Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.181.2017.1
z 5 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla usług udostępniania systemów informatycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla usług udostępniania systemów informatycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT) i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).
Spółka została zawiązana aktem notarialnym w dniu 10 lutego 2017 roku. Przedmiot działalności Spółki zgodnie ze wspomnianym aktem notarialnym obejmuje w szczególności pozostałą działalność wspomagającą usługi finansowe, działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych, pozostałą działalność wspomagającą ubezpieczenia i fundusze emerytalne, działalność związaną z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat, działalność związaną z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi, przetwarzanie danych i działalność związaną z doradztwem w zakresie informatyki. Przy czym głównym celem działalności Spółki jest świadczenie usług pośrednictwa finansowego.

W ramach prowadzonej działalności Spółka planuje zawrzeć umowy o świadczenie usług z kontrahentami — podmiotami niepowiązanymi ze Spółką - prowadzącymi działalność bankową i mającymi siedzibę na terytorium Polski (Banki), a także podmiotami prowadzącymi działalność ubezpieczeniową (Ubezpieczycielami). Głównym przedmiotem tych umów będą usługi pośrednictwa finansowego, objęte odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Dodatkowo Spółka zamierza oferować Bankom i Ubezpieczycielom usługi polegające na udzielaniu dostępu do systemu informatycznego na podstawie udzielonej licencji, pozwalającego na bieżącą komunikację i wymianę informacji w ramach współpracy pomiędzy Bankiem i Ubezpieczycielem zainteresowanym pozyskaniem całościowego lub częściowego finansowania składek ubezpieczeniowych.

Usługi informatyczne Spółki będą zmierzały do powiązania systemów sprzedażowych zakładów ubezpieczeń oraz systemów bankowych. Usługi świadczone przez Spółkę polegać będą przede wszystkim na zapewnieniu, utrzymywaniu (tzw. maintenance) i rozbudowie systemu informatycznego umożliwiającego automatyzację procesów związanych z obsługą wniosków kredytowych, w tym zwrotnego przekazywania wyników oceny tych wniosków. Zadaniem Spółki będzie integracja własnego systemu informatycznego z systemami informatycznymi Banków i Ubezpieczycieli, a także sprawowanie nadzoru nad sprawnym funkcjonowaniem tego systemu, w tym usuwanie awarii i błędów.

Spółka będzie dokonywała również modyfikacji w systemie informatycznym w przypadku pojawienia się nowych wymogów ze strony współpracujących Banków i Ubezpieczycieli związanych z zawieraniem umów kredytowych. Z tytułu opisanych usług informatycznych Spółka będzie pobierała ustalone z Bankami i Ubezpieczycielami odrębne wynagrodzenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym usługi polegające, w szczególności, na udostępnieniu na podstawie udzielonej licencji i utrzymywaniu na rzecz Banków oraz Ubezpieczycieli systemu informatycznego, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki standardowej 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym usługi polegające na udostępnieniu na rzecz Banków i Ubezpieczycieli na podstawie udzielonej licencji, narzędzia informatycznego umożliwiającego automatyzację procesów w zakresie składania wniosków kredytowych i zwrotnego przekazywania wyników oceny tychże wniosków oraz inne związane z tym udostępnieniem czynności polegające na zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania tego systemu, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki standardowej 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT są odpłatne świadczenie usług i odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W analizowanym przypadku czynności polegające w szczególności na udostępnieniu systemu informatycznego na podstawie udzielonej licencji, niewątpliwie nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, a tym samym, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, stanowią świadczenie usług.

Biorąc pod uwagę, że zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 23%, zaś pozostałe przepisy ustawy o VAT nie przewidują obniżonej stawki VAT ani zwolnienia od podatku VAT dla usług obejmujących udostępnienie systemów informatycznych (niezależnie od celów dla jakich są one udostępniane), usługi świadczone przez Spółkę i polegające na udostępnieniu na podstawie licencji, utrzymywaniu i ewentualnej modyfikacji narzędzia informatycznego objęte będą stawką 23% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Przy tym, aby możliwe było zastosowanie 8% bądź 5% stawki podatku VAT dany towar bądź dana usługa powinny być wymienione w odpowiednim załączniku do ustawy lub w rozporządzeniu wykonawczym. Natomiast zasady i zakres zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ponadto na mocy art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1636, 1948 i 1997 oraz z 2017 r. poz. 724, 768 i 791), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Przy dokonywaniu interpretacji przepisów art. 43 ust. 1 pkt 7 i 38–41 ustawy o VAT, uwzględnić należy orzecznictwo TSUE dotyczące usług ubezpieczeniowych i finansowych (w tym usług stanowiących element usług finansowych), jako że pojęcia użyte do opisania tych zwolnień, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady.

Istotne w tym zakresie są orzeczenia TSUE, z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 SDC, z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd., oraz z 28 lipca 2011 r. C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj TSUE.

W wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) dotyczącym zwolnień przedmiotowych na gruncie wspólnego systemu VAT, TSUE wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 (B) B(d) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i lit. f Dyrektywy 2006/112/WE). Sprawa dotyczyła usług świadczonych przez SDC (stowarzyszenie) przede wszystkim na rzecz banków oraz innych jednostek podłączonych do jego systemu informatycznego. SDC świadczyło usługi przetwarzania danych związanych z transakcjami prowadzonymi przez jego klientów, a także pewnych usług związanych ze sprawami administracyjnymi swoich członków. Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy, ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta Banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej.

Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową. Należy też wskazać, że TSUE w ww. orzeczeniu dodał, że „Sam fakt, że jakiś element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa, którą dany element reprezentuje jest zwolniona.”

Podobne stanowisko zostało przedstawione przez Trybunał w orzeczeniu z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd. W wyroku tym TSUE stwierdził, że „obrót papierami wartościowymi polega na działaniach zmieniających sytuację prawną i finansową miedzy stronami i działania te są porównywalne do przypadków przeniesienia lub płatności. Dostawa zwykłej usługi technicznej lub administracyjnej, nie zmieniającej sytuacji prawnej lub finansowej nie wydaje się więc być objęta zwolnieniem ustalonym w art. 13 część B lit. d pkt 5 Szóstej dyrektywy.

(…) Wynika z tego więc, że usługi o charakterze administracyjnym nie zmieniające prawnej bądź finansowej pozycji stron nie są objęte zwolnieniem ustalonym w art. 13 część B lit. d pkt 5”.

Poza tym w powołanym wyżej wyroku w sprawie C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj TSUE wskazał że, w odniesieniu do operacji dotyczących przelewów w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 szóstej dyrektywy świadczone usługi muszą skutkować przekazaniem środków pieniężnych oraz prowadzić do zmian prawnych i finansowych. Należy dokonać rozróżnienia między usługą zwolnioną w rozumieniu wspomnianej dyrektywy a dostarczaniem zwykłego świadczenia fizycznego lub technicznego, takiego jak udostępnienie bankowi systemu informatycznego. W tym celu sąd krajowy powinien w szczególności zbadać zakres odpowiedzialności usługodawcy względem banków, zwłaszcza to, czy odpowiedzialność ta ograniczona jest do aspektów technicznych, czy też obejmuje specyficzne i istotne elementy czynności.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że zamierza oferować Bankom i Ubezpieczycielom usługi polegające na udzielaniu dostępu do systemu informatycznego na podstawie udzielonej licencji, pozwalającego na bieżącą komunikację i wymianę informacji w ramach współpracy pomiędzy Bankiem i Ubezpieczycielem zainteresowanym pozyskaniem całościowego lub częściowego finansowania składek ubezpieczeniowych. Usługi informatyczne Spółki będą zmierzały do powiązania systemów sprzedażowych zakładów ubezpieczeń oraz systemów bankowych. Usługi świadczone przez Spółkę polegać będą przede wszystkim na zapewnieniu, utrzymywaniu i rozbudowie systemu informatycznego umożliwiającego automatyzację procesów związanych z obsługą wniosków kredytowych, w tym zwrotnego przekazywania wyników oceny tych wniosków. Zadaniem Spółki będzie integracja własnego systemu informatycznego z systemami informatycznymi Banków i Ubezpieczycieli, a także sprawowanie nadzoru nad sprawnym funkcjonowaniem tego systemu, w tym usuwanie awarii i błędów.

Zgodnie z orzecznictwem TSUE ze zwolnienia od podatku nie mogą korzystać świadczone odrębnie usługi wspierające usługi finansowe, nawet jeśli są niezbędne do ich świadczenia, ale mają czysto techniczny charakter, np. usługi administracyjne, usługi call center, usługi „swift” (usługa elektronicznego przesyłania wiadomości na rzecz instytucji finansowych), usługi udostępniania systemu informatycznego.

Wobec tego, usługi świadczone przez Wnioskodawcę, polegające w szczególności na udostępnieniu na podstawie udzielonej licencji i utrzymywaniu na rzecz Banków oraz Ubezpieczycieli systemu informatycznego, jako usługi ściśle techniczne, które nie zmieniają sytuacji prawnej lub finansowej stron transakcji, nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT. Usługi te nie zostały też objęte przez ustawodawcę obniżoną stawką podatku.

W konsekwencji usługi te podlegają opodatkowaniu podatku VAT według stawki podstawowej w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.