Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB3.4511.308.2016.10.17-S.GG
z 8 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1275/16 (data wpływu prawomocnego wyroku 29 maja 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) oraz pismem z dnia 17 lipca 2017 r. (data wpływu 21 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu sprzedaży akcji na raty (pytanie 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2016 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), pismem z dnia 11 kwietnia 2016 r., nr 1061 -IPTPB3.4511.308.2016.1.GG (doręczonym w dniu 22 kwietnia 2016 r.), wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 2 maja 2016 r. wpłynęło do Organu podatkowego uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 29 kwietnia 2016 r.).

Dotychczasowy przebieg postepowania:

W dniu 30 czerwca 2016 r., Organ podatkowy wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego nr 1061-IPTPB3.4511.308.2016.2.GG, dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że przychód z tytułu sprzedaży akcji na raty (pytanie 1) powstaje w każdym z lat podatkowych, w których powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do poszczególnej części ceny sprzedaży za zbyte akcje.

Interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 30 czerwca 2016 r., doręczono Wnioskodawcy w dniu 5 lipca 2016 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca wniósł pismem z dnia 14 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.), wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Organ podatkowy stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co stwierdzone zostało w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 29 lipca 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.308.2016.3.GG.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa doręczono Wnioskodawcy w dniu 1 sierpnia 2016 r.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 30 czerwca 2016 r., nr 1061 -IPTPB3.4511.308.2016.2.GG, w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 2 września 2016 r.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 30 września 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.308.2016.4.GG, udzielił odpowiedzi na skargę z wnioskiem o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1275/16, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Organu podatkowego z dnia 30 czerwca 2014 r., nr 1061 IPTPB3.4511.308.2016.2.GG, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W dniu 29 maja 2017 r. do Organu podatkowego wpłynęło prawomocne od dnia 25 kwietnia 2017 r. orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1275/16 wraz z aktami sprawy.

Z uwagi na brak pełnomocnictwa szczególnego PPS-1, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na podstawie m.in.: art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 29 maja 2017 r.), pismem z dnia 29 czerwca 2017 r., nr 1061 IPTPB3.4511.308.2016.7.GG (doręczonym w dniu 11 lipca 2017 r.), wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 21 lipca 2017 r. wpłynęło do Organu podatkowego uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 18 lipca 2017 r.), do którego dołączono pełnomocnictwo szczególne PPS-1.

Wskutek powyższego, wniosek Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu sprzedaży akcji na raty (pytanie 1), wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ podatkowy.

Zgodnie z treścią art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej – jest akcjonariuszem Spółki Akcyjnej z siedzibą … (dalej: Spółka). Do dnia 28 sierpnia 2015 r., w kapitale zakładowym Spółki w wysokości 3 000 000 zł, Wnioskodawca posiadał 860 800 akcji zwykłych imiennych „serii A” o wartości nominalnej 1 zł każda akcja, tj. o łącznej wartości nominalnej 860 800 zł i był uwidoczniony w księdze akcyjnej Spółki jako jej akcjonariusz. Dnia 28 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca (Sprzedający) zawarł z dwiema osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej (Kupujący) dwie odrębne umowy sprzedaży wyżej opisanych akcji, w ilości 215 200 akcji o wartości nominalnej 1 zł każda akcja na rzecz każdego z Kupujących, tj. w sumie wynikającej z dwóch zawartych umów: 430 400 akcji o łącznej wartości nominalnej 430 400 zł.

Strony uzgodniły cenę sprzedaży za zbywane w ramach każdej z umów akcje powyżej ich wartości nominalnej (cena rynkowa, uwzględniająca wartość zbywczą akcji), a płatność została podzielona na 5 równych rat odpowiadających:

1. 20% łącznej ceny sprzedaży płatne w terminie do dnia 20 stycznia 2016 r.;
2. 20% łącznej ceny sprzedaży płatne w terminie do dnia 20 stycznia 2017 r.;
3. 20% łącznej ceny sprzedaży płatne w terminie do dnia 20 stycznia 2018 r.;
4. 20% łącznej ceny sprzedaży płatne w terminie do dnia 20 stycznia 2019 r.;
5. 20% łącznej ceny sprzedaży płatne w terminie do dnia 20 stycznia 2020 r.
   
   

Płatność każdej części ceny sprzedaży jest więc wymagalna dopiero od dnia upływu terminu płatności poszczególnej raty. Brak zapłaty którejkolwiek z rat nie stawia całego roszczenia o zapłatę ceny w stan natychmiastowej wymagalności, a celem zabezpieczenia interesu Sprzedającego, na zbywanych akcjach został ustanowiony zastaw zwykły, uprawniający do pobrania kwoty dywidendy przypadającej na zastawione, a nieopłacone akcje i zaliczenia jej na poczet ceny oraz należności ubocznych (odsetek). .

Ponadto, w umowach uzgodniono postanowienie, zgodnie z którym z dniem zawarcia każdej z umów na Kupujących przechodzą wszelkie prawa majątkowe i korporacyjne związane ze zbywanymi akcjami, również w zakresie należnej dywidendy.

Wnioskodawca nie zawierał umów majątkowych małżeńskich, a przedmiotowe akcje stanowiły majątek objęty ustawową majątkową wspólnością małżonków.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że stan faktyczny jest jeden, gdyż dotyczy jednej czynności, a mianowicie zawarcia dnia 28 sierpnia 2015 r., z dwiema osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej dwóch odrębnych umów sprzedaży akcji, w ilości 215 200 akcji o wartości nominalnej 1 zł każda akcja na rzecz każdego z Kupujących, tj. w sumie wynikającej z dwóch zawartych umów: 430 400 akcji, łącznej wartości nominalnej 430 400 zł. Akcje dotyczą jednej spółki. Natomiast do powyższego jednego stanu faktycznego Wnioskodawca zadał zgodnie z taką możliwością dwa odrębne pytania. Wobec powyższego zwraca się z prośbą o odpowiedź na obydwa.

Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychód z odpłatnego zbycia akcji uzyskany na podstawie dwóch odrębnych umów sprzedaży, w których cena sprzedaży została rozłożona na pięć równych rat, Wnioskodawca uzyska odpowiednio w datach wymagalności (z upływem terminu płatności) poszczególnych części przysługującej Mu ceny sprzedaży, a tym samym, czy będzie uprawniony i obowiązany do rozpoznania i rozliczenia przychodu ze zbycia akcji za lata podatkowe, w których upłynęły terminy płatności poszczególnych rat ceny sprzedaży?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym – pomimo zbycia akcji jako części majątku wspólnego małżonków – do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia akcji nie mają zastosowania regulacje o wspólnym opodatkowaniu dochodów przez małżonków, a zatem przychód (dochód) ze sprzedaży akcji wchodzących w skład majątku wspólnego rozpozna i rozliczy Wnioskodawca, jako ich właściciel (podmiot wpisany w księdze akcyjnej Spółki jako jej akcjonariusz) i dysponent praw korporacyjnych wynikających z ich posiadania?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie pytania nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2 została wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. l pkt 7 ustawy o PIT, źródłami przychodów są kapitały pieniężne, prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c ustawy podatkowej.

Jak z kolei stanowi art. 17 ust. 1 pkt 6 lit a)-b) ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z: odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych; realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Niewątpliwie w przedstawionym stanie faktycznym źródłem przychodu dla Wnioskodawcy jest odpłatne zbycie akcji posiadanych przez Niego w Spółce, na podstawie zawartych dwóch umów sprzedaży akcji. Z uwagi na uzgodnienia ratalnej płatności ceny sprzedaży zbywanych akcji, wymagalność poszczególnej części ceny sprzedaży następuje w konkretnych, następujących rokrocznie po sobie datach. Z uwagi na zastosowaną konstrukcję umowy sprzedaży i uzyskania zapłaty ceny za zbywane akcje, celem odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę we wniosku pytanie oznaczone numerem 1, niezbędne jest dokonanie wykładni pojęcia „przychodu należnego, choćby faktycznie nieotrzymanego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit a)-b) ustawy o PIT. Ustawodawca nie wyjaśnia jednak co należy rozumieć pod pojęciem „przychód należny” z tytułu zbycia akcji (udziałów), a w szczególności nie wskazuje na moment, w którym ten przychód powstaje. Zgodnie z dyrektywą literalnej (językowej) wykładni przepisów prawa podatkowego, wobec braku zdefiniowania przychodu „należnego” w ustawie podatkowej, zasadne jest sięgnięcie do znaczenia przedmiotowego zwrotu przyjmowanego w języku powszechnym. Zgodnie z internetowym wydaniem Wielkiego Słownika Języka Polskiego pod red. P. Żmigrodzkiego (http://www.wsjp.pl/), należny to taki, który się komuś należy. Zgodnie z kolei ze znaczeniem przyjętym w Słowniku Języka Polskiego pod red. W. Doroszewskiego, należny to przysługujący, należący się komuś lub czemuś, a synonimem tego zwrotu jest słowo przysługujący, które oznacza należeć się komuś z tytułu ustawy, prawa, przywileju itp. W Słowniku języka polskiego (pod. Red. M. Szymczaka, T. II, PWN 1984, str. 267) wskazano z kolei na przykład użycia zwrotu należny w postaci: „otrzymać należną zapłatę”.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, mocą zawartych umów sprzedaży Wnioskodawca zbył na rzecz Kupujących określoną liczbę akcji. Wszystkie prawa i obowiązki z nimi związane zostały przeniesione na Kupujących w dniu zawarcia umów, lecz świadczenie wzajemne wykonywane na rzecz Sprzedającego (obowiązek zapłaty ceny) został rozłożony na 5 równych rat, spełnianych periodycznie do 20 stycznia każdego następnego roku kalendarzowego. Odpowiednich więc części ceny sprzedaży, Sprzedający będzie mógł od Kupujących żądać najwcześniej z dniem upływu terminu płatności każdej z rat – w tych terminach każda część ceny sprzedaży staje się wymagalna, a więc jest Wnioskodawcy należna.

W oparciu o powyższe Wnioskodawca stwierdził, że zwrot „należny” w odniesieniu do wartości pieniężnych lub niepieniężnych oznacza stan, w którym jeden podmiot może żądać od drugiego podjęcia określonego działania, celem uzyskania określonego świadczenia, które jest mu należne lub mu przysługuje na gruncie reguł znaczeniowych języka powszechnego możliwe jest zatem powiązanie przychodu należnego z jego zapłatą, czy też otrzymaniem określonej ilości znaków pieniężnych lub wartości pieniężnych.

Z kolei, zgodnie z przyjętą konstrukcją umów zbycia akcji, odpowiednia część wynagrodzenia przysługująca Sprzedającemu, jest mu należna w momencie wymagalności każdej odpowiedniej części ceny. Wobec braku zawarcia przez ustawodawcę charakterystycznej dla prawa podatkowego definicji pojęcia „należny” oraz „wymagalny”, celem udzielenia pełnej odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę pytanie – zasadne jest posiłkowanie się wykładnią systemową, poprzez sięgnięcie do rozumienia zwrotu „wymagalny” w prawie cywilnym.

Jak przyjęte zostało w doktrynie i orzecznictwie Sądu Najwyższego, roszczenie staje się wymagalne wówczas, kiedy wierzyciel może skutecznie żądać od dłużnika zadośćuczynienia jego roszczeniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 1991 r., III CRN 500/90, OSN 1992, Nr 7-8, poz. 137). Mimo że Kodeks cywilny w wielu miejscach operuje pojęciem wymagalności (np. art. 120 § 1 i § 1 k.c.), ustawa nie definiuje tego zwrotu, w doktrynie przyjmuje się jednak zgodnie, że należy przez wymagalność rozumieć stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Jest to stan potencjalny o charakterze obiektywnym, którego początek następuje w chwili, gdy wierzytelność zostaje uaktywniona. Roszczenie może stać się wymagalne w dniu oznaczonym w umowie lub przepisach ustawy. Może to być także termin wynikający z natury zobowiązania (por.: K. Pietrzykowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. T. 1, Wyd. 8, Warszawa 2015, komentarz do art. 120 kc.).

W oparciu o powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, „przychodem należnym”, o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o PIT, jest wymagalna kwota należności przysługująca podatnikowi z tytułu zbycia akcji, przy czym bez znaczenia jest okoliczność, czy podatnik przychód ten faktycznie otrzymał. W celu ustalenia, kiedy podatnik uzyskał przychód istotna jest więc data, w której wynikający z umowy obowiązek spełnienia świadczenia (dokonania zapłaty) w całości lub w odpowiedniej części powinien nastąpić.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o PIT nie dostarcza podstaw, aby za moment powstania przychodu należnego uznać dzień, w którym nastąpi przeniesienie prawa własności akcji na rzecz innego podmiotu (w przypadku opisanym przez Wnioskodawcę miałby to być dzień zawarcia umowy). Podkreślenia wymaga, że uzyskanie przychodu przez Wnioskodawcę bezpośrednio łączyć należy ze świadczeniem nabywcy akcji, a nie jego własnym (przeniesienie własności udziałów). Wnioskodawca zawierając umowę miał prawo oczekiwać, że druga strona spełni swoje świadczenie w umówionych terminach, ale domagać się tego skutecznie mógłby dopiero po ich bezskutecznym upływie. W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że dokonując zbycia akcji w okolicznościach takich jak opisane w stanie faktycznym wniosku, uzyska przychód z tego tytułu odpowiednio w datach wymagalności (z upływem terminu płatności) poszczególnych części przysługującej Mu ceny. Wtedy też powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do każdej części ceny. Należy mieć na uwadze, że także w orzecznictwie jednoznacznie przyjmuje się, że w momencie, gdy podatnik uzyskuje już roszczenie żądania zapłaty, a tym samym dochodzenia wierzytelności przed sądem powszechnym, to taka wierzytelność jako wymagalna staje się przychodem należnym w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się bowiem tylko takie wierzytelności, które w danym momencie podatnikowi należą się, czyli są wymagalne, przy czym nie ma znaczenia, czy podatnik już faktycznie uzyskał świadczenie wynikające z takiej wierzytelności, czy też jeszcze nie. Ponieważ ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia „kwot należnych”, przyjmuje się w orzecznictwie, że chodzi tu o tego typu przychody, co do których podatnikowi przysługuje skuteczne prawo ich domagania się od kontrahenta. Musi zatem być to należność wynikająca z istniejącego stosunku prawnego łączącego podatnika z jego dłużnikiem oraz powinien nastąpić termin wymagalności danej raty należności, a zatem kwoty należne trzeba utożsamiać z wymagalnymi świadczeniami.

Powyższe stanowisko wpisuje się w istniejącą już linię orzeczniczą (por. wyroki NSA: z dnia 13 października 2015 r., sygn. akt II FSK 1853/13; z dnia 16 listopada 2006 r., sygn. akt II FSK 1375/05; z dnia 9 czerwca 2010 r., sygn. akt II FSK 282/09; z dnia 8 sierpnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2402/11; publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). W orzeczeniach tych Sąd kasacyjny jednoznacznie przesądził, że cecha „należności” dotyczy kwot, które są wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, w konsekwencji zasadne jest przyjęcie, że przychodami stają się kwoty, których podatnik może skutecznie się domagać od swego kontrahenta. Podkreśla się w nich, że dopiero w momencie, gdy podatnik uzyskuje roszczenie żądania zapłaty, a tym samym dochodzenia wierzytelności przed sądem powszechnym, określona wierzytelność jako wymagalna staje się przychodem należnym.

Wobec powyższych argumentów w ocenie Wnioskodawcy, wobec umownego określenia w każdej z zawartych umów zbycia akcji, że cena sprzedaży będzie płatna rokrocznie w pięciu równych ratach zgodnie z harmonogramem zawartym w umowie, to przychód należny wynikający z umów zbycia akcji zawartych w 2015 r. powstanie z upływem każdego z wymienionych dni do zapłaty odpowiednich części ceny. To z kolei powoduje, że przychód ten Wnioskodawca będzie obowiązany rozpoznać i rozliczyć w każdym z lat podatkowych, w których powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do poszczególnej części ceny sprzedaży za zbyte akcje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …..

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.