Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.65.2017.4.LZ
z 31 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą z dnia 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 6 lipca 2017 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 4 maja 2017 r. znak 0114-KDIP3-3.4011.65.2017.1.LZ w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, doręczoną w dniu 9 maja 2017 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, działający w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369.) oraz na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), uwzględniając skargę w całości zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 4 maja 2017 r. znak 0114-KDIP3-3.4011.65.2017.1.LZ i uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł w dniu 14 września 1969 roku związek małżeński. Małżonkowie nie zawierali umów majątkowych małżeńskich, nie została także ustanowiona rozdzielność majątkowa, nie orzeczono także separacji w trakcie trwania małżeństwa ani rozwodu.

W dniu 3 listopada 2005 roku Wnioskodawca wraz z małżonką zawarli umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży.

W wyniku tej umowy Sąd Rejonowy dokonał wpisu polegającego na założeniu księgi wieczystej dla lokalu i wpisu prawa własności na rzecz Wnioskodawcy i jego żony do całości nieruchomości na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej.

Dnia 27 kwietnia 2014 roku zmarła żona Wnioskodawcy. Spadek po niej nabyli na mocy ustawy Wnioskodawca oraz syn w 1/2 części każdy z nich, co zostało potwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 27 stycznia 2015 roku.

Wnioskodawca wraz z synem w marcu 2017 roku zamierzają sprzedać przysługujące im na zasadach współwłasności prawo własności lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż w 2017 roku udziału w 1/4 części w prawie własności lokalu mieszkalnego odziedziczonego przez Wnioskodawcę po zmarłej w 2014 roku żonie, nabytego uprzednio w 2005 roku przez małżonków do wspólności majątkowej małżeńskiej, stanowi źródło przychodu a cena uzyskana w wyniku tej sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016. poz. 2032, z późn. zm.) w szczególności art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 30e ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższym przyszłym stanie faktycznym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej także jako "updof"), nie znajdzie zastosowania do wartości przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału 1/4 części w prawie do własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego, gdyż odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięciu lat od zakończenia roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, a zatem zastosowania nie znajduje również art. 30e ust 1 i 2 updof.

Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca nabył prawo własności przedmiotowej nieruchomości w 2005 r. zawierając wraz z małżonką umowę ustanowienia odrębnej własności nieruchomości oraz jej sprzedaży, przy czym nabycie nastąpiło do całości prawa na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej i do chwili obecnej Wnioskodawca pozostaje współwłaścicielem tej nieruchomości, jednakże obecnie do 3/4 części we współwłasności ułamkowej wraz z synem.

W trakcie trwania małżeństwa Wnioskodawcy nie było możliwe dokonanie podziału udziałów w prawie własności przedmiotowego lokalu.

Zwrócić należy bowiem uwagę, że art. 196 § 1 k.c. statuuje dwa rodzaje współwłasności, to jest łączną i ułamkową, przy czym ten sam art. w § 2 wskazuje, że współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. W przypadku współwłasności ustawowej małżeńskiej przepisem tym jest art. 31 § 1 k.r.o. zgodnie z którym z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Jednakże w myśl art. 35 tego kodeksu w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem aż do dnia śmierci małżonki Wnioskodawcy nie było możliwości dokonania podziału własności przedmiotowej nieruchomości, w taki sposób, aby małżonkowie byli jej współwłaścicielami w inny sposób niż do całości.

Zatem nie ma podstawy także do wnioskowania, że z chwilą śmierci żony Wnioskodawcy nabył On ponownie prawo własności przedmiotowej nieruchomości, jednakże na zasadach wspólności ułamkowej, a nie małżeńskiej.

Powyższe przeczyłoby zasadom wspólności łącznej oraz zasadom rządzącym wspólnością majątkową oraz instytucji małżeństwa. Wnioskodawca był bowiem do tej chwili współwłaścicielem całości prawa własności przedmiotowej nieruchomości.

Należy w tym miejscu za Naczelnym Sądem Administracyjnym (wyrok II FSK 1101/10) wskazać, że wadliwy jest pogląd, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego małżonków znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej z art. 31 k.r.o., drugi małżonek nabywa w drodze spadku po pierwszym małżonku, po raz drugi, udział w tej samej nieruchomości (w tym przypadku nieruchomości lokalowej), ponieważ, z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej, nie było możliwe wyodrębnienie udziału przypadającego każdemu z małżonków już podczas pierwotnego, wspólnego nabycia.

WSA w Łodzi uznał także, że „skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które skarżąca i jej mąż posiadali w małżeństwie w chwili nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. biegnie od daty nabycia tego prawa w drodze spadku" (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 października 2016 r. I SA/Łd 593/16).

Należy także zaznaczyć, że zgodnie z art. 924 k. c., spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, zgodnie natomiast z art. 925 k.c., spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

W dniu 27 kwietnia 2014 roku żona Wnioskodawcy zmarła, zaś Wnioskodawca został jej spadkobiercą z mocy ustawy. W wyniku spadkobrania Wnioskodawca nabył spadek, nie zaś udział we wskazanej powyżej własności; w skład masy spadkowej wchodzić wszak mogły ponadto inne przedmioty. Prawo zmarłej żony - do czasu otwarcia spadku łączne z prawem wnioskodawcy - weszło w skład spadku i stało się przedmiotem dziedziczenia. Nie można więc zasadnie mówić o "dwukrotnym nabyciu" przez Wnioskodawcę prawa własności - z tytułu kupna w 2005 roku i spadkobrania w 2014 roku. Od 2005 roku Wnioskodawca był właścicielem całości udziału we własności, ponieważ jego prawo do tego udziału było - w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej - łączne i nierozdzielne z takim samym prawem jego małżonki, które następnie stało się przedmiotem dziedziczenia - z datą nabycia przez Wnioskodawcę spadku (wywód prawny za: Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2016 r. II FSK 1431/14).

Ponadto należy zauważyć, że „ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia "nabycie", o którym mowa w powołanym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. i skoro nabycie lokalu nastąpiło (w całości) przez małżonków w ramach ustroju wspólności małżeńskiej, to nie ma prawnego uzasadnienia do przyjęcia, że wyodrębnienie udziałów w majątku wspólnym w dacie śmierci jednego z małżonków i nabycie udziału w tym lokalu w drodze dziedziczenia po zmarłym małżonku przez drugiego małżonka niweluje skutki w rozumieniu powołanego przepisu ustawy podatkowej, wynikające z nabycia lokalu mieszkalnego przez małżonków do majątku wspólnego” (por. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 października 2016 r. I SA/Gd 910/16).

Stanowisko Wnioskodawcy zostało wyrażone niejednokrotnie w orzecznictwie sądów administracyjnych, por. wyroki: Wojewódzkich Sądów Administracyjnych; w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Go 136/14, w Gdańsku z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 760/13, z dnia 15 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 1115/11, w Warszawie z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3464/12, z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 2999/12, z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1177/13, w Krakowie z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1378/12, we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1474/11, w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1146/15.

W ocenie Wnioskodawcy na gruncie wyżej przytoczonych przepisów prawa wysnuć należy twierdzenia, że w przypadku śmierci jednego ze współmałżonków i nabycia spadku po nim przez drugiego, prawo własności rzeczy, które wchodziły w skład majątku wspólnego na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej nie mogły zostać ponownie nabyte przez tego małżonka z chwilą śmierci pierwszego z nich. Zwrócić bowiem należy uwagę na okoliczność, że nabycie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy, z tą też chwilą współwłasność łączna wynikająca z małżeńskiej wspólności majątkowej przekształca się we współwłasność ułamkową ze względu na ustanie małżeństwa. Nie ma zatem podstaw do twierdzenia, że w przypadku spadkobrania małżonek ponownie nabywa przysługujące mu prawo własności czy to ruchomości czy nieruchomości. Nie powstaje bowiem moment, w którym małżonkowi pozostającemu przy życiu prawo to nie przysługiwało. Następuje bowiem jedynie swoiste przekształcenie prawa współwłasności łącznej we współwłasność ułamkową.

Na uwagę zasługuje także okoliczność iż zgodnie z art. 922 k.c. prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów o nabyciu spadku. Skoro zatem Wnioskodawca nabył w 1/4 części spadek po swojej żonie, co zostało potwierdzenie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego, to wszedł także we wszystkie prawa i obowiązki jego żony z chwilą nabycia spadku. W tym w prawo do sprzedaży prawa współwłasności nieruchomości bez zaliczenia kwoty uzyskanej z tej nieruchomości do przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 punkt 8 lit. a u.p.d.o.f

Mając powyższe na uwadze należy z całą stanowczością stwierdzić, że sprzedaż w 2017 roku udziału w 1/4 części w prawie własności lokalu mieszkalnego odziedziczonego przez Wnioskodawcę po zmarłej w 2014 roku żonie, nabytego uprzednio w 2005 roku przez małżonków do wspólności majątkowej małżeńskiej, nie stanowi źródła przychodu a cena uzyskana w wyniku tej sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) w szczególności art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 30e ust. 1 i 2 tej ustawy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 4 maja 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.65.2017.1.LZ Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy, stwierdzając m.in., że sprzedaż nieruchomości w części nabytej w 2014 r. w drodze spadku po zmarłej żonie dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego,w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, a uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30e ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem, Wnioskodawca wniósł pismem z dnia 16 maja 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W dniu 6 lipca 2017 r. do Krajowej Informacji Skarbowej wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której Skarżący wniósł o:

1. uchylenie wydanej przez Organ Interpretacji w całości;
   
2. zasądzenie od Organu na rzecz Skarżącego obowiązku zwrotu kosztów postępowania sądowego.
   
   

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po rozpatrzeniu zarzutów przedmiotowej skargi z dnia 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 6 lipca 2017 r.) uwzględnia skargę w całości i zmienia zaskarżoną interpretację stwierdzając, że stanowisko Skarżącego przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2017 r. (data wpływu 30 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

Jednocześnie – stosownie do art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stwierdza się, że w niniejszej sprawie nie miało miejsca działanie organu bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z poźn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle przywołanego powyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia i zbycia.

Z treści stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2005 r. wraz z żoną nabył do majątku wspólnego lokal mieszkalny na podstawie ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz umowy sprzedaży.

W 2014 roku zmarła żona Wnioskodawcy. Spadek po zmarłej żonie na mocy ustawy nabyli Wnioskodawca oraz syn spadkodawczyni po 1/2 części każde z nich, co zostało potwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 27 stycznia 2015 roku.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) – prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Reasumując, za datę nabycia przez Wnioskodawcę zarówno udziału w nieruchomości, który przypadł Mu w związku z ustaniem wspólności ustawowej, jak i udziału nabytego w drodze dziedziczenia po zmarłej żonie należy uznać rok 2005, tj. rok od kiedy ww. nieruchomość Wnioskodawca wraz z żoną posiadał jako wspólność małżeńska. Zatem w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości po upływie 5-letniego terminu, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy nie powstanie źródło przychodu podlegające opodatkowaniu. W związku z powyższym, nie powstanie u Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tej sprzedaży, ani obowiązek wykazania ww. przychodu w jakimkolwiek zeznaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4,00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.