Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.95.2017.2.KSM
z 14 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2017 r. (data wpływu 9 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 26 maja 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.95.2017.1.KSM, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 29 maja 2017 r. (data doręczenia 2 czerwca 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 6 czerwca 2017 r. (data wpływu 9 czerwca 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 7 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Mąż Wnioskodawczyni od dnia 5 czerwca 2014 r. posiadał orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu choroby nowotworowej na którą cierpiał od trzech lat. W związku z tym, że dostępne w Polsce leki i leczenie szpitalne nie przynosiły skutku i choroba postępowała, lekarz onkolog w 2016 r. zdecydował o przypisywaniu leku …. 15 mg / 6,14 mg oraz 20 mg / 8,19 mg, który nie był dostępny w Polsce. W tym zakresie Wnioskodawczyni posiada zaświadczenia lekarza specjalisty z dnia 7 kwietnia 2017 r., w którym stwierdza, że mąż powinien ten lek stosować. Zakupu tych leków mąż dokonał na rynku niemieckim i austriackim. Lekarz specjalista w sierpniu i we wrześniu 2016 r. wystawił dwie recepty, które wysłano do apteki w Niemczech i Austrii.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni i Jej mąż nie mieli własnego walutowego konta bankowego, a takie było niezbędne do dokonania płatności za męża leki, to syn założył na własne nazwisko konto walutowe, na które wpłacał przekazane przez męża na ten cel pieniądze. Nikt wtedy, gdy Wnioskodawczyni z dziećmi walczyła o życie męża i on sam w takim ciężkim stanie nie myślał o rozliczeniu podatkowym i o tym, by dla odliczenia w zeznaniu rocznym wydatków na zakup leków właściwie je dokumentować. Leki o nazwie … były bardzo drogie. Za jedną fakturę za lek z dnia 6 września 2016 r., mąż zapłacił kwotę 5 111,25 Euro, a za drugą 8 765,02 Euro. Mąż w miarę możliwości zgromadzonych środków przekazywał je na swoje konto walutowe, bo na nim były jego pieniądze, z tym że założone na syna, bo tak było wygodniej. Środki na nim zgromadzone były faktycznie w całości środkami męża by syn dokonywał tylko płatności za leki zakupione za granicą. W dniu 2 września 2016 r. syn wpłacił pieniądze przekazane przez męża w kwocie 5 200 Euro i w tym samym dniu dokonał z nich zapłaty za fakturę na kwotę 5 111,25 Euro oraz w dniu 12 października 2016 r. syn wpłacił na to konto powierzone przez męża pieniądze w kwocie 8 740 Euro i następnego dnia, tj. 13 października 2016 r. dokonał drugiej płatności za leki na kwotę 8 765,02 Euro. Z tego konta nie dokonywano innych płatności, przelewów i wypłat.

Rachunek walutowy założony przez syna służył jedynie do płatności za leki męża. Wydatki na leki poniósł faktycznie mąż, bo to były jego pieniądze, niczyje inne. Nikt nie myślał o tym, że może ten fakt stanowić jakiś problem. Mąż musiał się leczyć, leżeć niejednokrotnie w szpitalu, jeździć na liczne kursy chemioterapii, nikt w takiej sytuacji nie ciągał go po bankach by zakładał konto z którego i tak sam nie dokonałby przelewu. W jego imieniu, na jego polecenie i ze środków męża zrobił to syn.

Oprócz wydatków na zakup lekarstw mąż ponosił szereg innych kosztów w związku z postępującym rakiem. W takiej chwili, gdy wszystkie pieniądze męża przeznaczone były na leczenie o żadnej darowiźnie pieniężnej na rzecz syna nie było mowy. Powierzone środki, które syn wpłacił na to konto walutowe były środkami na zakup lekarstw męża i w całości na ten cel zostały przeznaczone. Syn nie dysponował taką kwotą.

Po wieloletniej walce z nowotworem, mąż i tak niestety przegrał z nim walkę. W związku z tym, że w 2016 r. mąż osiągnął dochód ze stosunku pracy oraz działalności wykonywanej osobiście, jak również w związku z tym, że faktycznie poniósł wysokie koszty związane z zakupem leków, to na podstawie art. 6a ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni chce jako żona skorzystać z możliwości rozliczenia się ze zmarłym mężem i odliczenia wydatków męża związanych z leczeniem i zakupem lekarstw.

Nadmienić należy, że wydatki na leki zakupione w Niemczech i Austrii nie były finansowane ani dofinansowywane w żaden sposób z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, z zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych, Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i nie zostały mężowi zwrócone w jakiejkolwiek formie - o czym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni wskazała, że Jej zdaniem lek o nazwie …. jest lekiem, gdyż wypełnia definicję leku na podstawie prawa farmaceutycznego, figuruje w Rejestrze Produktów Leczniczych, a ponadto figuruje pod poz. 1097 i 1098 zał. Nr 1 Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 30 marca 2017 r. Zdaniem Wnioskodawczyni odliczenie wydatków na leki przysługuje ponieważ do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wszedł w trakcie 2016 r. i tylko dlatego nie ma go w tym wykazie z dnia 6 kwietnia 2016 r.

Wnioskodawczyni podała, że nie ma takiej wiedzy, czy leki …. są dopuszczone do obrotu w kraju, z którego zostały sprowadzone i posiadają aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Wnioskodawczyni myśli, że tak, skoro zostały sprzedane w tamtejszych aptekach i na te transakcje wystawione były faktury. Były to przecież transakcje jak najbardziej legalne i udokumentowane fakturami. Wnioskodawczyni nie ma wiedzy na temat obowiązujących przepisów prawa w Niemczech i Austrii w zakresie dopuszczenia do obrotu tego leku na terenie tych państw.

Wnioskodawczyni posiada dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków na zakup leków dla męża. Są to dwie faktury zawierające dane męża jako kupującego, oraz wyszczególnione kwoty zapłaty za leki, o których mowa we wniosku.

Ww. wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały zaliczone do przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przysługuje Wnioskodawczyni w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2016 r. złożonym w dniu 25 kwietnia 2017 r. rozliczonym wspólnie z mężem na podstawie art. 6a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo odliczenia od dochodów męża wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł z tytułu zakupu w dniu 6 września 2016 r. oraz w dniu 7 października 2016 r. leku .... za granicą, który lekarz specjalista przypisywał mężowi?
2. Czy wystarczające dla Organu podatkowego do uznania prawa do odliczenia faktycznie poniesionych przez męża wydatków na zakup leków za granicą, w tym przypadku mogą być dowody w postaci faktur, w tym ich tłumaczenie na język polski na zakup leków, historia rachunku walutowego założonego na syna z której wynika, że znajdujące się na nim środki wydatkowane były tylko i wyłącznie na zakup leków męża a ponadto Wnioskodawczyni i syna oświadczenie o tym, że faktycznie na koncie walutowym znajdowały się pieniądze powierzone wg dyspozycji zmarłego męża na zakup tych leków?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zeznaniu rocznym za 2016 r. przysługuje Jej prawo do odliczenia od dochodu męża różnicy wydatków na zakup leków męża o nazwie …. a kwotą 100 zł wydatkowaną w danym miesiącu. Według Wnioskodawczyni spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące prawo do przedmiotowego odliczenia:

1. Lek o nazwie ….. jest lekiem, gdyż wypełnia definicję leku na podstawie prawa farmaceutycznego, figuruje w Rejestrze Produktów Leczniczych, a ponadto figuruje pod poz. 1097 i 1098 zał. nr 1 Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium RP - obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 30 marca 2017 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni odliczenie przysługuje ponieważ jako środek leczniczy do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wszedł w trakcie w 2016 r. i tylko dlatego nie ma go w tym wykazie z dnia 6 kwietnia 2016 r.

1. Podatnik (zmarły mąż) w roku podatkowym 2016 posiadał orzeczenie lekarskie o znacznym stopniu niepełnosprawności.
2. Lekarz specjalista w zaświadczeniu z dnia 7 kwietnia 2017 r. stwierdził, że mąż Wnioskodawczyni powinien ten lek stosować.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków (art. 6 ust. 2 tej ustawy).

Stosownie do art. 6 ust. 3 ww. ustawy, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Stosownie natomiast do art. 6 ust. 8 powyższej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

W myśl art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z art. 6a ust. 1 ww. ustawy wynika natomiast, że wniosek o łączne opodatkowanie dochodów małżonków, między którymi istniała w roku podatkowym wspólność majątkowa, może być także złożony przez podatnika, który:

1. zawarł związek małżeński przed rozpoczęciem roku podatkowego, a jego małżonek zmarł w trakcie roku podatkowego;
2. pozostawał w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, a jego małżonek zmarł po upływie roku podatkowego przed złożeniem zeznania podatkowego.
   
   

Przy czym, stosownie do regulacji art. 6a ust. 2 ustawy, do podatników, którzy złożyli wniosek, o którym mowa wyżej:

1. stosuje się sposób opodatkowania określony w art. 6 ust. 2 ustawy,
2. stosuje się przepisy art. 6 ust. 3, 3a i 8−13 ustawy,
3. nie stosuje się przepisu art. 6 ust. 4 ustawy.
   
   

Jak z powyższych przepisów wynika, podatnik będący w związku małżeńskim, w którym istnieje w roku podatkowym wspólność majątkowa może dokonać rozliczenia w sposób określony w art. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według zasad opodatkowania określonych w art. 6 ust. 2 tej ustawy.

W konsekwencji, podatnik dokonując rozliczenia w sposób określony w art. 6a ustawy, ma prawo do skorzystania z ulg i zwolnień określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, do których prawo nabył zmarły małżonek, do wysokości i na zasadach przewidzianych dla tych ulg. Skorzystanie z preferencyjnego opodatkowania uwarunkowane jest złożeniem przez podatnika wniosku o zastosowanie tego opodatkowania w zeznaniu podatkowym złożonym w terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Zgodnie z powyższym, przysługuje Wnioskodawczyni uprawnienie do rozliczenia się wspólnie ze zmarłym małżonkiem. Jednakże aby skorzystać z tej możliwości Wnioskodawczyni – przy spełnieniu określonych w ustawie warunków – do dnia 30 kwietnia 2017 r. powinna złożyć zeznanie podatkowe za 2016 r. rozliczając się wspólnie ze zmarłym małżonkiem.

Przechodząc natomiast do możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, wskazać należy co następuje.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Natomiast stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 7a ww. ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że mąż Wnioskodawczyni od dnia 5 czerwca 2014 r. posiadał orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu choroby nowotworowej na którą cierpiał od trzech lat. W związku z tym, że dostępne w Polsce leki i leczenie szpitalne nie przynosiły skutku i choroba postępowała to lekarz onkolog w 2016 r. zdecydował o przypisywaniu leku …. 15 mg / 6,14 mg oraz 20 mg / 8,19 mg, który nie był dostępny w Polsce. W tym zakresie Wnioskodawczyni posiada zaświadczenia lekarza specjalisty z dnia 7 kwietnia 2017 r., w którym stwierdza, że mąż powinien ten lek stosować. Zakupu tych leków mąż dokonał na rynku niemieckim i austriackim. Lekarz specjalista w sierpniu i we wrześniu 2016 r. wystawił dwie recepty, które wysłano do apteki w Niemczech i Austrii. W związku z tym, że Wnioskodawczyni i Jej mąż nie mieli własnego walutowego konta bankowego, syn założył na własne nazwisko konto walutowe, na które wpłacał przekazane przez męża na ten cel pieniądze. W dniu 2 września 2016 r. syn wpłacił pieniądze przekazane przez męża w kwocie 5 200 Euro i w tym samym dniu dokonał z nich zapłaty za fakturę na kwotę 5 111,25 Euro oraz w dniu 12 października 2016 r. syn wpłacił na to konto powierzone przez męża pieniądze w kwocie 8 740 Euro i następnego dnia, tj. 13 października 2016 r. dokonał drugiej płatności za leki na kwotę 8 765,02 Euro. Rachunek walutowy założony przez syna służył jedynie do płatności za leki męża. Wydatki na leki poniósł faktycznie mąż bo to były jego pieniądze. Po wieloletniej walce z nowotworem, mąż i tak niestety przegrał z nim walkę. W związku z tym, że w 2016 r. mąż osiągnął dochód ze stosunku pracy oraz działalności wykonywanej osobiście, jak również w związku z tym, że faktycznie poniósł wysokie koszty związane z zakupem leków, Wnioskodawczyni chce jako żona skorzystać z możliwości rozliczenia się ze zmarłym mężem i odliczenia wydatków męża związanych z leczeniem i zakupem lekarstw. Wnioskodawczyni posiada dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków na zakup leków dla męża. Są to dwie faktury zawierające dane męża jako kupującego oraz wyszczególnione kwoty zapłaty za leki, o których mowa we wniosku.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego przez małżonka Wnioskodawczyni na leczenie wskazanym we wniosku lekiem, należy analizować w oparciu o przepisy art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści tego przepisu, za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Przy czym lekarzem uprawnionym do stwierdzenia stosowania określonych leków jest wyłącznie lekarz specjalista, czyli lekarzem uprawnionym do wydania stosownego zaświadczenia jest każdy lekarz posiadający specjalizację w określonej dziedzinie medycyny np. chirurg, onkolog, okulista, dermatolog, itp. jak również lekarz podstawowej opieki medycznej, o ile posiada określoną specjalizację. W omawianym przepisie nie określono w jakiej formie lekarz specjalista powinien stwierdzić potrzebę stosowania określonych leków stale lub czasowo co oznacza, że dopuszczalna jest tutaj każda forma, nawet ustna. Dla celów dowodowych zasadnym jest jednak przyjęcie formy pisemnej, np. zaświadczenia. Zaświadczenie to może być sporządzone w dowolnej formie (nie ma ustalonego formularza zaświadczenia), powinno jednak z niego wynikać, kto i kiedy je wystawił oraz jakie leki i przez jaki okres czasu powinny być stosowane przez wymienioną z imienia i nazwiska osobę niepełnosprawną. Ważne jest również by zaświadczenie jednoznacznie wskazywało okres stosowania określonych leków (stale lub czasowo). Przy czym zaznaczyć również należy, że ww. zaświadczenie, to nie jedyny dokument, na podstawie którego można określić konieczność stosowania określonych leków. Może to być każdy inny dokument, z którego będą wynikały powyższe dane.

Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku”, a zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2142, z późn. zm.).

Z definicji zawartych w art. 2 ww. ustawy wynika, że:

• lekiem aptecznym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece (pkt 10);
  

• lekiem gotowym - jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu (pkt 11);
  

• lekiem recepturowym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego - na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii (pkt 12);
  

• produktem leczniczym - jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne (pkt 32).
  
  

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto do obrotu dopuszczone zostają bez konieczności uzyskania pozwolenia, produkty lecznicze sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich stosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Podstawą sprowadzenia takiego produktu leczniczego jest jednak zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny.

Należy wyjaśnić, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastrzeżenia, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki na leki ponoszone na terenie Polski, tym samym nie wyklucza się prawa do odliczenia od dochodu wydatków na zakup leków poniesionych za granicą.

Jak wynika z powyżej przywołanych przepisów wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, spełni następujące warunki:

• dokona zakupu produktów spełniających cechy „leku”,
  

• poniesie w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,
  

• posiada dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. fakturę),
  

• posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (stale lub czasowo).
  
  

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni rozliczając się wspólnie ze zmarłym mężem, przy zachowaniu ustawowego terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz spełnieniu ww. przesłanek, ma prawo do skorzystania za 2016 r. z ulgi rehabilitacyjnej na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z załączeniem przez Wnioskodawczynię do wniosku dokumentów, należy zaznaczyć, że Organ wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.