamierzał wybudować trzykondygnacyjny budynek wielorodzinny z mieszkaniami przeznaczonymi na sprzedaż. W wyniku rozpoczętych prac miało powstać czternaście mieszkań oraz garaż wielostanowiskowy pod budynkiem w celu ich dalszej sprzedaży.
Wskazane przez Wnioskodawcę czynności mające charakter procesu inwestycyjnego oraz prowadzenie opisanych prac budowlanych świadczy, że przychód ze sprzedaży lokali mieszkalnych mających mieścić się w owym budynku powstałby w wyniku działań nastawionych na zysk, polegających na budowie (wytworzeniu) i późniejszemu zbyciu nie jednego, lecz czternastu lokali mieszkalnych wraz miejscami postojowymi w garażu wielostanowiskowym, w sposób zorganizowany.
Stwierdzić należy, że działania takie nie mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, związanym ze zwykłym gospodarowaniem tym majątkiem i zaspokajaniem własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy czy jego rodziny. Aktywność taka nie daje podstaw do uznania, że jest ona uzasadniona potrzebą zaspokajania czy zabezpieczenia rodzinnych potrzeb mieszkaniowych. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę wskazują na działania o charakterze inwestycyjnym, typowe dla przedsięwzięć realizowanych w ramach działalności gospodarczej.
Nadmienić należy, że w myśl m. in. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2096/12, przy ocenie czy do działania podatnika ma zastosowanie art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., nie bierze się pod uwagę zamiarów i wewnętrznego stanu adresata przepisów. Motywacja podatnika nie ma znaczenia, badane jest natomiast jego uzewnętrznione zachowanie. O tym, czy podatnik prowadzi działalność gospodarczą decydują zewnętrzne, obiektywne okoliczności.
Natomiast w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FSK 433/10 dokonano analizy pojęcia działalności gospodarczej. Skład orzekający wskazał, iż dla uznania danej działalności za działalność gospodarczą nie jest konieczna jej rejestracja w sposób określony w odrębnych przepisach, spełnienie innych wymogów formalnych, czy też posiadanie statusu przedsiębiorcy (…). Nie ma także znaczenia subiektywne przekonanie podatnika, iż przychody z jego działalności gospodarczej są przypisane do innego źródła przychodów.
Jasne jest, że Zainteresowany ponosił nakłady w celu przygotowania mieszkań do sprzedaży w sposób przekraczający zwykły zarząd mieniem i podejmował konsekwentnie działania prowadzące do osiągnięcia zysku. Wszak nie mówimy o zwyczajnym gospodarowaniu majątkiem i zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych Zainteresowanego, a o zbyciu nieruchomości stanowiącej inwestycję, która miała składać się aż z czternastu mieszkań oraz garażu wielostanowiskowego pod budynkiem.
Stwierdzić zatem należy, że w niniejszej sprawie działania Wnioskodawcy wypełniają definicję działalności gospodarczej określoną w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako działalność zarobkowa budowlana prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły. Spełnione bowiem były łącznie wszystkie przesłanki wymienione w tymże przepisie. Działania Wnioskodawcy bez wątpienia miały charakter zarobkowy, gdyż jak sam wskazał Zainteresowany rozpoczął budowę budynku mieszkalnego z przeznaczeniem kilkunastu mieszkań na sprzedaż. Działania prowadzone były także w sposób zorganizowany, celowy i ciągły, bowiem Wnioskodawca podjął szereg kroków w postaci m. in. uzyskania wymaganych pozwoleń, projektów, rozpoczęciu robót budowlanych, wykonaniu przyłączy energetycznych, sanitarnych i deszczowych, co wskazuje na zorganizowany proces inwestycyjny prowadzony w celu osiągnięcia założonych zysków. Celem Wnioskodawcy było wybudowanie mieszkań na sprzedaż i w opisywanym okresie (tj. w okresie, w którym cel ten miał być zrealizowany) Zainteresowany podjął szereg ciągłych i zorganizowanych działań zmierzających do osiągnięcia tego celu.
Dodatkowo zaznaczyć należy, że Zainteresowany podejmując czynności związane ze sprzedażą udziału w opisywanej nieruchomości działa w swoim imieniu i na własny rachunek.
Kwalifikacji uzyskanego przychodu jako przychodu z działalności gospodarczej nie zmienia fakt, że przedmiotowa inwestycja nie została zakończona i nieruchomość została sprzedana firmie deweloperskiej z niezakończoną budową.
Reasumując, stwierdzić należy, że przychody ze zbycia udziału w nieruchomości będącej przedmiotem wniosku stanowią dla Wnioskodawcy przychody z działalności gospodarczej określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.