2017.06.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.93.2017.1.RS
z 26 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2017 r. (data wpływu 28 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 17 maja 2017 r. (data dopłaty), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia faktur korygujących dotyczących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu usług i dostaw krajowych oraz sposobu przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych w ww. fakturach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 maja 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia faktur korygujących dotyczących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu usług i dostaw krajowych oraz sposobu przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych w ww. fakturach.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową produkującą elementy kompozytowe do elektrowni wiatrowych. Jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym do celów wewnątrzwspólnotowych i posiada aktywny VAT-UE. Do działalności produkcyjnej wykorzystuje materiały i usługi, których zakupu dokonuje od firm z krajów Unii Europejskiej oraz podmiotów krajowych. W związku z dokonywanymi zakupami Wnioskodawca rozpoznaje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, import usług lub dostawę krajową (usług lub towarów) z 23% VAT do odliczenia.

Zdarza się, że Wnioskodawca po otrzymaniu faktury pierwotnej od dostawcy po jakimś czasie otrzymuje fakturę korygującą zakup. Faktura korygująca wystawiona jest i otrzymana przez Wnioskodawcę w innym miesiącu niż powstał obowiązek podatkowy. Dostawcy korygują błędne faktury w dwojaki sposób. Albo wystawiana jest faktura „korekta do zera” (na całą fakturę) i wystawiana nowa z poprawnymi kwotami czy ilościami lub faktury korygujące jedynie na różnicę między ilością/kwotą błędną a poprawną. Faktury korygujące na różnicę lub korygujące do zera oraz nowe faktury wystawione w miejsce skorygowanych do zera wystawiane są i otrzymywane w innym miesiącu niż powstał obowiązek podatkowy. Wnioskodawca ma do czynienia z sytuacją, w której dostawca wystawił fakturę korygującą (wewnątrzwspólnotowe nabycie lub dostawę krajową z 23% VAT do odliczenia) zmniejszającą lub zwiększającą podatek należny i naliczony (w przypadku WNT, importu usług) lub zmniejszającą lub zwiększająca podatek naliczony do odliczenia (w przypadku dostawy krajowej z 23% VAT). Korekty wystawiane są na skutek następujących przyczyn.
1. Błędna cena towarów/usługi na fakturze pierwotnej – ceny/warunki dostaw towarów lub usług z dostawcą były uzgodnione przed zakupem więc prawidłowa cena bądź wartość świadczenia była już znana w momencie wystawiania faktury.
2. Błędna ilość towarów na fakturze pierwotnej – błędna ilość na fakturze wynika z błędu pracownika dostawcy, który zafakturował inną ilość niż w zamówieniu, które zostało mu wysłane przez Wnioskodawcę i inną niż on otrzymał.
3. Błędna ilość towarów na fakturze pierwotnej – błędna ilość na fakturze wynika z błędu pracownika dostawcy, który zafakturował i dostarczył inną ilość niż w zamówieniu, które zostało mu wysłane przez Wnioskodawcę. W związku z tym, że Wnioskodawca nie potrzebował materiałów dostarczonych jemu niezgodnie z zamówieniem odesłał towar i po odesłaniu otrzymał fakturę korygującą.
4. Udzielenie rabatu cenowego/podwyższenie ceny lub zwrot towaru z przyczyn, które powstały po dokonaniu zakupu (np. reklamacja, zwrot nadwyżki towaru).
5. Faktura pierwotna nie powinna była zostać wystawiona, gdyż nie doszło jeszcze do dostawy towarów. Najczęściej sytuacja taka ma miejsce z dostawcami, z którymi Wnioskodawca podpisane ma umowy na prowadzenie magazynu konsygnacyjnego. Wówczas dostawca fakturę powinien wystawić w momencie pobrania towarów z magazynu a nie w momencie dostawy produktów do magazynu konsygnacyjnego. Czasami firmy zapominają o tym i wystawiają faktury na towar jeszcze nie pobrany. Sytuacja taka jednak może również dotyczyć dostawy krajowej.
6. Błędna waluta na fakturze pierwotnej. Kontrahent wystawia fakturę korygującą do zera a następnie wystawia fakturę w poprawnej walucie.
Zdarza się, że Wnioskodawca otrzymuje fakturę korygującą do zera (i nową fakturę poprawną) w tym samym miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. W takiej sytuacji Wnioskodawca nie księguje i nie wykazuje w rejestrze VAT i JPK ani faktury pierwotnej ani faktury korygującej. Wykazuje dopiero fakturę końcową – poprawną, o ile została ona wystawiona. Wywoływałoby to bowiem konieczność przyjęcia towaru i następnie zrobienia sztucznego zwrotu w systemie finansowym Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie ma możliwości zaksięgowania poprzez moduł fakturowy tylko faktury (bez przyjęcia magazynowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W którym miesiącu Wnioskodawca powinien ująć (zmniejszyć/zwiększyć podatek należny i naliczony w przypadku WNT, czy importu usług lub zmniejszyć/zwiększyć podatek naliczony do odliczenia w przypadku dostaw krajowych ze stawką 23%) otrzymane faktury korygujące, których przyczyny wskazane zostały w punktach a-f. Czy w miesiącu otrzymania faktury korygującej, czy w miesiącu powstania obowiązku podatkowego. Jaki kurs powinien zostać przyjęty do przeliczenia kwoty w walucie z faktury korygującej. Czy powinien być to kurs z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego czy kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury korygującej?
W którym miesiącu Wnioskodawca powinien ująć poprawne faktury, które otrzymał po skorygowaniu błędnych faktur do zera. Czy w miesiącu otrzymania tych faktur czy w miesiącu powstania obowiązku podatkowego. Jaki kurs powinien zostać przyjęty do przeliczenia kwoty w walucie z takiej nowej faktury (po skorygowaniu błędnej do zera). Czy powinien być to kurs z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego czy kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia nowej faktury?
Czy działanie Wnioskodawcy opisane w punkcie drugim jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku korekt zmniejszających jak i zwiększających, których przyczyny wskazane są w podpunktach a do f VAT z tych korekt rozliczony powinien zostać w miesiącu otrzymania faktury korygującej.
Rozliczenie takie powinno mieć miejsce w miesiącu otrzymania faktury korygującej niezależnie od przyczyny korekty (czy była to oczywista pomyłka lub błąd rachunkowy czy korekta była wynikiem okoliczności zaistniałych po dokonaniu zakupu). Nie ma znaczenia również fakt, że Wnioskodawca dokonując zakupów w ramach WNT czy importu usług odprowadza podatek należny, gdyż dana transakcja dla niej dalej pozostaje nabyciem towarów lub usług a nie sprzedażą. Zgodnie z art. 86 ust. 10 oraz 10b ustawy o VAT, aby podatnik mógł odliczyć podatek naliczony u sprzedawcy musiał powstać obowiązek podatkowy oraz musi być on w posiadaniu faktury. W związku z tym, jeśli podatnik otrzyma fakturę korygującą „in plus" może dokonać obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanej faktury korygującej dopiero w okresie, w którym otrzymał tą fakturę korygującą. Również i w miesiącu otrzymania faktury korygującej podatnik powinien wykazać zwiększenie podatku należnego i naliczonego dotyczącego importu usług czy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przypadku otrzymania faktury korygującej „in minus" zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, który wskazuje, że w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tą fakturę korektę otrzymał, Wnioskodawca powinien pomniejszyć podatek naliczony w miesiącu otrzymania faktury korygującej.

Podsumowując: Faktury korygujące zakup (podatek należny i naliczony) niezależnie od przyczyny korekty powinny być ujmowane w ewidencji na bieżąco, w miesiącu otrzymania faktury korygującej.

Kurs przyjęty do przeliczania otrzymanych faktur korygujących powinien być taki sam jak kurs przyjęty na fakturze pierwotnej, czyli średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego lub wystawienia faktury (jeśli wystawiono ją przed powstaniem obowiązku podatkowego).
W przypadku nowych faktur wystawionych po skorygowaniu błędnych faktur poprzez fakturę korygującą do zera należy stosować takie same zasady jak do faktur korygujących opisanych w punkcie numer 1. Wystawienie faktury korygującej do zera i nowej faktury to odmienny sposób korygowania faktur. Efekt takiej korekty byłby tożsamy jak przy otrzymaniu tylko faktury korygującej na różnicę. Taki sposób korygowania spotykany jest głównie w zagranicznych firmach, które ze względu na ograniczenia systemu nie mają możliwości wystawiania faktur korygujących jedynie na różnicę. Wystawienie faktury korygującej do zera a w to miejsce nowej poprawnej faktury nie zmienia jednak faktu, że ta nowa faktura nie dotyczy nowej transakcji gospodarczej lecz tej samej transakcji, która została skorygowana do zera. W związku z tym, jeśli zgodnie z punktem pierwszym faktura korygująca winna być wykazana na bieżąco, w okresie otrzymania korekty to w ten sam sposób należałoby zrobić z nową poprawną fakturą. Kurs jaki należałoby przyjąć do przeliczenia kwoty w walucie obcej wykazanej na nowej fakturze powinien być taki sam jak na fakturze pierwotnej, czyli średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego. Zdaniem Wnioskodawcy mimo, że otrzymał zupełnie nową fakturę to wciąż dotyczy ona już zaistniałej transakcji, dla której obowiązek podatkowy już powstał.
W wyniku nieksięgowania faktury pierwotnej i faktury korygującej do zera nie powstanie zniekształcona kwota podatku do zapłaty czy zwrotu ani również nie powstanie różnica w poszczególnych pozycjach deklaracji VAT. Gdyby Wnioskodawca zaksięgował te faktury deklaracja VAT i poszczególne kwoty w niej wykazane byłyby identyczne jak w sytuacji gdy tych faktur nie ujął. W związku z tym Wnioskodawca uważa że jego postępowanie jest prawidłowe i nie powoduje zaniżenia lub zawyżenia zobowiązania podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

1) suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

(…)

4) kwota podatku należnego z tytułu:

a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,

c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,

d) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;

(...).

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w:

ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny;
ust. 2 pkt 4 lit. c – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:
1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy;
ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 86 ust. 10g ustawy, w przypadku nieotrzymania w terminie, o którym mowa w ust. 10b pkt 2 lit. a, faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podatnik jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin.

Na podstawie art. 86 ust. 10h ustawy, otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. a, upoważnia podatnika do odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał tę fakturę.

Zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Jak stanowi art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1–3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

W myśl art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących przepisów pozwala stwierdzić, że o ile przyczyny dotyczące korekt w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług określone w punktach a), b), c), e) i f) (in plus, in minus) były znane w momencie wystawienia faktur pierwotnych, kwoty wynikające z otrzymanych przez Spółkę faktur korygujących powinny zostać rozliczone w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Przeliczenia na złote kwot wykazanych na fakturach korygujących wystawionych w walucie obcej Spółka powinna dokonać – zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy – według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego lub według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Natomiast w przypadku, gdy przyczyny korekt nie istniały w momencie wystawienia faktur pierwotnych opisanych w punkcie d), korekty faktur winny być rozliczone w momencie ich otrzymania, a przeliczenia na złote kwot wykazanych na fakturach korygujących wystawionych w walucie obcej należy dokonać według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej lub według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej.

W przypadku faktur korygujących dostawy krajowe (in plus, in minus) dokonane na rzecz Spółki powinny zostać rozliczone w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma fakturę korygującą.

W sytuacji, kiedy Spółka nie otrzyma faktury korygującej do „zera” oraz wystawionej po niej faktury prawidłowej w okresie rozliczeniowym, w którym przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury pierwotnej Spółka jest zobowiązana do rozliczenia wszystkich faktur, tj. faktury pierwotnej, zgodnie z zapisem art. 86 ust. 10b ustawy, a w przypadku faktury korygującej do „zera” oraz wystawionej po niej faktury ostatecznej na zasadach wyżej opisanych.

Natomiast w przypadku, gdy w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabytych towarów i usług Spółka otrzyma fakturę pierwotną, fakturę korygującą do „zera” oraz wystawioną po niej fakturę prawidłową Spółka – jak słusznie wskazała – może rozliczyć w deklaracji VAT tylko fakturę ostateczną, tzn. prawidłową.

Oceniając stanowisko Spółki całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin