Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.115.2017.1.AG
z 8 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z dzierżawy gruntów rolnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą w miejscowości …, w gminie …., jak również prowadzi gospodarstwo rolne położone w szczególności w miejscowościach …. i …., w gminie … i w ramach gospodarstwa rolnego wykorzystuje m in. grunty rolne, będące jego własnością. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Z tytułu prowadzenia działalności rolniczej Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem rolnym. Z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z wiekiem oraz pogarszającym się stanem zdrowia, Wnioskodawca planuje ograniczyć rozmiar prowadzonego gospodarstwa rolnego, poprzez wydzierżawienie znacznej części - około 300 hektarów - gruntów rolnych wykorzystywanych w gospodarstwie rolnym, na podstawie długoletniej umowy dzierżawy. Przedmiotem dzierżawy miałyby być wyłącznie grunty. Nie będzie dzierżawiony sprzęt rolniczy, ani inne składniki majątku wykorzystywane w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. W zamian za dzierżawę Wnioskodawca będzie otrzymywał czynsz dzierżawny. Grunty zostaną oddane w dzierżawę z przeznaczeniem na prowadzenie upraw rolnych (na cele rolnicze). Grunty nie będą wykorzystywane na cele nierolnicze, ani na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Dzierżawca nie będzie mógł zaliczać czynszu dzierżawnego do kosztów uzyskania przychodów, a zatem czynsz dzierżawny nie uwzględnia ewentualnych obciążeń podatkowych po stronie Wnioskodawcy, tak więc ewentualne istnienie takich obciążeń jest nieuzasadnione i stawiałoby w wątpliwość sens ekonomiczny oddania gruntów w dzierżawę.

Dla ułatwienia zarządzania majątkiem oraz transparentności rozliczeń kosztów (koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą są kosztami uzyskania przychodu, zaś wyodrębniane koszty związane z prowadzonym gospodarstwem rolnym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów) Wnioskodawca ujął również składniki majątku związane z prowadzonym gospodarstwem rolnym (w tym grunty rolne mające być przedmiotem dzierżawy) w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przy czym, grunty rolne mające być przedmiotem dzierżawy nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani nie były związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W związku z planowaną dzierżawą i związanym z tym brakiem dalszego ponoszenia jakichkolwiek kosztów związanych z tymi gruntami, przed oddaniem gruntów w dzierżawę Wnioskodawca wykreśli grunty mające być przedmiotem dzierżawy z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisana dzierżawa gruntów rolnych będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług?
2. Czy czynsz dzierżawny z tytułu opisanej dzierżawy gruntów rolnych będzie stanowił źródło przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych i czy będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania Nr 1 w przedmiocie podatku od towarów i usług wydana została odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz dzierżawny z tytułu opisanej dzierżawy gruntów rolnych nie będzie stanowił źródła przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych i nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wnioskując a contrario można uznać, że dzierżawa składników gospodarstwa rolnego na cele rolnicze nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 617, z późn. zm.), to obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Grunty tworzące gospodarstwo rolne, to grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem tego rodzaju gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Jak wynika z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za działalność rolniczą uważa się działalność polegającą na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowo-fermowego oraz hodowlę ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej okres wskazany w tym przepisie.

Zatem można wysnuć wniosek, że jeżeli wydzierżawione grunty rolne przekraczają łącznie 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, a dzierżawca będzie prowadził na tych gruntach działalność rolniczą, spełniająca przytoczoną wcześniej definicję, to uzyskiwany z tytułu dzierżawy czynsz nie będzie stanowił źródła przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych i nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie w wydawanych przez Ministerstwo Finansów indywidualnych interpretacjach, np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 lutego 2013 r., Nr ILPB2/415-1014/12-4/AJ.

W opinii Wnioskodawcy nie ma znaczenia, że Wnioskodawca ujął składniki majątku związane z prowadzonym gospodarstwem rolnym (w tym grunty rolne mające być przedmiotem dzierżawy) w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego grunty rolne mające być przedmiotem dzierżawy nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani nie były związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a ponadto przed oddaniem gruntów w dzierżawę Wnioskodawca wykreśli grunty mające być przedmiotem dzierżawy z ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Informuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ……, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.