INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2011r. (data wpływu 14 października 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie określenia stawki podatku dla usług udzielania pożyczek,
• nieprawidłowe w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług udzielania pożyczek.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca oraz Pożyczkobiorca prowadzą działalność gospodarczą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i są czynnymi podatnikami podatku VAT.

W celu finansowania działalności gospodarczej Pożyczkobiorcy, w dniu 9 września 2011r. Wnioskodawca zawarł z nim umowę oprocentowanej pożyczki. Pożyczkodawca i Pożyczkobiorca są podmiotami powiązanymi. Pożyczkodawca na chwilę obecną nie jest w stanie określić ilości transakcji, w ramach których będzie świadczył usługi pośrednictwa finansowego (udzielał pożyczek).

Wnioskodawca w przedmiocie swojej działalności gospodarczej wpisanym do Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: KRS) nie posiada usług finansowych polegających na udzielaniu pożyczek.

Pożyczkodawca zgodnie z umową pożyczki otrzyma przychody z tytułu odsetek. W umowie określony został termin zapłaty odsetek, z zastrzeżeniem, że Pożyczkobiorca może dokonać wcześniejszej ich spłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy udzielenie przez Wnioskodawcę oprocentowanej pożyczki będzie stanowić świadczenie usługi pośrednictwa finansowego zwolnionej z podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT)...
2. Kiedy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia opisanej w stanie faktycznym usługi...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. Zdaniem Wnioskodawcy udzielenie przez niego oprocentowanej pożyczki będzie stanowić świadczenie usługi pośrednictwa finansowego zwolnionej z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ustawy o VAT) a przez świadczenie usług, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Z powyższej definicji wynika, że udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż dla opodatkowania tej usługi podatkiem VAT nie ma znaczenia:

• częstotliwość i cel udzielenia pożyczki - udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny tej jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym,
• pochodzenie środków finansowych - nie ma znaczenia czy pożyczka udzielona jest z własnych środków czy też ze środków specjalnie gromadzonych na ten cel,
• statutowy zakres działalności gospodarczej Pożyczkodawcy,
• na jakim rachunku znajdowały się środki finansowe w momencie podpisania umowy.
  
  

Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, że udzielenie przez Wnioskodawcę oprocentowanej pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi odpłatne świadczenie usługi pośrednictwa finansowego, które podlega pod zakres regulacji ustawy o VAT.

Jednocześnie zauważyć należy, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Przepis ten stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE, na podstawie którego państwa członkowskie zwalniają od VAT udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

W świetle powyższego Wnioskodawca twierdzi, że usługa pośrednictwa finansowego, polegająca na udzieleniu pożyczki przez Wnioskodawcę będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 10 sierpnia 2011r. ILPP2/443-765/11-4/MR oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 13 lipca 2011r. IPTPP2/443-100/11-4/BM.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi pośrednictwa finansowego powstanie:

1. w przypadku wystawienia faktury VAT - w momencie wystawienia faktury VAT.
2. w przypadku nie wystawienia faktury VAT - najpóźniej 7 dnia od dnia dokonania zapłaty przez Pożyczkobiorcę odsetek lub od dnia częściowej ich zapłaty - w odniesieniu do tej części, bądź też od dnia upływu terminu do zapłaty odsetek.
   
   

W świetle przepisów ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 1 ustawy o VAT).

Jeżeli natomiast przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, usługę udzielenia pożyczki uznaje się za wykonaną z chwilą zapłaty odsetek, lecz nie później niż w momencie upływu terminu ich płatności. Takie stanowisko zaprezentował m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 czerwca 2009r. (sygn. I FSK 398/08) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 20 maja 2009r. IPPP2/443-291/09-2/PW.

Podobnie będzie zdaniem Wnioskodawcy w przypadku częściowej zapłaty odsetek. W takim przypadku, częściowe wykonanie usługi będzie miało miejsce z chwilą częściowej wpłaty odsetek.

Modyfikacją ogólnej zasady powstania obowiązku podatkowego z art. 19 ust. 1 i ust. 11 ustawy o VAT jest art. 19 ust. 4 tej ustawy, z którego wynika, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż 7 dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Przepis ten stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi (art. 19 ust. 5 ustawy o VAT).

Analiza art. 19 ust. 4 i ust. 5 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że obowiązek podatkowy w podatku VAT, powstanie niezależnie od tego, czy faktura VAT zostanie wystawiona. Powstanie on bowiem najpóźniej 7 dnia od wykonania/częściowego wykonania usługi. Takie stanowisko potwierdzają m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2008r. ILPP1/443-21/08-2/HW oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 6 sierpnia 2009r. ITPP2/443-420C/09/AK.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku wystawienia faktury VAT, obowiązek podatkowy powstanie w momencie jej wystawienia.

W przypadku natomiast, gdy faktura VAT nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstanie najpóźniej 7 dnia od dnia dokonania zapłaty odsetek przez Pożyczkobiorcę lub od dnia częściowej ich zapłaty - w odniesieniu do tej części, bądź też od dnia upływu terminu do zapłaty odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie określenia stawki podatku dla usług udzielania pożyczek,
• nieprawidłowe w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług udzielania pożyczek.
  
  

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi podatku VAT lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jednocześnie, stosownie do art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl art. 43 ust. 14 ww. ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41

Jak wynika z cyt. wcześniej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, dla uznania, iż dostawa towaru lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę, do żądania od nabywcy towaru, czy odbiorcy usługi zapłaty. W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegała tylko ta dostawa lub świadczenie usług, w przypadku których istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść.

W świetle powyższego, czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę. W związku z udzieloną pożyczką pobierane jest wynagrodzenie - w postaci prowizji, odsetek ustawowych, czy innych opłat z tytułu udostępnionego kapitału. Opłaty te pobierane przez pożyczkodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez pożyczkobiorcę.

Zaznaczyć należy, iż skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o VAT, uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT należy stwierdzić, że usługi udzielania pożyczek korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Jednocześnie tut. organ informuje, iż w aktualnym brzmieniu przepisów ustawy o VAT, usługa udzielania pożyczek pieniężnych korzysta ze zwolnienia na podstawie powyższego przepisu, w którym została przywołana wprost nazwa czynności będącej przedmiotem wniosku. W obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2011r., kiedy to weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476 ze zm.), nie obowiązuje już przepis art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwalniający od podatku usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy „Wykaz usług zwolnionych od podatku”, w którym to właśnie, w pozycji Nr 3 - Sekcja J ex (65-67) - ustawodawca posługiwał się pojęciem „usług pośrednictwa finansowego”.

Końcowo w nawiązaniu do art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT, przywołanym w stanowisku własnym przez Wnioskodawcę – obok art. 43 ust. 1 pkt 38 – tut. organ zauważa, iż zgodnie z brzmieniem tego przepisu, zwalnia się od podatku usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, inne niż wymienione w pkt 26, pkt 27 i pkt 29. Biorąc jednakże pod uwagę opis stanu faktycznego jak i całość argumentacji przedstawionej we wniosku, tut. organ przyjął, iż powołanie powyższego przepisu przez Wnioskodawcę stanowi jedynie omyłkę pisarską.

Uwzględniając powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, iż opisana we wniosku usługa będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu udzielania pożyczek, należy stwierdzić, że na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem między innymi ust. 4 i ust 5. W myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Przepis ten stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi (art. 19 ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, przepisem, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek obrotem, czyli kwotą należną z tytułu świadczenia przedmiotowych usług, są odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane, jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął). Natomiast kwota udzielonej pożyczki nie stanowi obrotu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Na podstawie przepisu § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Ustawodawca nie zawarł szczególnych unormowań w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, dla usług udzielania pożyczek poza systemem bankowym.

W związku z powyższym należy uznać, iż w przypadku, gdy Wnioskodawca określił w umowie termin zapłaty należnych odsetek, to termin ten należy powiązać z ostatecznym terminem powstania obowiązku podatkowego w wysokości odpowiadającej należnym odsetkom.

Nie jest w tym przypadku istotne, czy odsetki faktycznie zostały spłacone przez Pożyczkobiorcę. Należy bowiem uznać, iż data płatności (wymagalności) odsetek jest datą wykonania przez Wnioskodawcę usługi na rzecz Pożyczkobiorcy i powinno być to potwierdzone fakturą VAT. Zatem obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia przedmiotowej usługi powstanie z chwilą wystawienia faktury, nie później niż 7. dnia od dnia upływu terminu płatności poszczególnych odsetek, a fakt ich spłaty w terminie późniejszym, niż określony w umowie, pozostaje bez znaczenia dla momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Ponadto trzeba zauważyć iż w przypadku wcześniejszej, niż określona w umowie, spłaty odsetek należnych, obowiązek podatkowy powstanie w dniu ich zapłaty.

Zatem mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku, należy stwierdzić, że w przypadku świadczenia usług udzielania pożyczek obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż 7. dnia od dnia wykonania usługi tj. od dnia upływu terminu płatności odsetek, bez znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego pozostaje fakt spłaty odsetek w późniejszym terminie niż określono w umowie. Podkreślić należy, że tylko w przypadku gdy faktura została wystawiona zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury. Natomiast w przypadku uchybienia terminowi do wystawienia faktury obowiązek podatkowy powstaje najpóźniej 7. dnia od dnia wykonania usługi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązek podatkowy w przypadku wystawienia faktury powstaje w momencie jej wystawienia jest nieprawidłowe.

Natomiast w przypadku niewystawienia faktury obowiązek podatkowy powstanie najpóźniej 7. dnia od dnia dokonania zapłaty odsetek lub od dnia częściowej ich zapłaty (w odniesieniu do tej części) jeśli zapłata nastąpiła przed terminem wymagalności odsetek, lub od dnia upływu terminu do zapłaty odsetek.

Końcowo stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca winien wystawić fakturę dokumentującą udzielenie pożyczki Pożyczkobiorcy, który jest czynnym podatnikiem VAT.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności udokumentowania opisanej we wniosku transakcji, bowiem nie było to przedmiotem zapytania, jak również w tym zakresie Wnioskodawca nie przedstawił stanu faktycznego oraz nie sformułował własnego stanowiska w tej części. Zatem interpretacja niniejsza rozstrzyga tylko w kwestii zastosowania stawki podatku oraz powstania obowiązku podatkowego.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu udzielania pożyczek należy uznać za nieprawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe w zakresie określenia stawki podatku dla usług udzielania pożyczek,
• nieprawidłowe w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług udzielania pożyczek.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.