Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.238.2017.2.WL
z 21 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia deklaracji VAT-8 w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w obowiązku złożenia deklaracji VAT-8 w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony poprzez dokonanie wpłaty brakującej opłaty w dniu 29 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 08.02.2013 r. Przedmiotem działalności jest sprzedaż odzieży (47.71 Z). Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku VAT jest zwolniony jako czynny podatnik VAT. W 2014 roku dokonał zgłoszenia dotyczącego wykonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych jako:

• podatnik niepodlegający obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny lub osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, będzie dokonywał lub dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – data złożenia oświadczenia: 31.03.2014 r.; jest czynnym podatnikiem VAT UE od 31.03.2014 r.
  
  

Zainteresowany nabywał towary od podatników z Włoch, zarejestrowanych jako czynny podatnik VAT-UE. Za okresy 2014 r., 2015 r., 2016 r. składał kwartalne deklaracje VAT-UE wykonując nabycia z w/w kontrahentami. W żadnym wykazanym roku tj. 2014, 2015 i 2016 zakupy nie przekroczyły kwoty 50.000 zł. Bazując na informacji uzyskanej w 2014 roku (ustne zapytanie na informacji VAT w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w …) Wnioskodawca nie składał deklaracji VAT-8 zakładając, że skoro nie przekroczył w roku 2014, 2015 oraz 2016 kwoty 50.000 zł nie ma takiego obowiązku. Urząd Skarbowy wezwał Wnioskodawcę do złożenia deklaracji VAT-8 za okres: miesiąc kwiecień 2014, miesiące marzec, październik oraz listopad 2015; sierpień i wrzesień 2016.

W roku 2014 suma transakcji wewnątrzwspólnotowych wyniosła 14.651,94 zł; w 2015 roku 43.656,48 i w 2016r. 17.572,00 zł.

Dane przedłożone w w/w wniosku nie były przedmiotem kontroli, nie było prowadzonego postępowania podatkowego ani postępowania kontrolnego w przedmiotowej sprawie. Dokonując transakcji wewnątrzwspólnotowych Zainteresowany podawał dokonując dostawy towarów swój numer identyfikacji podatkowej VAT-UE poprzedzony kodem PL.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedłożonych zdarzeń tj. nie przekroczenia limitu 50.000 zł w danym roku tj. 2014, 2015 i 2016 Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia deklaracji VAT-8 i zapłaty podatku należnego od nabyć wewnątrzwspólnotowych?

Zdaniem Wnioskodawcy nie będąc czynnym podatnikiem VAT w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. art. 113 ust. 1, nie jest on zobligowany do złożenia deklaracji VAT-8 i zapłaty podatku należnego. Korzystając ze zwolnienia dotyczącego nie przekroczenia limitu kwoty 50.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również (…).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt 1 nabywanych przez podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 - jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50 000 zł.

Jednocześnie na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50 000 zł.

W myśl art. 10 ust. 6 ustawy, podatnicy oraz osoby prawne niebędące podatnikami, do których ma zastosowanie ust. 1 pkt 2, mogą wybrać opodatkowanie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przez złożenie naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o takim wyborze albo przez podanie dokonującemu dostawy towarów numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W art. 96 ust. 3 ustawy, określono, że podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Art. 97 ust. 1 ustawy stanowi zaś, że podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W świetle art. 97 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6.

Zgodnie z art. 97 ust. 10 pkt 1 ustawy, podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z kolei w świetle art. 99 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Natomiast na podstawie art. 99 ust. 8 ustawy, podatnicy wymienieni w art. 15, inni niż zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni i osoby prawne niebędące podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, lub którzy skorzystali z możliwości wymienionej w art. 10 ust. 6, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe w zakresie dokonywanych nabyć za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu.

Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2015 r., poz. 914, z późn. zm.), obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. w § 1 pkt 2 określono wzór deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-8), o której mowa w art. 99 ust. 8 ustawy, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia.

Natomiast do dnia 1 lipca 2015 r. w tożsamym brzmieniu obowiązywał § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 394).

W świetle powołanych wyżej przepisów, oraz stosownie do objaśnień zawartych na wzorze deklaracji VAT-8, składającymi są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, inni niż zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, oraz osoby prawne niebędące podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy - zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, którzy zadeklarowali w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, że będą dokonywać wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

Przedmiotowe deklaracje służą do rozliczania podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przez podatników którzy nie mają obowiązku składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K, lecz dokonują wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, których całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia przekroczyła kwotę 50.000 zł lub w sytuacji, gdy wartość tego nabycia nie przekroczyła ww. kwoty, ale podjęli decyzję o opodatkowaniu nabycia, co potwierdzili stosownym zawiadomieniem złożonym w urzędzie skarbowym.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. W roku 2014 zadeklarował, że będzie dokonywał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów składając 31 marca 2014 r. stosowne oświadczenie. Po uzyskaniu rejestracji jako podatnik VAT UE dokonywał transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów podając swój numer identyfikacji podatkowej poprzedzony PL.

Udzielając zatem odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie wskazać należy, iż zawiadomienie przez Wnioskodawcę Naczelnika Urzędu Skarbowego o zamiarze wykonywania wewnątrzwspólnotowych nabyć towaru czego potwierdzeniem było zarejestrowanie się Wnioskodawcy jako podatnika VAT-UE i uzyskanie stosownego numeru, a ponadto posługiwanie się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym PL dla transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - stanowi dobrowolną rezygnację z prawa określonego w art. 10 ust. 2 ustawy.

Tym samym należy stwierdzić, że zarejestrowanie się przez Wnioskodawcę jako podatnik VAT-UE stanowi - stosownie do art. 10 ust. 6 ustawy - o wyborze opodatkowania dokonywanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że Wnioskodawca korzystający ze zwolnienia podmiotowego zarejestrowany jako podatnik dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, nabywając na warunkach określonych w art. 9 ust. 1 ustawy w kraju Unii Europejskiej towary, pomimo że ich całkowita wartość nie przekroczyła w 2014 r., 2015 r. i 2016r. kwoty 50.000 zł, zobowiązany był traktować przedmiotowe transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów i opodatkować je podatkiem od towarów i usług w Polsce oraz wykazać ww. transakcje w deklaracji podatkowej VAT-8.

Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.