Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.125.2017.1.DP
z 9 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia braku powiązań pomiędzy podmiotami zawierającymi między sobą transakcje – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia braku powiązań pomiędzy podmiotami zawierającymi między sobą transakcje.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, posiadającym siedzibę w Polsce i podlegającym obowiązkowi sporządzania sprawozdania finansowego. Bank podlega także w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia.

Bank posiada bezpośrednio 49% udział w kapitale P. Spółka Akcyjna z siedzibą w Polsce (dalej: „P.”), która z kolei posiada 100% udziału w kapitale Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółka Akcyjna z siedzibą w Polsce (dalej: TFI). Bank zawarł przedwstępną umowę na zakup pozostałych akcji P., stanowiących 51% udziału w kapitale Spółki i tym samym będzie posiadał 100% akcji P.

Ponieważ pośredni udział Banku w kapitale TFI przekracza 25%, Bank uznaje TFI za podmiot powiązany w rozumieniu art. 11 ust. 4 ustawy CIT.

Na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (dalej: „UOFI”) TFI jest organem, który tworzy, zarządza i reprezentuje fundusze inwestycyjne, w tym fundusze fundusze otwarte, specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte czy fundusze zamknięte (dalej łącznie jako: „FI”). FI posiadają osobowość prawną, a ich wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego albo niepublicznego proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Uczestnikami FI mogą być osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

FI prowadzą działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie. Zgodnie z art. 4 ust. 4 UOFI FI nie jest podmiotem zależnym od TFI, spółki zarządzającej ani od osoby posiadającej bezpośrednio lub pośrednio większość głosów w radzie inwestorów, zgromadzeniu inwestorów lub zgromadzeniu uczestników.

W zależności od konkretnego przypadku Bank może również być uczestnikiem FI (posiadaczem jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych FI) bądź świadczyć usługi depozytariusza dla FI lub przyjmować depozyty od FI.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Bank i FI są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy CIT?

Zdaniem Banku, w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Bank i FI nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy CIT.

Uzasadnienie stanowiska Banku

Na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy CIT podatnicy których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro

1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy CIT, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   
2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)

– są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy CIT, jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

– i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zgodnie z art. 11 ust. 4 ustawy CIT powyższa zasada znajduje zastosowanie także w przypadku, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
   
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Przez posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu rozumie się na podstawie art. 11 ust. 5a ustawy CIT sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 25%.

Ponadto, zgodnie z art. 11 ust. 5 ustawy CIT powiązania pomiędzy podmiotami krajowymi występują również w przypadku, gdy pomiędzy osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze wystąpią powiązania o charakterze rodzinnym lub wynikające ze stosunku pracy albo majątkowe.

Jak wynika z powołanych przepisów, o obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej przesądza występowanie powiązań między podmiotami, których przesłankami są:

• bezpośrednie lub pośrednie zarządzanie,
  

• bezpośrednia lub pośrednia kontrola,
  

• posiadanie udziału w kapitale.
  
  
  

Dla ustalenia, czy takie powiązanie występuje między Bankiem i FI konieczne jest określenie statusu prawnego funduszy inwestycyjnych i towarzystw funduszy inwestycyjnych wynikającego z UOFI.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 UOFI, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

W myśl art. 4 UOFI, towarzystwo jest organem funduszu inwestycyjnego, który tworzy, zarządza i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi. W myśl art. 4 ust. 4 UOFI fundusz inwestycyjny nie jest podmiotem zależnym od towarzystwa funduszy inwestycyjnych, spółki zarządzającej ani od osoby posiadającej bezpośrednio lub pośrednio większość głosów w radzie inwestorów, zgromadzeniu inwestorów lub zgromadzeniu uczestników.

Z powołanych przepisów dotyczących wzajemnych relacji towarzystw i funduszy inwestycyjnych wynika, że nie są one powiązane kapitałowo. Co więcej, towarzystwo i fundusze inwestycyjne nie są podmiotami zależnymi pomimo, że towarzystwo jako organ funduszy inwestycyjnych zarządza nimi i reprezentuje je wobec podmiotów trzecich. Głównym założeniem ustawodawcy było bowiem zagwarantowanie niezależności pomiędzy towarzystwem i funduszami inwestycyjnymi. Naturalną konsekwencją powyższego jest, zdaniem Banku, brak przesłanek uznania towarzystw i funduszy inwestycyjnych za podmioty powiązane w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy CIT

Bank zwraca przy tym uwagę, że pogląd o braku powiązania między funduszami inwestycyjnymi, towarzystwami i ich uczestnikami, jako pochodnej łączących te podmioty stosunków prawnych i majątkowych (a wynikające z UOFI), został potwierdzony w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 czerwca 2011 r. (sygn.: ITPB3/423-158a/11/DK).

Mając powyższe na uwadze Bank uznaje, że skoro TFI oraz FI są podmiotami niezależnymi i niepowiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy CIT, to konsekwentnie Bank posiadający jedynie pośredni udział kapitałowy w TFI nie powinien być uznany za podmiot powiązany z FI zarządzanymi przez to TFI.

W ocenie Banku, przesłanki takiej nie stanowi również posiadanie jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych FI. Jak bowiem wynika z art. 6 ust. 2 UOFI, jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne reprezentują prawa majątkowe uczestników funduszu, określone ustawą i statutem funduszu inwestycyjnego. Będąc uczestnikiem FI Bank występuje zatem w roli inwestora – posiadacza praw majątkowych, a nie udziałów kapitałowych stanowiących przesłankę powiązania, o którym mowa art. 11 ust. 1 i 4 ustawy CIT.

Bank wskazuje ponadto, że stanowisko, zgodnie z którym uczestnictwo w funduszach inwestycyjnych nie oznacza posiadania przez uczestnika udziału kapitałowego, lecz prawo majątkowe, znajduje wyraz w interpretacjach organów podatkowych (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 czerwca 2016 r., sygn.: IPPB6/4510-273/16-2/SO; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 czerwca 2016 r., sygn.: IBPB-1-2/4510-460/16/AK; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 października 2015 r., sygn.: ILPB4/4510-1-342/15-5/DS).

Reasumując powyższe należy uznać, że Bank nie jest podmiotem powiązanym z FI w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy CIT z uwagi na niezależność TFI i FI. Przesłanką powiązania nie jest również ewentualny pasywny (majątkowy) charakter uczestnictwa Banku w FI (jednostki uczestnictwa i certyfikaty inwestycyjne nie są bowiem udziałem kapitałowym). W konsekwencji, w przypadku świadczenia usług na rzecz FI, Bank nie jest zobowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji na podstawie art. 9a ustawy CIT. Obowiązek sporządzenia dokumentacji uwarunkowany jest bowiem wystąpieniem powiązań zdefiniowanych w art. 11 ust. 1 i 4 ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.