Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.260.2017.3.IM
z 7 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2017 r. (data wpływu 6 lipca 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 26 lipca 2017 r. (data nadania 27 lipca 2017 r., data wpływu 28 lipca 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.260.2017.1.IM z dnia 14 lipca 2017 r. (data nadania 17 lipca 2017 r., data doręczenia 20 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 lipca 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.260.2017.1.IM (data nadania 17 lipca 2017 r., data doręczenia 20 lipca 2017 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, sformułowanie pytania podatkowego i własne stanowisko.

Pismem z dnia 26 lipca 2017 r. (data nadania 27 lipca 2017 r., data wpływu 28 lipca 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 19 maja 2001 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z Jackiem M. Ze związku urodziły się dzieci: Angelika dnia 24 października 2002 r.; Natalia dnia 26 marca 2004 r. Przy dzieciach narastały konflikty, mąż Wnioskodawczyni stawał się złośliwy, nerwowy, wybuchowy. Nie miał stałej pracy tylko dorywczą i jakoś się do niej nie garnął. Cały dom od początku małżeństwa był na utrzymaniu Wnioskodawczyni, bo to Wnioskodawczyni cały czas miała stałą pracę i stały dochód. Po macierzyńskim z Angeliką Wnioskodawczyni wróciła od razu do pracy (po 7-8 miesiącach). Nadpobudliwość, nerwowość - agresywność męża doprowadziła do tego, że za znęcanie się nad Wnioskodawczynią i rodziną dostał wyrok w zawieszeniu w 2006 r.

Od początku 2007 r. Wnioskodawczyni nie mieszka z byłym mężem Jackiem M., jego władza rodzicielska nad dorastającymi córkami Angeliką i Natalią była bardzo ograniczona. Córki mieszkały i mieszkają zawsze z Wnioskodawczynią. Wyrokiem Sądu Rodzinnego z dnia 5 kwietnia 2007 r. i wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 29 czerwca 2009 r. o rozwód - z wyłącznej winy Jacka M., dzieci Angelika i Natalia M. pozostają pod opieką Wnioskodawczyni i miejsce ich zamieszkania jest razem z Wnioskodawczynią. Mieszkają z Wnioskodawczynią i są wyłącznie na utrzymaniu Wnioskodawczyni, ponieważ to Wnioskodawczyni ma stałą pracę. Były mąż nie przestrzega ustalonych przez Sąd Okręgowy w warunków zawartych w wyroku Sądu, kwota alimentów wynosi tylko 600,00 zł miesięcznie na obie córki tzn.: były mąż nie płaci w ogóle alimentów na dzieci, lub płaci bardzo niesystematycznie, wręcz symboliczne kwoty (żeby Wnioskodawczyni nie mogła wsadzić go do więzienia za niepłacenie alimentów na dzieci). Kwoty są nieadekwatne do wysokości utrzymania dwóch nastoletnich córek (13 lat i 15 lat). Kwota zaległych alimentów na nastoletnie córki, które były mąż nie płaci systematycznie, bądź tylko symbolicznie by nie iść do więzienia, od sierpnia 2014 r. do teraz to około 11.000,00 zł długu! (Wykazując władzę rodzicielską i wypełniając postanowienia Sądu, były mąż rocznie powinien płacić na obie córki 600,00 zł x 12 miesięcy = 7. 200,00 zł) a tego nie robi, to, jakim prawem odlicza od swojego dochodu ulgi na dzieci.

Wnioskodawczyni sprawę oddała do komornika, bo były mąż dobrowolnie nigdy nie płacił na rzecz dzieci pieniędzy. Wnioskodawczyni nadmieniła, że kwota alimentów miesięcznie to tylko 300,00 zł na Angelikę i 300,00 zł na Natalię. Ale nawet tej kwoty nie jest w stanie zapłacić systematycznie na utrzymanie nastoletnich córek. Dzieci nie utrzymują ze swoim ojcem kontaktów systematycznych. Są to bardzo rzadkie, krótkie wizyty dzieci u ojca (w roku 2017 były tylko 3-4 wizyty jednej z córek, a mamy połowę roku, druga jest harcerzem i uczestniczy w zbiórkach, ale niechętnie widuje się i nie utrzymuje z ojcem kontakt.)

Utrzymanie z roku na rok nastolatek szybko wzrasta, Wnioskodawczyni utrzymuje się tylko z jednej pensji średnio 2.200,00 zł netto. Były mąż nie utrzymywał i nie utrzymuje dzieci codziennie, nie uczestniczy w ich wychowaniu, na co dzień. Jego władza rodzicielska jest bardzo ograniczona. Nie ingeruje w ich sprawy codzienne (np. wizyty u lekarzy, zebrania w szkołach i uroczystościach szkolnych, odrabianie lekcji, życie, na co dzień, zakupów telefonów, komputera i sprzętu elektronicznego, tylko rzeczy podstawowych i niezbędnych w życiu nastolatek).

W dniu 8 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni dostała wezwanie z Urzędu Skarbowego do złożenia korekty zeznania rocznego PIT-37 za rok 2015. Wnioskodawczyni złożyła wtedy obszerne wyjaśnienia w Urzędzie Skarbowym. Teraz 13 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni dostała wezwanie z Urzędu Skarbowego do złożenia korekty zeznania rocznego PIT-37 za rok 2016. Sytuacja się powtórzyła, bo były mąż odliczył sobie jeszcze dodatkowo 50% ulgi na dzieci za rok 2015 i teraz za rok 2016.

Stan faktyczny, w którym Wnioskodawczyni się znalazła opisała powyżej. To Wnioskodawczyni odliczała w poprzednich latach i teraz odliczyła 100% przysługującej Jej ulgi na dzieci, gdyż to na Wnioskodawczyni w 100% ciążą obowiązki związane z wychowaniem i utrzymaniem dwóch nastoletnich córek Angeliki i Natalii.

W uzupełnieniu z dnia 26 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni oświadczyła, że ani w stosunku do Wnioskodawczyni, ani w stosunku do Jej córek w latach 2015 i 2016 nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. W wyżej wymienionym okresie podatkowym 2015 i 2016 Wnioskodawczyni była rozwódką samotnie wychowującą małoletnie córki. Dochody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych we wskazanym okresie podatkowym Wnioskodawczyni otrzymała ze stosunku pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu.

Czy do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest spełnienie łączne dwóch przesłanek: to jest posiadanie władzy rodzicielskiej i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym, a stąd w sytuacji, gdy obydwoje z mężem posiadają władzę rodzicielską, ale sprawuje ją tylko matka (tu: Wnioskodawczyni), to czy jest ona uprawniona do skorzystania z ulgi prorodzinnej w całości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego: „Wykładnia językowa uzupełniona celowościową i systemową zewnętrzną art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) prowadzi do wniosku, że dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym; czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia; w celu nabycia prawa do ww. ulgi podatnik powinien zatem wykazać, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską, odróżniając treść władzy rodzicielskiej, stosownie do przepisów art. 95 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.) w związku z art. 96 § 1 k.r.o., od jej wykonywania, zgodnie z art. 97 § 1 k.r.o.

W roku 2017 jak i 2016 Wnioskodawczyni skorzystała z ulgi prorodzinnej w całości. Wnioskodawczyni została zobowiązana do złożenia korekty zeznania podatkowego, jednak Wnioskodawczyni nie zgadza się z inną interpretacją niż przedstawiona w powołanym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Rozwód orzeczono dnia 29 czerwca 2009 r. przez Sąd Okręgowy Wydział Cywilny.

Wnioskodawczyni wskazała, że obydwoje z byłym mężem mają władzę rodzicielską nad małoletnimi córkami: Angeliką M. ur. dnia 24 października 2002 r. i Natalią M. ur. dnia 26 marca 2004 r. Wyrok Sądu ustalił miejsce zamieszkania dzieci w każdorazowym miejscu zamieszkania matki.

Faktyczną władzę rodzicielską wykonuje wyłącznie Wnioskodawczyni, ponieważ, były mąż władzy rodzicielskiej nie dopełnia, chociaż ma ustalone kontakty z małoletnimi córkami Angeliką M. i Natalią M. w co drugi weekend każdego miesiąca wyrokiem Sądu Okręgowego Wydział Cywilny, to ich nie realizuje systematycznie już od kilku lat. Spotyka się z córkami bardzo rzadko, to znaczy tylko kilka razy w roku.

Alimenty zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego ustalone na kwotę 300,00 zł (trzysta złotych) miesięcznie na małoletnią Natalię M. i 300,00 zł (trzysta złotych) miesięcznic na małoletnią Angelikę M., nie są egzekwowane systematycznie i w całości od sierpnia 2014 r. przez byłego męża, a egzekucja zaległych pieniędzy przez komornika jest bezskuteczna, ponieważ były mąż twierdzi, że nie posiada stałych dochodów ze stosunku pracy. Będąc mężczyzną zdrowym w sile wieku.

Dlatego Wnioskodawczyni uważa, że były mąż nie dopełnia władzy rodzicielskiej w stosunku do córek i jej faktycznie nie wykonuje w danym roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym przed 1 marca 2017 r., - odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. - sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. - zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

• w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  
  

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka (dzieci) obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, wyrok z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

Ze stanu faktycznego wynika, że w dniu 19 maja 2001 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. Ze związku urodziły się dzieci: Angelika i Natalia. Przy dzieciach narastały konflikty, mąż Wnioskodawczyni stawał się złośliwy, nerwowy, wybuchowy. Nie miał stałej pracy tylko dorywczą. Cały dom od początku małżeństwa był na utrzymaniu Wnioskodawczyni, bo to Wnioskodawczyni cały czas miała stałą pracę i stały dochód. Nadpobudliwość, nerwowość - agresywność męża doprowadziła do tego, że za znęcanie się nad Wnioskodawczynią i rodziną dostał wyrok w zawieszeniu w 2006 r. Od początku 2007 r. Wnioskodawczyni nie mieszka z byłym mężem. Jego władza rodzicielska nad dorastającymi córkami była bardzo ograniczona. Córki mieszkały i mieszkają zawsze z Wnioskodawczynią. Wyrokiem Sądu Rodzinnego i wyrokiem Sądu Okręgowego o rozwód dzieci pozostają pod opieką Wnioskodawczyni i miejsce ich zamieszkania jest razem z Wnioskodawczynią. Mieszkają z Wnioskodawczynią i są wyłącznie na utrzymaniu Wnioskodawczyni, ponieważ to Wnioskodawczyni ma stałą pracę. Były mąż nie przestrzega ustalonych przez Sąd Okręgowy warunków zawartych w wyroku Sądu. Były mąż nie płaci w ogóle alimentów na dzieci, lub płaci bardzo niesystematycznie, wręcz symboliczne kwoty. Kwoty są nieadekwatne do wysokości utrzymania dwóch nastoletnich córek. Wnioskodawczyni sprawę oddała do komornika, bo były mąż dobrowolnie nigdy nie płacił na rzecz dzieci pieniędzy. Dzieci nie utrzymują ze swoim ojcem kontaktów systematycznych. Są to bardzo rzadkie, krótkie wizyty dzieci u ojca (w roku 2017 były tylko 3-4 wizyty jednej z córek, a mamy połowę roku, druga jest harcerzem i uczestniczy w zbiórkach, ale niechętnie widuje się i nie utrzymuje z ojcem kontakt.) Wnioskodawczyni utrzymuje się tylko z jednej pensji średnio 2.200,00 zł netto. Były mąż nie utrzymywał i nie utrzymuje dzieci codziennie, nie uczestniczy w ich wychowaniu, na co dzień. Jego władza rodzicielska jest bardzo ograniczona. Nie ingeruje w ich sprawy codzienne (np. wizyty u lekarzy, zebrania w szkołach i uroczystościach szkolnych, odrabianie lekcji, życie, na co dzień, zakupów telefonów, komputera i sprzętu elektronicznego, tylko rzeczy podstawowych i niezbędnych w życiu nastolatek). To Wnioskodawczyni odliczała w poprzednich latach i teraz odliczyła 100% przysługującej Jej ulgi na dzieci, gdyż to na Wnioskodawczyni w 100% ciążą obowiązki związane z wychowaniem i utrzymaniem dwóch nastoletnich córek. Wnioskodawczyni oświadczyła, że w stosunku do Wnioskodawczyni, ani w stosunku do Jej córek w latach 2015 i 2016 nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. W wyżej wymienionym okresie podatkowym 2015 i 2016 Wnioskodawczyni była rozwódką samotnie wychowującą małoletnie córki. Dochody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych we wskazanym okresie podatkowym Wnioskodawczyni otrzymała ze stosunku pracy.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Stąd, w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Istotne jest, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu na każde dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych.

Jednocześnie biorąc po uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, to należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określonej proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na każde z dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przypadku gdy władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest bowiem wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci.

Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem, a jego kontakty z dzieckiem są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że córki mieszkały i mieszkają zawsze z Wnioskodawczynią, na Wnioskodawczyni ciążą obowiązki związane z wychowaniem i utrzymaniem dwóch nastoletnich córek, a były mąż nie płaci w ogóle alimentów na dzieci, lub płaci bardzo niesystematycznie, wręcz symboliczne kwoty, dzieci nie utrzymują ze swoim ojcem kontaktów systematycznych, są to bardzo rzadkie, krótkie wizyty dzieci u ojca (w roku 2017 były tylko 3-4 wizyty jednej z córek, druga jest harcerzem i uczestniczy w zbiórkach, ale niechętnie widuje się i nie utrzymuje z ojcem kontaktu), były mąż nie utrzymywał i nie utrzymuje dzieci codziennie, nie uczestniczy w ich wychowaniu, na co dzień, nie ingeruje w ich sprawy codzienne (np. wizyty u lekarzy, zebrania w szkołach i uroczystościach szkolnych, odrabianie lekcji, życie, na co dzień, zakupów telefonów, komputera i sprzętu elektronicznego, tylko rzeczy podstawowych i niezbędnych w życiu nastolatek) nie sposób uznać za wystarczające dla przyjęcia, że wykonywał on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rezultacie, skoro były mąż Wnioskodawczyni nie wykonywał władzy rodzicielskiej, to Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia od podatku w zeznaniu podatkowym za rok 2015 i 2016 ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletniego dziecka faktycznie wykonywał w stosunku do dziecka władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacja dotyczy tylko Pani jako Wnioskodawczyni, nie dotyczy innych osób, tj. męża Wnioskodawczyni.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Natomiast, odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię wyroku Sądu wskazać należy, że dotyczy on konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.