Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.178.2017.3.IM
z 3 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 16 maja 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 18 lipca 2017 r. (data nadania 20 lipca 2017 r., data wpływu 21 lipca 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.178.2017.2.IM z dnia 5 lipca 2017 r. (data nadania 5 lipca 2017 r., data doręczenia 15 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 5 lipca 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.178.2017.2.IM (data nadania 5 lipca 2017 r., data doręczenia 15 lipca 2017 r.), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 18 lipca 2017 r. (data nadania 20 lipca 2017 r., data wpływu 21 lipca 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W zeznaniach podatkowych PIT-37 za rok 2015 (złożonym w Urzędzie Skarbowym w dniu 16 lutego 2016 r.) i PIT-37 za rok 2016 (złożonym w Urzędzie Skarbowym w dniu 20 lutego 2017 r. ) oraz załącznikach PIT-O za te lata Wnioskodawca wykazał przysługującą wysokość ulgi prorodzinnej na jedno dziecko (Gabrielę M. urodzoną w dniu 17 marca 2014 r.,) w wysokości 50% przysługującego limitu tj. 556,02 zł w każdym roku podatkowym. Odliczenie 50% przysługującego Wnioskodawcy limitu ulgi Wnioskodawca zastosował, biorąc pod uwagę fakt nie zamieszkania z córką i braku porozumienia z żoną, co do wysokości proporcji przysługującej każdemu z rodziców ulgi na dziecko. W wyniku pisma z Urzędu Skarbowego z dnia 6 grudnia 2016 r., stwierdzono, że aby nabyć prawo do ulgi podatnik powinien wykazać, że w danym roku podatkowym wykonywał bezpośrednią władzę rodzicielską i wezwano Wnioskodawcę do złożenia korekty zeznania za rok 2015 – w dniu 8 marca 2017 r. Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym, korekty zeznań podatkowych PIT-37 za lata 2015 i 2016. W złożonych korektach Wnioskodawca zrezygnowała z odliczenia ulgi na dziecko w wysokości 556,02 zł w każdym roku. Jednakże nie zgadzając się ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego Wnioskodawca złożył niniejszy wniosek o wydanie stosownej interpretacji.

W grudniu 2014 r. w wyniku nieporozumień małżeńskich żona Wnioskodawcy opuściła ich wspólne mieszkanie i wyprowadziła się z B, zabierając ze sobą ich córkę do R. Pomimo oddzielnego zamieszkania Wnioskodawca nadal pozostaje z żoną w związku małżeńskim (małżonkowie nie są rozwiedzeni, ani nie są w separacji). Na podstawie wyroku Sądu Okręgowego Wnioskodawca został zobowiązany do opłacania na rzecz córki i rodziny alimentów w wysokości łącznej 700,00 zł miesięcznie i Wnioskodawca wywiązuje się sumiennie z tego obowiązku. Pomimo wielu ograniczeń i przeszkód ze strony współmałżonki nadal w jak największym stopniu Wnioskodawca stara się sprawować faktyczną władzę rodzicielską nad córką. Udział w życiu córki Gabrieli jest dla Wnioskodawcy w dalszym ciągu ogromną potrzebą i wielką przyjemnością. To żona od czasu wyprowadzenia się z córką do R, maksymalnie i na wiele sposobów utrudnia Wnioskodawcy kontakty z córką i sprawowanie bezpośredniej władzy rodzicielskiej. Pomimo wielu przeszkód i ograniczeń ze strony żony, Wnioskodawca wykorzystuje każdą okazję do kontaktów osobistych z córką prosząc żonę o zgodę na dodatkowe (poza przyznane przez Sąd) terminy spotkań. Opiekę bezpośrednią Wnioskodawca stara się realizować pomimo dość skromnych środków finansowych: (przychody z pracy za 2015 r. wyniosły brutto 24.137,69 zł, a za rok 2016 – brutto 27.751,29 zł). Z kwoty tej Wnioskodawca płacił przyznane alimenty w wysokości 700,00 zł/m-c. Wnioskodawca ponosił koszty dojazdu do dziecka do R. w wysokości 200,00 zł /m-c. Ponadto Wnioskodawca dojeżdża codziennie do pracy, co kosztuje Wnioskodawcę ok. 500,00 zł/m-c. Wnioskodawca opłaca także comiesięczny czynsz za ich mieszkanie w wysokości 500,00 zł/m-c. Pomimo ograniczonych możliwości finansowych i przeszkód ze strony żony – Wnioskodawca uczestniczył w latach 2015-2016 i uczestniczy nadal w wychowywaniu ich córki Gabrieli poprzez cotygodniowe spotkania, zakupy dla niej ubrań, zabawek, owoców i różnego rodzaju jedzenia. Wielokrotnie z własnej inicjatywy Wnioskodawca ponosił w latach 2015-2016 koszty związane z wizytami lekarskimi i leczeniem ich córki, która choruje na serce.

W uzupełnieniu z dnia 18 lipca 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że w stosunku do osoby Wnioskodawcy, jak również w stosunku do jego córki w latach 2015 i 2016 nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nigdy Wnioskodawca, ani Jego córka nie prowadzili działalności gospodarczej lub działów specjalnej produkcji rolnej i nigdy nie byli opodatkowani 19% stawką tego podatku. Wnioskodawca oświadczył, że w latach 2015 i 2016 łączne dochody Wnioskodawcy i jego małżonki (przez cały rok 2015 i 2016 małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim) nie przekroczyły łącznie kwoty 112.000,00 zł. Do uzupełnienia Wnioskodawca załączył zeznania podatkowe PIT-37 za lata 2015 i 2016. Wnioskodawca wskazał, że szczegółowe informacje o dochodach Jego żony znajdują się w posiadaniu Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca wobec przedstawionego stanu faktycznego ma prawo i w jakiej wysokości do skorzystania z ulgi prorodzinnej w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2015 i 2016?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli w stosunku do dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Wnioskodawca nigdy nie utracił sądowego i faktycznego prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Ponieważ zdaniem Wnioskodawcy, pomimo nie zamieszkania razem z córką w latach 2015 i 2016, wykonywał On nadal władzę rodzicielską oraz prawował faktyczną opiekę nad córką, to przysługiwało Wnioskodawcy prawo do skorzystania z ulgi na dziecko w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2015 i 2016. Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli obydwojgu rodzicom przysługiwała władza rodzicielska nad córką przez cały rok podatkowy, to ulga powinna przysługiwać każdemu z rodziców w dowolnych proporcjach przez nich zgodnie ustalonych. Ponieważ w tym przypadku do porozumienia między rodzicami nie doszło, to ulga powinna przysługiwać każdemu z rodziców w częściach równych, tj. w kwocie połowy przysługującego im wspólnego limitu. Zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie prawa do ulgi w omówionym stanie faktycznym w wyżej wymienionej wysokości jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym przed 1 marca 2017 r., - odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. - sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. - zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
• w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka (dzieci) obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Ze stanu faktycznego wynika, że w grudniu 2014 r. w wyniku nieporozumień małżeńskich żona Wnioskodawcy opuściła ich wspólne mieszkanie i wyprowadziła się zabierając ze sobą ich córkę. Pomimo oddzielnego zamieszkania Wnioskodawca nadal pozostaje z żoną w związku małżeńskim. Na podstawie wyroku Sądu Okręgowego Wnioskodawca został zobowiązany do opłacania na rzecz córki i rodziny alimentów i Wnioskodawca wywiązuje się sumiennie z tego obowiązku. Pomimo wielu ograniczeń i przeszkód ze strony współmałżonki nadal w jak największym stopniu Wnioskodawca stara się sprawować faktyczną władzę rodzicielską nad córką. Udział w życiu córki jest dla Wnioskodawcy w dalszym ciągu ogromną potrzebą i wielką przyjemnością. To żona od czasu wyprowadzenia się z córką, maksymalnie i na wiele sposobów utrudnia Wnioskodawcy kontakty z córką i sprawowanie bezpośredniej władzy rodzicielskiej. Pomimo wielu przeszkód i ograniczeń ze strony żony, Wnioskodawca wykorzystuje każdą okazję do kontaktów osobistych z córką prosząc żonę o zgodę na dodatkowe (poza przyznane przez Sąd) terminy spotkań. Opiekę bezpośrednią Wnioskodawca stara się realizować pomimo dość skromnych środków finansowych. Pomimo ograniczonych możliwości finansowych i przeszkód ze strony żony – Wnioskodawca uczestniczył w latach 2015-2016 i uczestniczy nadal w wychowywaniu ich córki poprzez cotygodniowe spotkania, zakupy dla niej ubrań, zabawek, owoców i różnego rodzaju jedzenia. Wielokrotnie z własnej inicjatywy Wnioskodawca ponosił w latach 2015-2016 koszty związane z wizytami lekarskimi i leczeniem ich córki, która choruje na serce.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Stąd, w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Istotne jest, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu na każde dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych.

Jednocześnie biorąc po uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, to należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określonej proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na każde z dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że władza rodzicielska jest wykonywana przez obojga rodziców. Z treści złożonego wniosku wynika, że pomiędzy Wnioskodawcą i Jego żoną nie ma szans na porozumienie dotyczące wysokości odliczenia ulgi na córkę, zatem w takiej sytuacji – zgodnie z postanowieniem art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – każdemu z rodziców ulga przysługuje w równych częściach. Należy więc uznać w tak przedstawionym stanie faktycznym, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi w 50% za lata 2015 i 2016.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r. sygn. akt. II FSK 2360/15 podkreślił, że „ (…) wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje, iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych.”

Wskazać jednak należy, że w powołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdanie drugie – ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro zarówno Wnioskodawca jak i Jego żona wykonują władzę rodzicielską nad córką oraz brak jest porozumienia w zakresie podziału przysługującej im wspólnie kwoty odliczenia ulgi prorodzinnej na córkę, to Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej, w wysokości 50% kwoty ulgi prorodzinnej na córkę w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2015 i 2016.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. W konsekwencji, dokumenty dołączone do uzupełnienia wniosku nie podlegają weryfikacji i analizie tutejszego Organu.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacja dotyczy tylko Pana jako Wnioskodawcy, nie dotyczy innych osób, tj. żony Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.