Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.185.2017.2.IGO
z 14 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2017 r. (data wpływu 10 lipca 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe,
• opodatkowania transakcji sprzedaży lokalu niemieszkalnego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej oraz lokalu niemieszkalnego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 4 lipca 2017 r., złożonym w dniu 4 lipca 2017 r. (data wpływu 10 lipca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 26 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Powiat jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

Powiat chce dokonać sprzedaży nieruchomości oraz nieruchomości lokalowej stanowiącej lokal niemieszkalny wyodrębniony z powyższej nieruchomości.

Nieruchomość zabudowana złożona z działek ewidencyjnych: 3624/9, 3624/2 oraz 3624/7 stanowi własność Powiatu. Dla nieruchomości urządzona jest KW. Nieruchomość została nabyta przez powiat w drodze:

1. działka 3624/9 - decyzja komunalizacyjna Wojewody z dnia 19 października 2005;
2. działki 3624/2 oraz 3624/7 - decyzja komunalizacyjna Wojewody z dnia 21 grudnia 1999.
   
   

Nabycie nastąpiło w momencie powstania powiatu.

Lokal niemieszkalny, stanowiący własność Powiatu, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi KW o powierzchni 118,44 m kw, został wyodrębniony jako samodzielna nieruchomość lokalowa z nieruchomości o której mowa powyżej na mocy aktu z dnia 23 kwietnia 2012 r. wraz z udziałem w nieruchomości gruntowej wynoszącym 11844/163101.

Aktem notarialnym z dnia 1 czerwca 2012 r. Powiat ustanowił ograniczone prawo rzeczowe nieodpłatnego użytkowania tych nieruchomości dla S. którego następnie uprawniony zrzekł się własnym oświadczeniem. Nieruchomość zabudowana była przedmiotem dzierżawy:

1. między S. a A Sp. z o.o. umową z dnia 2 października 2012 r.;
2. umowa zawarta pomiędzy Powiatem a A Sp. z o.o. (z wyłączeniem nieruchomości lokalowej) w dniu 31 marca 2014 r. do dnia 30 czerwca 2016 r. z Aneksem przedłużającym umowę do dnia 30 listopada 2016 r. W ramach niniejszej umowy dzierżawca uiszczał na rzecz Powiatu czynsz z podatkiem VAT.
   
   

Powiat nie ponosił na rzecz nieruchomości zabudowanej, ani nieruchomości lokalowej żadnych nakładów.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca podaje, że lokal niemieszkalny o pow. 118,44 m² został wyodrębniony na mocy aktu notarialnego z dnia 23 kwietnia 2012 r. wraz z przypadającym udziałem w gruncie wynoszącym 11844/163101 w budynku, na działkach nr 3624/9, 3624/25, 3624/27.

Od chwili wyodrębnienia lokal niemieszkalny był przedmiotem użytkowania przez Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, a następnie S., który został przekształcony na S Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Lokal ten był przedmiotem dzierżawy, jak poniżej:

1. Umowa dzierżawy zawarta pomiędzy Powiatem a A. Sp. z o.o. z dnia 24 lutego 2016 r., do której sporządzono aneksy obowiązujące do dnia 30 listopada 2016 r.
   
   

Lokal ten nie był remontowany przez Powiat, w związku z powyższym nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Powiat powinien opodatkować podatkiem VAT transakcję sprzedaży nieruchomości oraz nieruchomości lokalowej stanowiącej lokal niemieszkalny wyodrębniony z powyższej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dotyczy lokalu niemieszkalnego

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10-10a oraz art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług VAT oraz opisanego stanu faktycznego wynika, że pierwsze zasiedlenie jeszcze nie nastąpiło, gdyż lokal po wyodrębnieniu nie był przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem dostawa jest wykonywana przed pierwszym zasiedleniem.

Analizując stan faktyczny nabycie nastąpiło na podstawie czynności jednostronnej wyodrębnienia lokalu (nabywcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego) oraz nie było ulepszeń w lokalu przekraczających 30 % wartości początkowej.

Lokal zatem spełnia warunek zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż podmiot zbywający nie korzystał z odliczenia VAT ani przy nabyciu ani poprzez ulepszenia.

Dotyczy nieruchomości gruntowej zabudowanej

Nieruchomość jak wskazano w opisie faktycznym była przedmiotem dzierżawy, w której to umowie Powiat jako wydzierżawiający wystawiał faktury VAT ze stawką 23%. Odnośnie nieruchomości wraz z zawarciem umowy dzierżawy nastąpiło jej pierwsze zasiedlenie w rozumieniu podatku VAT.

Umowa dzierżawy rozpoczęła się dnia 31 marca 2014 r., a zakończyła się 30 listopada 2016 roku.

Od pierwszego zasiedlenia minął zatem okres dłuższy niż 2 lata. Dostawa korzysta zatem ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej oraz nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania transakcji sprzedaży lokalu niemieszkalnego .

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca chce dokonać sprzedaży nieruchomości zabudowanej oraz nieruchomości lokalowej stanowiącej lokal niemieszkalny wyodrębniony z powyższej nieruchomości.

Nieruchomość zabudowana złożona z działek ewidencyjnych: 3624/9, 3624/2 oraz 3624/7 stanowi własność Powiatu. Nieruchomość została nabyta przez powiat w drodze:

1. działka 3624/9 - decyzja komunalizacyjna Wojewody z dnia 19 października 2005 r.;
2. działki 3624/2 oraz 3624/7 - decyzja komunalizacyjna Wojewody z dnia 21 grudnia 1999 r.
   
   

Nabycie nastąpiło w momencie powstania powiatu.

Nieruchomość zabudowana była przedmiotem dzierżawy:

1. między S. a A. Sp. z o.o. umową z dnia 2 października 2012 r.;
   
2. umowa zawarta pomiędzy Powiatem a A. Sp. z o.o. (z wyłączeniem nieruchomości lokalowej) w dniu 31 marca 2014 r. do dnia 30 czerwca 2016 r. z Aneksem przedłużającym umowę do dnia 30 listopada 2016 r. W ramach niniejszej umowy dzierżawca uiszczał na rzecz Powiatu czynsz z podatkiem VAT.
   
   

Lokal niemieszkalny został wyodrębniony jako samodzielna nieruchomość lokalowa z nieruchomości o której mowa powyżej na mocy aktu z dnia 23 kwietnia 2012 r. wraz z udziałem w nieruchomości gruntowej wynoszącym 11844/163101. Od chwili wyodrębnienia lokal niemieszkalny był przedmiotem użytkowania przez Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, a następnie S., który został przekształcony na S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Lokal ten był przedmiotem dzierżawy zawartej pomiędzy Powiatem a A. Sp. z o.o. z dnia 24 lutego 2016 r., do której sporządzono aneksy obowiązujące do dnia 30 listopada 2016 r. Lokal nie był remontowany przez Powiat, w związku z powyższym nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Powiat nie ponosił na rzecz nieruchomości zabudowanej, ani nieruchomości lokalowej żadnych nakładów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej oraz nieruchomości lokalowej stanowiącej lokal niemieszkalny.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że sprzedaż wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ sprzedaż nieruchomości zabudowanej (z wyłączeniem nieruchomości lokalowej) nie odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do planowanej sprzedaży nieruchomości zabudowanej upłynie okres dłuższy niż 2 lata – pierwsze zajęcie, używanie nieruchomości miało miejsce w momencie wydzierżawienia jej przez Sprzedawcę, tj. od 2012 r., a ponadto nie ponoszono wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości zabudowanej.

Tym samym dostawa nieruchomości zabudowanej w opisanym w zdarzeniu przyszłym korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że dostawa nieruchomości zabudowanej korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, analiza przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezprzedmiotowa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej jest prawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca zamierza sprzedać lokal niemieszkalny.

Z opisu sprawy wynika, że od chwili wyodrębnienia, tj. od 2012 r., lokal niemieszkalny był przedmiotem użytkowania przez Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, a następnie S., który został przekształcony na S Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zatem również sprzedaż wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego lokalu niemieszkalnego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ sprzedaż nieruchomości lokalowej nie odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia, do którego doszło w 2012 r. w chwilą oddania lokalu do użytkowania. Ponadto od pierwszego zasiedlenia do planowanej sprzedaży lokalu niemieszkalnego upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Również w stosunku do lokalu niemieszkalnego nie ponoszono wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej lokalu.

Tym samym dostawa lokalu niemieszkalnego w opisanym w zdarzeniu przyszłym korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że dostawa lokalu niemieszkalnego korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, analiza przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezprzedmiotowa, zaś stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej opodatkowania transakcji sprzedaży lokalu niemieszkalnego jest nieprawidłowe.

Jak wskazano wyżej w świetle art. 29a ust. 8 ustawy przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem w analogiczny sposób jak dostawa nieruchomości (nieruchomości zabudowanej i lokalu niemieszkalnego) będących przedmiotem zapytania opodatkowana będzie sprzedaż gruntu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.