Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.150.2017.1.RSZ
z 25 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Wspólnika w związku z aportem Nieruchomości lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Wspólnika w związku z aportem Nieruchomości lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W listopadzie 2016 r. Wnioskodawca nabył w drodze aportu (wkładu niepieniężnego) do Wnioskodawcy nieruchomość gruntową - działkę nr … o powierzchni 0,0967 ha położoną przy ul. W. w K. (dalej „Nieruchomość”) od spółki X sp. z o.o. z siedzibą w K. (dalej „Wspólnik”).

Wspólnik nabył Nieruchomość we wrześniu 2007 roku będąc czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomość została zakupiona przez Wspólnika w celach inwestycyjnych i nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Wspólnika działalności gospodarczej. Przy nabyciu Nieruchomości Wspólnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Nieruchomość w listopadzie 2016 r. (tj. na dzień nabycia przez Wnioskodawcę) była niezabudowana i nie stanowiła nieruchomości rolnej. Dla przedmiotowej Nieruchomości Prezydent Miasta K. w dniu 14 listopada 2008 roku wydał decyzję nr … zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenie na budowę (dalej „Decyzja PnB”). Decyzja została wydana na podstawie obowiązującego wówczas miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „K.” (dalej „MPZP”) zatwierdzonego Uchwałą Rady Miasta K. nr …. z dnia 5 grudnia 2007 roku. Decyzja PnB jest ostateczna i obowiązywała również w listopadzie 2016 r., tj. na dzień dokonania aportu Nieruchomości do Wnioskodawcy.

Wyrokiem z dnia 9 listopada 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt: …) po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej Gminy K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 28 listopada 2008 r. (sygn. akt …) stwierdzającego nieważność uchwały Nr … Rady Miasta K. z dnia 5 grudnia 2007 r. w sprawie uchwalenia MPZP, oddalił skargę kasacyjną. Powodem uchylenia MPZP było naruszenie trybu uchwalania MPZP określonego w art. 19 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, ze zm.).

W konsekwencji na dzień dokonywania aportu Nieruchomości do Wnioskodawcy, Nieruchomość objęta była Decyzją PnB, ale nie była objęta żadnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (w szczególności MPZP, który został uchylony) ani decyzją o warunkach zabudowy.

Nieruchomość zostanie wykorzystana przez Wnioskodawcę dla dokonywania czynności opodatkowanych polegających na sprzedaży lokali mieszkalnych i/lub użytkowych położonych w budynku, który zostanie wybudowany na Nieruchomości wraz z udziałem w Nieruchomości. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 13 marca 2017 r. wydał na wniosek Wspólnika interpretację indywidualną (sygn. akt 2461-IBPP2.4512.13.2017.2.EJU), w której uznał, iż aport Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (a nie jest zwolniony z podatku VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca uprawniony będzie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Wspólnika w związku z aportem Nieruchomości, a w szczególności w przypadku, gdyby kwota podatku naliczonego w okresie rozliczeniowym była wyższa niż kwota podatku należnego, czy Wnioskodawca uprawniony będzie do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Wspólnika w związku z aportem Nieruchomości, a w szczególności w przypadku, gdyby kwota podatku naliczonego w okresie rozliczeniowym była wyższa niż kwota podatku należnego.

Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Aby Wnioskodawca mógł obniżyć kwotę podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia Nieruchomości muszą zostać spełnione trzy podstawowe warunki:

1. Dostawa Nieruchomości musi nastąpić w wykonaniu czynności opodatkowanych,
   
2. Dostawa Nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia w podatku VAT,
   
3. Nieruchomość musi być wykorzystywana do czynności opodatkowanych.
   
   

I. Opodatkowanie podatkiem VAT aportu Nieruchomości.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.; dalej „VATU”) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jak stanowi przy tym art. 15 ust. 2 VATU działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wskazał przy tym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 marca 2015 roku, sygn. akt IBPP2/443-1259/14/AB: „Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.”

Odnosząc powyższe stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach do opisu stanu faktycznego wskazać należy, iż Wspólnik nabył Nieruchomość w celach inwestycyjnych, a aport Nieruchomości, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

II. Brak zwolnienia aportu Nieruchomości z podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 VATU zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W myśl art. 2 pkt 33 VATU ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Mając na uwadze powyższe przepisy wskazać należy, iż zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zawartym w interpretacji indywidualnej z dnia 13 marca 2017 r. (sygn. akt 2461-IBPP2.4512.13.2017.2.EJU) aport Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (a nie jest zwolniony z podatku VAT).

III. Wykorzystywanie Nieruchomości przez Wnioskodawcę dla czynności opodatkowanych.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż dokonując sprzedaży lokali mieszkalnych i/lub użytkowych położonych w budynku, który zostanie wybudowany na Nieruchomości wraz z udziałem w Nieruchomości na rzecz podmiotów trzecich, Wnioskodawca spełniać będzie przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1-2 VATU. Sprzedaż lokali mieszkalnych i/lub użytkowych wraz z udziałem w Nieruchomości stanowić będzie czynność opodatkowaną i nie zwolnioną z podatku VAT.

Wobec powyższego, nabyta Nieruchomość wykorzystywana będzie - przez podatnika w rozumieniu art. 15 VATU - do wykonywania czynności opodatkowanych (i nie zwolnionych), a zatem zgodnie z art. 86 ust. 1 VATU Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a w przypadku, gdyby kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 VATU, była w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT lub ustawą. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca umożliwił jednak podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Wspólnika w związku z aportem Nieruchomości lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zatem, w przedmiotowej sprawie kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w pierwszej kolejności jest ustalenie, czy w przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego aport Nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i opodatkowaną tym podatkiem.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci udziałów w nieruchomości do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów czy praw), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku opisanej nieruchomości, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W listopadzie 2016 r. Wnioskodawca nabył od wspólnika w drodze aportu (wkładu niepieniężnego) nieruchomość gruntową - działkę nr … o powierzchni 0,0967 ha położoną przy ul. W. w K. od spółki X sp. z o.o. z siedzibą w K.. Wspólnik nabył Nieruchomość we wrześniu 2007 roku będąc czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomość została zakupiona przez Wspólnika w celach inwestycyjnych i nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Wspólnika działalności gospodarczej. Przy nabyciu Nieruchomości Wspólnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że czynność wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy (Spółki z o.o. Sp.K.) stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga również kwestia zwolnienia od podatku od towarów i usług czynności wniesienia aportem Nieruchomościach do Wnioskodawcy - Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dotyczy wszystkich towarów − zarówno nieruchomości, jak i ruchomości − przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych − niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) − wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073) - ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zgodnie z art. 34 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wejście w życie planu miejscowego powoduje utratę mocy obowiązującej innych planów zagospodarowania przestrzennego lub ich części odnoszących się do objętego nim terenu. Utrata mocy obowiązującej planu miejscowego nie powoduje wygaśnięcia decyzji administracyjnych wydanych na podstawie tego planu, z zastrzeżeniem art. 65 ust. 1 pkt 2 i ust. 2.

W myśl art. 35 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, tereny, których przeznaczenie plan miejscowy zmienia, mogą być wykorzystywane w sposób dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie z tym planem, chyba że w planie ustalono inny sposób ich tymczasowego zagospodarowania.

W świetle art. 65 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy albo decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli:

1. inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę;
2. dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji.
   
   

Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli została wydana ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę (art. 65 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).

Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie art. 162 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (art. 65 ust. 3 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Nieruchomość w listopadzie 2016 r.(tj. na dzień nabycia przez Wnioskodawcę) była niezabudowana i nie stanowiła nieruchomości rolnej. Dla przedmiotowej Nieruchomości Prezydent K. w dniu 14 listopada 2008 roku wydał decyzję nr … zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenie na budowę. Decyzja została wydana na podstawie obowiązującego wówczas miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „K.” zatwierdzonego Uchwałą Rady Miasta K. nr … z dnia 5 grudnia 2007 roku. Decyzja jest ostateczna i obowiązywała również w listopadzie 2016 r., tj. na dzień dokonania aportu Nieruchomości do Wnioskodawcy. Wyrokiem z dnia 9 listopada 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt: …) po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej Gminy Miejskiej K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 28 listopada 2008 r. (sygn. akt …) stwierdzającego nieważność uchwały Nr … Rady Miasta K. z dnia 5 grudnia 2007 r. w sprawie uchwalenia MPZP, oddalił skargę kasacyjną. Powodem uchylenia MPZP było naruszenie trybu uchwalania MPZP określonego w art. 19 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W konsekwencji, Wnioskodawca wskazał, że na dzień dokonywania aportu Nieruchomości do Wnioskodawcy, Nieruchomość objęta była Decyzją PnB, ale nie była objęta żadnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (w szczególności MPZP, który został uchylony) ani decyzją o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że - co prawda - dla przedmiotowej Nieruchomości uchylono plan zagospodarowania przestrzennego, jednakże okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują, że skoro dla Nieruchomości (działki nr …) dnia 14 listopada 2008 roku Prezydent Miasta wydał decyzję zatwierdzającą projekt budowlany oraz na dzień nabycia przez Wnioskodawcę Nieruchomości obowiązywała decyzja o pozwoleniu na budowę, to do dostawy tej nieruchomości nie znajduje zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przedmiotowa Nieruchomość stanowi teren budowlany.

Jednocześnie, z okoliczności przedstawionych we wniosku nie wynika, aby nieruchomość była wykorzystywana przez wspólnika wyłącznie do czynności zwolnionych, zatem dostawa (aport) przedmiotowej Nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Wspólnika w związku z aportem Nieruchomości do Wnioskodawcy należy zauważyć, że przedmiotowa Nieruchomość zostanie wykorzystana przez Wnioskodawcę dla dokonywania czynności opodatkowanych polegających na sprzedaży lokali mieszkalnych i/lub użytkowych położonych w budynku, który zostanie wybudowany na Nieruchomości wraz z udziałem w Nieruchomości. Ponadto Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Mając zatem na uwadze art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Wspólnika w związku z aportem Nieruchomości do Wnioskodawcy, bowiem czynność ta stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowania podatkiem od towarów i usług a Nieruchomość zostanie wykorzystana przez Wnioskodawcę dla dokonywania czynności opodatkowanych polegających na sprzedaży lokali mieszkalnych i/lub użytkowych położonych w tym budynku.

Wyjaśnić również należy, że przepisy art. 87 ustawy o VAT, regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie, co do zasady, Wnioskodawca będzie również miał prawo do zwrotu różnicy podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, po spełnieniu warunków zawartych w tym przepisie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych po stronie Wspólnika Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanym będącym stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.