Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.148.2017.1.RR
z 25 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2017 r. (data wpływu 31 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udzielaniem rabatów w ramach planu marketingowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

… Sp. z o.o. (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) jest dystrybutorem na terenie Polski luksusowych produktów oferowanych w ramach grupy …. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą w szczególności na sprzedaży bezpośredniej towarów. Sprzedaż odbywa się za pośrednictwem Przedstawicieli będących osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą albo osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Przedstawiciele, działając w imieniu Spółki, poszukują aktywnie klientów (np. poprzez prowadzenie prezentacji produktów dla klientów) i doprowadzają do zawierania umów sprzedaży pomiędzy Spółką a ostatecznymi odbiorcami jej towarów (dalej: „Klienci”). Za ww. aktywności Przedstawiciele otrzymują, zgodnie z umowami zawartymi ze Spółką, wynagrodzenie w postaci prowizji. Prowizja jest obliczana dla Przedstawicieli zgodnie z zasadami zawartymi w tzw. „Planie Marketingowym”, a jej wysokość jest generalnie uzależniona od tzw. „rangi” Przedstawiciela. Co do zasady ranga jest tym wyższa (i tym wyższa prowizja), im wyższą sprzedaż dla Spółki generuje Przedstawiciel oraz grupa Przedstawicieli przypisanych do jego struktury.

Z uwagi na wysokość uzyskiwanych obrotów Przedstawiciele są podzieleni na następujące rangi: „zwykły” Przedstawiciel, Menedżer Konsultant, Senior Menedżer oraz wyższe rangi. Za każdy okres rozliczeniowy (tzw. … miesiąc), który Spółka przyjmuje do rozliczania prowizji dla Przedstawicieli, dany Przedstawiciel może uzyskać inną rangę (wyższą bądź niższą), może też oczywiście pozostać przy dotychczasowej randze. Ranga nie jest przypisana na stałe i generalnie zależy od obrotów, które wygenerował Przedstawiciel dla Spółki wraz ze strukturą Przedstawicieli do niego przypisanych za dany okres rozliczeniowy. Ze wszystkimi Przedstawicielami Spółka ma podpisane stosowne umowy cywilnoprawne o współpracy (umowy o świadczenie usług). Znamienita większość Przedstawicieli nie jest w żadnych innych relacjach umownych ze Spółką, tzn. nie są pracownikami Spółki. Jednakże, stosownie do polityki Spółki, pracownicy Wnioskodawcy mogą także mieć dodatkowo, obok umowy o pracę, zawartą umowę cywilnoprawną, na podstawie której mogą także pośredniczyć przy sprzedaży towarów Spółki jako Przedstawiciele. W takich przypadkach zakres umów o pracę nie pokrywa się z zakresem umów cywilnoprawnych, regulujących świadczenia Przedstawiciela na rzecz Spółki. Innymi słowy, zakres obowiązków pracowniczych wynikających z umowy o pracę jest inny niż zakres umowy cywilnoprawnej zawieranej przez daną osobę jako Przedstawiciela. Sprzedaż generowana przez Przedstawicieli – pracowników jest znikoma w stosunku do sprzedaży generowanej przez Przedstawicieli zewnętrznych, tj. niebędących pracownikami Spółki. Przedstawicieli, którzy są jednocześnie pracownikami Spółki oraz Przedstawicieli, którzy nie są Jej pracownikami obowiązują jednolite reguły wykonywania świadczeń w ramach umowy cywilnoprawnej i jednakowe zasady co do wysokości wynagrodzenia prowizyjnego lub uzyskiwanych rabatów na zakupy własne, w ramach tzw. Planu Marketingowego.

Plan Marketingowy obowiązujący w Spółce reguluje bowiem w szczególności następujące kwestie:

• jaka wysokość sprzedaży na rzecz Spółki rodzi określone prowizje dla Przedstawicieli,
  

• jakie dodatkowe warunki muszą być spełnione, aby Przedstawiciel otrzymał tzw. wyższą rangę,
  

• jakie warunki muszą być spełnione, aby Przedstawiciel uzyskał określony rabat na zakupy własne, itp.
  
  

Podsumowując, zasady Planu Marketingowego są jednakowe dla wszystkich Przedstawicieli (również tych nielicznych Przedstawicieli, którzy są jednocześnie pracownikami Spółki). Mogą też zdarzać się sporadyczne sytuacje, w których pracownik otrzymuje specjalny rabat, tj. inny niż wynika to z ww. Planu Marketingowego dla Przedstawicieli. W takich sytuacjach ów rabat nie jest związany w żaden sposób z aktywnością pracownika jako Przedstawiciela. Spółka nie odnosi się więc we wniosku do takich sporadycznych sytuacji dotyczących pracowników. Pytania w ramach wniosku dotyczą wyłącznie specyficznej działalności/aktywności Przedstawicieli w ramach ich umów cywilnoprawnych zawartych ze Spółką, a nie relacji z pracownikami na płaszczyźnie ich umów o pracę. Przedstawiciele – osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej zawierają ze Spółką „zwykłe” umowy zlecenia, na podstawie których Spółka wypłaca tymże Przedstawicielom należne prowizje za doprowadzanie do zawarcia umów sprzedaży pomiędzy Spółką a Klientami. Prowizje wypłacane takim Przedstawicielom rozliczane są przez Spółkę jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, tzn. w ramach tychże umów Przedstawiciele – osoby fizyczne uzyskują prowizje kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), a Spółka potrąca zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych prowizji.

Natomiast Przedstawiciele – przedsiębiorcy (prowadzący działalność gospodarczą) wystawiają Spółce faktury, w których wykazują kwoty należnych im prowizji i samodzielnie odprowadzają zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, z tytułu uzyskanych przychodów z działalności gospodarczej. Spółka w przypadku Przedstawicieli – przedsiębiorców nie jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłacanych prowizji. Zgodnie z nowo wprowadzonym ww. Planem Marketingowym, wszyscy Przedstawiciele są uprawnieni – oprócz prowizji za sprzedaż – do uzyskania różnego rodzaju rabatów przy zakupach własnych, tzn. przy zakupach towarów Spółki na własne cele (nie do dalszej odprzedaży) – tzw. „zakupy osobiste”. Wysokość rabatów odnośnie zakupów osobistych zależy od rangi Przedstawiciela (im wyższa ranga, tym wyższy rabat). Jednakże wszyscy Przedstawiciele korzystają z ww. rabatów w ramach Planu Marketingowego na identycznych zasadach. Co do zasady są to rabaty kwotowe, które ustalane są jako określony procent ceny sprzedaży („cena zwykła”) – w zależności od kategorii towarów i rangi Przedstawiciela. Rabaty przyznawane są wg zasad opisanych poniżej, w zależności od kategorii (nr 1, nr 2 i nr 3). W tym miejscu Wnioskodawca dodaje, że Spółka wprowadza zachęty sprzedażowe także dla swoich Klientów. Są to na ogół programy rabatowo-lojalnościowe. Obecnie działa program pod nazwą …. Członkiem … może być każda osoba fizyczna, konsument, który przystąpi do programu i zaakceptuje regulamin. Zgodnie z polityką Spółki, do … nie mogą należeć jedynie pracownicy Spółki, Przedstawiciele, ani członkowie ich rodzin należący do I grupy podatkowej (w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn). Każdy inny konsument może w bardzo prosty sposób przystąpić do programu … i następnie, bez żadnych innych warunków, nabywać towary z rabatem do 20% ceny zwykłej.

Zgodnie z nowym Planem Marketingowym, przyjętym w Spółce, rabaty, w zależności od produktu oraz osoby, do której są adresowane, przedstawiają się następująco:

Kategoria nr 1 – rabaty do 20% ceny zwykłej (oraz odpowiednio do 30% ceny zwykłej w przypadku kosmetyków):

• obowiązują dla każdego Klienta, członka programu rabatowo-lojalnościowego …, dla każdego zakupu, bez dodatkowych warunków do spełnienia,
  

• obowiązują także w sytuacji zakupów osobistych dla każdego „zwykłego” Przedstawiciela, w okresie, za który nie ma on przypisanej wyższej rangi przedstawicielskiej. Rabaty te przysługują bez konieczności spełnienia przez Przedstawiciela żadnych dodatkowych warunków.
  
  

Rabaty takie nie są wymienialne na środki pieniężne, mogą być tylko realizowane wyłącznie przy dokonaniu zakupu towaru.

Kategoria nr 2 – rabaty do 30% ceny zwykłej (oraz odpowiednio do 40% ceny zwykłej w przypadku kosmetyków) przysługują Przedstawicielom w związku z osiągnięciem rangi Menedżera Konsultanta. Aby uzyskać rangę Menedżera konsultanta oraz odpowiednio wyższe rabaty niż Klienci należący do programu … oraz Przedstawiciele zwykli (kategoria nr 1), Menedżer konsultant musi w danym okresie rozliczeniowym uzyskać przewidziany w Planie Marketingowym obrót (sprzedaż). Do obrotu wlicza się zarówno sprzedaż dokonaną za pośrednictwem Przedstawiciela na rzecz Klientów Spółki, jak i własne zamówienia Przedstawiciela. Innymi słowy, Przedstawiciel może uzyskać wyższe rabaty niż opisane w kategorii nr 1 jeśli np. doprowadzi do zawarcia przez Klientów i Spółkę umów sprzedaży o odpowiedniej wartości. Jest to czynność, za którą Przedstawiciel otrzymuje także prowizję na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej ze Spółką. Kilka wybranych produktów może być także kupowanych przez Przedstawicieli tej rangi z rabatem 50%.

Żaden z programów rabatowo-lojalnościowych Spółki, skierowanych obecnie do Klientów, nie przewiduje rabatów w takiej wysokości, tj. tak korzystnych jak przewidziane dla kategorii nr 2, skierowanej do Przedstawicieli. Rabaty takie nie są wymienialne na środki pieniężne, mogą być tylko realizowane wyłącznie przy dokonaniu zakupu towaru.

Kategoria nr 3 – rabaty do 40% ceny zwykłej (oraz odpowiednio do 50% ceny zwykłej w przypadku kosmetyków) – przysługują Przedstawicielom w związku z osiągnięciem rangi Senior Menedżera lub rangi wyższej (dalej dla uproszczenia nazywani łącznie Senior Managerami). Aby uzyskać rangę Senior Menedżera oraz odpowiednio wyższe rabaty niż przewidziane w kategorii nr 1 i nr 2, Senior Menedżer musi w odpowiednim okresie rozliczeniowym uzyskać przewidziany w Planie Marketingowym obrót (sprzedaż). Do obrotu wlicza się zarówno sprzedaż dokonaną za pośrednictwem Przedstawiciela na rzecz Klientów Spółki, jak i własne zamówienia Przedstawiciela. Innymi słowy, Przedstawiciel może uzyskać wyższe rabaty niż opisane w kategorii nr 1 i nr 2, jeśli, np. doprowadzi do zawarcia przez Klientów i Spółkę umów sprzedaży o odpowiedniej wartości. Jest to czynność, za którą Przedstawiciel otrzymuje też prowizję na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej ze Spółką. Dodatkowo, dla uzyskania rabatu do 40% (i odpowiednio do 50% na kosmetyki) na zakupy osobiste, Przedstawiciel w tej randze musi wykazać, że Przedstawiciele przypisani mu w strukturze sprzedaży (struktura) także osiągnęli odpowiedni poziom obrotów dla Wnioskodawcy. Kilka wybranych produktów może być także kupowanych przez Przedstawicieli tej rangi z rabatem 50%. Żaden z programów rabatowo-lojalnościowych Spółki, skierowanych obecnie do Klientów, nie przewiduje rabatów w takiej wysokości, tj. tak korzystnych jak przewidziane dla Kategorii nr 3, skierowanej do Przedstawicieli.

Rabaty takie nie są wymienialne na środki pieniężne, mogą być tylko realizowane wyłącznie przy dokonaniu zakupu towaru, tj. przy tzw. zakupach własnych Przedstawicieli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartość rabatu opisanego w kategorii nr 1 (dalej „rabat zwykły”) w wysokości do 20% ceny zwykłej (i odpowiednio do 30% ceny zwykłej dla kosmetyków) będzie stanowić przychód podatkowy dla „zwykłego” Przedstawiciela, a w związku z tym Spółka będzie zobowiązana jako płatnik pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości takich rabatów?
2. Czy z tytułu uzyskania rabatów opisanych w kategorii nr 2 i kategorii nr 3, przez Menedżerów Konsultantów i Senior Menedżerów, niebędących przedsiębiorcami, w sytuacji dokonywania przez nich zakupów osobistych, powstaną u takich Przedstawicieli dodatkowe przychody (obok prowizji) z tytułu umów o świadczenie usług zawartych ze Spółką i Spółka powinna od takich przychodów pobierać, jako płatnik, stosowną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
3. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 będzie twierdząca, to czy ww. dodatkowym przychodem dla Menedżerów Konsultantów i Senior Menedżerów (niebędących przedsiębiorcami), z tytułu umów o świadczenie usług zawartych ze Spółką, będzie cała wartość uzyskanego rabatu, czy też przychodem takiego Przedstawiciela będzie różnica pomiędzy ceną towaru obowiązującą dla Klienta – z uwzględnieniem przysługującego rabatu dla członków programu rabatowo-lojalnościowego …, a ceną zapłaconą przez Przedstawiciela (tj. de facto różnica pomiędzy kwotą rabatu zrealizowanego przez Przedstawiciela, a kwotą rabatu przysługującą zgodnie z cennikiem Klientowi, uczestnikowi programu …)?
4. Czy zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”) w opisanym stanie faktycznym, w sytuacji gdy Spółka będzie zbywać towary Przedstawicielom w ramach ich zakupów osobistych, z rabatami opisanymi w kategoriach nr 1, nr 2 i nr 3, podstawa opodatkowania dla celów podatku od towarów i usług nie będzie obejmować kwot rabatów udzielonych Przedstawicielom?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe). Natomiast w pozostałym zakresie zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość „rabatu zwykłego”, opisanego w kategorii nr 1, w wysokości do 20% ceny zwykłej (i odpowiednio do 30% ceny zwykłej dla kosmetyków) nie będzie stanowić przychodu podatkowego dla „zwykłego” Przedstawiciela (tj. ani dla Przedstawiciela prowadzącego działalność gospodarczą, ani dla Przedstawiciela uzyskującego przychody z działalności wykonywanej osobiście). Dlatego też Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik pobierać zaliczki od wartości takich rabatów na podatek dochodowy od osób fizycznych, od Przedstawicieli niebędących przedsiębiorcami (tj. uzyskujących od Spółki przychody kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście).

Jak wskazano powyżej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym głównym obszarem działalności Wnioskodawcy jest działalność gospodarcza polegająca na sprzedaży różnego rodzaju towarów luksusowych do Klientów, poprzez system tzw. sprzedaży bezpośredniej. Aby zachęcić Klientów do nabywania towarów. Spółka organizuje stale atrakcyjne programy rabatowo-lojalnościowe. Obecnie jest to program pod nazwą …. Do programu może przystąpić każda osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, poprzez złożenie stosownego oświadczenia z jednoczesną akceptacją regulaminu (poza nielicznymi wyjątkami wskazanymi w opisie stanu faktycznego). Od momentu przystąpienia do programu, każdy uczestnik może nabywać towary z rabatem. Wartość rabatu dla uczestnika/Klienta zależy od rodzaju towaru i wynosi do 20% ceny zwykłej, przy czym w przypadku kosmetyków rabat może sięgać nawet do 30% ceny zwykłej. Wartość kwotowa rabatów jest znana uczestnikowi już przed zakupem towarów, bowiem wszystkie ceny zwykłe oraz ceny z uwzględnieniem rabatów są publikowane przez Spółkę w dostępnym cenniku i określane jako Cena Klubowa.

Jeśli chodzi o Przedstawicieli „zwykłych” (tj. bez przyznanej rangi wyższej), to mogą oni nabywać towary od Spółki w swoim imieniu i na swoją rzecz, jako tzw. zakupy osobiste, z identycznymi rabatami, które przysługują Klientom – uczestnikom programu … (rabaty opisane w kategorii nr 1). W takim przypadku Przedstawiciel „zwykły”, podobnie jak Klient – uczestnik programu .., nie musi spełniać żadnych dodatkowych przesłanek, aby uzyskać rabaty opisane w kategorii nr 1. Wystarczy jedynie nabycie danego towaru od Spółki. Innymi słowy, w ramach programu rabatowo-lojalnościowego …, Klient może uzyskać określony rabat przy zakupie takiego towaru. Za zakup takiego samego produktu od Spółki, Przedstawiciel „zwykły” może uzyskać identyczny rabat jak uczestnik programu …, bez spełniania żadnych dodatkowych warunków.

„Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. „Ceną” – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2013 r., poz. 385) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu towarów, a stąd kwota udzielonego rabatu w ramach programu … nie stanowi dla Klienta przychodu. Krąg uprawnionych do zakupów z rabatem w ramach programu … będzie potencjalnie nieograniczony. W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu … i z rabatów przy zakupie towarów przez nieograniczone grono osób nie powoduje powstania przychodu u Klientów w rozumieniu ustawy o PIT. Kwota udzielonego rabatu nie stanowi również nagrody związanej ze sprzedażą premiową i nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT. W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, zdaniem Spółki, wartość „rabatu zwykłego”, opisanego w Kategorii nr 1, tj. w wysokości do 20% ceny zwykłej (i odpowiednio do 30% ceny zwykłej dla kosmetyków) nie będzie stanowić przychodu podatkowego dla „zwykłego” Przedstawiciela, bowiem uzyska on identyczny rabat, jaki dostępny jest potencjalnie dla nieograniczonego kręgu odbiorców – Klientów Spółki za zakup takiego samego towaru. Trudno w takiej sytuacji mówić o jakimkolwiek uprzywilejowaniu Przedstawiciela z tytułu związania ze Spółką więzami umowy o świadczenie usług. Korzyści zarówno „zwykłego” Przedstawiciela, jak i uczestnika programu … są bowiem identyczne, jeśli chodzi o wysokość rabatów na zakupy osobiste. Powyższe wnioski są dość jednolicie potwierdzane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach. Co prawda, podane niżej przykładowe interpretuje dotyczą głównie pracowników, a nie osób związanych ze spółką umowami cywilnoprawnymi, jednakże zdaniem Spółki mogą znaleźć one analogiczne zastosowanie w sytuacji Wnioskodawcy. Wynika to z faktu, że w niniejszych rozważaniach dotyczących uznania rabatu za przychód podatkowy, nie ma znaczenia rodzaj węzła prawnego łączącego Spółkę i Przedstawicieli.

Przykładowe interpretacje:

1. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 listopada 2013 r., nr ITPB2/415-753/13/RS, w której organ podatkowy stwierdził, że: „W opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu jest obniżenie ceny zakupu towarów w sieci sklepów Wnioskodawcy. Ponadto, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do uczestnictwa w ww. akcji wyłącznie do pracowników Spółki, gdyż akcja rabatowa skierowana będzie również do kontrahentów i ich pracowników, osób świadczących na rzecz Spółki usługi na podstawie umów cywilnoprawnych. Zatem krąg uprawnionych do zakupów z rabatem będzie potencjalnie nieograniczony. W sytuacji, gdy grono beneficjentów – podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u uczestników programu, nie powstanie”.
2. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 września 2014 r., nr IPPB2/415-488/14-2/MG: „(…) przychód ze stosunku pracy (określony w art. 11 ustawy o u.p.d.o.f.) może powstać jedynie wówczas, gdy świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, a okolicznością, która decyduje o otrzymaniu świadczenia jest istniejący stosunek pracy. W konsekwencji, nie sposób uznać, że w razie skorzystania z rabatu wynikającego z Programu przez pracownika Spółki, po stronie tego pracownika powstaje przychód do opodatkowania ze stosunku pracy. Tym samym, na Spółce nie ciąży obowiązek pobrania podatku od takiego przychodu ani obowiązek zapłaty podatku do urzędu skarbowego. Należy podkreślić, że skutkiem ustanowienia nieograniczonego kręgu osób uprawnionych do rabatów (osoby niebędące pracownikami Spółki oraz pracownicy Spółki) w ramach Programu oraz faktu, że wszyscy uprawnieni korzystają z rabatów na tych samych zasadach jest brak przychodu podatkowego po stronie wszystkich osób korzystających z rabatów (...)”.
   
   

W podobnym duchu wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2451/12. NSA uznał, że rabat udzielony pracownikom na zakup towarów od pracodawcy nie powoduje automatycznie powstania przychodu ze stosunku pracy. NSA stwierdził, że rabat udzielony pracownikom na zakup towarów od pracodawcy nie powoduje powstania przychodu ze stosunku pracy, jeżeli upusty dla pracowników i klientów są porównywalne. Przychód pracownika z tytułu rabatu powstanie tylko wtedy, gdy w żadnym z oferowanych przez firmę programów rabatowych nie można kupić towaru lub usługi w cenie oferowanej pracownikowi. W takim przypadku przychodem pracownika będzie różnica pomiędzy ceną dostępną dla klientów „zewnętrznych” firmy a ceną zapłaconą przez pracownika.

Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym, rabaty są udzielane w identycznej wysokości zarówno Przedstawicielom „zwykłym”, jak i Klientom – uczestnikom programu …, to wartość udzielonych rabatów (w wysokości i na zasadach opisanych w kategorii nr 1 – zdaniem Spółki – nie powoduje powstania przychodu podatkowego po stronie Przedstawicieli „zwykłych”. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, rabaty udzielone Przedstawicielom „zwykłym” przy ich zakupach osobistych (tj. o wartości do 20% albo do 30% ceny zwykłej towarów) nie podlegają opodatkowaniu u tych Przedstawicieli jako przychód z tytułu częściowo nieodpłatnego świadczenia (art. 11 ust. 2b ustawy o PIT). Stąd też od tychże zrealizowanych rabatów, Spółka nie powinna pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w przypadku Przedstawicieli niebędących przedsiębiorcami i uzyskującymi przychody z umów o świadczenie usług zawartych ze Spółką (tj. przychody z działalności wykonywanej osobiście – art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zalicza do źródeł przychodów – działalność wykonywaną osobiście.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej – z wyjątkiem przychodów na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia bonifikaty, rabatu. Słownik wyrazów obcych Kopalińskiego definiuje pojęcie – bonifikata, rabat, opust, upust, jako zniżkę ceny dóbr lub usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. W praktyce udzielenie bonifikaty polega więc na obniżeniu ceny zakupu towarów lub usług.

Ceną – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. z 2013 r., poz. 385) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, w tym także tych wydanych jako rabat, a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą w szczególności na sprzedaży bezpośredniej towarów. Sprzedaż odbywa się za pośrednictwem Przedstawicieli będących osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą oraz osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Z uwagi na wysokość uzyskiwanych obrotów Przedstawiciele są podzieleni na następujące rangi: „zwykły” Przedstawiciel, Menedżer Konsultant, Senior Menedżer oraz wyższe rangi. Ze wszystkimi Przedstawicielami Wnioskodawca ma podpisane stosowne umowy cywilnoprawne o współpracy (umowy o świadczenie usług). Przedstawiciele – osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej zawierają ze Spółką umowy zlecenia. W ramach tychże umów Przedstawiciele uzyskują prowizje kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście. Zgodnie z nowo wprowadzonym Planem Marketingowym, wszyscy Przedstawiciele są uprawnieni, oprócz prowizji za sprzedaż, do uzyskania różnego rodzaju rabatów przy zakupach własnych, tzn. przy zakupach towarów Wnioskodawcy na własne cele (nie do dalszej odprzedaży) – tzw. „zakupy osobiste”. Rabaty przyznawane są wg zasad opisanych poniżej, w zależności od kategorii (nr 1, nr 2 i nr 3). W odniesieniu do kategorii nr 1 rabaty wynoszą do 20% ceny zwykłej oraz odpowiednio do 30% ceny zwykłej w przypadku kosmetyków i obowiązują dla każdego Klienta, członka programu rabatowo-lojalnościowego … oraz obowiązują także w sytuacji zakupów osobistych dla każdego „zwykłego” Przedstawiciela.

Należy zauważyć, że skutkiem uzyskania rabatu jest obniżenie ceny zakupu towarów lub usług. W przypadku, gdy rabat na sprzedawane towary czy usługi dotyczy wyłącznie określonej grupy podmiotów np. pracowników, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Odmienna sytuacja ma miejsce wówczas, gdy krąg podmiotów uprawnionych do rabatu nie jest ograniczony wyłącznie do określonej grupy osób.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że grono beneficjentów – podmiotów korzystających z rabatów nie jest/nie będzie ograniczone wyłącznie do określonej grupy osób. Krąg uprawnionych do uczestnictwa w ww. planie nie ogranicza się/nie będzie ograniczał się wyłącznie do „zwykłych” Przedstawicieli Spółki, gdyż akcja rabatowa skierowana jest/będzie również do Klientów (członków programu rabatowo-lojalnościowego …). Ponadto korzystanie z programu zakupów premiowych przez „zwykłych” Przedstawicieli odbywa się/będzie się odbywać na takich samych zasadach jak w przypadku ww. Klientów Zatem, krąg uprawnionych do zakupów z rabatem będzie potencjalnie nieograniczony.

W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z akcji rabatowych przez „zwykłych” Przedstawicieli wraz z innymi uprawnionymi (Klientami), jest neutralne podatkowo dla „zwykłych” Przedstawicieli.

W związku z tym, że część z asortymentu uprawniającego do 20% i do 30% rabatu dla „zwykłych” Przedstawicieli jest również dostępna dla Klientów – członków programu rabatowo-lojalnościowego …, Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobligowany jako płatnik do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości rabatu udzielonego ww. Przedstawicielom.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.