Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.114.2017.2.MZ
z 31 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 12 maja 2017 r. (data wpływu 15 maja 2017 r.), uzupełnionym 12 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości:

• w części dotyczącej udziałów nabytych w 1992 r. w spadku – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej udziałów nabytych w 2010 r. w darowiźnie – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej udziałów nabytych w 2015 r. w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 22 czerwca 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.114.2017.1.MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 12 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 6 lipca 2009 r. został sporządzony akt poświadczenia dziedziczenia po zmarłej 21 lutego 1992 r. L. J. Spadkobiercami ustawowymi zostali: R. J. (mąż), J. J.-J. (córka – Wnioskodawczyni) i W. J. (syn), wszyscy po 1/3 części. W dniu 23 kwietnia 2010 r. została sporządzona umowa darowizny na podstawie aktu notarialnego, gdzie R. J. podarował swoje udziały Wnioskodawczyni. W dniu 8 października 2015 r. została sporządzona umowa działu spadku i zniesienia współwłasności pomiędzy Wnioskodawczynią i W. J. Na podstawie tej umowy Wnioskodawczyni nabyła na własność nieruchomość położoną w W., utworzoną z działek nr 5 o powierzchni 0,3230 ha i nr 13 o powierzchni 0,9840 ha oraz nieruchomość położoną w K., stanowiącą lokal mieszkalny oznaczony nr 27 znajdujący się w budynku oznaczonym nr 52.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, co następuje: Majątek będący przedmiotem spadku, przed śmiercią L. J objęty był wspólnością majątkową małżeńską tylko w części nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny oznaczony nr 27 w budynku znajdującym się w K. pod nr 52. Natomiast nieruchomość położona w W. (działka nr 5 i działka nr 13) stanowiła własność tylko i wyłącznie L. J.

W skład masy spadkowej weszły wyłącznie: nieruchomość położona w W. (działka nr 5 i działka nr 13) oraz nieruchomość (udział w nieruchomości) stanowiąca lokal mieszkalny oznaczony nr 27 w budynku nr 52 w K.

Na podstawie umowy darowizny z 23 kwietnia 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała od swojego ojca R. J. udział 4/6 w nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny oznaczony nr 27 w budynku nr 52 i udział 1/3 w nieruchomości w W. (łącznie działka nr 5 i nr 13). W wyniku zawarcia umowy działu spadku i zniesienia współwłasności z 8 października 2015 r. Wnioskodawczyni nie była zobowiązana i nie dokonała spłaty ani dopłaty na rzecz swojego brata W. J.

W związku z powyższym opisem zadano, po przeformułowaniu, następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży w okresie do 7 października 2020 r. (czyli do 5 lat od umowy działu spadku i zniesienia współwłasności z 8 października 2015 r.) nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny oznaczony nr 27 w budynku nr 52 lub nieruchomości, tzn. działki nr 5 lub nr 13 – sprzedająca czyli Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (potencjalnej sprzedającej w ww. okresie), nie będzie obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy – źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,
   

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
  
  

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości lub prawa decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment nabycia i zbycia.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że w 1992 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po matce udziały w masie spadkowej, tj. udział 1/3 części w nieruchomości utworzonej z działek nr 5 o powierzchni 0,3230 ha i nr 13 o powierzchni 0,9840 ha oraz udział 1/6 części w lokalu mieszkalnym oznaczonym nr 27 w budynku nr 52. Następnie na podstawie umowy darowizny Wnioskodawczyni otrzymała w 2010 r. od ojca udział 1/3 w nieruchomości utworzonej z działek nr 5 i nr 13 oraz udział 4/6 w lokalu mieszkalnym oznaczonym nr 27 w budynku nr 52. Z kolei w wyniku zawarcia umowy działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła w 2015 r. od brata udział 1/3 w nieruchomości utworzonej z działek nr 5 i nr 13 oraz udział 1/6 w lokalu mieszkalnym oznaczonym nr 27 w budynku nr 52, stając się właścicielem całości ww. nieruchomości. Z tytułu zawarcia ww. umowy działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do dokonania spłaty lub dopłaty na rzecz brata. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać ww. nieruchomości w okresie do 7 października 2020 r.

Aby zatem dokonać oceny czy sprzedaż ww. nieruchomości stanowić będzie dla Wnioskodawczyni – w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegające opodatkowaniu źródło przychodu niezbędne jest ustalenie momentu ich nabycia. Pod pojęciem „nabycie” należy rozumieć każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w efekcie której dochodzi do przeniesienia prawa własności.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. W przypadku nabycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku, czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) – spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Prawomocne postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. W omawianej sprawie nabycie przez Wnioskodawczynię spadku nastąpiło zatem w dniu śmierci matki, tj. 21 lutego 1992 r.

Natomiast stosownie do treści art. 1035 ustawy Kodeks cywilny – jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadłyby poszczególnym spadkobiercom.

Tak więc na skutek działu spadku następuje „konkretyzacja” składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Jeżeli jednak w drodze działu spadku spadkobierca nabywa udział w majątku ponad wielkość, którą uprzednio nabył w spadku, to nabycie w drodze działu spadku, w części przekraczającej udział w spadku (nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie) należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po dokonaniu działu spadku. Aby ustalić czy udział spadkowy uległ powiększeniu należy porównać wartość udziału w masie spadkowej nabytego w spadku z wartością majątku jaki przypadł spadkobiercy w wyniku działu spadku.

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11 czy też wyrok Wojewódzkiego Administracyjnego w Białymstoku z 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 433/10, w którym Sąd stwierdził, że „(…) momentem nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części obejmującej udział spadkowy będzie moment nabycia spadku, w pozostałym zaś zakresie – moment działu spadku”. Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest również stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 grudnia 2014 r. sygn. akt II FSK 2836/12 „(…) ponieważ w wyniku działu spadku nie doszło do przyrostu mienia spadkobiercy, w stosunku do wartości nabytego uprzednio udziału spadkowego, czynność taka nie może być utożsamiana z nabyciem nieruchomości (udziału w nieruchomości) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”. A contrario jeśli w opisanej sprawie doszłoby do przyrostu mienia spadkobiercy w stosunku do wartości nabytego uprzednio udziału spadkowego, czynność taka byłaby utożsamiana z nabyciem nieruchomości (udziału w nieruchomości) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przy czym nieodpłatność świadczenia darczyńcy stwierdzona musi być zarówno subiektywnie jak i obiektywnie, tj. niezależnie od uzyskania jakiejkolwiek korzyści lub ekwiwalentu od obdarowanego. Czyniąc darowiznę darczyńca realizuje zamiar przysporzenia obdarowanemu korzyści kosztem własnego majątku.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego – do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów).

Umowa darowizny jest zatem jedną z form nabycia, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w 1992 r. w drodze spadku po matce Wnioskodawczyni nabyła udział 1/3 w nieruchomości utworzonej z działek nr 5 i nr 13 oraz udział 1/6 w lokalu mieszkalnym oznaczonym nr 27 w budynku nr 52.

W związku z powyższym, dokonanie przez Wnioskodawczynię sprzedaży (odpłatnego zbycia) nieruchomości utworzonej z działek nr 5 i nr 13 oraz lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 27 w budynku nr 52, w części przypadającej na udziały w tych nieruchomościach nabyte w drodze spadku po matce, nie będzie stanowić dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca 1992 r., w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym nie powstanie u Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości utworzonej z działek nr 5 i nr 13 przypadającego na udział 1/3 oraz przypadającego na udział 1/6 w lokalu mieszkalnym oznaczonym nr 27 w budynku nr 52.

W tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało więc uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do udziałów w ww. nieruchomościach nabytych przez Wnioskodawczynię na podstawie umowy darowizny, należy stwierdzić, że w wyniku tej umowy Wnioskodawczyni nabyła w 2010 r. od ojca udział 1/3 w nieruchomości utworzonej z działek nr 5 i nr 13 oraz udział 4/6 w lokalu mieszkalnym oznaczonym nr 27 w budynku nr 52. A zatem dokonanie przez Wnioskodawczynię sprzedaży (odpłatnego zbycia) nieruchomości utworzonej z działek nr 5 i nr 13 oraz lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 27 w budynku nr 52, w części przypadającej na udziały w tych nieruchomościach nabyte w drodze darowizny od ojca, również nie będzie stanowić dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca 2010 r., w którym nastąpiło nabycie.

W tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało więc uznać za prawidłowe.

Natomiast pozostały przychód uzyskany ze sprzedaży ww. nieruchomości przypadający na udział 1/3 w nieruchomości utworzonej z działek nr 5 i nr 13 oraz udział 1/6 w lokalu mieszkalnym oznaczonym nr 27 w budynku nr 52, dokonanej przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawczynię tych udziałów od brata w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności (tj. od końca 2015 r.) – będzie stanowić źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) cytowanej ustawy i skutkować, co do zasady, obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Zgodnie z przepisem art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. la pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. la pkt 3 ww. ustawy – w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e. W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak stanowią cytowane powyżej przepisy, podstawą obliczenia podatku będzie dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomościach nabytych w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności (określonym zgodnie z art. 19 ustawy, tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży – o ile odpowiada wartości rynkowej – pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Tak obliczony dochód, zgodnie z art. 30e ust. 1 ww. ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, chyba że zostaną spełnione wszystkie warunki zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe określony został w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast przepisy art. 21 ust. 26-30 ww. ustawy określają dodatkowe warunki jakie należy spełnić, aby skorzystać z ww. zwolnienia.

Reasumując należy stwierdzić, że – wbrew stanowisku Wnioskodawczyni – dochód jaki Wnioskodawczyni uzyska w przypadku sprzedaży ww. nieruchomości przypadający na udział 1/3 w nieruchomości utworzonej z działek nr 5 i nr 13 oraz udział 1/6 w lokalu mieszkalnym oznaczonym nr 27 w budynku nr 52 (udziały nabyte w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności w 2015 r.), w przypadku – jak wskazała Wnioskodawczyni – dokonania sprzedaży w okresie do 7 października 2020 r. (czyli do 5 lat od umowy działu spadku i zniesienia współwłasności z 8 października 2015 r.), będzie podlegać opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia przedmiotowego, wynikającego z zacytowanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy. Jednocześnie wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie 5-letni okres, w którym sprzedaż w części przypadającej na ww. udziały rodzi obowiązek podatkowy, upływa nie po 5 latach od dnia dokonania działu spadku i zniesienia współwłasności, lecz po 5 latach licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a zatem z dniem 31 grudnia 2020 r.

Dlatego w tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.