2017.07.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.162.2017.1.RW
z 26 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2017 r. (data wpływu 26 maja 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2017 r. (data wpływu 19 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla wykonywanych usług oraz stawki podatku w wysokości 23% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla wykonywanych usług oraz stawki podatku w wysokości 23%. Dnia 19 lipca 2017 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie, a także potwierdzenie uiszczenia należnej opłaty od wniosku za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą świadczącą usługi geologiczne. Urząd Statystyczny zakwalifikował działalność Zainteresowanego pod symbolem PKD 7420B

działalność geologiczno-poszukiwawcza wg EKD 7420
działalność w zakresie architektury, inżynierii i pokrewne, doradztwo techniczne.

Obecnie zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) wymienione usługi opracowania dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrogeologicznych oraz związane z nimi wykonywanie wierceń geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych, sondowania i wiercenia hydrogeologiczne mieszczą się w grupowaniu PKWiU 71.12, Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne.

W oparciu o § 3 przywołanego rozporządzenia, zgodnie z którym do celów podatkowych stosuje się do 31 grudnia 2017 r. Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozp. RM z 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 71.12 „Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne”.

Przedmiotem działalności Spółki jest działalność usługowa w zakresie:

górnictwa, geologii, energetyki, ochrony środowiska naturalnego, budownictwa lądowego i wodnego oraz gospodarki wodno-ściekowej, a w szczególności: usługi w zakresie badań geotechnicznych, hydrogeologicznych i geologiczno-inżynierskich oraz doradztwo naukowo -techniczne w tym zakresie.

Metodami badań są:

badania terenowe: kartowanie geologiczne, wiercenia geologiczne wraz z profilowaniem otworów, sondowania statyczne i dynamiczne, badania geofizyczne (georadarowe, sejsmiczne),
badania laboratoryjne.

Powyższe prace kończą się analizą danych i pracami kameralnymi oraz opracowaniem dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych czy hydrogeologicznych.

Do 31 grudnia 2016 r. za usługi świadczone przez Wnioskodawcę były wystawiane faktury na zasadach ogólnych ze stawką VAT 23%.

Od 1 stycznia 2017 r. zostały wprowadzone zmiany w ustawie o VAT – dot. art. 17 pkt 8.1h. Roboty związane z wykonywaniem wykopów i wierceń geologiczno-inżynierskich sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 43.13.10.0 znalazły się w załączniku 14 do ustawy o VAT (poz. 21) jako usługi objęte tzw. odwrotnym obciążeniem.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że usługi będące podstawą działalności Wnioskodawcy: dokumentacje geologiczno-inżynierskie, geotechniczne i hydrogeologiczne są usługami kompleksowymi a zawartość w nich robót ujętych w załączniku 14 pod symbolem 43.13.10.0 nie przekracza 30%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy do usług Wnioskodawcy ma zastosowanie art. 17 pkt 8.1h, tzn. czy w przypadku wystąpienia wierceń w ramach usługi opracowania dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrologicznych należy stosować w wystawionej fakturze tzw. odwrotne obciążenie?
Czy za usługi Wnioskodawcy należy wystawiać faktury na zasadach ogólnych stosując stawkę 23% VAT także w sytuacjach gdy występują wiercenia jako czynności pomocnicze dla potrzeb wykonania dokumentacji?

Powyższe pytania dotyczą sytuacji wykonywania usług jako podwykonawca na rzecz generalnego wykonawcy jak i podwykonawcy. Nie dotyczą usług wykonywanych na rzecz inwestorów.

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy celem wykonywania usługi jest sporządzenie dokumentacji geologiczno-inżynierskiej, geotechnicznej lub hydrogeologicznej, również na podstawie wykonanych wierceń faktura winna być wystawiona jak do 31.12.2016 r., tzn. na zasadach ogólnych ze stawką 23% VAT.

Odwrotne obciążenie należy stosować tylko wtedy gdy zlecenie obejmuje wykonanie wyłącznie wierceń geologiczno-inżynierskich de facto jako usługi sprzętowej.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 18 lipca 2017 r. doprecyzowano, że:

Ad. 1

Do usług Wnioskodawcy obejmujących opracowanie dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrogeologicznych jako opracowań kompleksowych nie należy stosować odwrotnego obciążenia. Powyższe stanowisko wynika z opinii udzielonej na zapytanie Wnioskodawcy przez Urząd Statystyczny w Łodzi z dnia 2 lutego 2017 r. (Ldz-OKN.4221.425.2014.KN.1) „...usługi opracowania dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrogeologicznych oraz związane z nimi wykonywanie wierceń geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych, sondowania i wiercenia hydrogeologiczne mieszczą się w grupowaniu PKWiU 71.12 „Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne”. Usługa wierceń nie jest oddzielnie wyszczególniana w fakturach.

Ad. 2

Faktury należy wystawiać na zasadach ogólnych stosując stawkę VAT 23%. Wiercenia, jeżeli występują w usłudze Wnioskodawcy, mają charakter pomocniczy i stanowią część usługi (≤30%) trudną do wydzielenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie ww. usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy:

dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy,
dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest firmą świadczącą usługi geologiczne. Urząd Statystyczny zakwalifikował działalność Zainteresowanego pod symbolem PKD 7420B

działalność geologiczno-poszukiwawcza wg EKD 7420
działalność w zakresie architektury, inżynierii i pokrewne, doradztwo techniczne.

Obecnie zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 4 września 2015 r. wymienione usługi opracowania dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrogeologicznych oraz związane z nimi wykonywanie wierceń geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych, sondowania i wiercenia hydrogeologiczne mieszczą się w grupowaniu PKWiU 71.12, Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne. W oparciu o § 3 przywołanego rozporządzenia, zgodnie z którym do celów podatkowych stosuje się do 31 grudnia 2017 r. Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozp. RM z 29 października 2008 r., usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 71.12 „Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne”.

Przedmiotem działalności Spółki jest działalność usługowa w zakresie górnictwa, geologii, energetyki, ochrony środowiska naturalnego, budownictwa lądowego i wodnego oraz gospodarki wodno-ściekowej, a w szczególności usługi w zakresie badań geotechnicznych, hydrogeologicznych i geologiczno-inżynierskich oraz doradztwo naukowo-techniczne w tym zakresie.

Metodami badań są badania terenowe: kartowanie geologiczne, wiercenia geologiczne wraz z profilowaniem otworów, sondowania statyczne i dynamiczne, badania geofizyczne (georadarowe, sejsmiczne), a także badania laboratoryjne.

Powyższe prace kończą się analizą danych i pracami kameralnymi oraz opracowaniem dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych czy hydrogeologicznych.

Do 31 grudnia 2016 r. za usługi świadczone przez Wnioskodawcę były wystawiane faktury na zasadach ogólnych ze stawką VAT 23%.

Od 1 stycznia 2017 r. zostały wprowadzone zmiany w ustawie o VAT dot. art. 17 pkt 8.1h. Roboty związane z wykonywaniem wykopów i wierceń geologiczno-inżynierskich sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 43.13.10.0 znalazły się w załączniku 14 do ustawy o VAT (poz. 21) jako usługi objęte tzw. odwrotnym obciążeniem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii czy do usług wykonywanych przez Wnioskodawcę ma zastosowanie art. 17 pkt 8.1h, tzn. czy w przypadku wystąpienia wierceń w ramach usługi opracowania dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrologicznych należy stosować w wystawionej fakturze tzw. odwrotne obciążenie. Powyższe wątpliwości dotyczą sytuacji wykonywania usług jako podwykonawca na rzecz generalnego wykonawcy jak i podwykonawcy. Nie dotyczą usług wykonywanych na rzecz inwestorów.

Aby móc określić, że dana usługa jest usługą kompleksową (jednolitą/złożoną), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowania do poszczególnych jego elementów odrębnych cen. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1, z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W kontekście przytoczonych regulacji stwierdzić należy, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego.

W konsekwencji, w przypadku usług o charakterze kompleksowym, o sposobie opodatkowania, w tym wysokości stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Należy też zauważyć, że ze świadczeniem kompleksowym mamy do czynienia jeżeli dwa lub więcej świadczeń są dokonane przez tego samego podatnika – po spełnieniu zasad wynikających z orzecznictwa TSUE.

Co ważne, usługa złożona jest świadczona przez jej wykonawcę (jeden podmiot) nawet, gdy ten aby zrealizować tą usługę nabywa od innych podmiotów usługi, które ostatecznie składać się będą na usługę złożoną. Co do zasady bowiem nie może jednej usługi złożonej wykonywać kilka podmiotów.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca jako podwykonawca na rzecz generalnego wykonawcy jak i podwykonawcy świadczy usługi opracowania dokumentacji geologiczno -inżynierskich, geotechnicznych i hydrogeologicznych, które są usługami kompleksowymi (mieszczącymi się w grupowaniu PKWiU 71.12) a zawartość w nich robót (związanych z wykonywaniem wykopów i wierceń geologiczno-inżynierskich) ujętych w załączniku 14 do ustawy pod symbolem 43.13.10.0 i mających charakter pomocniczy – nie przekracza 30%.

Przedstawione okoliczności sprawy potwierdzają, że w analizowanym przypadku przedmiotem świadczonych na rzecz generalnego wykonawcy jak i podwykonawcy usług opracowania dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrogeologicznych jest jedna kompleksowa usługa zakwalifikowana do grupowania PKWiU 71.12 „Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne”. Usługi wiercenia, które są ujęte w załączniku 14 pod symbolem 43.13.10.0 – są tylko jedną z metod badań terenowych kończących się analizą danych oraz opracowaniem dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrologicznych. Jak wskazano w treści wniosku, usługa wierceń nie jest oddzielnie wyszczególniana w fakturach i nie jest usługą dominującą, ma charakter pomocniczy i nie przekracza 30% zawartości usług opracowania dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrogeologicznych, a więc jest zdeterminowana przez usługę główną.

Natomiast dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, gdy jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz jest świadczona przez podwykonawcę w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że usługi kompleksowe, które wykonuje Wnioskodawca nie są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, wobec powyższego nie znajdzie tu zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Reasumując, do świadczonych przez Wnioskodawcę usług opracowania dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrologicznych, jako usług kompleksowych zakwalifikowanych do grupowania PKWiU 71.12 „Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne”, w ramach których występują usługi wierceń, nie ma zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą również kwestii czy za wykonywane usługi należy wystawiać faktury na zasadach ogólnych stosując stawkę 23% VAT także w sytuacjach gdy występują wiercenia jako czynności pomocnicze dla potrzeb wykonania dokumentacji. Powyższe wątpliwości dotyczą sytuacji wykonywania usług jako podwykonawca na rzecz generalnego wykonawcy jak i podwykonawcy. Nie dotyczą usług wykonywanych na rzecz inwestorów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT, jest dokonanie przez Wnioskodawcę prawidłowej klasyfikacji ww. czynności wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
‒ wyrazy „metoda kasowa”;
w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z uwagi na przywołane przepisy należy wskazać, że będące przedmiotem złożonego wniosku usługi opracowania dokumentacji geologiczno-inżynierskich, geotechnicznych i hydrologicznych, jako usługi kompleksowe, zakwalifikowane do grupowania PKWiU 71.12 „Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne” – nie zostały wymienione przez ustawodawcę ani w ustawie ani w przepisach wykonawczych do niej, w usługach, które są zwolnione z podatku lub co do których można zastosować obniżoną stawkę podatku VAT.

W konsekwencji, usługi wykonywane przez Wnioskodawcę należy dokumentować fakturami na zasadach ogólnych stosując stawkę 23% VAT, także w sytuacjach gdy w ramach tych usług występują wiercenia jako czynności pomocnicze dla potrzeb wykonania dokumentacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zauważa się również, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin