Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.100.2017.2.KC
z 11 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 20 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 2 czerwca 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.100.2017.1.KC, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 2 czerwca 2017 r. (data doręczenia 7 czerwca 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem złożonym w dniu 20 czerwca 2017 r., nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 14 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest opiekunem prawnym swojej całkowicie ubezwłasnowolnionej krewnej od dnia 27 marca 2015 r. Wnioskodawca jest jej bratankiem. Zamieszkują wspólnie. Krewna Wnioskodawcy ma 61 lat, nie jest zdolna do samodzielnej egzystencji, tj. ma rozum małego dziecka, nie czyta, nie liczy, ma I grupę inwalidzką – otrzymuje rentę rodzinną, rentę socjalną i dodatek pielęgnacyjny jako osoba niepełnosprawna (całość wypłacana jest przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych). Krewna jest chora od urodzenia.

W piśmie złożonym w dniu 20 czerwca 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy wniosek dotyczy 2015 r. W tym czasie, uzyskiwał dochód opodatkowany według skali podatkowej (PIT-37). Wnioskodawca oraz krewna nie osiągali dochodów, które podlegałyby opodatkowaniu na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie pozostawał w tym czasie w związku małżeńskim, natomiast Jego dochody nie przekroczyły kwoty 56 000 zł. Na Wnioskodawcy, jako bratanku ubezwłasnowolnionej krewnej, nie ciąży obowiązek alimentacyjny. Jednakże, jako opiekun prawny ustanowiony przez sąd sprawuje (zamiast rodziców, którzy zmarli) pieczę nad siostrą ojca, gdyż ma ona prawo mieszkać w domu do śmierci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jako opiekun prawny osoby dorosłej, niepełnosprawnej umysłowo, ubezwłasnowolnionej całkowicie, Wnioskodawca może korzystać z ulgi prorodzinnej od podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, mógłby On odliczyć ulgę prorodzinną, gdyż spełnia ku temu warunki. Wnioskodawca jest opiekunem prawnym ustanowionym przez sąd, zamieszkuje z chorą krewną, która pobiera rentę socjalną i dodatek pielęgnacyjny z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i opiekuje się chorą, tj. gotuje jej, pierze, robi zakupy, jeździ do lekarza i wykonuje wiele innych czynności.

W 2015 r. Wnioskodawca odliczył ulgę prorodzinną na podstawie informacji uzyskanych w Urzędzie Skarbowym, natomiast w tym roku Urząd Skarbowy dopatrzył się nieprawidłowości, tzn. uznano, że ulga się nie należy, więc w 2016 r. Wnioskodawca z niej zrezygnował.

Wnioskodawca powołał się na artykuł zawarty w ,,Gazecie Prawnej”, z którego treści wynika, że opiekunowie prawni również mogą korzystać z ulgi prorodzinnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Warunki korzystania z ulgi na dzieci określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą’.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast, w myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł jeżeli dochody podatnika:

1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a).
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy – za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W myśl natomiast art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Jednocześnie na podstawie art. 27f ust. 6 ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest opiekunem prawnym swojej całkowicie ubezwłasnowolnionej krewnej od dnia 27 marca 2015 r. Wnioskodawca jest jej bratankiem. Zamieszkują wspólnie. Krewna Wnioskodawcy ma 61 lat, nie jest zdolna do samodzielnej egzystencji, ma I grupę inwalidzką – otrzymuje rentę rodzinną, rentę socjalną i dodatek pielęgnacyjny jako osoba niepełnosprawna wypłacaną przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Przedmiotowy wniosek dotyczy 2015 r. Wnioskodawca w tym czasie, uzyskiwał dochód opodatkowany według skali podatkowej. Wnioskodawca oraz krewna nie osiągali dochodów, które podlegałyby opodatkowaniu na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie pozostawał w tym czasie w związku małżeńskim, natomiast Jego dochody nie przekroczyły kwoty 56 000 zł. Na Wnioskodawcy, jako bratanku ubezwłasnowolnionej krewnej, nie ciąży obowiązek alimentacyjny. Jednakże, jako opiekun prawny ustanowiony przez sąd sprawuje pieczę nad swoją krewną.

Mimo, że ustawodawca nie zdefiniował w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „dziecko”, to w ust. 1 i 6 wskazał jakie dzieci mają być objęte ulgą. Co do zasady bowiem, ulga przysługuje na dzieci małoletnie, a jedynie pod pewnymi warunkami podatnicy mogą również korzystać z ulgi w przypadku dzieci pełnoletnich. Regulacji zawartych w ust. 1 i ust. 6 nie należy zatem przeciwstawiać, a przepis ust. 6 traktować jako kontynuację ust. 1 w art. 27f. Oznacza to, że art. 27f ust. 6 ww. ustawy, na warunkach tam określonych, umożliwia podatnikom kontynuację korzystania z ulgi na dzieci, gdy dzieci stały się pełnoletnie.

W przypadku podatników, o których mowa w art. 27f ust. 1 ww. ustawy, korzystanie z ulgi na dzieci jest możliwe także po uzyskaniu pełnoletności przez dziecko będące pod jego opieką, o ile podatnik utrzymuje pełnoletnie dziecko spełniające warunki określone w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego lub sprawowania funkcji rodziny zastępczej.

Z powyższych regulacji jednoznacznie wynika zamiar ustawodawcy, aby odliczenie od podatku dotyczyło dzieci. Warto wskazać na znaczenie pojęcia „dziecko” jakie nadaje mu Słownik Języka Polskiego PWN (wydanie internetowe). Według autorów słownika „dziecko” to: ,,człowiek od urodzenia do wieku młodzieńczego”; ,,syn lub córka, niezależnie od wieku”. Pierwsza z definicji ma zatem charakter abstrakcyjny i uniwersalny, druga natomiast konkretyzuje to pojęcie do relacji pokrewieństwa. Przenosząc te definicje na grunt omawianych przepisów można by uznać, że dzieckiem, niezależnie od wieku, można być wyłącznie dla rodziców. Jednak takie rozumienie pojęcia „dziecko” w sposób nieuzasadniony zawężałoby zakres przepisu art. 27f ust. 6 ww. ustawy, co pozbawiałoby prawa do ulgi niektórych opiekunów prawnych czy rodziny zastępcze.

Warunki dotyczące ustanawiania, sprawowania i ustania opieki nad dzieckiem określają przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), dalej „k.r.o.”. Zgodnie z art. 155 § 2 k.r.o. do opieki stosuje się odpowiednio przepisy o władzy rodzicielskiej. Regulacje k.r.o., co do zasady, nie nakładają obowiązku alimentacyjnego na opiekuna prawnego. Wyjątek od tej zasady zachodzi wówczas, gdy opiekun prawny jest jednocześnie krewnym podopiecznego, zobowiązanym do alimentacji w myśl przepisów tej ustawy (art. 128 k.r.o. obowiązkiem alimentacyjnym obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo).

Jeżeli zatem podatnik został opiekunem prawnym dziecka małoletniego, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i dziecko z nim zamieszkiwało, a następnie dziecko stało się pełnoletnie, otrzymywało zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, a podatnik je nadal utrzymywał w wykonywaniu ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego, to w takiej sytuacji nie można odmówić prawa do ulgi na dzieci.

Z inną sytuacją mamy do czynienia, gdy podatnik staje się opiekunem prawnym pełnoletniego ubezwłasnowolnionego krewnego. W takim przypadku nie można mówić o kontynuacji prawa do ulgi powstałego przed uzyskaniem pełnoletności przez dziecko, a sam fakt otrzymywania przez pełnoletniego ubezwłasnowolnionego krewnego zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej, oraz utrzymywania go przez podatnika w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego wobec tego krewnego, nie jest wystarczający do przyznania podatnikowi prawa do omawianej ulgi.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że ustanowienie w 2015 r. opieki prawnej nad pełnoletnią ubezwłasnowolnioną krewną, nie daje podstaw do skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. „ulgi prorodzinnej”, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.