Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.132.2017.2.JŁ
z 21 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 13 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności polegającej na opiece nad końmi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności polegającej na opiece nad końmi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką (wspólnota małżeńska) blisko dziesięciohektarowego gospodarstwa rolnego – w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. Wnioskodawczyni rozważa wynajmowanie boksów dla koni we własnej stajni lub prowadzenie działalności wspomagającej chów i hodowlę zwierząt gospodarskich – opiekę nad końmi. Planowana działalność w zakresie opieki na końmi sklasyfikowana jest w Polskiej Klasyfikacji Działalności w sekcji rolnictwo, w grupie usług wspomagających rolnictwo (01.62.10.0 PKWiU), zaś wynajem boksów kwalifikowany jest jako wynajem i obsługa nieruchomości niemieszkalnych własnych lub dzierżawionych (68.20.12.0 PKWiU).

Opieka nad końmi polegałaby m. in. na: udostępnieniu boksu dla konia, pojeniu i karmieniu konia kilka razy dziennie, umożliwieniu koniowi codziennego ruchu (wyprowadzaniu na padok), pozostałej opiece nad koniem (m. in. zakładaniu, zmianie i zdejmowaniu derek oraz ochraniaczy). Opieka nie będzie obejmować usług weterynaryjnych ani kowalskich, ani nie będzie stanowić prowadzenia schroniska dla zwierząt gospodarskich.

Wynajem boksów ograniczony byłby wyłącznie do udostępnienia miejsc w stajni.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni precyzuje, że czynności wynajmu boksów będą prowadzone we własnym imieniu, jednak nie bez względu na ich rezultat. Najem nie będzie również wykonywany w sposób zorganizowany i ciągły. Wnioskodawczyni nie planuje prowadzenia żadnych działań mające na celu reklamę, utrzymanie lub pozyskiwanie najemców. Z założenia następować będą przerwy w wynajmowaniu boksów. Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować działań charakteryzujących działalność gospodarczą tj.: metodycznych, systematycznych, zaplanowanych na osiągnięcie dochodu.

Jeśli Wnioskodawczyni zdecyduje się na wynajmowanie boksów w ramach tzw. najmu prywatnego złoży oświadczenie o wyborze zorganizowanej formy opodatkowania z zachowaniem ustawowego terminu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy świadczenie usług wspomagających rolnictwo obejmujących opiekę nad końmi zaliczyć należy do działalności rolniczej wyłączonej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy prywatny wynajem boksów bez dodatkowej opieki nad końmi może zostać opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 8,5%?

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania oznaczonego nr 1. W zakresie pytania oznaczonego nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynności polegające na opiece nad końmi wykonywane przez Wnioskodawczynię, będącą rolnikiem ryczałtowym, mieszczą się w zakresie działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Art. 2 ust. 2 ww. ustawy, definiuje działalność rolniczą. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Obowiązujące przepisy nie definiują jednak pojęcia rolnika. W zakresie rolnictwa obowiązuje kilka niezależnych od siebie, odmiennych zakresowo definicji określenia rolnik (producent rolny), w zależności od spraw, które regulują poszczególne ustawy. Generalnie jednak, z różnorodnych definicji rolnika można uznać, że jest to m. in. osoba fizyczna będąca właścicielem (posiadaczem) gospodarstwa rolnego prowadząca działalność rolniczą.

Posiłkując się przepisami ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że dla potrzeb tego podatku, rolnikiem ryczałtowym jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze wymienione w załączniku 2 do ustawy o VAT. W konsekwencji, z załącznika do ustawy VAT wynika, że usługami rolniczymi są m. in. usługi związane z chowem i hodowlą zwierząt zawierające się w ugrupowaniu 01.62.10.0 PKWiU. Zakładając logiczne i spójne działanie ustawodawcy, należy stwierdzić, że usługi rolnicze oraz usługi wspomagające rolnictwo, w tym opiekę nad końmi, zaliczyć należy do działalności rolniczej, do której nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
   
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
   
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
   
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

• licząc od dnia nabycia.

Z powyższych przepisów wynika, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określa, co dla celów opodatkowania tym podatkiem, rozumie się pod pojęciem działalności rolniczej. Przy czym, przepisów ww. ustawy nie stosuje się, co do zasady, do przychodów uzyskiwanych z tej działalności. Zauważyć przy tym należy, iż wyliczenie dokonane w ww. art. 2 ust. 2 ww. ustawy, ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej – nie stanowią przychodów z tej działalności. Przychody te, mimo iż uzyskiwane są przez osoby prowadzące działalność rolniczą, pochodzą jednakże z innych źródeł niż ta działalność i w związku z tym podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, według zasad określonych w ww. ustawie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

• musi być działalnością zarobkową,
• musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,
• musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,
• przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia zaliczenia przychodu z danej działalności do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej od faktu zarejestrowania tej działalności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką gospodarstwa rolnego. Wnioskodawczyni zamierza prowadzić działalność wspomagającą chów i hodowlę zwierząt gospodarskich – opiekę dla koni. Działalność w zakresie opieki nad końmi sklasyfikowana jest w Polskiej Klasyfikacji Działalności w sekcji rolnictwo, w grupie usług wspomagających rolnictwo (01.62.10.0 PKWiU). Polegałaby m. in. na udostępnieniu boksu dla konia, pojeniu i karmieniu konia kilka razy dziennie, umożliwieniu koniowi codziennego ruchu (wyprowadzaniu na padok), pozostałej opiece nad koniem (m. in. zakładaniu, zmianie i zdejmowaniu derek oraz ochraniaczy). Opieka nie będzie obejmować usług weterynaryjnych ani kowalskich, ani nie będzie stanowić prowadzenia schroniska dla zwierząt gospodarskich.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku świadczenie usług opieki dla koni nie mieści się w zakresie cytowanej definicji działalności rolniczej. Usługi te – jak wynika z wniosku nie stanowią bowiem:

• wytwarzania produktów zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnej hodowli lub chowu,
• produkcji materiału hodowlanego oraz reprodukcyjnego, hodowli i produkcji materiału zarodowego zwierząt, produkcji zwierzęcej typu przemysłowo-fermowego,
• ani także działalności polegającej na przetrzymywaniu zakupionych zwierząt, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, określony w tej definicji.

W związku z tym dochód uzyskany z tej działalności będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższe nie ma wpływu kwalifikacja na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy jako rolnika ryczałtowego oraz usług rolniczych i usług wspomagających rolnictwo.

Wykonywanie opisanych we wniosku usług może spełniać definicję działalności gospodarczej, wynikającą z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji przychód uzyskany z tej działalności będzie przychodem ze źródła określonego w ww. art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawczynię w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawczyni poprawnie zakwalifikowała świadczone usługi do odpowiedniego klasyfikowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Należy przy tym podkreślić, że ryzyko niewłaściwej klasyfikacji świadczonych usług do określonego symbolu PKWiU ponosi wyłącznie podatnik.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.