2018.01.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.558.2017.1.MJ
z 3 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2017 r. (data wpływu 2 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz okresu rozliczeniowego, w którym Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz okresu rozliczeniowego, w którym Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką miejską zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Spółka została powołana do realizacji inwestycji związanej z budową A. oraz późniejszego zarządzania obiektem polegającym na przygotowaniu go do przeprowadzania wydarzeń o charakterze masowym, w tym w szczególności meczów piłkarskich, koncertów i innych wydarzeń sportowo -kulturalnych. Przedmiotowa działalność podlega opodatkowaniu VAT, a Spółka z tytułu świadczonych usług wystawia faktury zawierające podatek należny.

Przy organizacji niektórych wydarzeń odbywających się na A., Spółka korzystała z usług zewnętrznego podmiotu wyspecjalizowanego w organizacji imprez o charakterze masowym (dalej: Organizator), w tym m.in. turniejów piłkarskich czy koncertów. Nabywane przez Wnioskodawcę usługi związane z organizacją imprez były związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT.

W świetle umowy regulującej współpracę pomiędzy Spółką i Organizatorem, w przypadku wystąpienia straty z tytułu organizacji określonych wydarzeń, Organizator tytułem odszkodowania zobowiązał się do jej pokrycia w połowie wysokości. Przedmiotowa wierzytelność Spółki została zabezpieczona w formie weksla wystawionego przez Organizatora.

W sierpniu 2012 r. Spółka otrzymała od Organizatora dwie faktury z tytułu kompleksowego przygotowania, zorganizowania i przeprowadzenia imprez: (…) (dalej: Faktury). Jednocześnie należy wskazać, że Faktury wystawione przez Organizatora spełniały formalne elementy wymagane obowiązującymi wówczas przepisami. W ramach obowiązującej procedury obiegu dokumentów, faktury wystawione przez Organizatora zostały sprawdzone pod względem formalno-rachunkowym. Termin płatności przedmiotowych Faktur upłynął w dniu 8 sierpnia 2012 r., przy czym z przyczyn spornych związanych z należytym wykonaniem usługi oraz rozliczeniem ww. wydarzeń (w szczególności kwoty należnej za wykonanie usługi), Spółka nie uregulowała należności z tego tytułu. W tym kontekście Wnioskodawca stał na stanowisku, że wystawione faktury nie dokumentują należycie wykonanych usług i kwestionował ich zasadność, a w związku z tym Wnioskodawca uważał, że nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku wynikającego z tych Faktur. W konsekwencji, Spółka nie odliczyła VAT naliczonego wynikającego z Faktur wystawionych przez Organizatora.

Organizator w szczególności nie wywiązał się z postanowień umów, w tym po przeprowadzeniu imprez nie przedstawił Spółce m.in. raportów końcowych dla każdej z imprez, rozliczeń obu imprez, jak również zestawienia sprzedaży i zwrotu biletów. W konsekwencji Spółka nie miała możliwości określenia wysokości poniesionej straty (zgodnie natomiast z postanowieniami umowy z Organizatorem, był on zobowiązany do pokrycia połowy jej kwoty), a tym samym Spółka nie mogła dokonać płatności wynikających z przedmiotowych Faktur.

Powyższe działanie wynikało w szczególności z faktu, iż przeprowadzone imprezy sportowo-kulturalne przyniosły straty. Tym samym, biorąc pod uwagę postanowienia umów pomiędzy Spółką a Organizatorem na kompleksowe przygotowanie, zorganizowanie i przeprowadzenie przedmiotowych wydarzeń, Spółka była uprawniona do dochodzenia wierzytelności wynikających z weksli wystawionych przez Organizatora, które znacząco przekraczały kwoty wykazane na Fakturach.

Wnioskodawca jest w dalszym ciągu w posiadaniu wszystkich Faktur wystawionych przez Organizatora.

Z uwagi na kwestionowanie przez Spółkę należytego wykonania usług oraz ostatecznej kwoty należnej za organizację wydarzeń na A., nie zostały one zatwierdzone przez zarząd Spółki. Spółka podjęła kroki prawne przeciwko Organizatorowi na gruncie prawa cywilnego, w tym złożenie pozwu do sądu cywilnego. Według Spółki istniało podejrzenie że przedmiotowe faktury dokumentują nienależne kwoty do których Organizator nie był uprawniony.

W związku z utratą płynności finansowej Organizator ogłosił upadłość, o czym Spółka została poinformowana w lutym 2013 r. Od tego momentu Spółka dochodziła swoich wierzytelności od syndyka masy upadłościowej Organizatora (dalej: Syndyk) w postępowaniu upadłościowym.

Spółka zawarła ugodę z Syndykiem m.in. w zakresie rozliczenia Faktur (dalej: Ugoda), w wyniku której zobowiązania Spółki wynikające z Faktur zostały rozliczone poprzez kompensatę wzajemnych wierzytelności, przy czym Syndyk będzie ponadto zobligowany do zapłaty na rzecz Spółki pozostałej kwoty wynikającej z weksli wystawionych przez Organizatora. Jednocześnie, zgodnie z postanowieniami Ugody, wyczerpuje ona wszelkie roszczenia Spółki wobec Organizatora na potrzeby jego postępowania upadłościowego. Ponadto należy wskazać, że dopiero w przedmiotowej Ugodzie Wnioskodawca uznał zasadność roszczeń Organizatora. Ugoda została zatwierdzona następnie przez Sąd Rejonowy postanowieniu z dnia 18 lipca 2017 r. Postanowienie na moment złożenia niniejszego wniosku, nie jest prawomocne, gdyż Organizator złożył na nie zażalenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z Faktur, w przypadku gdy ich rozliczenie nastąpiło – zgodnie z postanowieniami Ugody – w wyniku kompensaty wzajemnych zobowiązań?
W przypadku prawidłowego stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, w jakim okresie rozliczeniowym Spółka jest uprawniona do odliczenia kwoty VAT naliczonego wynikającego z Faktur?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z Faktur, w przypadku gdy ich rozliczenie nastąpiło – zgodnie z postanowieniami Ugody – w wyniku kompensaty wzajemnych zobowiązań.
W przypadku prawidłowego stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, Spółka będzie uprawniona do odliczenia kwoty VAT naliczonego wynikającego z Faktur w okresie rozliczeniowym, w którym nastąpi uprawomocnienie się ostatecznej Ugody (a tym samym kompensata wzajemnych zobowiązań).

Uzasadnienie

Ad. 1

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”. Z treści cytowanego przepisu wynika, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje wyłącznie w przypadku spełnienia określonych warunków, tj.:

odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz
towary i usługi nabyte przez podatnika zostaną wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W konsekwencji, zgodnie z zasadą ogólną, prawo do odliczenia VAT naliczonego nie przysługuje w przypadku nabycia towarów lub usług, które nie znajdują uzasadnienia w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, jak również wykorzystywanych do czynności zwolnionych z VAT lub też niepodlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż nabyte przez niego usługi służyły wykonaniu czynności opodatkowanych – zatrudnienie bowiem Organizatora jako wyspecjalizowanego podmiotu do organizacji wydarzeń sportowo-kulturalnych jest zbieżne z celem działalności Spółki, która to dążyła do osiągnięcia określonego przychodu z przeprowadzonych imprez, podlegającego opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji, Spółce co do zasady z formalnego punktu widzenia przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu usług nabytych od Organizatora.

Niemniej jednak, z niezależnych od Spółki przyczyn przedmiotowe wydarzenia przyniosły stratę, w związku z czym – uwzględniając postanowienia umowy pomiędzy Spółką a Organizatorem, jak również brak przedstawienia przez Organizatora niezbędnych rozliczeń z tytułu świadczonych usług – Spółka nie zaakceptowała przedmiotowych Faktur oraz nie uregulowała zobowiązań wynikających z Faktur oraz wystąpiła do Organizatora z wnioskiem o zwrot kar umownych z tytułu powstałej straty. W rezultacie opisanych działań, w tym w szczególności kwestionowania przez Wnioskodawcę należytego wykonania usług, Spółka stała na stanowisku, że nie była uprawniona do odliczenia VAT naliczonego z Faktur.

Niemniej jednak, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego – Ugoda wyczerpuje wszelkie roszczenia Spółki wobec Organizatora na potrzeby jego postępowania upadłościowego, jak również w wyniku jej podpisania należność wynikająca z Faktur zostanie uregulowana poprzez kompensatę wzajemnych zobowiązań. Tym samym, biorąc pod uwagę związek usług udokumentowanych Fakturami z działalnością opodatkowaną Spółki, w ocenie Wnioskodawcy będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z Faktur, w przypadku gdy ich rozliczenie nastąpiło – zgodnie z postanowieniami Ugody – w wyniku kompensaty wzajemnych zobowiązań.

Ad. 2

Co do zasady, stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym w 2012 r.), prawo do odliczenia VAT naliczonego powstaje zasadniczo „W rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny”, przy czym – w świetle art. 86 ust. 11 ww. ustawy – w przypadku, gdy podatnik nie odliczy VAT naliczonego w terminach określonych w ww. ustawie, może tego dokonać w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z przepisami obowiązującymi w momencie przeprowadzenia analizowanej transakcji, prawo do odliczenia VAT naliczonego powstawało co do zasady w momencie otrzymania prawidłowej faktury.

Niemniej mając na uwadze, że Spółka kwestionowała należyte wykonanie usługi i w konsekwencji nie zaakceptowała otrzymanych Faktur, a tym samym w jej ocenie nie była ona uprawniony do odliczenia VAT naliczonego z tego tytułu, na moment ich otrzymania.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy w analizowanym przypadku znajdą zastosowanie obecnie obowiązujące przepisy (tj. na dzień podpisania Ugody). Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do odliczenia VAT naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub odpowiedni dokument celny.

Biorąc natomiast pod uwagę, iż jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego – Spółka, ze względu na nieprawidłowości po stronie Organizatora, pierwotnie nie zaakceptowała wystawionych Faktur, nie doszło do spełnienia jednej z przesłanek umożliwiających odliczenie podatku VAT (tj. otrzymanie odpowiedniego dokumentu). W ocenie Wnioskodawcy dokumentem uprawniającym go do odliczenia VAT będzie dopiero podpisana i prawomocna Ugoda.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy będzie uprawniony do odliczenia kwoty VAT naliczonego wynikającego z Faktur w okresie rozliczeniowym, w którym dojdzie do uprawomocnienia Ugody (a tym samym kompensaty wzajemnych zobowiązań).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tj. za pierwszy okres rozliczeniowy w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia), nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.c

Wskazać należy, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z art. 86 ust. 1 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług. Co do zasady faktury, aby skutkowały powstaniem prawa do odliczenia, muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić ponadto należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Konkludując, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia przez podatnika działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi temu przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zawartego w ich cenie, o ile nie zachodzą wyłączenia wskazane w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką miejską zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług Spółka została powołana do realizacji inwestycji związanej z budową A. oraz późniejszego zarządzania obiektem polegającym na przygotowaniu go do przeprowadzania wydarzeń o charakterze masowym, w tym w szczególności meczów piłkarskich, koncertów i innych wydarzeń sportowo-kulturalnych. Przedmiotowa działalność podlega opodatkowaniu VAT, a Spółka z tytułu świadczonych usług wystawia faktury zawierające podatek należny.

Przy organizacji niektórych wydarzeń odbywających się na A., Spółka korzystała z usług zewnętrznego podmiotu wyspecjalizowanego w organizacji imprez o charakterze masowym w tym min. turniejów piłkarskich czy koncertów. Nabywane przez Wnioskodawcę usługi związane z organizacją imprez były związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT.

Wnioskodawca jest w dalszym ciągu w posiadaniu wszystkich Faktur wystawionych przez Organizatora.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z Faktur, w przypadku gdy ich rozliczenie nastąpiło – zgodnie z postanowieniami Ugody – w wyniku kompensaty wzajemnych zobowiązań oraz w jakim okresie rozliczeniowym może dokonać przedmiotowego rozliczenia.

Należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca spełniał na dzień nabycia usługi warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające go do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca dokonał zakupu usług od Organizatora w celu wykonywania czynności opodatkowanych działając w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy – Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że prawo do obniżenia podatku należnego może wystąpić jedynie raz i jest realizowane we wskazanych przez ustawodawcę okresach rozliczeniowych.

Należy zaznaczyć, że uregulowanie należności wynikającej z faktury (w tym również w formie kompensaty wzajemnych zobowiązań) pozostaje bez wpływu na moment wystąpienia prawa do odliczenia podatku bowiem nie jest to element niezbędny do jego realizacji.

W stanie prawnym obowiązującym w roku 2012 zgodnie z zasadą ogólną prawo do odliczenia podatku naliczonego powstawało w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę dokumentującą wykonaną usługę.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy przysługiwało więc prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres w którym otrzymał faktury – w sierpniu 2012 roku (zgodnie z art. 86 ust. 10 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) oraz gdyby nie skorzystał z ww. prawa w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. (zgodnie z art. 86 ust. 11 w brzemieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.)

Ponieważ jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca nie skorzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Organizatora w terminach określonych w art. 86 ust. 10 oraz art. 86 ust. 11 ustawy, przysługiwało mu prawo złożenia korekty deklaracji podatkowej na zasadach określonych w art. 86 ust. 13 ustawy za okres, w których wystąpiło prawo do odliczenia podatku (za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia).

Wnioskodawca mógł skorygować podatek naliczony w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – czyli z tytułu faktur otrzymanych w 2012 r. był uprawniony do dokonania korekty podatku naliczonego do końca roku 2016.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawcy na dzień nabycia usługi, spełniał warunki do odliczenia podatku, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, jednakże obecnie z uwagi na upływ terminu wskazanego w art. 86 ust. 13 ustawy nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu faktur otrzymanych w roku 2012.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na okoliczność, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe, natomiast w zakresie pytania nr 2 Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi tylko w przypadku potwierdzenia prawidłowości stanowiska dotyczącego pytania nr 1, rozstrzygnięcie kwestii przedstawionej w pytaniu nr 2 dotyczącej okresu rozliczeniowego, w którym Wnioskodawca może zrealizować prawo do odliczenia podatku jest bezprzedmiotowe.

Jednocześnie, tut. organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin